ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΜΕ ΡΟΖ ΓΥΑΛΙΑ

Στην Αθήνα με ροζ γυαλιά

5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2017 ~ АНАСТАСИЯ Н.

Κατοικούσα, για πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα, σε κάποια γειτονιά της Αθήνας, της όμορφης (τότε) Αθήνας. Συγκεκριμένα, κάτω από την Ακρόπολη.
Εκεί γεννήθηκα, ζούσα, ανέπνεα, κυκλοφορούσα.

Τέσσερις πολυκατοικίες είχε όλες κι όλες ο δρόμος μας, μία απ’ αυτές κι η δική μας. Πέντε ή έξι όλα κι όλα τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
Τα νεοκλασσικά τριγύρω, όχι όλα συντηρημένα αλλά, πάντως, κατοικήσιμα τα περισσότερα.
Εμείς, τα μικρά παιδιά, με τα ποδηλατάκια μας στο πεζοδρόμιο (που ήταν της προκοπής αλλά και ικανοποιητικά φαρδύ).

♦ ♦ ♦

Γρήγορα κυλούσαν τα χρόνια.
Πολλά άλλαζαν, δίχως όλα να μας αρέσουν.
Πολλά τώρα τ’ αυτοκίνητα, πολλή κι η κίνηση, το καυσαέριο πήγαινε σύννεφο, ανύπαρκτοι ή λιγοστοί οι χώροι στάθμευσης, η Μακρυγιάννη κι η Διονυσίου Αρεοπαγίτου δεν είχαν ακόμη πεζοδρομηθεί, η Μισαραλιώτου έπηζε συχνά από τα οχήματα που κατηφόριζαν την Καρυατίδων.

Ο φούρνος του Τάκη και της Άννας δεν είχε γίνει ακόμη talk of the town, έβγαζε όμως και τότε φοβερό ψωμί και καταπληκτικές τυρόπιτες με μαυροκούκι.
Στο χασάπικο του Μιχάλη και του Δήμου (αδέρφια από τη Νάξο) έβρισκε κανείς το καλύτερο κρέας στην περιοχή.
Τσαγκάρης−καλλιτέχνης ο κυρ-Σπύρος, στη Δημητρακοπούλου, σου ‘κανε το παπούτσι καινούργιο στο πι και φι!
Κολλητά το καφεκοπτείο του κυρ-Θόδωρου να σκορπάει αρώματα κάθε φορά που άλεθε τους πολύτιμους κόκκους.
Για γλυκά στη «Μασκωτίτσα», στη «Μέλισσα» κι αργότερα στου «Γκρούη», για τσιγάρα κι εφημερίδα στο περίπτερο της κυρα-Καλλιόπης, για λουλούδια κι ανθοσυνθέσεις στη «Ζέρμπερα».
Τετράδια, σχολικά βιβλία και γραφική ύλη από τη Βραχωρίτου, τον Καλοκαιρινό ή τον μικρό (στην αρχή) «Πυρσό» του Σωτήρη του Μακρή.

Όπου και να ‘χες να πας, οι χαιρετούρες ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της γύρας σου. Άσε που δεν υπήρχε περίπτωση να σε «πειράξει» κανείς αφού, ως διά μαγείας, ό,τι δουλειά και να ‘κανε ο μαγαζάτορας, λες και μυριζόταν τον επίδοξο ερωτιδέα και ξεπρόβαλλε στην πόρτα με βλέμμα άγριο!

Έτσι είχαν τότε τα πράγματα στη γειτονιά μας και μόνες παραφωνίες, πού και πού, οι αισθητικές παρεμβάσεις των ανθρώπων που είχαν έρθει από την επαρχία, στα μπαλκόνια, τις βεράντες ή τους κοινόχρηστους χώρους των πολυκατοικιών. Έβλεπες, επί παραδείγματι, σε μια πολυκατοικία με λευκά κάγκελα στα μπαλκόνια, να ξεχωρίζει ένα με πράσινα ή σιελ! Επειδή έτσι άρεσαν στον νοικάρη (που σιγά και μη ρωτούσε τον ιδιοκτήτη!). Συνέλευση στην είσοδο, φτου και κάτω το καταστατικό, με το καλό ή με το ζόρι, τελικά συνετιζόταν ο… ατάσθαλος.

♦ ♦ ♦

Μερικά χρόνια μετά χόντρυναν κάπως τα πράγματα. Προφανώς, παραφωνίες τέτοιου είδους δεν υπήρχαν μονάχα στη δική μας γειτονιά. Έτσι, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80, εμφανίστηκαν τα πρώτα (;) συνθήματα σε τοίχους της πόλης: «έξω οι βλάχοι από την Αθήνα».
Με τον καιρό κατάλαβα ότι δεν ήταν μόνον αισθητικές οι παρατυπίες κι οι παραφωνίες.
Δεν μπορούσα, ωστόσο, να φανταστώ ότι το φίδι είχε γεννήσει τα αβγά του…

Λίγο μετά, συνέρρευσαν τα πρώτα κύματα μεταναστών από τις Φιλιππίνες, το Πακιστάν, την Αφρική κι εν συνεχεία, μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ, από τις πρώην Ανατολικές χώρες.
Χαριτωμένες και πάντα καθαρές και γελαστές Φιλιππινέζες, μπουκέτα στις στάσεις της Κηφισίας, ειδικά στο κομμάτι από την Αγία Τριάδα μέχρι το ύψος του Ερυθρού Σταυρού ή στην Καθολική Εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, τις Κυριακές. Το μόνο (;) που είχαν να προσάψουν κάποιοι καλοκακομαθημένοιήταν πως… μαγείρευαν βαριά κι η μυρωδιά από τα κρεμμύδια και τα μπαχαρικά σα να πότιζε τους τοίχους κι έτεινε να γίνει μόνιμη.
Ούτε τότε μπορούσα να φανταστώ ότι το αβγό του φιδιού επωαζόταν…

Στο μεταξύ, η εικόνα της γειτονιάς μας άλλαζε μέρα με τη μέρα. Κάποιοι ιδιοκτήτες καταστημάτων έφυγαν από τη ζωή, κάποιοι άλλοι πήραν σύνταξη. Τα περισσότερα μαγαζιά εκσυγχρονίστηκαν κι άλλα, καινούργια, άρχισαν να ξεφυτρώνουν.
Όλο και πιο πολλοί πουλούσαν ή νοίκιαζαν τα διαμερίσματά τους. Οι πιο ηλικιωμένοι, ένας–ένας, αποχαιρετούσαν το μάταιο ετούτο κόσμο και, σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, οι κληρονόμοι έκαναν ιδιόχρηση.
Η κίνηση ολοένα και περισσότερη, τα καυσαέρια εισβολείς στη μύτη, τα μάτια, τα πνευμόνια· οι πολυκατοικίες του ’50 και του ’60 είχαν παλιώσει αρκετά και, παρά τη συντήρηση, ας μην ξεχνάμε ότι το διαμέρισμα παλιώνει μαζί με το κτίριο.

Οι νοικάρηδες είχαν κι αυτοί πρόσωπο διαφορετικό: δεν ήταν πια οι επαρχιώτες παλαιότερων δεκαετιών, αλλά φοιτητές και φοιτήτριες του Παντείου Πανεπιστημίου, ελεύθεροι επαγγελματίες ή στελέχη τραπεζών και εταιρειών που είχαν ξεφυτρώσει σαν τα μανιτάρια και στεγάζονταν στη Συγγρού, στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στη Χατζηχρήστου και πέριξ.
Πολλά καταστατικά πολυκατοικιών είχαν αλλάξει και πλέον επιτρέπονταν οι επαγγελματικοί χώροι.

Όχι, γείτονες μετανάστες δεν είχαμε. «Ξένους δε βάζω ‘γω στο σπίτι μου»,άκουγα όλο και πιο συχνά. (Το αβγό του φιδιού είχε εκκολαφθεί).
Είχαμε όμως στη δούλεψή μας… Φιλιππινέζες για το μεγάλωμα των παιδιών, Ρωσίδες για τη φροντίδα των ηλικιωμένων, Αλβανίδες για τις δουλειές του σπιτιού.
(Εργάτες και εργάτριες. Δούλοι και −σε μερικές περιπτώσεις, στην Περιφέρεια− δουλοπάροικοι. Του 20ου και του 21ου αιώνα. Μέχρι εκεί.)
Κι ίσως κάπου εδώ τελείωσε το παραμύθι της πολυπολιτισμικότητας.
Μετά, το πολύ έγινε πάρα πολύ και κατάπιε τον όποιο πολιτισμό.

♦ ♦ ♦

H οικογένεια μεγάλωνε. Οι εργασίες, εκτός κέντρου. Το καινούργιο σπίτι, προοριζόμενο αρχικά για εξοχικό, έτοιμο. Νότια, Βόρεια, Ανατολικά… δεν έχει σημασία. Μακριά, πάντως.

Επισκέπτες πια στην πόλη μας.
Στης Φωτεινής, στην Ελπίδος. Στης Μαρίλης, στη Φαιδριάδων. Στης Αλεξάνδρας, στην Επτανήσου. Στης Βάλιας, στους Αμπελοκήπους.
Περνούσαν τα χρόνια κι οι ζωές μας είχαν αλλάξει. Οι γυναικοσυναντήσεις με τις παλιές φίλες είχαν αραιώσει. Τηλεφωνήματα, e-mails, msn· έτσι τη βγάζαμε ως επικοινωνία.
Φορά τη φορά, στις επισκέψεις μας αυτές, διαπιστώναμε το ρήμαγμα της πόλης από την αδιαφορία και την εγκατάλειψη. Αλλά και το φόβο. Την ανέχεια. Τη δυστυχία. Όχι, όμως, την πολυπολιτισμικότητα.

Επισκέπτες και στη γειτονιά. Μόνο για να ψηφίσουμε…
Tα πρώτα χρόνια συναντούσα παλιούς γείτονες. Μάθαινα για όσους είχαν μετακομίσει, για όσους είχαν φύγει από τη ζωή, για όσους είχαν γεράσει κι είχαν μαραζώσει βλέποντας τη γειτονιά ν’ αλλάζει μορφή και τους παλιούς τους φίλους να τους εγκαταλείπουν.
Αργότερα, οι συναντήσεις αυτές αραίωσαν. Πέρσι δεν είδα κανέναν.

Η παλιά μου γειτονιά αναβαθμίστηκε, απέκτησε ένα λαμπρό μουσείο, σταθμό μετρό, trendy φαγάδικα, παλμό… κι έχασε τους ανθρώπους που της έδιναν ζωή, πρόσωπο, χαρακτήρα.
Έχασε την καρδιά της.

Ήρθε η ώρα να βγάλω τα γυαλιά μου.

---

Υστερόγραφο
• Πρώτη δημοσίευση: 31 Μαΐου 2013 στο παλιό μου ιστολόγιο «P.ink Melani»
• Δεύτερη δημοσίευση (με αρκετές τροποποιήσεις): 27 Φεβρουαρίου 2016 στο παλιό μου ιστολόγιο «Living ‘n’ Love»
ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΜΝΕΙΑ
Στην Πέτρα μας που πήρε την κλωστή από ετούτα τα δρομάκια, έγραψε για μια (υπέροχη) γειτονιά και περασε τον πρώτο κρίκο στο καινούργιο δρώμενο: Μια φορά μια γειτονιά… | 2 Μαρτίου 2016
CREDITS
Artwork: Athens Skyline In Pink Watercolor On White Background © Pablo Romero via Fine Art America

https://molyvikaixarti.wordpress.com/

ΘΡΑΨΑΛΑ ΓΕΜΙΣΤΑ

Γεύσεις από Ελλαδα, Θραψαλογεμίσματα

Τα γεμίσαμε, τα φτιάξαμε και σας τα προτείνουμε χωρίς κανέναν δισταγμό!!


Υλικά
1 κιλό θράψαλα (μέτρια)
1 κ.σ.ρύζι /θράψαλο
2/3 φλ.λάδι
2 σφην. κρασί
1 φλ.τοματάκια κονκασέ
1 κρεμμύδι
2 φρ.κρεμμυδάκια
1 μικρή πιπεριά πράσινη
μαϊντανός
άνιθος
1 σκ.σκόρδο
4-5 πατάτες μέτριες
αλάτι...πιπέρι...

Οδηγίες
Χωρίζουμε τα πλοκάμια από το σώμα του θράψαλου.

Αφαιρούμε από το σώμα το κόκκαλο, τα διάφανα εντόσθια και τη μεμβράνη.

Βγάζουμε από τα πλοκάμια το τμήμα με το μελάνι και πετάμε το "μάτι".

Πλένουμε καλά, με άφθονο νερό τα θράψαλα και τα στραγγίζουμε, σε σουρωτήρι 

όσο ετοιμάζουμε τη γέμιση.

Πλένουμε το ρύζι και το κρατάμε σε νερό.

Ψιλοκόβουμε τα πλοκάμια, τα φρέσκα κρεμμυδάκια, τον μαϊντανό και τον άνιθο.

Κόβουμε το μισό κρεμμύδι σε φετούλες και το άλλο μισό το ψιλοκόβουμε.

Ψιλοκόβουμε τη μισή πιπεριά και την άλλη μισή ροδέλες.

Βάζουμε σε τηγάνι το μισό λάδι να ζεσταθεί, σε μέτρια φωτιά.

Ρίχνουμε το ψιλοκομμένο κρεμμύδι και περιμένουμε να μελώσει.

Προσθέτουμε τα πλοκάμια και τα σωτάρουμε ελαφρά, μέχρι να πιουν τα υγρά τους.

Ρίχνουμε και τα φρέσκα κρεμμυδάκια.

Σουρώνουμε το ρύζι και το βάζουμε στο τηγάνι.

"Γυρίζουμε" τα υλικά μέχρι να γίνει διάφανο το ρύζι.

Σβήνουμε με το ένα σφηνάκι κρασί.

Προσθέτουμε το 1/2 φλυτζάνι τοματάκια, από 2 κ.σ. μαϊντανό και άνιθο, την 

ψιλοκομμένη πιπεριά και μισό φλυτζάνι νερό.

Αλατοπιπερώνουμε και σιγοβράζουμε, μέχρι να πιουν τα υγρά τους.

Περιμένουμε λίγο να κρυώσει η γέμιση.

Γεμίζουμε τα θράψαλα, κατά τα 2/3 και τα κλείνουμε με οδοντογλυφίδα.

Τα αραδιάζουμε σε ταψάκι.

Καθαρίζουμε και πλένουμε τις πατάτες. 

Σε λεκάνη, βάζουμε τις πατάτες κομμένες κυδωνάτες.

Προσθέτουμε τις φετούλες κρεμμυδιού, τις ροδέλες πιπεριάς, το σκόρδο 

χοντροκομμένο, μαϊντανό και άνιθο, τα υπόλοιπα τοματάκια, το λάδι, το δεύτερο 

σφηνάκι κρασί και αλατοπιπερώνουμε.

Ανακατεύουμε όλα τα υλικά και τα ρίχνουμε στο ταψάκι,γύρω από τα θράψαλα.

Με ένα ποτήρι νερό, "ξεπλένουμε" τη λεκάνη και το γυρίζουμε στο ταψάκι.

Ραντίζουμε με λίγο ελαιόλαδο και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 1

80-200* (ανάλογα τον φούρνο) για μία ώρα περίπου, μέχρι να μείνει το φαγητό μας

 με το λαδάκι του!

Read more: http://www.oparlapipas.gr/2017/10/geyseis-apo-ellada-thrapsalogemismata.html#ixzz4vI6svNv3

http://www.oparlapipas.gr/

ΕΝΤΟΠΙΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΠΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΕΞΗ

Εντοπίστηκαν τα εγκεφαλικά κύτταρα που ελέγχουν την όρεξη

Ανακαλύφθηκαν κύτταρα σε τμήμα του εγκεφάλου, που ελέγχουν τα επίπεδα ενέργειας, εντοπίζουν δύο βασικά αμινοξέα στο φαγητό και «λένε» απευθείας στον εγκέφαλο ότι έχουμε χορτάσει.

Σύμφωνα με νέα έρευνα από το πανεπιστήμιο του Warwick, πρόκειται για τα κύτταραtanycytes. Όπως αναφέρει ο καθηγητής Nicholas Dale «Τα tancycytes στον εγκέφαλο αντιδρούν σε αμινοξέα που βρίσκονται στα τρόφιμα, μέσω των ίδιων υποδοχέων που αισθάνονται τη γεύση των αμινοξέων, που βρίσκονται σε θύλακες γεύσης στη γλώσσα». Και συνεχίζει λέγοντας ότι αυτά τα αμινοξέα βρίσκονται σε υψηλές συγκεντρώσεις σε τρόφιμα όπως το κοτόπουλο, τα αβοκάντο κτλ., οπότε τρώγοντας αυτά τα τρόφιμα ενεργοποιούνται τα κύτταρα και σε κάνουν να αισθάνεσαι λιγότερο πεινασμένος ταχύτερα.

Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι μέσα σε 30 δευτερόλεπτα, τα κύτταρα tanycytes εντόπισαν και αντέδρασαν στα αμινοξέα, παρέχοντας πληροφόρηση στο μέρος εκείνο του εγκεφάλου που ελέγχει την όρεξη και το σωματικό βάρος.

Όπως ανέφερε ο καθηγητής Dale, το να ανακαλύψουμε ότι τα κύτταρα αυτά, που είναι στο κέντρο της περιοχής του εγκεφάλου που ελέγχει το σωματικό βάρος, άμεσα αισθάνονται τα αμινοξέα, είναι πολύ σημαντικό για να βρούμε νέους τρόπους να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να ελέγχουν το σωματικό βάρος τους σε υγιεινά πλαίσια.

Έτσι αυτή η ανακάλυψη μας δίνει νέες δυνατότητες για να διαμορφώσουμε πιο αποτελεσματικές δίαιτες, αλλά και να βρούμε τρόπους να μειώσουμε την όρεξη ενεργοποιώντας άμεσα τα κύτταρα αυτά του εγκεφάλου, παρακάμπτοντας το σύστημα τροφής και πέψης.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Molecular Metabolism.

Πηγή: sci-news.com

http://indeepanalysis.gr/

Ποια είναι η καλύτερη ηλικία να κάνεις τι!

Ποια είναι η καλύτερη ηλικία να κάνεις τι!

    Το πέρασμα του χρόνου και η γήρανση είναι κάτι που μας απασχολεί όλους, τουλάχιστον από κάποια ηλικία και μετά. Ωστόσο η φύση μας δίνει ευκαιρίες αφού σε κάθε ηλικία υπάρχει κάτι το οποίο μπορούμε να κάνουμε καλύτερα εκείνη τη στιγμή. Σεποιά ηλικία όμως έχουμε τη μέγιστη δυνατήτητα να κάνουμε κάτι καλά;

    Στο παρακάτω γράφημα που δημοσιεύει το Business Insider, φαίνονται οι καλύτερες περίοδοι που μπορεί κανείς να διαπρέψει σε διάφορους τομείς:

    Ας δούμε όμως τις ιδανικές ηλικίες για κάθε δραστηριότητα ή ενέργεια:

    Η καλύτερη ηλικία για την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας είναι η ηλικία των 7-8 ετών και σίγουρα πριν την εφηβεία.

    Η ανάπτυξη του εγκεφάλου κορυφώνεται στα 18. Στη συγκεκριμένη ηλικία έχουμε τις καλύτερες επιδόσεις σε αυτό που οι επιστήμονες ονομάζουν ψηφιακή δοκιμή κωδικοποίησης συμβόλων: είναι η διαδικασία μετατροπής της εξίσωσης μιας σειράς αριθμών με ένα συγκεκριμένο σύμβολο και χρησιμοποιείται ως τεστ για τις εγκεφαλικές επιδόσεις.

    Στα 22 θυμόμαστε καλύτερα τα ονόματα των ανθρώπων που μόλις γνωρίζουμε.

    Η πιο ελκυστική ηλικία για τις γυναίκες είναι τα 23, ενώ αντιθέτως οι άνδρες γίνονται πιο ελκυστικοί σε μεγαλύτερες ηλικίες.

    Στα 23 αισθανόμαστε τη μεγαλύτερη ικανοποίηση για τη ζωή μας, σε όλους τους τομείς.

    Η σωματική δύναμη κορυφώνεται στα 25 έτη.

    Οι άνθρωποι που παντρεύτηκαν από τα 28 έως και τα 32 έχουν λιγότερες πιθανότητες να χωρίσουν.

    Η καλύτερη ηλικία για να τρέξει κάποιος μαραθώνιο είναι τα 28.

    Η οστική μάζα φτάνει στο μέγιστο στα 30.

    Η καλύτερη ηλικία για έναν σκακιστή είναι τα 31.

    Στα 32 θυμάσαι καλύτερα τα πρόσωπα ανθρώπων.

    Οι Νομπελίστες έκαναν τη μεγάλη τους ανακάλυψη γύρω στα 40.

    Οι μισθοί των γυναικών κορυφώνονται περί τα 39 και των ανδρών στα 48.

    Στα 43 έχουμε τις καλύτερες επιδόσεις στα τεστ συγκέντρωσης.

    Μεταξύ 40 και 50 κορυφώνεται η συναισθηματική μας νοημοσύνη.

    Οι ικανότητες στα μαθηματικά κορυφώνονται στα 50.

    Στα 69 ξαναισθανόμαστε την ικανοποίηση για όλους τους τομείς της ζωής μας, μετά τα 23 είναι το επόμενο ορόσημο ευτυχίας.

    Στα 60 με 70 μας χρόνια έχουμε το πιο πλούσιο λεξιλόγιο.

    Καλά και άνετα με το σώμα τους αισθάνονται οι άνθρωποι στα 70.

    Γενικά, ο άνθρωπος όσο γερνά γίνεται και πιο σοφός.

    Η καλή ψυχολογική κατάσταση κορυφώνεται στα 82 περίπου.

    Ενα άλλο ενδιαφέρον εύρημα των ερευνών είναι ότι ο άνθρωπος παίρνει τις σωστότερες αποφάσεις όταν η ηλικία του τελειώνει σε 9 (19,29,39 κ.ο.κ.), ίσως γιατί βρίσκεται στο κατώφλι μιας νέας δεκαετίας και αυτό τον βάζει σε μεγαλύτερη σκέψη.

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://perierga.gr/

Αναρτήθηκε από Ανδρεας στ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΟ " ΡΟΥΘΗΝΙΟ 106 " ΠΟΥ ΑΝΙΧΝΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ

Τι είναι το ραδιενεργό «Ρουθήνιο 106» που ανιχνεύθηκε στην ατμόσφαιρα

Author: Σταύρος Φυντικάκης

Ενα ισότοπο που παράγεται κυρίως για ιατρικούς λόγους είναι το ρουθήνιο-106, το ραδιενεργό υλικό το οποίο ανιχνεύθηκε στην ατμόσφαιρα της Ελλάδας.

Μιλώντας στον ΑΝΤ1, ο Διευθυντής Ερευνών του Δημόκριτου, Κώστας Ελευθεριάδης, σημείωσε, ότι «το ρουθήνιο-106 είναι ένα ισότοπο το οποίο παράγεται κυρίως για ιατρικούς λόγους και από τις μετρήσεις που κάνουμε και από τα δίκτυα επαγρύπνησης, στα οποία συμμετέχουμε, δόθηκε σήμα ότι βρέθηκε στο Μιλάνο, οπότε αμέσως ελέγξαμε τα δικά μας φίλτρα και όντως κι εμείς εντοπίσαμε αυτό το στοιχείο».

Τόνισε πως αυτό το στοιχείο εντοπίστηκε σε αρκετές χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, ενώ η προέλευσή του παραμένει άγνωστη, αλλά η συγκέντρωσή του παραμένει πολύ μικρή.

«Παρακολουθούμε συνέχεια την εξέλιξη», συμπλήρωσε ο Διευθυντής Ερευνών του Δημόκριτου. 

http://ameiniasopallineus.blogspot.gr/

Η ΘΡΟΜΒΩΣΗ ΠΡΟΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ

Η θρόμβωση προλαμβάνεται και θεραπεύεται

Author: Σταύρος Φυντικάκης

50.000 άτομα κάθε χρόνο σκοτώνει η 

Φλεβική Θρομβοεμβολική Νόσος στη χώρα μας.

Μόνο 7% των ατόμων παγκόσμια ανησυχούν για τη θρόμβωση και τους κινδύνους της, όταν νοσήσουν, ανέφερε ο κ. Γιώργος Ανδρικόπουλος, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Μελέτης και Εκπαίδευσης στη Θρόμβωση και την Αντιθρομβωτική  Αγωγή (Ι.Μ.Ε.Θ.Α.), κατά τη διάρκεια Συνέντευξης Τύπου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θρόμβωσης, που εορτάζεται κάθε χρόνο στις 13 Οκτωβρίου, με την αρωγή και στήριξη του Υπουργείου Υγείας.

H θρόμβωση και η αντιμετώπισή της είναι αντικείμενο πολλών ειδικοτήτων, και για το λόγο αυτό στη χώρα μας, συμμετέχουν στον εορτασμό 16 επιστημονικές εταιρείες, η κάθε μία από τις οποίες έχει διαφορετικά επιστημονικά δεδομένα για την νόσο.

Η Φλεβική Θρομβοεμβολική Νόσος σκοτώνει 50.000 άτομα κάθε χρόνο στη χώρα μας όπως ανέφεραν και οι δύο ομιλητές.

Θρόμβωση των Φλεβών και Πνευμονική Εμβολή αποτελούν τις 2 μορφές της Φλεβικής Θρομβοεμβολικής Νόσου.   

Η Φλεβική Θρομβοεμβολική Νόσος είναι η κύρια αιτία ενδονοσοκομειακών θανάτων παγκόσμια, που όμως θα μπορούσε  να προληφθεί αν κάθε νοσοκομείο της χώρας μας ήταν υποχρεωμένο να κάνει εκτίμηση του θρομβοεμβολικού κινδύνου σε κάθε ασθενή που κάνει εισαγωγή και άρα εφάρμοζε και τα κατάλληλα μέτρα πρόληψης σύμφωνα με τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες.

Στη χώρα μας, το 3% του πληθυσμού άνω των 14 ετών πάσχει από κολπική μαρμαρυγή. Υπολογίζουμε λοιπόν ότι στη χώρα μας σήμερα υπάρχουν περίπου  300.000 άτομα με κολπική μαρμαρυγή, ενώ εκτιμάται ότι η κολπική μαρμαρυγή αποτελεί την αιτία για το 15% του συνόλου των 15.000.000 εγκεφαλικών επεισοδίων, που καταγράφονται κάθε χρόνο παγκόσμια. Στη χώρα μας μάλιστα το πρόβλημα θα διογκωθεί περισσότερο τα προσεχή έτη, γιατί στις ηλικίες άνω των 75 ετών η συχνότητα της κολπικής μαρμαρυγής ξεπερνά το 10%. Με δεδομένη τη συνεχή αύξηση του αριθμού των ηλικιωμένων στον ελληνικό πληθυσμό, το πρόβλημα της σχετιζόμενης με την κολπική μαρμαρυγή θρομβοεμβολικής νόσου θα αποτελέσει έναν εφιάλτη όχι μόνο για το σύστημα υγείας αλλά και για τη δημοσιοοικονομική ισορροπία της χώρας, αφού διεθνείς στατιστικές δείχνουν ότι 10 - 40% των ατόμων με κολπική μαρμαρυγή έχουν ανάγκη νοσηλείας κατά τη διάρκεια ενός έτους.

Η υιοθέτηση των βασικών αρχών της μεσογειακής διατροφής, η άσκηση, η αντιμετώπιση της υπέρτασης έγκαιρα  και το ηλεκτροκαρδιογράφημα όταν κάποιος αισθάνεται ότι η καρδιά του κτυπά γρήγορα και ακανόνιστα είναι οι πλέον βασικοί παράγοντες πρόληψης της νόσου. Η κολπική μαρμαρυγή θεραπεύεται σε μεγάλο ποσοστό, είτε με αντιαρρυθμική φαρμακευτική αγωγή είτε με επέμβαση κατάλυσης (ablation). Απαιτείστε από το γιατρό σας ενημέρωση για την καλύτερη μέθοδο αντιμετώπισής της για τη δική σας περίπτωση.

Το Έμφραγμα του Μυοκαρδίου, επεσήμανε ο κ. Δημήτρης Ρίχτερ, Αντιπρόεδρος του Ι.Μ.Ε.Θ.Α., είναι μία ακόμα θανατηφόρα μορφή θρόμβωσης, με 20.000 νέα εμφράγματα μυοκαρδίου να συμβαίνουν κάθε χρόνο στη χώρα μας.

Η σοβαρή οικονομική κρίση έχει δυστυχώς συνέπειες και στην περίπτωση του εμφράγματος του μυοκαρδίου, αφού 1 στους 6 εγκαταλείπει την υπολιπιδαιμική αγωγή λόγω της αυξημένης οικονομικής δαπάνης για την προμήθεια φαρμάκων σύμφωνα με στοιχεία από το πρόγραμμα πρόληψης του ΕΛ.Ι.ΚΑΡ., στο οποίο συμμετέχουν 60.000 άτομα.

Ενημέρωση ασθενών και επαγγελματιών υγείας, αντιμετώπιση παραγόντων κινδύνου από την παιδική ηλικία και έγκαιρη και αποτελεσματική θεραπεία όπου χρειάζεται, μπορούν να προλάβουν τη θρόμβωση. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει θέσει ως στόχο τη μείωση των θανάτων από τη Θρόμβωση κατά 25% ως το 2025. Είναι ένας στόχος απολύτως εφικτός.

iatronet.gr

http://ameiniasopallineus.blogspot.gr/

ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΜΕΓΕΘΕΙΣ ΠΕΝΤΑΛΦΕΣ

Τι κρύβεται στις επιγειες και υπερμεγέθεις πεντάλφες

Γράφει ο Σπύρος Μακρής,

Ίσως να έχουμε ακούσει για νοητές γραμμές χιλιομέτρων που ενώνουν πασίγνωστα μνημεία στον πλανήτη μας. Ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές περιοχές που είναι σε μία ειδική σχέση μεταξύ τους. Όμως, εντοπίζεται ένα ακόμα μυστήριο…

Δεν υπάρχουν μόνο σκόπιμες ευθείες που ενώνουν πόλεις ή ιερά, όπως π.χ. Δελφοί – Αθήνα – Δήλος, ή τρίγωνα όπως π..χ Δήλος – Σπάρτη – Πέργαμος, ή και πολύγωνα που συνδέουν μεταξύ τους προχριστιανικούς τόπους λατρείας.

Όπως θα μπορούσε να διαπιστώσει ο καθένας μας, με τους κατάλληλους χάρτες, έναν διαβήτη και έναν χάρακα ή γνώμονα, κάποιοι τόποι συνδέονται μεταξύ τους όχι μόνο σε ευθείες γραμμές ή τρίγωνα, αλλά και με άλλα σχήματα, όπως υπερμεγέθη πεντάλφα που «καλύπτουν» μεγάλες γεωγραφικές περιοχές…

Η Πεντάλφα

Πριν βιαστούμε να δαιμονοποιήσουμε το σχήμα ή τους τόπους που βρίσκονται, ας δούμε κάποια πράγματα:

Η πεντάλφα, που λέγεται και πεντάκτινο αστέρι, θεωρείται ως ένα μυθικό σύμβολο, ακριβώς επειδή η προέλευσή του ανάγεται πίσω στην αρχαιότητα.

Οι ίδιοι οι Πυθαγόρειοι κατείχαν τα μυστικά της και θεωρούσαν την πεντάλφα σαν σύμβολο της υγείας και της δύναμης.

Οι Δρυίδες έβλεπαν στην πεντάλφα ένα σύμβολο απόκρουσης των κακών πνευμάτων.

Ήδη από τις αρχαίες εποχές, με το πεντάκτινο αστέρι συμβολιζόταν η μορφή του μύστη. Οι κάτω ακτίνες ήταν τα πόδια, οι πλευρικές τα απλωμένα χέρια, το κέντρο ήταν το σώμα και η κορυφή το κεφάλι.

Οι σχολές του γνωστικισμού θεωρούσαν την πεντάλφα ως φλεγόμενο άστρο και σύμβολο της παντοδυναμίας.

Οι τέκτονες έβαζαν στο κέντρο της πεντάλφα το «Γ» που συμβόλιζε «Γνώση» και «Γένεσις». Και οι δύο λέξεις είναι ιερές.

Τέλος, η πεντάλφα ονομάζεται και μέγας αρχιτέκτων, επειδή από όποια πλευρά και αν τη δει κανείς εμφανίζεται πάντα το γράμμα «Α». Δηλαδή η Αρχή.

Επίγειες Πεντάλφα

Το παράδοξο με αυτό το σχήμα, είναι ότι τα όποια μυστικά του και, κυρίως, τα μαθηματικά του, ήταν γνωστά πολύ πριν τον Πυθαγόρα και επιπλέον εφαρμόζονταν σε τεράστιες επιφάνειες της γης, με τέτοιο τρόπο ώστε να συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους πάνω στους οποίους χτίζονταν ιερά ή μνημεία.

Ο Έριχ Φον Νταίνικεν, στο βιβλίο του «Μαρτυρίες σε πέτρα», μας δίνει μερικά παραδείγματα. Εμείς θα αναφέρουμε μόνο ένα για να πάρουμε μία ιδέα:

Προέρχεται από τον δόκτορα Γιενς Μέλερ, βιολόγο και πρόεδρο της κοσμοσοφικής εταιρείας της Καρλσρούης. Αν και το πεντάγωνο αστέρι φτάνει πέρα από την πόλη της Καρλσρούης, μέχρι επάνω, στη Ράστατ, πρόκειται για μια μικρή σχετικά πεντάλφα. Γι’ αυτό και ο έλεγχος είναι δυνατός μόνο με ένα χάρτη μεγάλης κλίμακας 1:5.000. Να οι γραμμές: Το βορειότατο σημείο είναι η εκκλησία του Έγκενστάιν (στο βορειότερο άκρο της Καρλσρούης). Από εδώ ξεκινά η συνδετική γραμμή νότου-ανατολής περνάει από την εκκλησία του Αγίου Βέντελιν στο Ράστατ-Ράιναου, μετά τα βορειοδυτικά προς το Κλάινστάινμπαχ και παραπέρα στην βορειοανατολικά ευρισκόμενη εκκλησία πάνω στο Μπίχελμπεργκ. Από εκεί πίσω στη νοτιοδυτική κατεύθυνση σε ένα ειδωλολατρικό σημείο στο Κλόστερβαλντ, κοντά στο Φραουενάλπ. Όλα αυτά τα σημεία: Έγκενστάιν – Μπίχελμπεργκ – Άγιος Βέντελιν – Κλόστερβαλντ – Κλάινστάινμπαχ, ενώνονται με γραμμές και σχηματίζουν ένα Πεντάγωνο, στο οποίο κάθε τόπος απέχει εξίσου από τον άλλον.

Ο συστηματικός δόκτωρ Μέλερ, σύμφωνα με τον Νταίνικεν, εντόπισε πολύ περισσότερες λεπτομέρειες, όπως ότι οι σχέσεις στις αποστάσεις του πενταγώνου αντιστοιχούν στις κλασικές αναλογίες της Χρυσής Τομής επειδή ακριβώς σε αυτά τα σημεία (της Χ.Τ.) είναι τοποθετημένα πολύ παλαιότερα μνημεία, πύργοι ή ακόμα και εκκλησίες (που κάποτε στην θέση τους υπήρχαν προχριστιανικά ή και προϊστορικά ιερά και ναοί).

Σίγουρα θα μπορούσε να μίλησε κανείς για γεωμετρική διάθεση, για αυθαίρετα καθοριζόμενα συνδετικά σημεία, αν οι γραμμές της πεντάλφα δεν έτεμναν ακριβώς ερείπια πύργων και εκκλησιών και στο κέντρο του σχήματος ακριβώς δεν βρισκόταν κάποιο πολύ σημαντικό μνημείο.

Ποιό μυστικό κρύβουν οι επίγειες πεντάλφα;

Για ποιό λόγο οι άνθρωποι μίας «αγνωστης» εποχής ανήγειραν τα ιερά τους σε ευθείες γραμμές μήκους πολλών χιλιομέτρων κυριολεκτικά μέσα από χωράφια, βουνοκορφές, έλη και λίμνες; Πώς και με ποιό τρόπο κατάφεραν να υπολογίσουν με τόσο μεγάλη ακρίβεια αυτές τις αποστάσεις; Πώς και από που γνώριζαν την Χρυσή Τομή; Και, τέλος, τι σημαίνουν τα τεράστια υπερμεγέθη πεντάκτινα αστέρια, τοποθετημένα στο έδαφος;

Όπως μπορούμε να αντιληφθούμε, αυτά τα επίγεια πεντάκτινα αστέρια φαίνονται μόνο από ψηλά. Άραγε, λοιπόν, μήπως ήταν ένας τρόπος «επικοινωνίας» με κάποιους που θα μπορούσαν να τα βλέπουν μόνο όταν πετούσαν από ψηλά; Και ποιοί μπορεί να ήταν αυτοί; Μήπως οι λεγόμενοι «θεοί»; Τι συμφέρον θα είχαν οι θεοί να στιγματίζουν τεράστιες εκτάσεις με πεντάκτινα αστέρια;

Ανάμεσα σε πολλές υποθέσεις εστιάζουμε περισσότερο σε εκείνες που σχετίζονται με ενέργειες και δυνάμεις της Γης. Δηλαδή αυτές που έχουν να κάνουν με το λεγόμενο πλέγμα που καλύπτει ολόκληρο τον πλανήτη και ενδεχομένως σε συνδυασμό με κάποιες πολύ «ειδικές» αλλά φυσικές ακτινοβολίες που εκπέμπει το έδαφος, λόγω υπόγειων φλεβών μετάλλων, υδάτων ή και άλλων.

Ίσως, λοιπόν στο κέντρο του κάθε πεντάκτινου να υποδεικνυόταν κάτι σχετικό, το οποίο έπρεπε να εντοπίζεται από ψηλά και, μάλιστα, με την πρώτη ματιά, άμεσα. Με απλά λόγια, η πεντάλφα υποδείκνυε τον «κόμβο» στο οποίο υπήρχε ή διασταυρωνόταν κάτι ιδιαίτερα σημαντικό.

Στο βιβλίο του Harmonic 33, ο Νεοζηλανδός Cathie Bruce, επαγγελματίας πιλότος και κυβερνήτης ενός DC–8, συγκέντρωσε στην διάρκεια πολλών ετών πάρα πολλά στοιχεία για τις κινήσεις των ΑΤΙΑ και τα μετέφερε σε παγκόσμιους χάρτες και άτλαντες. Προς μεγάλη του έκπληξη εμφανίστηκε ένα τεράστιο παγκόσμιο δίκτυο με διάφορα κέντρα ακτινοβολίας, πάνω από τα οποία οδηγούσαν όλες οι καταχωρημένες πορείες των UFO.

Σύμπτωση; Μήπως σε αυτά τα κέντρα υπήρχε κάτι που χρειάζονταν αυτά τα οχήματα ή το πλήρωμά τουςς Ενδεχομένως, για λόγους ανεφοδιασμού ή ήταν κάποιο είδος «πηγών ζωής»;

Πεντάλφες στον κόσμο

Μικρές ή μεγάλες πεντάλφες έχουν εντοπιστεί σε πολλά σημεία του πλανήτη μας, όπως στην Γαλλία και ειδικότερα στο Rennes-le-Château, στο Καζακστάν αλλά και αλλού.

Πώς συννενοήθηκαν όλοι αυτοί οι κάτοικοι ή αρχιτέκτονες των γεωγραφικά απομακρυσμένων περιοχών να φτιάξουν τα ίδια πράγματα; Ποιά κοινή φιλοσοφία διέτρεχε άπαντες;

Θα μπορούσαμε να κάνουμε μία υπόθεση για το ποιοί εντόπισαν, διέκριναν ή ακόμα και κατασκεύασαν το ενεργειακό πλέγμα της Γης, αυτές τις ευθείες, τους κόμβους, τα επίγεια τρίγωνα, τις επίγειες πεντάλφα και όλα εκείνα που χαρακτηρίζονται ως «Ιερή Γεωγραφία«.

Η κοινή φιλοσοφία που διέτρεχε άπαντες, θα πρέπει να προερχόταν από έναν κοινό πολιτισμό σε ολόκληρο τον πλανήτη. Με βάση πάρα πολλά στοιχεία, μα σκόρπια -άλλα τόσο εξώφθαλμα ολοφάνερα και άλλα στα οποία πρέπει να εντρυφήσει κάποιος- θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε πως υπήρξε ένας αρχαίος πολιτισμός παγκόσμια εδραιωμένος. Ο Ελληνικός.-

Πηγή 

http://conspiracyfeeds.blogspot.gr/