Μανιφέστο για την οικονομική δημοκρατία
Εάν συνεχίσουμε έτσι, η εξαφάνιση του ανθρώπινου είδους θα βρίσκεται πολύ κοντά.
Η πόλωση της κοινωνίας μεταξύ του 1% και του 99% είναι ένα σύμπτωμα του οικονομικού πολέμου ενάντια στην κοινωνία. Το 1% ελέγχει τώρα το 82% της οικονομίας και αποστερεί την υπόλοιπη ανθρωπότητα από τα δικαιώματά της και το μερίδιό της στους πόρους του πλανήτη, στον πλούτο, τα μέσα διαβίωσης και τις βασικές ανάγκες των κοινωνιών. Αυτό το σύστημα κλοπής από το 99% είναι ενσωματωμένο στους κανόνες της εταιρικής παγκοσμιοποίησης γραμμένους από τις εταιρείες, οι οποίες ελέγχουν τα πάντα με στόχο το εκτός ορίων κέρδος τους και υπονομεύουν όλα τα δημοκρατικά συστήματα που διασφαλίζουν τη δικαιοσύνη και την ισότητα.
Η οικονομία ως υποσύνολο της οικολογίας και της κοινωνίας.
Η οικονομία προέρχεται από τον Οίκο που σημαίνει σπίτι. Η οικολογία είναι η επιστήμη του νοικοκυριού, η οικονομία η διαχείριση. Το εμπόριο είναι το υποσύνολο της οικονομίας, η οικονομία είναι ένα υποσύνολο της οικολογίας και της κοινωνίας. Η εταιρική παγκοσμιοποίηση έχει θέσει τα εταιρικά κέρδη πάνω από τους ανθρώπους και τον πλανήτη και έχει υποβαθμίσει τη διαχείριση της Γης σε εταιρική οικονομία. Η απληστία, η εταιρική παγκοσμιοποίηση και το ελεύθερο εμπόριο παράγουν έναν άρρωστο πλανήτη, δημοκρατίες και οικονομίες που πεθαίνουν.
Κυβερνήσεις, εταιρείες και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα κρύβουν αυτή την άρρωστη οικονομία πίσω από ψευδή μέτρα. Οι χημικές ουσίες που προέρχονται από τον πόλεμο εξαπλώνονται σε όλο τον κόσμο μέσω της βιομηχανικής γεωργίας, καταστρέφοντας τον πλανήτη και επιμολύνοντας τα σώματα μας. Η «μεγέθυνση» χρησιμοποιείται ως μέτρο της υγείας της οικονομίας – ένας ανώνυμος δείκτης που δεν μας λέει τίποτα σε πραγματικούς όρους ευημερίας και χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει την καταστροφή των ειδών και της ζωής των ανθρώπων. Είναι ένας μυθοπλαστικός υπολογισμός που βασίζεται στην εμπορευματοποίηση όλων όσων αποτελούν τη ζωή. Το ΑΕΠ βασίζεται στην υπόθεση ότι εάν παράγεις αυτό που καταναλώνεις, δεν παράγεις. Έτσι, οι πραγματικές κυκλικές οικονομίες που στηρίζουν τη φύση και την κοινωνία υποβαθμίζονται στο μηδέν. Το ΑΕΠ βασίζεται στην άντληση πόρων από τη φύση και πλούτου από την κοινωνία. Αυτή η εξαγωγή δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι οι εταιρίες, εξάγοντας από τη φύση και την κοινωνία και κάνοντας εμπορία αγαθών και υπηρεσιών, που έχουν παράγει άλλοι, είναι οι «δημιουργοί» όσων χρειάζεται η κοινωνία και χωρίς αυτές, δεν θα ικανοποιούνται οι ανάγκες μας.
Τώρα οι εταιρείες ετοιμάζονται να επιβάλλουν ελεύθερα νέες τοξικές συμφωνίες στην κοινωνία, τοξικές για τον πλανήτη και τοξικές για τη δημοκρατία, συνεχίζοντας να υπονομεύουν την ελευθερία των ανθρώπων να ζουν μια ελεύθερη και υγιεινή ζωή.
Το ελεύθερο εμπόριο και η εταιρική παγκοσμιοποίηση βασίζονται στην ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών, στην περίφραξη των κοινών αγαθών , στη διάλυση των συστημάτων κοινωνικής πρόνοιας καθώς και στη διάλυση των ρυθμιστικών διαδικασιών που δημιουργήθηκαν για την προστασία της φύσης, των εργαζομένων και των ευάλωτων ομάδων. Βασίζονται στην υπονόμευση της δημοκρατίας. Η «δημοκρατία της ελεύθερης αγοράς» είναι ένα οξύμωρο, το πραγματικό νόημα του οποίου είναι η πλήρης ελευθερία για τις επιχειρήσεις και κανένα δημοκρατικό δικαίωμα για τους ανθρώπους.
Όταν η παγκοσμιοποίηση επιβλήθηκε στον κόσμο στο όνομα του ελεύθερου εμπορίου, οι ηγέτες δημιούργησαν την ψευδαίσθηση ότι θα κλείσει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών και θα δημιουργήσει ισότητα. Ανακήρυξαν ότι το ελεύθερο εμπόριο ήταν «μια ανερχόμενη παλίρροια που ανεβάζει όλα τα σκάφη». Αντ ‘αυτού, η εταιρική παγκοσμιοποίηση έχει δημιουργήσει ένα σταθερό τσουνάμι που έχει εξαφανίσει της μικρές επιχειρήσεις, τους μικρούς αγρότες, τις μικρές κοινότητες, τις τοπικές οικονομίες και τις τοπικές και εθνικές δημοκρατίες παντού.
Αυτή η βασισμένη στην απληστία πολωμένη οικονομία και το σύστημα ελεύθερου εμπορίου έχουν διαιρέσει την κοινωνία με βάση τη θρησκεία, τη φυλή, το φύλο. Βολικό εργαλείο που αποσπά την προσοχή του κοινού από την απουσία κοινού καλού θεσμοθετώντας την πολιτική του διαίρει και βασίλευε που είναι βασισμένη στη βία. Οι γυναίκες και οι πιο ευάλωτοι φέρουν το κύριο βάρος αυτής της βίας μέσω εκτοπισμού λόγω πολέμων, κλιματικής αλλαγής και ανταγωνιστικών συμφερόντων στον έλεγχο της γης και των πόρων. Αυτό περιλαμβάνει το φάσμα των προσφύγων λόγω κλίματος, των προσφύγων λόγω πολέμων, των οικονομικών προσφύγων, των αγροτών, των ανέργων νέων, των μικρών τεχνιτών, όλους εκείνους που η δισεκατομμυριούχος τάξη του 1% σηματοδοτεί τώρα το 99% ως «άχρηστους» . Αυτοί οι παγκοσμιοποιητές κάνουν επίσης «ροζ ξέπλυμα» και δικαιολογούν την απληστία τους ισχυριζόμενοι ότι το ελεύθερο εμπόριο ενδυναμώνει τις γυναίκες και προωθεί τον φεμινισμό. Πρόκειται για την πιο πρόσφατη αυταπάτη που προέκυψε από την τελευταία διάσκεψη του ΠΟΕ στο Μπουένος Άιρες.
Το 1% δεν αντιπροσωπεύει την κοινωνία, την οικονομία ή τη δημοκρατία. Αντιπροσωπεύουν μόνο την απεριόριστη επιθυμία τους για απληστία, κέρδος, συσσώρευση, εξόρυξη, κυριαρχία, έλεγχο και εξόντωση. Το επίπεδο του πλούτου που συγκεντρώθηκε μέσω παράνομων μέσων και η συγγραφή των κανόνων του εμπορίου και της οικονομίας κατά παράβαση όλων των δημοκρατικών επιταγών, αποτελεί τώρα καρκίνο της κοινωνίας που απειλεί τα ίδια τα συστήματα από τα οποία εκείνη τροφοδοτείται. Όλα τα ζωντανά συστήματα από το μικρότερο μικρόβιο και το κύτταρο μέχρι το μεγαλύτερο θηλαστικό και ο πλανήτης ως σύνολο, είναι αυτο-οργανωμένα συστήματα και ρυθμίζονται για να διατηρούν την υγεία και την ευημερία τους. Η ρύθμιση είναι ζωτική για τα ζωντανά και δημοκρατικά συστήματα. Οι δισεκατομμυριούχοι, ένα δόγμα αυτο-μεγέθυνσης, έχουν γίνει ένας οικονομικός, οικολογικός, κοινωνικός και πολιτικός καρκίνος που μόνος του μπορεί να καταστρέψει τους οργανισμούς από τους οποίους αυτοί τρέφονται. Μόνο τα καρκινικά κύτταρα δεν γνωρίζουν πότε να σταματήσουν να αναπτύσσονται.
Η οικονομική δημοκρατία είναι πλέον μια κοινωνική, πολιτική, οικολογική επιταγή.
Η σπορά των σπόρων του μέλλοντος απαιτεί συμμετοχή στη δημοκρατική διαμόρφωση των οικονομιών και των συστημάτων παραγωγής και κατανάλωσης και αντικατάσταση των εταιρικών μονοπωλίων με κοινά αγαθά και ανταγωνισμό μεταξύ ανθρώπων που συνεργάζονται. Με αυτό το εγχειρίδιο σας καλούμε να συμμετάσχετε στις αποφάσεις που διαμορφώνουν τις ζωές μας και να ανακτήσουμε τη δύναμη μας, ώστε να σταματήσει η παρούσα καταστροφή.
Οι αρχές της οικονομικής δημοκρατίας περιλαμβάνουν:
• Το δικαίωμα και το καθήκον να προστατεύουμε τους ανθρώπους και τον πλανήτη, τα οικοσυστήματα μας, την κοινωνία και τη δημοκρατία. Η παγκοσμιοποίηση και το ελεύθερο εμπόριο αρνούνται το δικαίωμα και καθήκον μας για προστασία, προσβάλλοντας τα δικαιώματά μας με την ετικέτα του «προστατευτισμού» επιτρέποντας στις εταιρείες να χαρακτηρίζουν τα δικαιώματα και τα καθήκοντά μας για προστασία ως προσβολή του δικαιώματος τους στην απληστία και το κέρδος. Οι εταιρείες έχουν επινοήσει τη λέξη «προστατευτισμός» ως εταιρικό κόλπο για την υπονόμευση της οικονομικής δημοκρατίας.
• Την προώθηση, προστασία και πρακτική της διαφορετικότητας – βιολογικής, πολιτιστικής, οικονομικής, πολιτικής και των γνώσεων, για να ανθήσουν οι τοπικές και δημιουργικές οικονομίες. Ο επιχειρηματικός πόλεμος εναντίον του πλανήτη και των ανθρώπων βασίζεται στις μονοκαλλιέργειες και την επιβολή ομοιομορφίας, δημιουργώντας
ένα μηχανιστικό, μονόδρομο σκέψης και πράξης. Η τεχνητή νοημοσύνη αρνείται τη νοημοσύνη, τη γνώση και τη φροντίδα, την τροφή, την ένδυση, την υγεία, ευεξία, της πραγματικής ζωής.
• Υπεράσπιση, ανάκτηση και ανανέωση των κοινών ως κοινό αγαθό και αντιστροφή όλων των περιφράξεων που επιβάλλουν οι εταιρείες. Αυτές περιλαμβάνουν τα κοινά της φύσης όπως η βιοποικιλότητα, το νερό, η ατμόσφαιρα, τα εδάφη και τα κοινωνικά κοινά – η τροφή μας, η υγεία μας, η εκπαίδευσή μας, οι πληροφορίες και οι γνώσεις μας, η δημοκρατία μας. Η εμπορευματοποίηση των κοινών για τα εταιρικά κέρδη και τις εμπορικές συναλλαγές είναι σύμπτωμα του ανταγωνιστικού συστήματος της άνευ ορίων εταιρικής απληστίας.
• Ανάκτηση, ανάκαμψη και αναζωογόνηση των τοπικών οικονομιών, τοπικοποίηση και αποκέντρωση για τη μείωση του οικολογικού αποτυπώματος, αύξηση των οικονομικών ευκαιριών και της ευημερίας των ανθρώπων και των κοινοτήτων και ενίσχυση της συνοχής της κοινότητας – μια αντιστροφή της σημερινής αντιδημοκρατικής επιβολής της συγκεντρωτικής παγκοσμιοποίησης.
• Ανάκτηση της εθνικής οικονομικής κυριαρχίας βασισμένης σε
δημοκρατία από τη βάση, μέσω συνεκτικών τοπικών οικονομικών αυτονομιών για την προώθηση του κοινού καλού – ζωτικής σημασίας για την πρόληψη της βίας και της καταστροφής που τροφοδοτείται μέσω της ανόδου του πολιτισμικού εθνικισμού ο οποίος βασίζεται στην πολιτική του διαίρει και βασίλευε και στην ελευθερία των εταιρειών να ελέγχουν τον εθνικό χώρο, συμπεριλαμβανομένων των μηνύσεων εναντίον των κυβερνήσεων, οδηγώντας στην υπονόμευση της δημοκρατικής διοίκησης..
• Ένας βιώσιμος πλανήτης βασίζεται σε οικολογικές κυκλικές οικονομίες, που παρέχουν για τις ανάγκες όλων, στα πλαίσια της υγείας του πλανήτη. Η μη βιωσιμότητα βασίζεται στη γραμμική εξόρυξη και στον ανταγωνισμό που αυξάνουν τη ρύπανση και τα απόβλητα. Η ορολογία «Greenwashing» (πράσινο ξέπλυμα) δημιουργεί αυταπάτες και όχι βιωσιμότητα.
Η κοινωνική δικαιοσύνη και η οικονομική ισότητα βασίζονται σε κυκλικές οικονομίες όπου οι ευκαιρίες δημιουργίας και μοιράσματος του πλούτου βρίσκονται σε κυκλοφορία εντός της κοινωνίας. Ο στόχος όλων των οικονομικών δραστηριοτήτων είναι η ενίσχυση της ευημερίας του πλανήτη και των ανθρώπων. Η παγκόσμια οικονομία υποχωρεί προς το κατώτατο σημείο της υποβαθμισμένης εργασίας στο χώρο της ποιότητας της τροφής και του ρουχισμού.. Η πλημμύρα των «φθηνών» προϊόντων και υπηρεσιών βασίζεται στην εκμετάλλευση, την εξόρυξη και την εξωτερίκευση του πραγματικού κόστους για τον πλανήτη και τους ανθρώπους.
• Όλα τα συστήματα διαβίωσης, συμπεριλαμβανομένων των ζωντανών οικονομιών των ανθρώπων και της οικονομικής δημοκρατίας, βασίζονται στη συνεργασία, στην επάρκεια, την αμοιβαιότητα, την αλληλεγγύη. Ο εταιρικός έλεγχος και απληστία βασίζονται στον ανταγωνισμό και την εμπορευματοποίηση των κοινών αγαθών, προκαλώντας τις κοινότητες να ανταγωνίζονται στη συρρίκνωση του οικολογικού, οικονομικού και πολιτικού χώρου, εξαπλώνοντας την ανασφάλεια και τις συγκρούσεις.
• Ο καθένας έχει δικαίωμα σε αξιοπρεπή και δημιουργική δουλειά και η κοινωνία έχει υποχρέωση να προστατεύει και να επιβραβεύει όλη την εργασία με δικαιοσύνη και ευθύτητα .Η σκόπιμη καταστροφή της εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων βρίσκεται στο επίκεντρο της εταιρικής παγκοσμιοποίησης. Οι εταιρίες φαντάζονται ένα κόσμο χωρίς εργασία και ορίζουν το 99% ως άχρηστους ανθρώπους. Αυτό το μέλλον δεν είναι μέλλον στη δημοκρατία. •
Η πραγματική δουλειά και η πραγματική γνώση είναι ζωτικά για την αναζωογόνηση της γης και της κοινωνίας.
Navdanya International
Μετάφραση στα Ελληνικά: Βάσω Κανελλοπούλου
http://www.apenantioxthi.com/
