Βιταμίνη D3: το καλύτερα κρυμμένο μυστικό της φαρμακοβιομηχανίας;

Βιταμίνη D3: το καλύτερα κρυμμένο μυστικό της φαρμακοβιομηχανίας; 



ByawakengrPosted on 05/11/2017 

Απ’ ό,τι φαίνεται, η βιταμίνη D3 και οι ιδιότητές της, αποτελούν ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά της εποχής μας. Γιατί το λέω αυτό; 

Ήταν ήδη γνωστό ότι η D3 έπαιζε σημαντικό ρόλο στην υγεία των οστών. Ωστόσο, όλο και περισσότερες έρευνες δείχνουν ότι, η στέρηση του οργανισμού από αυτή τη βιταμίνη, μέσω της παρεμπόδισης ενός βιολογικού μηχανισμού εκατομμυρίων ετών, έχει επιπτώσεις που πάνε πέρα από την υγεία των οστών και, μάλιστα, πολύ παραπέρα απ’ όσο θα μπορούσε να φανταστεί κανείς… 

Η έρευνα πάνω στη δράση της D3 έχει εντατικοποιηθεί τα τελευταία 15 χρόνια και, παρότι έχουν μόλις πρόσφατα αρχίσει να βγαίνουν οδηγίες από ερευνητές, πανεπιστήμια και οργανισμούς υγείας ανά τον κόσμο, ως προς τις επιπτώσεις που επιφέρει η έλλειψη της βιταμίνης αυτής, εν τούτοις το ζήτημα εξακολουθεί να μη λαμβάνει μεγάλη δημοσιότητα… 

Μήπως επειδή η επαρκής ύπαρξη της βιταμίνης D3 φαίνεται να μειώνει την πιθανότητα εμφάνισης 17 διαφορετικών ειδών καρκίνου από 30% ως 77%, ανάλογα με την περίπτωση, καθώς και να αυξάνει τις πιθανότητες επιβίωσης σε ήδη υφιστάμενες περιπτώσεις καρκίνου; Συν τις ωφέλειες σε καρδιοπάθειες, οστεοπόρωση και μια σειρά άλλες παθήσεις που “μυστηριωδώς” έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια;…

 Περιεχόμενα / Contents 

1 Βιολογία της βιταμίνης D 

2 Βιταμίνη ή ορμόνη; 

3 Τι κάνει ακριβώς η βιταμίνη D; 

4 Βιταμίνη D2 ή D3; 

5 Μέτρηση επιπέδων D 

6 Κατάσταση Βιταμίνης D, βάσει επιπέδων 25(OH)D* στο αίμα 

7 Φυσικός τρόπος παραγωγής 

8 Δοσολογία συμπληρωμάτων 

9 Εξωτερικοί σύνδεσμοι 

10 Συμβουλές και επισημάνσεις 

Βιολογία της βιταμίνης D 

Η βιταμίνη D πρωτοδημιουργήθηκε μέσω της φωτοσύνθεσης πάνω από 750 εκ. χρόνια πριν και εμφανίστηκε σε πρώιμα είδη φυτοπλαγκτού, στους ωκεανούς. Μάλιστα, εάν νομίζετε ότι μόνο τα φυτά φωτοσυνθέτουν, κάνετε λάθος: Όταν τα πρώτα σπονδυλωτά εγκατέλειψαν τους πλούσιους σε ασβέστιο ωκεανούς και βγήκαν στην ξηρά, 350 εκ. χρόνια πριν, η βιταμίνη D έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των ειδών, καθώς μέσω αυτής ρυθμίζεται η δυνατότητα απορρόφησης ασβεστίου από τον οργανισμό, άρα και η δυνατότητα κατασκευής ισχυρού και υγιούς σκελετού.

 Εφόσον λοιπόν η βιταμίνη D μπορούσε να παραχθεί μόνο φωτοχημικά, τα σπονδυλωτά της ξηράς ανέπτυξαν τη δυνατότητα παραγωγής της βιταμίνης D μέσω της έκθεσης του δέρματός τους στο ηλιακό φως. Ακόμα και σήμερα, ο μηχανισμός παραμένει ίδιος — συγκεκριμένα, στο ανθρώπινο σώμα, η παραγωγή της βιταμίνης D3 ή αλλιώς της “βιταμίνης του ήλιου”, γίνεται μέσω της έκθεσης του δέρματος στο ηλιακό φως και συγκεκριμένα στην υπεριώδη ακτινοβολία UVB (με ακτινοβόληση της 7-δεϋδροχοληστερόλης του δέρματος από τις ηλιακές ακτίνες)! 

Αξίζει να επισημανθεί ότι η βιταμίνη D3 δεν περιέχεται σε επαρκείς ποσότητες σε τροφές, οπότε δεν είναι δυνατό να λαμβάνει όση χρειάζεται ο οργανισμός με την καθημερινή τροφή. Από την άλλη, ο σημερινός τρόπος ζωής (ο οποίος μας κρατάει κλεισμένους μέσα σε κτίρια, ντυμένους με ρούχα τον χειμώνα, αλλά και πλακωμένους με αντηλιακά το καλοκαίρι, λόγω μόδας ή λόγω του φόβου για καρκίνο του δέρματος) είτε εμποδίζει, είτε αποτρέπει την έκθεση του δέρματος στην ακτινοβολία UVB και έχει οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους σε έλλειψη D3. 

Βιταμίνη ή ορμόνη; 

Σύμφωνα με τον επιστημονικό ορισμό της λέξης (από το wikipedia), ονομάζουμε «βιταμίνη», μια οργανική ένωση που απαιτείται ως θρεπτική ουσία σε πολύ μικρές ποσότητες από έναν οργανισμό. Με άλλα λόγια, μια οργανική χημική ένωση (ή ένα συσχετιζόμενο σύνολο ενώσεων) ονομάζεται βιταμίνη όταν δεν μπορεί να συντεθεί σε επαρκείς ποσότητες από έναν οργανισμό και πρέπει να λαμβάνεται από τη διατροφή. Έτσι, ο όρος εξαρτάται τόσο από τις συγκεκριμένες συνθήκες, όσο και από το συγκεκριμένο οργανισμό. Για παράδειγμα, το ασκορβικό οξύ (βιταμίνη C) είναι βιταμίνη για τον άνθρωπο (που δεν την παράγει το σώμα του), αλλά όχι για τα περισσότερα άλλα ζώα (που την παράγει το σώμα τους). Αντιστοίχως, τόσο η βιοτίνη όσο και βιταμίνη D, δεν πρέπει να θεωρούνται για εμάς βιταμίνες, καθώς παράγονται από το ανθρώπινο σώμα και η λήψη τους μέσω της διατροφής απαιτείται μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις. 

Το ορθό επομένως θα ήταν, η D3 (χοληκαλσιφερόλη – cholecalciferol) να μην κατατάσσεται στις βιταμίνες, αλλά στις ορμόνες, αφού η D3 (και η D2) στη συνέχεια μεταβολίζεται στο συκώτι στην ορμόνη χαλκιδιόλη (calcifediol) ή αλλιώς 25(OH)D και, ακολούθως, στους νεφρούς λαμβάνει άλλο ένα υδροξύλιο και μετατρέπεται σε καλσιτριόλη (calcitriol) ή αλλιώς 1,25(OH)2D. 

Για πληρότητα πληροφόρησης σχετικά με τις τρεις μορφές της D, αναφέρω ότι η D3 (χοληκαλσιφερόλη) είναι η ανενεργή μορφή της βιταμίνης D, η 25(OH)D (χαλκιδιόλη) είναι η αποθηκεύσιμη μορφή, ενώ, τέλος, η 1,25(OH)2D (καλσιτριόλη) είναι η ενεργή μορφή. 

Τι κάνει ακριβώς η βιταμίνη D; 

Ως προς τις νεο-ανακαλυφθείσες ιδιότητες της βιταμίνης D και τις επιπτώσεις της έλλειψης αυτής, σας παραθέτω το παρακάτω μεταφρασμένο απόσπασμα, για να πάρετε μια ιδέα (πηγή Vitamin D Council): 

Αν και τεχνικά δεν είναι “βιταμίνη”, η βιταμίνη D ανήκει σε μια κατηγορία από μόνη της. Το προϊόν του μεταβολισμού της, η καλσιτριόλη, είναι στην πραγματικότητα μια σεκοστεροειδής ορμόνη (secosteroid hormone) που αλληλεπιδρά με πάνω από 2000 γονίδια (σημ. μτφ.: με 3.000 από τα 30.000, περίπου δηλαδή με το 10% του ανθρώπινου γονιδιώματος), στο ανθρώπινο σώμα. Η τρέχουσα έρευνα έχει αναδείξει την ανεπάρκεια βιταμίνης D ως σημαντικού παράγοντα στην παθολογία τουλάχιστον 17 μορφών καρκίνου, καθώς και σε καρδιακές νόσους, εγκεφαλικά επεισόδια, υπέρταση, αυτοάνοσες ασθένειες, διαβήτη, κατάθλιψη, χρόνιο πόνο, οστεοαρθρίτιδα, οστεοπόρωση, μυϊκή αδυναμία, απώλεια μυϊκής μάζας, γενετικές ανωμαλίες, περιοδοντικές νόσους, και πολλά άλλα. 

Βιταμίνη D2 ή D3; 

Αν παρατηρήσατε, έγραψα ότι, στο ανθρώπινο σώμα, η βιταμίνη D παράγεται ως D3. Αυτό συμβαίνει σε όλα τα ζώα. Στα φυτά αντίστοιχα, παράγεται ως D2. Επομένως, εάν βρείτε “φυτικά προϊόντα, για χορτοφάγους” που να περιέχουν D3, να είστε επιφυλακτικοί· η D3 έχει μόνο ζωική προέλευση. Ωστόσο, όσον αφορά τα συμπληρώματα διατροφής, μην ανησυχείτε, δε σημαίνει ότι απαραιτήτως κάποιο ζώο ή ψάρι χάνει τη ζωή του για να εξαχθεί η D3. Η μεγαλύτερη ποσότητα παράγεται από… μαλλί προβάτου!! Από την επεξεργασία του λίπους που περιέχεται στο μαλλί, εξάγεται η ουσία λανολίνη. Στη συνέχεια, από τη λανολίνη παράγεται 7-δεϋδροχοληστερόλη, η οποία με ακτινοβόληση UVB παράγει χοληκαλσιφερόλη ή αλλιώς «βιταμίνη D3». 

Μέτρηση επιπέδων D 

Για να μετρηθούν τα επίπεδα της βιταμίνης D στον οργανισμό, χρησιμοποιείται πάντα η αιματολογική εξέταση «25 υδροξυβιταμίνη D» ή χαλκιδιόλη ή εν συντομία 25(OH)D. Η εξέταση αυτή μετράει την αποθηκεύσιμη μορφή της D. Για να είμαστε ΟΚ, καλό θα είναι η τιμή του δείκτη να κυμαίνεται κατ’ ελάχιστο από 40 έως 50 νανογραμμάρια ανά χιλιοστόλιτρο (ng/mL). 

Το νούμερο αυτό δεν θα το βρείτε σε κανέναν πίνακα του ΕΟΦ ή του FDA, αλλά βγαίνει ως συμπέρασμα μελέτης [βλέπε παράγραφο «Ποιο είναι το ιδανικό επίπεδο 25(OH)D;» στο άρθρο: Αναπληρώνοντας βιταμίνη D3] που έδειξε ότι, για τον μέσο όρο των συμμετεχόντων στην έρευνα, ο οργανισμός άρχιζε να αποθηκεύει χοληκαλσιφερόλη (D3) όταν η τιμή της χαλκιδιόλης [25(OH)D] έφτανε τα 40 ng/mL.Για να έχει αρχίσει να αποθηκεύει D3 ο οργανισμός όλων ανεξαιρέτως των συμμετεχόντων, η τιμή έπρεπε να έχει φτάσει στα 50 ng/mL.

 Άρα, οι ανάγκες ενός υγιούς οργανισμού αρχίζουν να καλύπτονται όταν η 25(OH)D είναι στα 40 έως 50 ng/mL, με αποτέλεσμα, πάνω από το επίπεδο αυτό, ο οργανισμός να αρχίζει να αποθηκεύει D3 για μελλοντική χρήση. Σκεπτόμενοι αντίστροφα, αυτό σημαίνει επίσης, ότι όσο πιο κάτω είναι το επίπεδό μας από τα 40-50 ng/mL, τόσο μεγαλύτερη έλλειψη σε βιταμίνη D έχει ο οργανισμός μας! 

Δεδομένου ότι η παραπάνω έρευνα αφορούσε υγιή άτομα, η φράση «κατ’ ελάχιστο» που χρησιμοποίησα πριν, αναφερόταν στην περίπτωση που το σώμα αντιμετωπίζει κάποια ασθένεια, όπου τότε, θεωρητικά, οι ανάγκες του σώματος θα αυξάνονται· εξ ου και ορισμένοι ερευνητές αναφέρονται σε θεωρητικά ιδανικά επίπεδα από 50 έως 80 ng/mL, ωστόσο χωρίς να υπάρχουν ερευνητικά αποτελέσματα που να το τεκμηριώνουν. 

Ο παρακάτω πίνακας προέρχεται από έρευνα του Πανεπιστημίου Harvard:  



 *25-hydroxyvitamin D3 (vitamin D precursor) Source: Holick MF. “Vitamin D Deficiency,” New England Journal of Medicine (July 19, 2007), Vol. 357, No. 3, pp. 266–80. 

Φυσικός τρόπος παραγωγής 

Ο πιο φυσικός τρόπος παραγωγής (και αποθήκευσης) βιταμίνης D, είναι να κάνουμε τακτική ηλιοθεραπεία το καλοκαίρι. Για βέλτιστα αποτελέσματα, θα πρέπει να εκθέτουμε όσο το δυνατό μεγαλύτερο μέρος του σώματός μας σε δυνατό ήλιο, χωρίς αντηλιακό, αλλά με πολλή προσοχή, γιατί εννοείται ότι πρέπει να αποφεύγονται τα εγκαύματα. Μην σας παραξενεύει· αν βάλουμε αντηλιακό, θα μπλοκαριστούν οι ακτίνες UVB, άρα άδικος κόπος. Από την άλλη, αν βγούμε στον ήλιο πρωί ή απόγευμα, οι ακτίνες του ήλιου θα πέφτουν υπό γωνία, το οποίο σημαίνει ότι θα «αραιώνουν», ενώ επιπλέον θα πρέπει και να περάσουν μέσα από παχύτερο στρώμα ατμόσφαιρας για να φτάσουν σ’ εμάς, με τελικό αποτέλεσμα το πλήρες φιλτράρισμα του φάσματος UV (γι’ αυτό δεν καιγόμαστε αυτές τις ώρες, άλλωστε) – άρα πάλι άδικος κόπος. Επίσης, εκθέτοντας όσο το δυνατό μεγαλύτερη επιφάνεια δέρματος, μεγιστοποιούμε την παραγωγή D3, άρα μειώνουμε τον απαιτούμενο χρόνο έκθεσης. 

Προσοχή!!! Το σημάδι για να σταματήσουμε την ηλιοθεραπεία (ή να σκεπαστούμε με ελαφρά ρούχα και καπέλο) είναι αμέσως μόλις το χρώμα του δέρματος αρχίσει να παίρνει λίγο πιο ρόδινο τόνο. Σε πολύ ανοιχτόχρωμες επιδερμίδες, αυτό συμβαίνει μέσα σε μόλις 5-6 λεπτά, ενώ σε πιο σκουρόχρωμες μπορεί να πάρει και 20. Τη στιγμή εκείνη, ο οργανισμός μας έχει παράξει ήδη 15 με 20 χιλιάδες IU (20.000 IU) βιταμίνης D3 και έχει μπει σε ενέργεια ο μηχανισμός μπλοκαρίσματος περαιτέρω παραγωγής. Λόγω αυτού του φυσικού προστατευτικού μηχανισμού, δεν υφίσταται πιθανότητα «υπερβολικής δόσης» D3 από ηλιοθεραπεία. 

Δοσολογία συμπληρωμάτων 

Ωστόσο, σε περιοχές με γεωγραφικό πλάτος πάνω από 42 μοίρες Βόρεια (δηλαδή περίπου από τη Σόφια της Βουλγαρίας και πάνω) η ακτινοβολία UVB φιλτράρεται από την ατμόσφαιρα, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να θεωρείται ανεπαρκής για την παραγωγή D3. Το ίδιο ισχύει και για τη ζώνη της Ελλάδας, κατά την διάρκεια του χειμώνα. Κατά την περίοδο αυτή, μία λύση είναι να λαμβάνουμε D3 από συμπληρώματα διατροφής. Για να ρυθμίζουμε με ασφάλεια τη δοσολογία, θα χρειάζεται να λαμβάνουμε τη συμβουλευτική υποστήριξη ειδικού, καθώς και να υπάρχει παράλληλη παρακολούθηση των επιπέδων 25(OH)D στο αίμα, δυο-τρεις φορές το χρόνο. 

Για κάποιον που ενδιαφέρεται να ξεκινήσει να λαμβάνει συμπληρώματα διατροφής, αναφέρω ότι η ισχύουσα «Συνιστώμενη Ημερήσια Δόση» D3 στις ΗΠΑ, αυξήθηκε από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) τον Νοέμβριο του 2010, από 400IU σε 600IU. Σύμφωνα με τις ίδιες ανακοινώσεις, το όριο της μέγιστης αποδεκτής δοσολογίας για καθημερινή μακροχρόνια λήψη, διπλασιάστηκε από τις 2.000IU στις 4.000IU. Ακόμα και έτσι, αν και τα ποσοστά αύξησης ήταν σημαντικά, εν τούτοις αυτή η απόφαση προκάλεσε αναστάτωση, απογοήτευση και απορία σε κύκλους διατροφολόγων και ερευνητών της υγείας. Ο λόγος ήταν ότι η αναθεώρηση των ορίων είχε παρακινηθεί από εκκλήσεις επιστημονικών και ιατρικών οργανώσεων, σε σχέση με τη διερεύνηση της επίδρασης της βιταμίνης D σε μια σειρά ασθενειών, πέρα από τον ήδη γνωστό ρόλο της στην υγεία των οστών. Παρόλα αυτά, δεν έγινε καμμία απολύτως αναφορά από τον FDA σε θέματα πέρα από την επίδραση της D3 στην ρύθμιση της απορρόφησης του ασβεστίου στα οστά, παρ’ όλες τις εκατοντάδες ερευνητικές αναφορές για πολύ πιο σημαντικές επιπτώσεις  της έλλειψης D3, σε άλλες ασθένειες και παθήσεις — δεν έγινε ούτε θετική αναφορά, ούτε αρνητική αναφορά· απλά… καμμία αναφορά! 

Όπως και να ‘χει, η δοσολογία είναι σημαντικό να προσαρμόζεται ανάλογα με τα επίπεδα 25(OH)D στο αίμα. Πληροφοριακά αναφέρω, ότι μια αφετηρία για να ξεκινήσει κάποιος να λαμβάνει D3, την οποία έχω δει να χρησιμοποιείται συχνά ως πρόταση για τον υπολογισμό της ημερήσιας δόσης (από όσους λαμβάνουν υπόψη τα νέα ερευνητικά δεδομένα σχετικά με την επίδραση της βιταμίνης  D), είναι οι 35IU ανά λίβρα· αυτό μεταφράζεται σε περίπου 78IU ανά κιλό σωματικού βάρους. 

Ενδεικτικά, κάποιος που ζυγίζει 50 κιλά, μπορεί να ξεκινήσει με περίπου 4.000 μονάδες, ενώ κάποιος που ζυγίζει 100 κιλά, μπορεί να ξεκινήσει με περίπου 8.000 μονάδες την ημέρα. Στη συνέχεια, σε δύο-τρεις μήνες, θα πρέπει να κάνει την πρώτη αιματολογική εξέταση για να δει πού βρίσκεται και, αναλόγως με τα επίπεδα που θα ανιχνευθούν και σε σχέση με τον παραπάνω πίνακα «κατάστασης βιταμίνης D», να αυξομειώσει τη δοσολογία, μέχρι ο δείκτης του να σταθεροποιηθεί μεταξύ 40 και 80ng/mL. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι 

Παραθέτω ορισμένους σχετικούς συνδέσμους, ενδεικτικά: 

GrassrootsHealth Vitamin D Action 

The urgent need to recommend an intake of vitamin D that is effective 

Canadian Cancer Society Announces Vitamin D Recommendation 

Vitamin D3: Higher Doses Reduce Risk of Common Health Concerns

 Vitamin D Needed To Cut Cancer Risk, Researchers Say 

Vitamin D3 and Cancer 

Vitamin D deficiency is a worldwide epidemic 

Vitamin D3, Flu, Cancer, Colds, Asthma, Crohns, Heart Disease and Diabetes. Oh .. and Depression and Schizophrenia and Many More. 

Vitamin D and Cancer 

Συμβουλές και επισημάνσεις 

Εννοείται ότι, σε κάθε περίπτωση, καλό είναι να συμβουλεύεστε τον γιατρό σας πριν πάρετε συμπληρώματα, ακόμα δε περισσότερο εάν είστε έγκυος ή αντιμετωπίζετε κάποιο πρόβλημα υγείας. 

Προσοχή επίσης πρέπει να δίνεται, ώστε να αποφεύγονται σκευάσματα D3 που περιέχουν και βιταμίνη Α (όπως διάφορα ιχθυέλαια που παράγονται από συκώτι ψαριών, πχ cod liver oil, μουρουνέλαιο κτλ). Αφενός γιατί η δράση της βιταμίνης Α είναι ανταγωνιστική προς τη δράση της βιταμίνης D3, αφετέρου, διότι για να πάρετε με αυτό τον τρόπο επαρκή δόση βιταμίνης D, θα πάρετε ταυτόχρονα τόσο αυξημένη δόση βιταμίνης Α που μπορεί να προκληθούν προβλήματα. Αντιθέτως, προτιμήστε σκευάσματα που να περιέχουν και μαγνήσιο, καθώς είναι απαραίτητο για τον μεταβολισμό της D3 και, αυξάνοντας την πρόσληψη D3, αντιστοίχως οφείλει να αυξάνεται η πρόσληψη μαγνησίου. 

Παρεμπιπτόντως, είναι ενδιαφέρον το γιατί (στις ΗΠΑ τουλάχιστον) υπάρχει δυνατότητα συνταγογράφησης από γιατρό, μόνο της D2. Αυτό συμβαίνει διότι τα σκευάσματα D2 προϋπήρχαν της ίδρυσης του FDA ως φαρμακευτικά προϊόντα και υιοθετήθηκαν αυτόματα ως τέτοια (godfathered), ενώ η D3 που ανακαλύφθηκε αργότερα, κατατάχθηκε από τον FDA στα συμπληρώματα διατροφής. Σημειώνεται ότι, και η φυτικής προέλευσης D2, και η ζωικής προέλευσης D3, ανεβάζουν τα επίπεδα της βιταμίνης D στον οργανισμό, αν και οι περισσότεροι μελετητές προτιμούν τη D3, καθώς η D3 είναι η ορμόνη που παράγει από φυσικού του και το σώμα μας, ενώ η D2 υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα υπήρχε ποτέ μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό. Επιπλέον, σύμφωνα με μελέτες (Creighton University, Omaha, 2004) τα αποτελέσματα της D3 έχουν μεγαλύτερη διάρκεια από εκείνα της D2. 

Τέλος, καλό είναι, για τις γυναίκες, τα επίπεδα της D3 να παρακολουθούνται συνδυαστικά με τα επίπεδα της PTH παραθορμόνης (Parathyroid Hormone) και του ασβεστίου (Calcium)… Ο γιατρός σας γνωρίζει! 

Πηγή: laspas.gr

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.awakengr.com/vitamini-d3-to-kalytera-krymmeno-mystiko-tis-farmakoviomichanias/

Δεν ακούτε καλά; Μήπως έχετε κάποιου βαθμού βαρηκοΐα; Ποιες οι αιτίες και πώς γίνεται η διάγνωση;

Δεν ακούτε καλά; 

Μήπως έχετε κάποιου βαθμού βαρηκοΐα; Ποιες οι αιτίες και πώς γίνεται η διάγνωση;

του Κωνσταντίνου Λούβρου, M.D., medlabnews.gr

H βαρηκοΐα είναι πολύ πιο συνηθισμένη απ’ ότι νομίζετε. Με τον όρο 

φυσιολογική ακοή δεν εννοούμε απλά ότι ακούμε ήχους, αλλά συγχρόνως ότι 

καταλαβαίνουμε και τη σημασία τους. Αυτή η επεξεργασία του ήχου γίνεται στον 

εγκέφαλο. Ο άνθρωπος δεν γεννιέται με τέτοιου είδους ακοή, δηλαδή ακοή αντίληψης.

 Ό,τι ακούει το βρέφος είναι άγνωστοι θόρυβοι. Από τον τέταρτο μήνα αρχίζει να 

αντιλαμβάνεται ότι οι ήχοι έχουν σημασία και γυρίζει το κεφάλι του προς αυτούς. 

Με την πάροδο του χρόνου καταλαβαίνει ότι ο ήχος χρησιμοποιείται για επικοινωνία.

 Μετά το πρώτο έτος αρχίζει να μιμείται, δηλαδή να λέει ό,τι ακούει και, προοδευτικά, 

αναπτύσσονται η ακοή και η ομιλία, δύο άρρηκτα συνδεδεμένες λειτουργίες.

Η μείωση της ακοής ονομάζεται βαρηκοΐα και διακρίνεται σε δύο κατηγορίες: 
1. Βαρηκοΐα αγωγής. Αφορά βλάβη στο σύστημα που μεταφέρει τον ήχο από το

 εξωτερικό περιβάλλον στο εσωτερικό αυτί (ακουστικός πόρος, τυμπανική μεμβράνη, 

οστάρια). 

2. Νευροαισθητήρια βαρηκοΐα. Αφορά βλάβη στο έσω αυτί ή στο ακουστικό 

νεύρο. Είναι μόνιμη και δεν θεραπεύεται με συντηρητικά ή χειρουργικά μέσα.

Μπορεί να έχετε κάποιου βαθμού βαρηκοΐα;

• Δυσκολεύεστε να καταλαβαίνετε τους άλλους εκτός αν σας κοιτάζουν στο πρόσωπο; 
•  Αν έχετε βαρηκοΐα δεν μπορείτε να ακούτε απαλούς ήχους.
• Παραπονιούνται οι άλλοι ότι έχετε την τηλεόραση πολύ δυνατά; Αν έχετε βαρηκοΐα 
• μπορεί να μην ακούτε σημαντικά σημεία συγκεκριμένων ήχων ομιλίας
• Δυσκολεύεστε να ακούσετε το τηλέφωνο όταν χτυπάει; Αν έχετε βαρηκοΐα 
• δυσκολεύεστε να ξεχωρίσετε ήχους οπότε οι φωνές μπερδεύονται με ήχους του 
• περιβάλλοντος.
• Δυσκολεύεστε να παρακολουθείτε τις συζητήσεις σε χώρους που έχουν πολύ 
• θόρυβο; Αν έχετε βαρηκοΐα μπορεί να μην αντέχετε δυνατούς ήχους.

Πώς μπορεί να γίνει η διάγνωση;

Την ακοή μετράμε με το ακοόγραμμα. Χορηγούμε βαθμιαία μειούμενους καθαρούς 

τόνους και σημειώνουμε την ελάχιστη ένταση που μπορεί να ακούσει το αυτί σε 

κάθε συχνότητα. Η μέτρηση απαιτεί τη συνεργασία του ασθενούς και γι’ αυτό είναι 

αδύνατον να γίνει σε παιδιά κάτω των 5 ετών. Οι πληροφορίες που λαμβάνονται

 από την απλή αυτή εξέταση είναι καθοριστικές για το τύπο και το είδος της βλάβης.

Αιτίες βαρηκοΐας;

Οξεία ωτίτιδα

Φλεγμονή του μέσου αυτιού που οφείλεται σε ιούς και μικρόβια. Νόσος συχνή στην

 παιδική ηλικία, αλλά και στους ενήλικες, εμφανίζεται, συνήθως, μετά από ένα 

κρυολόγημα. Προκαλεί έντονο πόνο, αίσθημα πληρότητας, βαρηκοΐα και εμβοές. 

Σε μερικές περιπτώσεις το πυώδες έκκριμα προκαλεί μικρή ρήξη του τυμπάνου, 

πυόρροια, αλλά και ανακούφιση από τον πόνο. Η νόσος αντιμετωπίζεται με 

κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, τα συμπτώματα υποχωρούν γρήγορα και τυχόν

 διάτρηση επουλώνεται.

Χρόνια ωτίτιδα

Παραμένουσα διάτρηση του τυμπανικού υμένα, μετά από πολλαπλές προσβολές 

οξείας ωτίτιδας προκαλεί βαρηκοΐα αγωγιμότητας και υποτροπιάζουσα ή και μόνιμη

 βλεννοπυώδη έκκριση υγρού στο αυτί.

Η λύση τόσο για την αποκατάσταση της βαρηκοΐας όσο και της χρόνιας φλεγμονής 

είναι χειρουργική. Γίνεται με μία μικροχειρουργική επέμβαση που λέγεται 

τυμπανοπλαστική. Με τις σύγχρονες τεχνικές η επέμβαση απαιτεί μόνο μία ημέρα 

νοσηλείας, δεν προκαλεί πόνο μετεγχειρητικά και η αποκατάσταση της ακοής είναι

 πλήρης μετά την ολοκλήρωση της επούλωσης, που διαρκεί ένα ή δύο μήνες.

Χρόνια μέση ωτίτιδα με χολοστεάτωση

Νεκρά κύτταρα κερατίνης του ακουστικού πόρου μεταναστεύουν μέσα από την 

διάτρηση μιας χρόνιας ωτίτιδας στο μέσο αυτί και σχηματίζουν ένα σάκο που 

λέγεται “χολοστεάτωμα”. Ο σάκος αναπτύσσεται στην κοιλότητα του μέσου αυτιού 

και καταστρέφει πιέζοντας το οστούν που το περιβάλλει. Η βλεννοπυώδης έκκριση

 είναι μόνιμη και έντονα δύσοσμη. Ο κίνδυνος επιπλοκών (εγκεφαλίτιδα, εγκεφαλικό

 απόστημα) από το χολοστεάτωμα είναι ιδιαίτερα αυξημένος και γι’ αυτό η χειρουργική

 εξαίρεση ολόκληρου του σάκου με το περιεχόμενό του είναι απαραίτητη. Ο στόχος

 τής χειρουργικής αντιμετώπισης είναι η μετατροπή του επικίνδυνου αυτιού σε 

ασφαλές και η δημιουργία συνθηκών που να μετατρέπουν τον εύκολο έλεγχο των 

κοιλοτήτων, για την περίπτωση υποτροπής.

Εκκριτική ωτίτιδα

Πίσω από την μύτη μας, μεταξύ ρινοφάρυγγα και μέσου αυτιού, υπάρχει ένας

 σωληνίσκος που αερίζει το μέσο αυτί και λέγεται ευσταχιανή σάλπιγγα. Όταν αυτή 

δε λειτουργεί σωστά συγκεντρώνεται υγρό στο μέσο αυτί, πίσω από το τύμπανο,

 που προκαλεί βαρηκοΐα χωρίς πόνο ή άλλα έντονα συμπτώματα. Στην περιοχή 

τού ρινοφάρυγγα υπάρχουν, κυρίως κατά την παιδική ηλικία, οι αδενοειδείς 

εκβλαστήσεις (κρεατάκια). Η υπερτροφία ή χρόνια φλεγμονή τους εξαιτίας συχνών

 ιώσεων κάνουν την εκκριτική ωτίτιδα ιδιαίτερα συχνή πάθηση στα παιδιά μεταξύ 

3-4 ετών (περισσότερο από 50% των παιδιών αυτής της ηλικίας). Οι επιπτώσεις της

 βαρηκοΐας, που συχνά λόγω έλλειψης συμπτωμάτων δε γίνεται αντιληπτή από τους

 γονείς, είναι σημαντικές. Τα παιδιά μπορεί να αργήσουν να μιλήσουν ή να έχουν 

προβλήματα απόδοσης και συγκέντρωσης στο σχολείο τους.

Η θεραπεία της εκκριτικής ωτίτιδας είναι καταρχήν φαρμακευτική και σε αρνητικό 

αποτέλεσμα χειρουργική. Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία και αφορά τόσο 

την αφαίρεση των αδενοειδών εκβλαστήσεων όσο και την παρακέντηση του 

τυμπανικού υμένα, την αναρρόφηση του υγρού και συχνά τη τοποθέτηση ενός 

μικροσκοπικού σωληνίσκου αερισμού. Η αποκατάσταση της ακοής είναι άμεση και 

το παιδί επιστρέφει σπίτι του μετά από λίγες ώρες. Ο σωληνίσκος αερισμού 

αποβάλλεται αυτόματα μετά από μερικούς μήνες και η τομή στο τύμπανο επουλώνεται.

Ωτοσκλήρυνση

Κληρονομική νόσος που προσβάλλει τη λαβυρινθική κάψα και οφείλεται στην 

παραμονή εμβρυικού χόνδρινου ιστού σε αυτήν, που αρχίζει την οστεοποίησή της 

στη διάρκεια της ενήλικης ζωής, ενεργοποιούμενη από ορμονικούς κυρίως 

παράγοντες (εφηβεία, κύηση, εμμηνόπαυση, ορμονοθεραπεία).

Η περίσσια οστού που προκύπτει καθηλώνει τη βάση του αναβολέα και δεν 

επιτρέπει την ελεύθερη κίνηση του, προκαλώντας βαρηκοΐα αγωγιμότητας. Η 

βαρηκοΐα που οφείλεται σε βλάβη του νεύρου από την έκθεση σε θόρυβο, προκαλεί 

μεγάλα προβλήματα στην ποιότητα ζωής.

Είναι συνήθως βραδέως εξελισσόμενη βαρηκοΐα. Εμφανίζεται συχνότερα στις 

γυναίκες και εκδηλώνεται κλινικά συνήθως μεταξύ 20-40 ετών. Στο 50% των ατόμων

 που πάσχουν ανευρίσκεται θετικό οικογενειακό ιστορικό.

Η αποκατάσταση μπορεί να γίνει είτε με τη χρήση ακουστικού βαρηκοΐας είτε 

χειρουργικά με άριστα αποτελέσματα. Κατά την επέμβαση αφαιρείται μέρος του 

αναβολέα (αναβολεκτομή) και στη θέση του τοποθετείται ένα μικροσκοπικό πιστόνι

 που μεταδίδει τον ήχο στο εσωτερικό αυτί παρακάμπτοντας το εμπόδιο.

Νευροαισθητήρια βαρηκοΐα

Προκύπτει όταν υπάρχει βλάβη είτε στο ίδιο το όργανο της ακοής (κοχλίας) είτε στο 

ακουστικό νεύρο και τις νευρικές οδούς.

Μια μεγάλη ποικιλία αιτιών ευθύνεται για τις βαρηκοΐες αυτές με προεξάρχουσες την

 πρεσβυακουσία (φθορά του κοχλία και του ακουστικού νεύρου λόγω ηλικίας) και 

τη θορυβογενή βαρηκοΐα (βλάβη του ακουστικού νεύρου από την έκθεση σε θόρυβο),

 που προκαλούν μεγάλα προβλήματα στην ποιότητα ζωής των ασθενών.

Άλλα αίτια είναι οι συγγενείς ανωμαλίες, μεταβολικά νοσήματα όπως ο σακχαρώδης 

διαβήτης, ο υποθυροειδισμός, η νεφρική ανεπάρκεια. Τα ωτοτοξικά φάρμακα 

(αντιβιοτικά, ασπιρίνη, διουρητικά), όπως και κάποια λοιμώδη νοσήματα (παρωτίτιδα).

Οι βαρηκοΐες αυτού του τύπου συνοδεύονται συνήθως από εμβοές και μερικές φορές

 από ίλιγγο, χαρακτηρίζονται δε από κακή επικοινωνία των ασθενών, οδηγώντας τους

 σταδιακά στη κοινωνική απομόνωση.

Η νευροαισθητήρια βαρηκοΐα είναι μόνιμη και δεν θεραπεύεται είτε με συντηρητικά 

είτε με χειρουργικά μέσα. Η χρήση ακουστικού βαρηκοΐας αποτελεί τη μοναδική 

λύση για τη βελτίωση της επικοινωνίας των ασθενών αυτών. Τα ακουστικά πλέον 

είναι ψηφιακά, προγραμματίζονται σε ηλεκτρονικό υπολογιστή σύμφωνα με το 

ακοόγραμμα του ασθενούς και μπορεί να είναι τόσο μικρά ώστε να μην φαίνονται 

καθόλου.

 http://medlabgr.blogspot.com/2013/01/blog-post_30.html#ixzz56teVkHkj


To  βρηκα στο : http://koukfamily.blogspot.gr/

ΑΠΌ ΤΗΝ ΓΥΝΑΊΚΑ-ΜΗΤΈΡΑ ΣΤΗ ΓΥΝΑΊΚΑ ΘΕΆ

Από την Γυναίκα-Μητέρα στη Γυναίκα Θεά

 Ελευθερία Αναγνωστάκη Τζαβάρα
Το Ανθρώπινο Γένος οδοιπορώντας μέσα στο χάος των αιώνων κάτω από τον αστερισμό του μόχθου, της αγωνίας, του τρόμου, γνώρισε τον εαυτό του μέσα από τη ΦΥΣΗ και τη ΓΥΝΑΙΚΑ. Η διαδοχή των εποχών, η βλάστηση και ο μαρασμός των φυτών συγκίνησαν βαθιά τον πρωτόγονο άνθρωπο. Έτσι η φύση πήρε στη φαντασία του ανθρώπου μορφή ΓυναίκαςΠάνω στην επιφάνεια του χώματος χάραξε τα πρώτα του αυλάκια μ’ ένα οξύ εργαλείο που ήταν ο ΓΥΗΣ, δηλαδή το άροτρο, όμοιο με το κεφαλαίο ΓΑΜΑ. Με την διάνοιξη της γης από το άροτρο και τη σπορά και γονιμοποίηση συνέδεσε τη ΓΥΝΑ-ΓΥΝΗ, που κι αυτή από την φύση της υφίσταται ρήγμα στον παρθενικό της υμένα προς χάριν της γονιμοποίησης. Από το ρήγμα αυτό γεννιέται ο νέος άνθρωπος που αυτή μεγαλώνει κι εκπαιδεύει.

« ΓΑ, ΓΗ, ΓΑΙΑ ευρύστερνον, στήριγμα όλων ασφαλές και αιώνιον», όπως μας λέει κι ο Ησίοδος στη «Θεογονία» του. ΓΑ- ΜΗΤΗΡ, ΓΗ-ΜΗΤΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΑ, η ξανθόφαιη πανάρχαια θεά που φυλάει τον πολύτιμο σπόρο των χρυσών σταχυών και τον προσφέρει στον άνθρωπο με τη γεωργία της άγριας γης. Ο προϊστορικός άνθρωπος πρόσεξε τον ιδιαίτερο ρόλο της Γυναίκας και πίστεψε πως έκρυβε μέσα της μια μυστική, ανεξήγητη δύναμη.

Μη μπορώντας αλλιώς να εξηγήσει τις ζωοδότρες αυτές δυνάμεις, τις μορφοποίησε με την τέχνη της ειδωλοπλαστικής τονίζοντας, κατά την κατασκευή των πήλινων, λίθινων, μαρμάρινων ειδωλίων το γενετήσιο χαρακτήρα της γυναίκας. Η γυναίκα αποτέλεσε για τον άνδρα αντικείμενο του πρώτου του θαυμασμού για τη ζωή και τη δημιουργία.Κατά την Παλαιολιθική Εποχή η ανδρική συμμετοχή στην όλη διαδικασία της δημιουργίας ήταν ασαφής κι ασφαλώς ακατανόητη. Γι’ αυτό κατά τη μορφοποίηση της πράξης της δημιουργίας η ανδρική μορφή απουσιάζει.

Στη Νεολιθική όμως Εποχή τα πράγματα αλλάζουν. Ο άνθρωπος πλησιάζει περισσότερο την αλήθεια. Καταλαβαίνει ότι κι ο άνδρας συμμετέχει στη δημιουργία, ότι έχει κι αυτός μέσα του ένα μέρος από τη μυστική δύναμη που καθορίζει τη διαιώνιση

Η 3η χιλιετία είναι ένα ορόσημο για τη Μινωική Κρήτη, τα νησιά του Αιγαίου, τα παράλια της Ηπειρωτικής Ελλάδας. Πολύκωπα πλοία οργώνουν τις θάλασσες. Οι άντρες εμπορεύονται, γνωρίζουν νέους τόπους, ξένα ήθη κι έθιμα. Όταν γυρίσουν με τα άγνωστα προϊόντα έχουν να λένε πολλά. 

Δένοντας το παλιό με το καινούριο, διηγούνται πως ήταν φτιαγμένο και καθοδηγούν πώς θα φτιαχτεί. Στα χέρια τους τώρα η μεταλλοτεχνία, τα πλοία, ο πόλεμος, η κτηνοτροφία που βαραίνει περισσότερο από τη γεωργία. Γυναικείες δουλειές είναι ο αργαλειός, η κεραμική και ό,τι δεν χρειάζεται απομάκρυνση από το σπίτι.

Οι πρώτες «πόλεις» απαιτούν ιεραρχία, γραφειοκρατία. Τη διακυβέρνηση έχουν οι άντρες. Η γυναίκα όμως, η γυμνόστηθη στις τοιχογραφίες των ανακτόρων της Κρήτης και των σπιτιών της Θήρας, της «τειχιόεσσας» Τίρυνθας και των Λεαίνων των Μυκηνών, επιμένει να κρατά-ει τη θέση της.

Στολισμένη η Θεά των Φιδιών με τις πολύχρωμες φούστες, τα χρυσά της κοσμήματα και την πλούσια σγουρή κόμη, κρατώντας τον Διπλούν Πέλεκυ, ταξιδεύει στους αιώνες, με μια ιερή μέλισσα για συντροφιά, ενώ από τα φουσκωμένα στήθη της ρέει γάλα και μέλι… Περιστέρια, παπαρούνες, ελιές και στάχυα, φίδια και πελέκια ακτινοβολούν μαζί της πάνω σε τοιχογραφίες, ειδώλια, δακτυλίδια και σφραγίδες.

Πολλά από αυτά κληροδοτήθηκαν στις θεές των Ελληνικών χρόνων, την Ήρα, την Άρτεμη, την Αφροδίτη, την Αθηνά. Στενότερα όμως σχετίζεται η Μινωική Θεά με τις δυνατές γυναικείες θεότητες της Μικράς Ασίας, την Κυβέλη, η Μεγάλη Μητέρα της Φρυγίας, την Ιδαία Μητέρα, την Μα, την Εφέσσια Άρτεμη. Ως «Κουροτρόφος» Μητρική Θεά κρατά στην αγκαλιά της το Θείο Βρέφος και γίνεται το αρχέτυπο της Αιγυπτιακής Ίσιδας και της Χριστιανικής Παρθένας.

Η Θεά της Γονιμότητας παρουσιάζεται σε σχετικές παραστάσεις επάνω στην κορυφή του βουνού ως «Ορεία Μήτηρ» κι ανάμεσα σε λιοντάρια ως «Πότνια Θηρών».Τώρα συνοδεύεται κι από το νεαρό θεό. Ο άντρας-στοιχείο που γονιμοποιεί-παριστάνεται ισότιμα στον Ιερό Γάμο. Σιγά σιγά αυτή η είσοδος του αντρικού στοιχείου θα βγάλει το γυναικείο από τη σκηνή. Οι Μυκηναίες στις τοιχογραφίες των ανακτόρων, ανώνυμες Κλυταιμνήστρες, βλέπουν θλιμμένα την ισοτιμία να γλιστρά από τα δάχτυλα τους σαν την άμμο. Τους μένει μόνο η μητρογραμμική καταγωγή. Κι αυτή όμως θα τη χάσουν.

Μέσα από την ομίχλη του μύθου, ο Τριπτόλεμος, κληρονόμος της Δήμητρας, θα διδάξει το αλέτρι. Η Αθηνά, η πελασγική θεότητα, θα επιζήσει συνθηκολογώντας με τους Ολύμπιους.

Όταν βασίλευε ο Κέκροπας, πρώτος βασιλιάς της Αθήνας, που πριν την εποχή του «δεν υπήρχε γάμος, οι άνθρωποι έσμιγαν μαζί τους ανάκατα μ’ αποτέλεσμα να μην ξέρουν οι πατεράδες τους γιους κι οι γιοι τους πατέρες. Τα παιδιά ονοματίζονταν κατά τις μητέρες τους.»

Η Αθηνά και ο Ποσειδώνας ζητούν να ονοματίσουν την πόλη. Το Μαντείο των Δελφών προτείνει η λαϊκή συνέλευση ν’ αποφασίσει. Οι γυναίκες ψήφισαν την Αθηνά, οι άντρες τον Ποσειδώνα. Με μια ψήφο διαφορά κερδίζουν οι γυναίκες. Αγριεμένος ο Ποσειδώνας σκεπάζει με θάλασσα την Αττική. Οι άντρες για να τον εξευμενίσουν θα αφαιρέσουν από τις γυναίκες το δικαίωμα να ψηφίζουν, να ονομάζουν τα παιδιά τους με τ’ όνομα τους και το δικαίωμα να λέγονται Αθηναίες…

Ωραία δικαιολογία για την κοσμοϊστορική ήττα του γυναικείου φύλου από τη δουλοκτησία. Πώς αλλιώς θα στηθεί το τρίγωνο «ατομική ιδιοκτησία, υποταγή γυναικών, δουλική εργασία »…

Παρ’ όλ’ αυτά, η Αθηναία γυναίκα αντιστέκεται, όπως η Λυσιστράτη που λέει στον Πρόβουλο: «Στην αρχή του πολέμου τον πρώτο καιρό υπομείναμε εμείς οι γυναίκες όλα εκείνα που κάνατε οι άντρες εσείς, η γυναικεία συγκράτηση βλέπεις, τα στραβά σας τα βλέπαμε ωστόσο…»

Ανθρωπολόγοι, ιστορικοί και αρχαιολόγοι αναγνωρίζουν σήμερα το γεγονός ότι τα πρώτα στάδια της ανθρωπότητας ήταν ειρηνικά και εποικοδομητικά και ότι η βαρβαρότητα των όπλων διαδέχτηκε την απόλυτη ειρήνη της πρωτόγονης ανθρωπότητας.

Οι Μινωίτες ζούσαν μιαν άνετη ζωή σε ειρηνικές συνθήκες μέσα στα μεγαλόπρεπα παλάτια της Κρήτης και στα σπίτια της Θήρας, με τους ζωγραφισμένους τοίχους γεμάτους από πανέμορφες δυναμικές και κυρίαρχες γυναίκες, που αρμονικά συμμερίζονταν τον πολιτισμό με τους ηλιοψημένους συντοπίτες τους, με τους οποίους μοιράζονταν ισότιμα τον έρωτα, το χορό, την άθληση, σε μια κοινωνία ειρηνική χωρίς πολέμους.

Στις ατοίχιστες μητριαρχικές πόλεις της Κρήτης που καταστράφηκαν μάλλον από το μεγάλο σεισμό του ηφαιστείου της Θήρας και την πυρκαγιά που ακολούθησε, τίποτε δεν υποδήλωνε τον πόλεμο και τίποτε δεν μαρτυράει την ύπαρξη πολιτικών ταραχών ή ακόμα και μια άμυνα απέναντι σε ξένες επιδρομές.

Όμως, ποια είναι η μοίρα της απλής γυναίκας στην ελληνική κοινωνία μέσα στο πέρασμα των χιλιετηρίδων και των αιώνων;

Στα ιστορικά χρόνια, η διαδικασία της ευγονίας παραμένει ιερή κι ο κύκλος της γέννας -ανατροφής – ακμής και γήρατος καθιερώνεται μέσα από τη Γυναίκα.

Η Γυναίκα είναι η αδιαμφισβήτητη Δέσποινα του Οίκου. Οι αρετές που τη συνοδεύουν είναι η σεμνότητα κι η αιδώς. Ως Κόρη γίνεται περιζήτητη νύφη αν την συνοδεύουν η «θεοειδής» μορφή και ο καλός «προικώος κλήρος». Ως ύπανδρη, πιστή «σύνευνος», δένεται από τη γυναικεία μοίρα της για πάντα στην κλίνη τουάνδρα -την «ευνή»- και στο «λέχος».

Η αρχαία ελληνίδα γυναίκα ξέρει πως, είτε ακολουθήσει το δρόμο της σεμνής «αλόχου», δηλαδή της πιστής συντρόφου, είτε της «παντόλμου εταίρας», η ζωή της θα είναι δέσμια του άνδρα και του οίκου. Δημόσιοι νόμοι και δια-τάγματα την ρίχνουν στην ανωνυμία και στο σκοτάδι. Αν δεν θέλει να την χαρακτηρίσουν «αφράσμονα», άμυαλη, βγαίνει στο δρόμο μόνο με το φως της μέρας και πάντα με τη συνοδεία θεραπαινίδων. Ο Ξενοφώντας θεωρεί μία γυναίκα αψεγάδιαστη, αν κρύβεται μέσα κι επιτρέπει να την βλέπουν και να την ακούν όσο γίνεται λιγότερο.

Όμως, ποιος είναι ο ρόλος της ως συμβόλου μιας εκρηκτικής και κοινωνικά δαμασμένης δύναμης; Το ερώτημα αυτό παίρνει κάθε φορά μια νέα προκλητική όψη. Στη μία όχθη του ερωτή-ματος στέκεται γυμνή η Θεά-Γυναίκα ως «άγαλμα μαλθακόν ομμάτων βέλος.,.έρωτος άνθος».(Αισχύλος Χοηφόροι).

Στη γυμνότητα της απαυγάζει η λάμψη παλαιοτέρων εποχών κι η ομορφιά της ελευθερίας των μητριαρχικών καιρών. Όμως στο γυναικείο «φύλο» παραμονεύει η «φύση» και στο πρόσωπο της συμπυκνώνονται οι μητριαρχικές μνήμες και ιδιότητες.

Θεότητα Χθόνια, η πρώτη Μάντις, η Γαία.

Με την μέριμνα του Έρωτα γεννιούνται όλα τα άλλα θεϊκά κι ανθρώπινα όντα κι εκείνα τα συναισθήματα κι οι ηθικές δυνάμεις που συνδέονται με την ύπαρξη του ανθρώπου… Κατά την«Θεογονία», από τα κομμένα ανδρικά μέλη του Ουρανού που επιπλέουν στη θάλασσα μετά την αποκοπή τους από το, Κρόνο, γεννιέται η « Χρυσή Αφροδίτη», η «κυανώπις», και «ελικοβλέφαρη».

Αρχέτυπο γυναικείο πρότυπο ομορφιάς, αιώνια νέα κι ευδιάθετη, ευτυχισμένη και με γοητεία ακαταμάχητη, αναδύεται από τα βάθη της αρχέγονης συλλογικής μνήμης σαν ένα κόσμημα του Κόσμου. Γεννήτρα της ζωής, βαδίζει πάνω στη Βασιλική Οδό των ανθρώπινων παθών κι αφήνει πίσω της μια σειρά από ζωντανά μαργαριτάρια εκατομμυρίων ζωντανών υπάρξεων.

Η Αφροδίτη, η θεά του Κάλλους, «φιλομειδής», λουσμένη στον υγρό σπινθηρισμό της απόλαυσης είναι η γενεσιουργός αρχή κι ο παλμός της ζωής. Αναστενάζει ερωτικά και ξυπνάει τον ερωτικό πόθο σε όλο το Σύμπαν. Ο αρχαίος Άνθρωπος μαγεύτηκε από τη γλυκύτητα και την έλξη του ερωτικού συναισθήματος και λάτρεψε τη Γυναίκα-Αφροδίτη ως ΘΕΑ.

Λάτρεψε το μεγάλο θαύμα της Μητρότητας και της Γέννησης, ενσαρκωμένο στο γυναικείο σώμα. Η λατρεία της Θεάς-Μητέρας ως πηγή όλων των μορφών ζωής, επέζησε και στην ιστορική εποχή στη σύνθετη μορφή της ΜΑGΝΑ ΜΑΤΕR, της ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ της Εγγύς Ανατολής και του Ελληνορωμαϊκού Κόσμου.

Όμως, παρά τη δύναμη της ως Θεά της Γονιμότητας, της τάξης, της ερωτικής αγάπης, των ουρανών, της θεραπείας, των συναισθημάτων, η Μεγάλη Θεά με την εμφάνιση της Πατριαρχίας γνωρίζει τα δεσμά και τον αλύπητο διωγμό.

Οι περισσότερες ιδιότητες που κατείχε αποκαθιερώθηκαν ή προσδόθηκαν σε αρσενικές θεότητες. Έτσι οι περισσότερες Ελληνίδες Θεές καταβροχθίζονται από τους πατριαρχικούς Θεούς. Πρώτος ο Δίας που καταπίνει τη Σοφία-Μήτιδα. Οι δυνάμεις και τα χαρίσματα τους που κατείχαν έχασαν τη σύνδεση τους με τη γυναικεία ζωή. Το ενσαρκωμένο, παιχνιδιάρικο, παθιασμένο ερωτικό Θηλυκό, το ισχυρό κι ανεξάρτητο, φιλόδοξο κι ηγεμονικό πρόσωπο της μητριαρχικής γυναίκας αφορίζεται και στέλνεται στον Κάτω Κόσμο, στα χθόνια, χαοτικά βάθη όπου θαύεται για να ξεχαστεί η αρχική του δύναμη.

Η γυναίκα, με δαμασμένη την ελευθερία της από τους νόμους και τα ήθη των ανδροκρατούμενων πια κοινωνιών, χάνει την ιερότητα της και τη δύναμη της. Στη σκοτεινή ατραπό της Περσεφόνης και στο άλσος της εκμαυλίστριας Αφροδίτης παραμονεύουν η φοβερή Μήδεια, η αδίστακτη Κλυταιμνήστρα, η «ευπλόκαμος» Κίρκη, η Πασιφάη κι η Αριάδνη, η Φαίδρα, οι Μαινάδες κι οι Βάκχες…

Απομένουν ωχρές μορφές του Μύθου που κατοικούν σε αβυσσαλέους ψυχικούς, αρχέγονους τόπους. Δεσμευμένη στο γάμο η σεμνή Πηνελόπη, κλείνεται στο πληκτικό γυναικωνίτη και στα ιδιαίτερα διαμερίσματα των γυναικών μόλις την επιπλήξει ο νεαρός γιος. Η Γυναίκα τυλιγμένη στα μακριά της πέπλα έχει μεγάλη ευκαιρία εξόδου μόνο τη θρησκεία. Η λατρεία των Θεών, με τις γιορτές, τις θυσίες και τα φαγοπότια, τη φέρνει σ’ επαφή με το άλλο φύλο.

Εξάρχουσα η Γυναίκα στους καθαρμούς και τις επικλήσεις της θεϊκής εύνοιας, μεσολαβεί σε ιερουργίες, εξαγνισμούς, καθαρμούς και συμμετέχει ολόψυχα στη πομπή-σπονδή- θυσία, στο χορό και στη χαρά του γλεντιού.

Στήνει τους κύκλιους χορούς της στις γονιμοποιές ποταμιές, στ’ άλση, στ’ άντρα και στους ανθηρούς λειμώνες κι επιζητεί το άγγιγμα των ζωοδόχων πηγών της φύσης, όπως και στον παλιό, καλό μητριαρχικό καιρό στον αιγαιακό χώρο και στη Μινωική Κρήτη. Μέσα στα Αρτεμισία, Αφροδίσια, Νυμφαία, Διονύσια κι Ελευσίνια αρχαία μυστικόπαθα ιερά, οι λατρεύτριες γυναίκες δένονταν σε μαγικό κύκλο με τις χαώδεις συμπαντικές δυνάμεις.

Μέσα στην καθημερινή της καταπίεση η αρχαία γυναίκα δεν ξεχνούσε το πανάρχαιο παρελθόν της «Πότνιας των Θηρών», δηλαδή την ισχυρή Μητριαρχική Θεά, ούτε και την «Πάνδημη Αφροδίτη» που την απελευθέρωνε, έστω και για λίγο, από τα καθημερινά δεσμά της.

Στην αριστοκρατική-φεουδαρχική κοινωνία του Ομήρου η γυναίκα παρουσιάζεται δίπλα στον άνδρα ισότιμη στην αγάπη και στο μίσος, πρωταγωνίστρια στον έρωτα, υποταγμένη όμως στο ιδεώδες της Ομορφιάς και της ιδανικής συζύγου.

Η Ωραία Ελένη κι η πιστή Πηνελόπη είναι τα πρότυπα της γυναίκας της εποχής. Ανάμεσα τους στέκεται αγέρωχη η τελευταία εκπρόσωπος της Μητριαρχίας, η Κλυταιμνήστρα, που έπαιξε το δικό της ρόλο, όχι κρυμμένη στο βάθος του γυναικωνίτη, αλλά τοποθετημένη στο κέντρο της πολιτικής ζωής.

Προσεκτική μελέτη των ιστορικών γεγονότων, που καλύπτονται πίσω από έναν ποικιλμένο μύθο, μας δίνει αλήθειες συγκλονιστικές, που αποκαλύπτουν την πραγματικότητα της τότε ζωής. Βεβαιώνεται η συμμετοχή της γυναίκας σ’ όλους τους αγώνες, και η παρουσία της μέσα στην κοινωνία είναι τέτοια που προκαλεί πολλές φορές το θαυμασμό. Η Μητριαρχία δεν ήταν μια εποχή που οι γυναίκες είχαν εξουσία πάνω στους άνδρες, αν και η κοινωνική τους θέση ήταν αξιοζήλευτη.

Στους καιρούς εκείνους δεν ήταν απαραίτη-το το ένα φύλο να άρχει και το άλλο να υποτάσσεται. 

Στις προπατριαρχκές κοινωνίες οι άνθρωποι ζούσαν με ειρήνη, ισοτιμία και σεβασμό στη φύ-ση. Η Θεά Γαία είναι η μητέρα γη που γέννησε τον Ουρανό και τη Θάλασσα κι απ’ αυτήν προ-ήλθαν όλοι οι θεοί κι ο Δίας. Από το κεφάλι του Δία γεννιέται πολεμική με δόρυ κι ασπίδα, η μεταμορφωμένη μητριαρχική Θεά Αθηνά, κι έδωσε τ’ όνομά της στην Αθήνα.

Στην ελληνική προϊστορική αρχαιότητα η γυναίκα ήταν αξιοσέβαστη και είχε δικαίωμα να μετέχει στα κοινά.

Όμως οι γυναίκες, όπως κι οι δούλοι των δύο φύλων, έχουν αποκλειστεί δια νόμου από τη φημισμένη Αθηναϊκή Δημοκρατία. Οι γυναίκες ήταν περιορισμένες και επαγγελματικά. Η Αγνοδίκη, πρώτη επαγγελματίας μαία, μεταμφιέζεται σε άνδρα για να σπουδάσει και να επισκέπτεται τις γυναίκες, αλλά όταν έγινε αυτό γνωστό καταδικάστηκε με βαρεία ποινή από τον ανδροσύστατο Άρειο Πάγο. Την έσωσαν από βέβαιο θάνατο οι Αθηναίες, οι οποίες για πρώτη φορά στην ιστορία διαδήλωσαν στο δρόμο τη γνώμη τους για την αξία της Αγνοδίκης ως ιατρού, γιατί πολλές από αυτές της χρωστούσαν τη ζωή τους.

Ο Ησίοδος, μακριά από τους δοξασμένους πολέμους, επιτρέπει στις γυναίκες μόνο τις συνηθισμένες καθημερινές ασχολίες και δεν διστάζει με την αφήγηση του μύθου της Πανδώρας να την χαρακτηρίσει πηγή κακών.

Όμως στη Λέσβο, στο πρώτο ήμισυ του 6ουπ.Χ. αιώνα, συναντάμε την Σαπφώ, μια γυναίκα με τρυφερό και λυρικό έργο που συνδυάζεται, με πολιτική και κοινωνική δράση. Η Σαπφώ όμως εξορίστηκε για την πολιτική της, και το ερωτικό της ποιητικό έργο καταστράφηκε τον 11ο μ.Χ. αιώνα. 

Στην αρχαία Σπάρτη, τη Θήβα, στα νησιά του Αιγαίου και στις μικρασιατικές ακτές, οι γυναίκες είχαν μια ελευθερία άγνωστη στις άλλες περιοχές του ελληνικού χώρου. Ο Πυθαγόρας πήρε το μεγαλύτερο μέρος της ηθικής του μάθησης από μια γυναίκα, νη Θεμιστόκλεια, ιέρεια των Δελφών.

Λέγεται, επίσης, ότι ο Πυθαγόρας που εισήγαγε τον αρχαίο μυστικισμό στην ελληνική φιλοσοφία ήταν φεμινιστής.

Αναμορφώνοντας τη θρησκεία των Ορφικών Μυστηρίων, ο Πυθαγόρας φαίνεται ότι έδωσε έμφαση στη λατρεία του θηλυκού στοιχείου. Και ο Διογένης μας λέει ότι στη σχολή του Πυθαγόρα οι γυναίκες σπούδαζαν μαζί με τους άνδρες, όπως γινόταν αργότερα και στην Πλατωνική Ακαδημία. Στην Αθήνα των ιστορικών χρόνων η θέση της γυναίκας ήταν διαφορετική. Δεν υπήρχε γι’ αυτήν χώρος για πολιτική-οικονομική δραστηριότητα, παιδεία και φυσικά πνευματικό έργο. 

Τα καθήκοντα της περιορίζονταν σ’ ένα ασφυκτικά στενό κύκλο δραστηριότητας. Δεν είχε ελευθερία κινήσεων και ήταν μόνιμα εγκατεστημένη στο γυναικωνίτη, φροντίζοντας το σπίτι και τα παιδιά της.

Δημόσια παραγγέλματα τη ρίχνουν στην ανωνυμία και σιωπή. Άνδρες οι νομοθετούντες, άνδρες και οι θεματοφύλακες…Στη «βραχεία παραίνεση» του Περικλή στον «Επιτάφιο» το431 π.Χ., περιορίζει τις χήρες να μην ακούγονται ποτέ απ’ τους άνδρες μήτε για καλό, μήτε για κακό….

Τα στοιχεία αυτά θα ακολουθούν τη γυναίκα για αιώνες και θυμίζουν τη ζωή της αστής του Βυζαντίου, αλλά και του μεσαιωνικού και μουσουλμανικού κόσμου.

Στην Αθήνα του 5ου π.Χ. αιώνα οι γυναίκες των πλούσιων οικογενειών ζούσαν απομονωμένες από τους άνδρες.

Οι γυναίκες, όμως, των κατώτερων τάξεων είχαν περισσότερες ευκαιρίες για επαφή μαζί τους, αφού οι συνθήκες τις υποχρέωναν να ζουν και έξω από το σπίτι. Μέσα από την κοινωνική αυτή ανισότητα γεννιέται ο θεσμός της όμορφης εταίρας, που ενώ νομικά είναι δούλη, ζει με απόλυτη ελευθερία και ξέρει να εκμεταλλεύεται τα γυναικεία της θέλγητρα που τα συνδυάζει με ανώτερη μόρφωση και πνευματική καλλιέργεια. 

«Αι εύμορφαι εταίροι εισίν βασίλισσαι», λέει ο Διογένης.

Η Εταίρα, εκτός της συντροφιάς και της σεξουαλικής ψυχαγωγίας των ανδρών της εποχής, μπορεί να έχει γνώμη ακόμα και για τα πολιτικά θέματα. Η Ασπασία, καταγόταν από τη Μίλητο της Μ. Ασίας κι έγινε σύζυγος του «Ολύμπιου Περικλή, «που όταν μιλούσε στους Αθηναίους άστραφτε και βρόνταγε η Κλασική Αθήνα.»

Το όνομα της πανέξυπνης αυτής εταίρας συν-δέεται με μια νέα εποχή για την Αθηναία γυναίκα.

Μπορεί ο ρήτορας Δημοσθένης, καυχόμενος για το πολίτευμα των Αθηνών, να δηλώνει…«Έχουμε τις εταίρες για την ευχαρίστηση του πνεύματος, τις παλλακίδες για την ευχαρίστηση των αισθήσεων και τη σύζυγο για να μας χαρίζει παιδιά…» Όμως αρκετοί Αθηναίοι, φωτισμένοι από ένα νέο φιλοσοφικό και πολιτικό πνεύμα, κατάλαβαν ότι έπρεπε να δημιουργηθεί ένα νέο ιδεώδες για την ανατροφή των γυναικών και τον κοινωνικό τους ρόλο. 

Ο Σωκράτης διακηρύσσει την ισοτιμία των δύο φύλων με προϋπόθεση τη μόρφωση και την καλλιέργεια της γυναίκας. Η Διοτίμα, ιέρεια από την Μαντινεία, δίδαξε τον Σωκράτη. Στο Συμπόσιο του Πλάτωνα η σοφή Διοτίμα διατυπώνει ότι «η γαρ ανδρός και γυναικός συνουσία τόκος εστίν, εστί δε τούτον θείον το πράγμα». 

Ο Σοφοκλής παρουσιάζει όλο το φάσμα των γυναικείων χαρακτήρων από την υποταγμένη Ι-σμήνη ως την ηρωίδα Αντιγόνη που αντιστέκεται στους ανθρώπινους νόμους. Ο Αντισθένης, ιδρυτής της σχολής των Κυνικών, θα διακηρύξει ότι ο άνδρας και η γυναίκα είναι ίσοι κι έχουν τις ίδιες αρετές. 

Οι Σοφιστές πρώτοι ανέπτυξαν την έννοια του φυσικού Δικαίου, που, ισχυρότερο από τις ανθρώπινες συμβάσεις, αμφισβητεί την κατωτερότητα των δούλων, και των γυναικών.

Ο Ευριπίδης αν και θεωρήθηκε μισογύνης με το «εις γαρ ανήρ κρείσσον μυρίων γυναικών»[Ιφιγένεια εν Αυλίδι] στέκεται με πολλή αγάπη δίπλα στην αδικημένη γυναίκα. Στη Μήδεια, η φοβερή της εκδίκηση είναι μια τελευταία καταφυγή της αδυναμίας της απέναντι στα δεινά που της επισωρεύουν η μοίρα, οι άντρες, οι κοινωνικές συνθήκες, ο πόλεμος 

Ο Ευριπίδης στο πρόσωπο, στις πράξεις και με το στόμα της Μήδειας έχει προσφέρει εκπληκτικό για τη ρεαλιστική και την εκρηκτική συμβολική του δύναμη δίπτυχο της γυναίκας. Της δαμασμένης από το Νόμο πού έχουν οι άνδρες στα χέρια τους και της αδάμαστης που ο χαλινός δε στομώνει τη φύση της, αλλά που τη σκληραίνει και την οιστρηλατεί προς την τιμωρία.

Η ΜΗΔΕΙΑ είναι μια πολύτιμη κιβωτός και μαρτυρία που δείχνει γυμνή την αλήθεια για τη θέση της γυναίκας μέσα σ’ έναν κόσμο που δεν έχει αλλάξει και πολύ από τότε…

«Απ’όλα πόχουνε ψυχή και γνώση εμείς,

γυναίκες, είμαστε το πλάσμα το πιο άθλιο.

Έχουν να πουν ακίντυνα τη ζήση πως

την περνούμε στο σπίτι, την ώρα που

εκείνοι πολεμούν με το κοντάρι.

Ανόητος στοχασμός. Τι κάλλιο θάχα τρεις

να σταθώ φορές πλάι στην ασπίδα

παρά μια και μονάχη να γεννήσω..

Μτφρ. Π.Πρεβελάκης

Μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια υπομονής και αγώνων η Ελληνίδα, που βαδίζει σήμερα ως άτομο και ως πολίτης;

Τι κοινωνία οραματίζεται για τον εαυτό της και τα παιδιά της; Η σύγχρονη γυναίκα προσαρμοσμένη σε ένα αρσενικά προσανατολισμένο κατεστημένο, τι πιθανότητες έχει ν’ αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο;

Εμείς οι γυναίκες έχουμε μια μακραίωνη ιστορία που γίνεται όλο και πιο συνειδητή.

Με το ακρωτηριασμένο από τον πολιτισμό θηλυκό μας «ΕΓΩ» πρέπει να ονειρευτούμε πάλι το Μύθο, όπως το έθεσε ο Γιουνγκ, και να μάθουμε από το πανάρχαιο παραμύθι τις αλήθειες για το φύλο μας και τις θηλυκές μας αξίες. 

Μετά από χιλιάδες χρόνια οι Ελληνίδες απέκτησαν επίσημα το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι το 1952 κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα και το νόμο 2159. Η πρώτη γυναίκα βουλευτής ήταν η ΕΛΕΝΗ ΣΚΟΥΡΑ από τη Θεσσαλονίκη…

Η Ελευθερία Αναγνωστάκη Τζαβάρα είναι πρόεδρος της εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

https://master-lista.blogspot.gr/

ΟΙ ΜΟΙΡΕΣ !!!

Οι Μοίρες!!!

Οι Μοίρες παριστάνονταν, συνήθως, ως τρεις γυναικείες μορφές που κλώθουν.

Η κλωστή που κρατούν στα χέρια τους, είναι η ανθρώπινη ζωή,συμβολίζοντας έτσι το πόσο μηδαμινή κι ασήμαντη αποδεικνύεται τελικά, αφού κόβεται με το παραμικρό, όπως μια κλωστή.


Η πρώτη Μοίρα, η Κλωθώ, γνέθει το νήμα της ζωής, η δεύτερη η Λάχεσις,μοιράζει τους κλήρους, καθορίζοντας τι θα «τύχει» στον καθένα και η τρίτη η Άτροπος, κόβει χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, όταν έρθει η ώρα, το νήμα της ζωής των ανθρώπων.

Οι Μοίρες είναι επομένως οι δυνάμεις που ευθύνονται για τα καλά και τα άσχημα της ζωής του κάθε θνητού, από τη γέννηση μέχρι το θάνατό του.
Σε ορισμένες περιπτώσεις οι άνθρωποι πίστευαν πως δεν ήταν τρεις, αλλά μία ή δύο, όπως, για παράδειγμα, συνέβαινε στο μαντείο των Δελφών, όπου λάτρευαν μόνο τη Μοίρα της Γέννησης και τη Μοίρα του Θανάτου.

Άλλες ονομασίες με τις οποίες αναφέρονται είναι Αίσα, Πεπρωμένη και Ειμαρμένη.

Η λέξη “μοίρα” προέρχεται από το ρήμα “μοιράζω”, είναι δηλαδή το “μερίδιο” και το “μερτικό”, το κομμάτι που παίρνει ο κάθε δικαιούχος από τον διαμοιρασμό ενός συνόλου.

Έτσι, μοίρα σημαίνει πάνω απ’ όλα το μερίδιο που διεκδικεί ο καθένας στη ζωή και την ευτυχία.

Πίστευαν πως το νήμα της ζωής το έγνεθαν οι Μοίρες δυο φορές κατά τη διάρκειά της………….μία κατά τη γέννηση και μία κατά το γάμο………..διότι ήταν δύο γεγονότα σημαντικά για την περαιτέρω πορεία της.

Ο Νέστωρ, ο βασιλιάς της Πύλου, λόγου χάριν, αποτελούσε στην αρχαιότητα ένα πρότυπο ζωής, χάρη στην εύνοια της Μοίρας……έζησε πολύ και από το γάμο του απέκτησε πολλούς γιους.

Η περίπτωση του Αχιλλέα αποτελεί, παράλληλα, χαρακτηριστικό παράδειγμα της αντίληψης ότι τα πολλά χρόνια ζωής δε σημαίνουν απαραίτητα πως αυτά είναι γεμάτα χαρά κι ευτυχία.

Ο Αχιλλέας στην Ιλιάδα μιλά για τη μοίρα του, που ξέρει πως είναι διπλή από τη μητέρα του τη Θέτιδα: μπορεί να έχει μια μακρόχρονη, αλλά ασήμαντη ζωή, αν γυρίσει στην πατρίδα του, ή να επιλέξει να μείνει και να πολεμήσει στην Τροία, να διακριθεί για τα πολεμικά του κατορθώματα, αλλά και να πεθάνει νέος.

Το όνομά του θα συνδεθεί με τη δόξα κι όλοι θα τον θυμούνται σαν φοβερό ήρωα στο παρόν και στο μέλλον, όπως και έγινε τελικά.

Ενδεικτικός, για το ρόλο που έπαιζαν οι Μοίρες στη γέννηση του ανθρώπου, είναι ο μύθος του Μελεάγρου.
Όταν η Αλθαία θέλησε να μάθει την τύχη του νεογέννητου γιου της, παραφύλαξε τις Μοίρες, τη νύχτα που θα έρχονταν να αποφασίσουν για τη ζωή του μωρού, όπου άκουσε από την Κλωθώ πως θα γίνει όμορφο και από τη Λάχεση πως θα γίνει δυνατό.

Η Άτροπος όμως, φώναξε πως πρόκειται το παιδί να πεθάνει σε λίγο κι έδειξε ένα πυρωμένο ξύλο που καιγόταν στο τζάκι.

Έπειτα, είπε πως αυτό θα συμβεί μόλις το δαυλί αποκαεί.

Αφού έφυγαν οι Μοίρες από το δωμάτιο, η μητέρα άρπαξε το μισοκαμμένο ξύλο, το έσβησε και το έχωσε βαθιά μέσα σε μια κασέλα.
Κράτησε για χρόνια κρυφό το μυστικό της ζωής του γιου της κι εκείνος μεγάλωνε κι ομόρφαινε.

Όταν κάποτε πήγε για κυνήγι μαζί με τον αδερφό της μητέρας του, μάλωσε μαζί του για τη μοιρασιά και πάνω στο θυμό του, τον σκότωσε.
Όταν εκείνη το έμαθε, έτρεξε αμέσως στην κασέλα, έβγαλε το δαυλί και το έριξε στη φωτιά. Μόλις κάηκε εντελώς, ο γιος της άφησε την τελευταία του πνοή.

Στον Τρωικό πόλεμο ο γιος του Δία, ο Σαρπηδόνας, μάχεται γενναία εναντίον του Πατρόκλου, ο οποίος όμως τον έχει σχεδόν νικήσει.
Ο Δίας παρακολουθεί τη μονομαχία και πονά για το γιο του και σκέφτεται ν’ αντιταχτεί στη μοίρα προκειμένου ν’ αποφευχθεί ο θάνατος του Σαρπηδόνα.
Εμπιστεύεται στην Ήρα τη σκέψη του ν’ αλλάξει τα γραμμένα, εκείνη όμως τον συνεφέρει με τα λόγια της και του υπενθυμίζει τη μεγάλη δυσαρέσκεια που θα προκαλέσει στους υπόλοιπους θεούς.

Εκείνος, τελικά, υποχωρεί και ρίχνει στη γη ματωμένες ψιχάλες, για να δείξει τη λύπη του. Αργότερα όταν ο Έκτορας μονομαχεί με τον Αχιλλέα και πρόκειται να σκοτωθεί, ο Δίας εκμυστηρεύεται στην Αθηνά πόσο πολύ θα ήθελε να μπορούσαν όλοι οι θεοί να συμφωνήσουν, ώστε ν’ αλλάξουν τη μοίρα του και να τον γλιτώσουν.

Η Αθηνά του αποκρίνεται ακριβώς όπως και η Ήρα, οπότε ο Δίαςσυμμορφώνεται και πάλι.
Στην πιο κρίσιμη στιγμή, όμως, της αναμέτρησης, παίρνει μια χρυσή ζυγαριά, ώστε να κριθεί με αντικειμενικό τρόπο το ποιος θα επικρατήσει.

Σε κάθε πλευρά του ζυγού βάζει από μια μοίρα του θανάτου και την ισορροπεί.

Τελικά, βαραίνει η πλευρά του Έκτορα που πρέπει να πεθάνει.
Ο Απόλλωνας, που μέχρι τότε συνεχώς τον προστάτευε, τον εγκαταλείπει.

Στα ομηρικά έπη, η Μοίρα είναι κάτι το δεδομένο από την αρχή της ζωής.
Οι Μοίρες όμως είναι απλώς το όργανο στην υπηρεσία των θεών, που εκτελούν τη θέλησή τους.
Το νήμα της ζωής το γνέθουν ουσιαστικά εκείνοι, οι οποίοι καθορίζουν τα γεγονότα, τις περιπέτειες, τον πλούτο και το θάνατο για τον κάθε άνθρωπο.

Οι θεοί μπορούν και έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τη μοίρα, αφού οι ίδιοι την ορίζουν στην αρχή της ζωής των θνητών.
Μια τέτοια αλλαγή όμως θα είχε πολύ άσχημες συνέπειες, διότι θα διατάρασσε την αρμονία και την τάξη.
Ο Δίας λοιπόν, μπορεί ν’ αλλάξει τη Μοίρα, μα προτιμά να μην το κάνει, διότι τότε και οι άλλοι θεοί θα ζητούσαν να κάνουν το ίδιο για τους δικούς τους προστατευόμενους.

Η Μοίρα είναι πάνω απ’ όλα ιδιοκτησία του, γι’ αυτό και τον ονόμαζαν «Μοιραγέτη» (ηγέτη, των Μοιρών) παρόλο που τον περιορίζει και αναγκάζεται να τη σεβαστεί.

Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, διότι αφορά στην ίδια τη ζωή κι αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ερωτηματικά της………..ποιος υπερτερεί ο θεός ή το πεπρωμένο;

Το ερώτημα απασχόλησε, όπως ήταν φυσικό, και όλους τους μεταγενέστερους ποιητές και φιλοσόφους.

Ήδη από την εποχή του Ησιόδου (7ος αι.) οι Μοίρες δεν είναι πλέον τα όργανα που εκτελούν τυφλά τη βούληση των θεών, μα έχουν και κάποιες δικές τους αρμοδιότητες και ρόλους.

Παρόλα αυτά, ο Δίας είναι πάλι εκείνος που τους παραχώρησε την πολύ μεγάλη τους εξουσία, παραμένει δηλαδή Μοιραγέτης.

Αυτή η αντίληψη της παντοδυναμίας των θεών γενικά κυριαρχεί στην αρχαιότητα καθότι οι θεοί υπακούουν βέβαια στη Μοίρα, μόνο και μόνο όμως επειδή την έχουν οι ίδιοι ορίσει.

Σε μεταγενέστερες εποχές συναντώνται πολλές περιπτώσεις σύγκρουσης Μοίρας και θεών, όπου όμως τα δεδομένα κάποιες φορές αλλάζουν……..όπως στην περίπτωση του Κροίσου, όπου ο Απόλλωνκατάφερε να πάρει για χάρη του από τις Μοίρες τρία χρόνια αναβολή, για την άλωση των Σάρδεων.

Ο Απόλλων πάλι, επενέβη στην περίπτωση του Άδμητου, που έπρεπε να πεθάνει, οπότε μέθυσε τις Μοίρες και τις ξεγέλασε, ώστε να δεχτούν να πεθάνει η γυναίκα του, η Άλκηστις, αντί για κείνον.

Εξετάζοντας τους ρόλους που με τον καιρό απέκτησαν οι Μοίρες, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο Ησίοδος μας πληροφορεί πως υπήρχαν δύο εκδοχές για την καταγωγή τους.

Σύμφωνα με την πρώτη, οι Μοίρες ήταν κόρες της Νύχτας (Ησιόδου Θεογονία 217, Αισχύλος Ευμενίδες 961, Ελληνικά Λυρικά V, Άνων 1018, Ορφικοί Ύμνοι 59) μοιράζουν τα καλά και τα κακά, μα καταδιώκουν θεούς και ανθρώπους για τα εγκλήματά τους, μέχρι να τους εκδικηθούν και να τους τιμωρήσουν με τρόπο φοβερό.

Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή, ήταν κόρες του Δία και της Θέμιδας (Ησιόδου Θεογονία, Απολλόδωρος 1.13).

Προσέθεταν μάλιστα και μια τέταρτη αδερφή, την Τύχη, που θεωρούνταν ότι είχε και το μεγαλύτερο κύρος.
Οι δύο αυτές εκδοχές συμβολίζουν και δύο διαφορετικούς ρόλους.

Ως κόρες της Νύχτας είναι κακοποιές δυνάμεις, που συγγενεύουν με το σκοτάδι, τον Άδη και τον Κάτω Κόσμο.

Από την άποψη αυτή, συνδέονται με τις Ερινύες, που επίσης είναι αδίστακτες τιμωροί των ανθρώπων.

Ακριβώς όμως, επειδή οι πράξεις του ενός έχουν άμεσο αντίκτυπο στο σπίτι του και στους γύρω του, η κρίση των Μοιρών, που επιβάλλεται εντελώς αυθαίρετα και ανεξάρτητα από τους θεούς, φτάνει να αφορά και ολόκληρες οικογένειες, κάποτε για πολλές γενιές.

Άλλες εκδοχές για την καταγωγή τους αναφέρουν ότι είναι κόρες του Έρεβους και της Νύκτας (Υγίνος, Κικέρων De Natura Deum/η φύση των θεών 3.17) του Κρόνου και της Νύκτας (Τζέτζης & Λυκόφρων) της Ανάνκης (Πλάτωνος Πολιτεία 617C) του Χάους (Κουίντος Σμυρναίος 3.755) και του Ωκεανού και της Γαίας (Λυκόφρων 144, Αθηναίος 15).

Άλλοτε φτάνουμε να μιλάμε και για μια ολόκληρη πόλη, όπου οι Μοίρες καλούνται να διαφυλάξουν και ν’ αποκαταστήσουν την κοινωνική τάξη και τη δικαιοσύνη.

Πρόκειται, πλέον, για το ρόλο τους σε επίπεδο κοινωνικό.

Ως κόρες του Δία και της Θέμιδας, από την άλλη πλευρά, είναι δυνάμεις καλοπροαίρετες, ουράνιες και φωτεινές, που λαμπρύνουν με την παρουσία τους σημαντικά γεγονότα, όπως η ίδρυση των Ολυμπιακών αγώνων.

Είναι θεότητες της ευτυχίας και της ευλογίας, καθώς και όργανα της βούλησης των θεών.

Μιλάμε, επομένως, για τα εντελώς αντίθετα απ’ αυτά που αναφέρονται παραπάνω.

Ο Πίνδαρος διηγούνταν πως εκείνες οδήγησαν με χρυσά άλογα τη Θέμιδα (που δεν ήταν όμως μητέρα τους, σύμφωνα με τον ποιητή) στον Όλυμπο, για να παντρευτεί τον Δία, επιβεβαιώνοντας έτσι την παραδοσιακή σχέση τους με το γάμο, ως θεότητες ευγονίας και ευτυχίας.

Τις συναντάμε να τραγουδούν στους γάμους της Θέτιδας, καθώς και του Δία και της Ήρας.

Όταν μια κοπέλα στην αρχαία Αθήνα γινόταν νύφη, προσέφερε τις κοτσίδες της στις Μοίρες και οι γυναίκες ορκίζονταν στο όνομά τους.

Επίσης, έχοντας άμεση σχέση με τη γέννηση των ανθρώπων, διότι η δύναμη τους κατά κύριο λόγο τότε φανερώνεται, είναι πολύ συχνά παρούσες στις γέννες ως βοηθοί, όπως για παράδειγμα στη γέννηση του Ασκληπιού.

Γι’ αυτό και συνήθιζαν να τις λατρεύουν κάποτε μαζί με θεές σχετικές με τον τοκετό, όπως η Άρτεμις και η Ειλείθυια (που έφερνε τους πόνους της γέννας).

Τις Μοίρες τις συναντάμε μέχρι σήμερα διατηρημένες στη λαϊκή μας παράδοση, όπου είναι πάντα τρεις γυναίκες, συνήθως γριές, που γνέθουν για τον καθένα το νήμα της ζωής, μέχρι να τελειώσει το μαλλί ή να κοπεί απότομα και παρουσιάζονται συνήθως στη γέννηση του μωρού, τη νύχτα μετά την τρίτη μέρα.

https://master-lista.blogspot.gr/

Τι πρέπει να κάνετε για την επιστροφή αναδρομικών ποσών από παράνομες μειώσεις συντάξεων

Τι πρέπει να κάνετε για την επιστροφή αναδρομικών ποσών από παράνομες μειώσεις συντάξεων

Author: Σταύρος Φυντικάκης

Υποβάλλοντας τρεις αιτήσεις σε ΕΦΚΑ, Γενικό Λογιστήριο και ΕΤΕΑΕΠ, χιλιάδες συνταξιούχοι έχουν το δικαίωμα να κατοχυρώσουν αναδρομικά ποσά επιστροφών έως 2.508 ευρώ από παράνομες μειώσεις και μνημονικές κρατήσεις.

Αναλυτικότερα έξι είναι τα βήματα που οδηγούν στην κατοχύρωση, στη διεκδίκηση και την επιστροφή των παρανόμως παρακρατηθέντων ποσών από κύριες και επικουρικές συντάξεις.

1. Εκτύπωση των ενημερωτικών σύνταξης τρέχοντος μηνός (2018), του Αυγούστου ή Σεπτεμβρίου 2016 και του Ιουνίου του 2016.

                                     

2. Σύγκριση και εξακρίβωση των μειώσεων που έχουν από το ν. 4039/2012 στην κύρια σύνταξη και από τις μειώσεις του νόμου 3986/2011 στην επικουρική σύνταξη στα τρία αυτά χρονικά διαστήματα.

3. Στην περίπτωση των επικουρικών συντάξεων οι μειώσεις του νόμου 3986/2011 δεν θα πρέπει να αναγράφονται σε κανένα ενημερωτικό σημείωμα εφόσον το ποσό είναι κάτω από 300 ευρώ.

4. Στην περίπτωση των κύριων συντάξεων θα πρέπει να ελέγξουν αν η μείωση του ν. 4093/2012 είναι ίδια και στις τρεις χρονικές περιόδους.

5. Υποβολή αίτησης στον ΕΦΚΑ και το Γενικό Λογιστήριο για τις κύριες και στο ΕΤΕΑΕΠ για τις επικουρικές.

6. Αγωγή κατά του Ταμείου που αρνείται να αναπροσαρμόσει τις μειώσεις στο σωστό ποσό και να επιστρέψει τις παράνομες κρατήσεις.

http://ameiniasopallineus.blogspot.gr/