Ελευθερία του λόγου,
ρατσιστικός λόγος και
Σώτη Τριανταφύλλου
Από το ειδησεογραφικό δελτίο της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 2/5/2018:
“Αθώα κρίθηκε από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου, η οποία βρέθηκε στη θέση της κατηγορούμενης για παραβίαση του αντιρατσιστικού νόμου.
Η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια μετά από αναφορά που είχε καταθέσει το Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι, το οποίο είχε συμπεριλάβει διάφορες περιπτώσεις φερομένων ως εγκλημάτων ρατσιστικής βίας.
Σε αυτές είχε συμπεριληφθεί και άρθρο της κυρίας Τριανταφύλλου στην εφημερίδα «Αthens Voice», τον Νοέμβριο του 2015, αμέσως μετά την επίθεση στο Μπατακλάν με τίτλο «Rock and Roll Will Never Die»…
Η εισαγγελέας της έδρας Μαγδαληνή Καλπακίδου πρότεινε την αθώωση της Σώτης Τριανταφύλλου, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, στην αγόρευσή της ότι «αυτές οι απόψεις που εξέφρασε η κατηγορούμενη, εκφράζουν τις απόψεις που πέρασαν από το μυαλό όλων μας, μετά την επίθεση στο Μπατακλάν. Το κείμενο της αποτελεί έκφραση άποψης και δεν στοιχειοθετείται ούτε καν η αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος».
Να επισημάνω στο σημείο αυτό ότι η μηνυτήρια αναφορά εναντίον της κ. Τριανταφύλλου είχε υποβληθεί από τον κ. Δημητρά ως εκπρόσωπο της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης (ΜΚΟ) “Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι” όπου και σύμφωνα με την Βικιπαίδεια : “Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι, συντομογραφικά ΕΠΣΕ, αποτελεί ελληνική μη κυβερνητική οργάνωση (ΜΚΟ). Πρόκειται για το ελληνικό τμήμα τής Διεθνούς Ομοσπονδίας Ελσίνκι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα[1] (International Helsinki Federation for Human Rights), η οποία έχει ως σκοπό την υποστήριξη και τη δημοσιοποίηση των αρχών της τελικής πράξης της Διάσκεψης για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, που υπογράφτηκε στο Ελσίνκι της Φινλανδίας τον Αύγουστο του 1975, γνωστές και ως «Συμφωνίες του Ελσίνκι» .[2] Η Διεθνής Ομοσπονδία Ελσίνκι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα χρεοκόπησε λόγω οικονομικού σκανδάλου και διαλύθηκε την 27η Νοεμβρίου του 2007.[3] Ο πρώην οικονομικός διευθυντής της, Αυστριακός Rainer Tannenberger, καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριών ετών για υπεξαίρεση 1.2 εκατομμυρίου ευρώ.[4]”
Αυτά τα νέα..Μάλλον, θα τα έχετε ήδη μάθει και σεις. Όταν το 2017 είχε απαγγελθεί η κατηγορία με βάση την παραβίαση διατάξεων του αντιρατσιστικού νόμου, είχε γίνει μέγας “ντόρος”. Πολλοί ήσαντε εκείνοι που είχαν πει πολλά εκφράζοντας την άποψή τους πάνω στο θέμα, υπήρχαν και οι πολύ περισσότεροι που είχαν πάρει θέση, ως άλλοι Δικαστές, πάνω στην κατηγορία. Είτε κατά, είτε υπέρ…Μαχαίρια κόντεψαν να βγουν τότε. Και βέβαια, μιας και το ζήτημα ήταν άκρως εκμεταλλεύσιμο από πολιτικής σκοπιάς, ο καθείς από τους πολλούς έπαιρνε θέση ανάλογα με το κόμμα που στήριζε. Υπήρχαν, επίσης, και οι άλλοι που θέλησαν να πατήσουν και στις δυο πλευρές προκειμένου να τα έχουν καλά με όλους..Και, βέβαια είχαμε στο ενδιάμεσο και τα γνωστά κουτσομπολιά και τις προσωπικές, άχαρες τουλάχιστον, αντεπιθέσεις μεταξύ των διαφωνούντων.
Πρώτος Δικαστής, ο ίδιος ο μηνυτής, ο εκπρόσωπος της ΜΚΟ. Αντί να είναι θεσμοθέτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που εκαλείτο να υποστηρίζει σύμφωνα και με τους σκοπούς ύπαρξης της Οργάνωσης που προΐστατο και να σωπάσει αναμένοντας την δικαστική κρίση επί της καταγγελίας του, όπως θα ώφειλε να κάνει, αυτός διατυμπάνιζε δημόσια και σε όλα τα μέσα, αλλοιώνοντας, μάλιστα, την κατηγορία, για την καταδίκη της, θεωρώντας εκ προοιμίου ότι είχε κριθεί ένοχη, κι ας μην είχε εκδικασθεί καν η υπόθεση. Τα ίδια και απαράλλαχτα έπραξε η επίσης μη Κυβερνητική Οργάνωση “Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου” (ΕΕΔΑ)..
Τότε, είχα θυμώσει με όλα τούτα. Χαρακτηριστικές, βέβαια, οι αντιδράσεις στην Ελλάδα μας. Ιστορικό φαινόμενο! Αλλά, πως να έμενα αμέτοχη σε ένα τέτοιο θέμα που αφορούσε προσβολή ανθρώπινων δικαιωμάτων, που αφορούσε σε θέματα προσβολής πολιτικών δικαιωμάτων, σε θέματα έκφρασης λόγου ή ελευθεριότητας περί την έκφραση του λόγου;
Θεώρησα χρέος μου ως πολίτις αυτού του τόπου να λάβω θέση και να την εκφράσω δημόσια. Μπορείτε, αν θέλετε, να διαβάσετε το, σχετικό με τα παραπάνω, άρθρο μου πατώντας εδώ.
Έτσι, έγραψα τότε με αυτό άρθρο γιαυτό το ζήτημα. Τι στο καλό, άλλως τε λέμε ότι είμαστε και bloggers αν δεν ενεργούμε και για τα θέματα που βάλλουν και εναντίον δικαιωμάτων που αφορούν όχι μόνον στα άμεσα εμπλεκόμενα πρόσωπα και στην συγκεκριμένη παραπάνω αλλά και κάθε φορά κατάσταση αλλά και σε μας τους ίδιους; Δεν έχουμε καταλάβει πως γράφοντας μες από το blog μας αυτό το ίδιο ακριβώς κάνουμε, ως εκείνου του όποιου άλλου που εκφράζει ελεύθερα την γνώμη του;
Δηλαδή, ότι από εδώ και με αυτό το ηλεκτρονικό μέσο διάδοσης του λόγου και της πληροφορίας, ασκούμε το κατοχυρωμένο συνταγματικά στην χώρα μας αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση δικαίωμά μας επί της ελευθερίας του λόγου μας και της έκφρασής του; ; Και που ασκώντας το, διασφαλίζουμε με την συνέχειά του την ισχυροποίησή του στους δύσκολους καιρούς που ζούμε και θα έλθουν, ενάντια στον κατευθυνόμενο εκ των άνω έλεγχο της πληροφόρησης;;Διατηρώντας σε ισχύ την δικιά μας φωνή; Έτσι, τα σκέφτηκα, έτσι και τα λέω.
Σήμερα, που η Δικαιοσύνη δίκασε πάνω στην υπόθεση και έκρινε αθώα την κατηγορούμενη με την σύμφωνη γνώμη και του Εισαγγελέα, σε δυο βάσεις α) Στο ότι ούτε καν η αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος δεν εστοιχειοθετείτο για το συγκεκριμένο συμβάν αλλά και β) Στο ότι κατά πάσα περίπτωση, το ο,τι είχε πει στην τότε συνέντευξή της η κ. Τριανταφύλλου ήταν μέσα στο πλαίσιο της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης που δικαιούται ο καθένας μας να έχει ζώντας σε μια δημοκρατική κοινωνία,
έχω να επισημάνω, με αφορμή την συγκεκριμένη περίπτωση, γενικότερα βλέποντάς το ως θέμα, τα εξής::
Όταν γίνεται κάτι στον τόπο μας, στην κοινωνία μας, κάπου οπουδήποτε, που αφορά σε ευρύτερο κύκλο λόγω των θεμάτων του, ας στεκόμαστε ψύχραιμοι και νηφάλιοι. Ας μην ακούμε άσκεφτα και άκριτα ο,τι λέει ο καθείς. Κάποιοι θα μιλήσουν τον ορθό λόγο και άλλοι τον στραβό. Κι ας δώσουμε χρόνο στον εαυτόν μας να σκεφτεί φροντίζοντας να ενημερωθούμε, κατά το δυνατόν,αντικειμενικά.
Αν και εφ’ όσον έχουμε άποψη στο θέμα και μπορούμε να την τεκμηριώσουμε, ας την εκφράσουμε. Δικαίωμά μας είναι και κάποιες φορές- αναλόγως της κρισιμότητας των θεμάτων που ανακύπτουν- είναι και χρέος μας. Οφείλουμε να λάβουμε θέση ως πολίτες αυτού του τόπου που ασκούμε το δημοκρατικό μας δικαίωμα μα και που έχουμε την θεσμική και ηθική υποχρέωση να συμμετέχουμε στα κοινά.
Και, ας μην προτρέχουμε!! Άλλο να εκφράζουμε την άποψή μας και άλλο να βρίζουμε, να προσβάλλουμε, να καταδικάζουμε, να αθωώνουμε εκ προοιμίου. Δεν είναι τρόποι αυτοί ανάλογοι ωρίμων ανθρώπων. Πολλώ δε μάλλον που κρίνουμε πριν πληροφορηθούμε το κάθε τι, πριν ολοκληρωθεί ως έρευνα είτε δικιά μας- αν είναι στο χέρι μας- είτε από τους αρμόδιους φορείς,αν είναι στο δικό τους χέρι.
Και αν οι τελευταίοι δεν πράξουν εκείνα που οφείλουν να πράξουν, τότε ναι, οφείλουμε να τους φωνάξουμε!! Να μην τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί! Αλλιώς, ας ησυχάσουμε και να περιμένουμε τα αποτελέσματα της δικιάς τους έρευνας, των δικών τους ενεργειών..Να μην τους επηρεάσουμε στην δουλειά τους ούτε θετικά, ούτε αρνητικά. Για να έχουμε ένα κατά το δυνατόν πιο δίκαιο και πιο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα.
Αυτές είναι οι σκέψεις μου, αυτή είναι η θέση μου πάνω σε τέτοια ή παρόμοια θέματα. Έχετε το ελεύθερο να έχετε οιαδήποτε άλλη άποψη ή θέση. Θεμιτό.
Αυτά τα ολίγα για σήμερα! Να χαρείτε την ημέρα!!
https://beatrikn.wordpress.com/