ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΙΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ; Ποια τα προειδοποιητικά σημεία για μια απόπειρα;

Τι προκαλεί τις αυτοκτονίες; 

Ποια τα προειδοποιητικά σημεία για μια απόπειρα; 

Μύθοι και αλήθειες

Της Βικτώριας Πολύζου, σύμβουλος ψυχικής υγείας, medlabnews.gr 

Η αυτοκτονία αποτελεί μια προσωπική απόφαση-επιλογή του ατόμου για τη συνέχιση της ύπαρξής του: καλείται να κρίνει εάν οι συνθήκες, εξωτερικές ή εσωτερικές, της ζωής του αξίζουν τη συνέχισή της. 

Σύμφωνα με νεότερα επιδημιολογικά δεδομένα, στις περισσότερες χώρες οι γυναίκες αποπειρώνται 3 με 4 φορές πιο συχνά από τους άνδρες, αλλά αντιστρόφως οι άνδρες αυτοκτονούν 2 με 4 φορές συχνότερα από τις γυναίκες. 

Για να δούμε όμως γιατί αυτοκτονούν οι άνθρωποι; 

Πάσχουν άραγε από κάποια ψυχική διαταραχή; 

Η πιο καταστροφική συνέπεια της κατάθλιψης είναι συχνά η αυτοκτονία. Ένας στους δύο ανθρώπους που αυτοκτονούν είχε ιστορικό κατάθλιψης και ένα μικρότερο ποσοστό είχαν σχιζοφρένεια ή εξάρτηση από αλκοόλ/ουσίες. 

Ωστόσο η αυτοκτονία συχνά απορρέει από την απελπισία που βιώνει ένας άνθρωπος, η οποία υπερβαίνει την ψυχική διαταραχή και τον κάνει να μην αντέχει την οδύνη της ζωής του. Ορισμένοι φιλόσοφοι θεωρούν την αυτοκτονία μία ελεύθερη επιλογή του ανθρώπου.

Κάθε απόπειρα αυτοκτονίας είναι μια πράξη σοβαρή, που χρήζει άμεσης ψυχολογικής – ψυχιατρικής παρέμβασης. Μία προηγούμενη απόπειρα αυτοκτονίας συνήθως προβλέπει και μια επόμενη. 

Ακόμη και να συνυπάρχει ο παράγοντας «κραυγή για βοήθεια» ή η ανάγκη του ατόμου για προσοχή, οφείλουμε να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος αυτός υποφέρει, έχει ανάγκη για βοήθεια και μπορεί να αποπειραθεί σε έναν άλλο χρόνο να δώσει τέρμα στη ζωή του και να το πετύχει. 

Η αυτοκτονία δεν είναι θέμα χαρακτήρα, αλλά πράξη απελπισίας και έντονης ψυχικής δυσφορίας, που εγκλωβίζει το άτομο σε νοητικά, συναισθηματικά και υπαρξιακά αδιέξοδα, τα οποία το εμποδίζουν να βρει άλλες λύσεις. 

Το άτομο που αποπειράται να αυτοκτονήσει βρίσκεται σε αδιέξοδο και σε απόλυτη ψυχική οδύνη. Δεν επιθυμεί τον θάνατό του, αλλά εύχεται να σταματήσει να υποφέρει, εξαναγκαζόμενος μέσα από την απελπισία του να σκεφτεί μία ακραία πράξη λύτρωσης. 

Η αναζήτηση παραγόντων κινδύνου για αυτοκτονία, αλλά και πιθανών προστατευτικών έναντι της αυτοκτονικής συμπεριφοράς παραγόντων μπορεί να συμβάλλει στην πρόληψη της αυτοκτονικής συμπεριφοράς. Βεβαίως δεν πιστεύουμε ότι όλες οι αυτοκτονίες μπορούν να προληφθούν μολονότι η πρόληψη αποτελεί τον κυριότερο ιατρικό στόχο. 

Το να καταλήξει κάποιος να σκεφθεί και να αποφασίσει το θάνατό του σημαίνει συνήθως ότι έφτασε στο τέλος μιας μεγάλης πορείας γεμάτης αγωνία, ανάμικτα συναισθήματα για τον εαυτό του και τη ζωή του και ότι βρίσκεται σ’ ένα αδιέξοδο. Συχνά η αυτοκτονία δεν είναι μια ξεκάθαρη απόφαση για θάνατο, αλλά μια βασανιστική αδυναμία να ανακαλύψει το άτομο τον ίδιο του τον εαυτό ή τη ζωή του, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει να ζει. Για να μπορέσει να βοηθηθεί το άτομο με αυτοκτονική συμπεριφορά, πρέπει κάποιος να το οδηγήσει να επανεκτιμήσει τη ζωή και τους στόχους του και όχι να του επιβάλλει στο όνομα οποιασδήποτε πρόληψης την επιβίωσή του. 

ΠΡΟΕΙ∆ΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ 

- Μείωση του ενδιαφέροντος για δραστηριότητες που δημιουργούν ευχαρίστηση 

- Αλλαγές στις συνήθειες ύπνου και διατροφής 

- Ασυνήθιστη παραμέληση της προσωπικής εμφάνισης 

- Αξιοπρόσεκτες αλλαγές της προσωπικότητας 

- Μείωση της ποιότητας της σχολικής ή επαγγελματικής εργασίας 

- Βίαιες πράξεις, αντιδραστική συμπεριφορά ή ακόμη φυγή από το σπίτι 

- Χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ 

- Ποιήματα, δοκίμια, ζωγραφιές ή σχέδια που αναφέρονται στο θάνατο 

- Έμμονες ιδέες για το θάνατο. 

- Παρουσιάζει σημεία ψύχωσης, για παράδειγμα: ψευδαισθήσεις, φαντασιώσεις, περίεργες σκέψεις. 

Μύθοι και αλήθειες για την αυτοκτονία 

Υπάρχουν κάποιες στερεότυπες απόψεις σχετικά με την αυτοκτονία που μας εμποδίζουν να αναγνωρίσουμε το άνθρωπο που διατρέχει κίνδυνο. Παρακάτω αναφέρονται συνοπτικά οι κυριότεροι μύθοι σχετικά με την αυτοκτονία. 

1ος μύθος: «Οι άνθρωποι που λένε ότι θ’ αυτοκτονήσουν δεν πρόκειται ποτέ να το κάνουν» Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι όταν κάποιος λέει ότι θ’ αυτοκτονήσει στην πραγματικότητα προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή των άλλων. Αρκετές φορές οι έφηβοι κάνουν αυτοκαταστροφικές πράξεις με σκοπό να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των άλλων. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι δεν διατρέχουν κίνδυνο να τραυματιστούν σοβαρά ή να πεθάνουν. Όταν κάποιος αποκαλύπτει ότι σκοπεύει να αυτοκτονήσει πρέπει πάντα να τον αντιμετωπίζουμε με σοβαρότητα. 

2ος μύθος: «Μιλώντας σε κάποιον για την αυτοκτονία, του δίνουμε την ιδέα να αυτοκτονήσει» Δεν υπάρχει περίπτωση να ωθήσουμε κάποιον στην αυτοκτονία απλά και μόνο ρωτώντας τον αν σκέφτεται να κάνει κακό στον εαυτό του. Αντίθετα, σε περίπτωση που κάνουμε αυτή την ερώτηση μπορεί να τον διευκολύνουμε να μιλήσει γι’ αυτά που νιώθει και σκέφτεται. Η άμεση προσέγγιση του θέματος είναι ο μόνος τρόπος να καταλάβουμε αν κάποιος κινδυνεύει ν’ αυτοκτονήσει. 

3ος μύθος: «Η αυτοκτονία δεν αφορά τους περισσότερους από εμάς. Συμβαίνει σπάνια, σε ανθρώπους που είναι “περίεργοι”» Στην πραγματικότητα, η αυτοκτονία είναι αρκετά συχνή και ο καθένας από εμάς μπορεί να βρεθεί σε αυτή τη θέση. 

4ος μύθος: «Όποιος θέλει ν’ αυτοκτονήσει είναι τρελός»Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ. το 90% των ανθρώπων που αποπειρώνται ν’ αυτοκτονήσουν έχουν κάποια ψυχική διαταραχή. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν ψυχική διαταραχή κι αποπειρώνται ν’ αυτοκτονήσουν έχουν κατάθλιψη κι όχι σχιζοφρένεια. Η κατάθλιψη είναι συχνή πάθηση: 10-20% των γυναικών κι ελαφρώς μικρότερο ποσοστό αντρών θα πάθουν κατάθλιψη κάποια στιγμή στη ζωή τους. Ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι όλοι οι καταθλιπτικοί άνθρωποι είναι αυτοκαταστροφικοί. Οι περισσότεροι δεν αποπειρώνται ν’ αυτοκτονήσουν ποτέ στη ζωή τους. 

5ος μύθος: «Οι άνθρωποι που αυτοκτονούν το έχουν αποφασίσει από καιρό» Πολλοί από τους ανθρώπους που αυτοκτονούν έχουν προσχεδιάσει την πράξη τους. Ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις, ειδικά στην παιδική ηλικία και την εφηβεία, η αυτοκτονία είναι μια παρορμητική πράξη. 

6ος μύθος: «Οι άνθρωποι που αυτοκτονούν θέλουν πραγματικά να πεθάνουν» Οι άνθρωποι που αυτοκτονούν αισθάνονται ότι βρίσκονται σε αδιέξοδο κι ότι ο θάνατος είναι η μόνη λύση που έχουν. Ωστόσο τις περισσότερες φορές έχουν αμφιθυμικά συναισθήματα, δηλαδή η επιθυμία για θάνατο κι η επιθυμία για ζωή συνυπάρχουν. 

7ος μύθος: «Τα παιδιά δεν αυτοκτονούν» Η συχνότητα των αυτοκτονιών στην παιδική ηλικία είναι μικρή. Ωστόσο, σε κάποιες περιπτώσεις έχουν αναφερθεί αυτοκτονίες παιδιών. Στις μεγαλύτερες ηλικίες η συχνότητα των αυτοκτονιών αυξάνει. Όπως αναφέρεται παρακάτω, αυτό έχει σχέση με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται το θάνατο τα παιδιά και οι έφηβοι. 

Δε θα μπορούσαμε να υποτιμήσουμε τους λόγους για τους οποίους νιώθει κάποιος πως θέλει να αυτοκτονήσει. Γι’ αυτό το άτομο οι λόγοι αυτοί είναι σοβαροί και πολύ σημαντικοί, ακόμα κι αν σε εμάς φαίνονται κάτι λιγότερο. Άλλωστε, για κάθε άνθρωπο διαφοροποιείται το τι είναι σοβαρό, «βαρύ», άσχημο και δύσκολο να αντιμετωπιστεί ψυχικά, καθώς και τα επίπεδα αντοχής στον πόνο. Για το λόγο αυτό, οι σκέψεις για αυτοκτονία δεν είναι απαραίτητα καλές ή κακές. Είναι όμως ενδεικτικές πως η συγκεκριμένη περίοδος χαρακτηρίζεται από έλλειψη ισορροπίας ανάμεσα στα επίπεδα του πόνου και την ενέργεια του να αντιμετωπίσει κανείς τον πόνο αυτό. 

Ο τρόπος για να αντιμετωπιστούν τα αυτοκτονικά συναισθήματα και οι σκέψεις αυτές, είναι ο ακόλουθος : είτε να βρεθεί ένας τρόπος να μειωθεί ο πόνος είτε /και να βρεθεί ένας τρόπος να αυξηθεί η ενέργεια με την οποία θα αντιμετωπιστεί αυτός ο πόνος. Και τα δύο βέβαια είναι δυνατό να συμβούν. Απαιτείται ωστόσο αρκετή δουλειά, καθώς το μέσο γι’ αυτά τα επιτεύγματα είναι ο ψυχισμός του ίδιου του ανθρώπου που υποφέρει και που τη δεδομένη στιγμή είναι τόσο ευάλωτος. 

Κάποιες φορές, όσο κι αν υπάρχει καλή πρόθεση στην προσπάθειά μας να βοηθήσουμε κάποιον άνθρωπο με αυτοκτονικά συναισθήματα και σκέψεις, μπορεί να πούμε ή να κάνουμε κάποια απερίσκεπτα πράγματα τα οποία μπορεί να πληγώσουν και να θυμώσουν αυτόν τον άνθρωπο και να τον ωθήσουν να αντιδράσει πιο άσχημα. Αυτό μπορεί να συμβεί καθώς οι ιδέες αυτοκτονίας κάποιου ατόμου, κυρίως
 ενός κοντινού μας ανθρώπου, συνήθως μας ξενίζουν, μας φοβίζουν και μας κάνουν να νιώθουμε μπερδεμένοι και πως δεν ξέρουμε πώς να χειριστούμε την κατάσταση. Ίσως μάλιστα αυτή η κατάσταση να μας φαίνεται ακατανόητη ώστε να μην μπορούμε να την αποδώσουμε κάπου, να προκαλεί και σε εμάς συναισθήματα ντροπής και να θέλουμε να την κρατήσουμε κρυφή από τον κοινωνικό μας περίγυρο. Έτσι, προσπαθούμε να την αντιμετωπίσουμε μόνοι μας, στα πλαίσια του στενού οικογενειακού κύκλου, χωρίς όμως να γνωρίζουμε το πώς. 

Αρκετές αυτοκτονίες μπορούν να προληφθούν αν οι αντιδράσεις μας προς το άτομο που αντιμετωπίζει μία κρίση διακρίνονται από ευαισθησία. 

Αν νομίζετε ότι κάποιος που γνωρίζετε έχει τη τάση να αυτοκτονήσει, θα πρέπει να: 

- Διατηρήσετε τη ψυχραιμία σας. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχει βιάση. Καθίστε και ακούστε – πραγματικά ακούστε αυτά που έχει να σας πει. Δείξτε κατανόηση και υποστήριξη. 

- Θίξτε άμεσα το θέμα της αυτοκτονίας. Οι περισσότεροι άνθρωποι βιώνουν ανάμεικτα συναισθήματα για το θάνατο και επιζητούν να τα συζητήσουν και να βοηθηθούν. Μη φοβάστε να ρωτήσετε ή να μιλήσετε άμεσα για την αυτοκτονία. 

- Ενθαρρύνετε την επίλυση προβλημάτων και τις θετικές κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Θυμηθείτε πως ο άνθρωπος που βρίσκεται σε κρίση δεν σκέφτεται καθαρά. Αποθαρρύνετε τον από το πάρει σοβαρές αποφάσεις που δεν θα μπορεί να τις αλλάξει αργότερα. Συζητήστε μαζί του για πιθανές εναλλακτικές λύσεις που μπορούν να δώσουν ελπίδα για το μέλλον. 

- Παροτρύνετε το άτομο να δει το συντομότερο κάποιον ειδικό. Αναγνωρίστε ότι η βοήθεια που προσφέρετε είναι περιορισμένη και μη παίρνετε την αποκλειστική ευθύνη να το σώσετε. 

Ελάχιστες χώρες έχουν συμπεριλάβει την πρόληψη της αυτοκτονίας στις προτεραιότητες τους.
 Η πρόληψη απαιτεί παρεμβάσεις καινοτόμες και μεγάλου εύρους με πολυτομεακή προσέγγιση η οποία θα περιλαμβάνει εκτός από τον τομέα της υγείας και άλλους όπως την εκπαίδευση, την απασχόληση, τη δικαιοσύνη, τη θρησκεία, τη νομολογία, την πολιτική και τα ΜΜΕ. Επιπλέον η αναφορά και η καταγραφή σε σταθερή βάση αποτελεί ένα ζήτημα που επιδέχεται βελτίωση. Εξάλλου το κόστος της αυτοκτονίας είναι τεράστιο καθώς εκτός από την απώλεια σε ανθρώπινες ζωές υπάρχουν και σημαντικές ψυχολογικές επιπτώσεις για την οικογένεια και το φιλικό περιβάλλον αλλά και οικονομικές επιπτώσεις στην κοινωνία. 

Η Ευρώπη μαστίζεται από την κρίση. Η οικονομική κρίση έχει αγγίξει όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής ένωσης. Ακόμα και στην “ακμαία” Γερμανία, η κρίση έχει φέρει σε απελπισία κόσμο. Η Ευρώπη οδεύει προς την αυτοκτονία, αν δεν πάρει εγκαίρως μέτρα για την εξαθλίωση του πληθυσμού της. 

ΠΡΟΣΟΧΗ 

Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία 1018 

Το Συντονιστικό Επιχειρησιακό Κέντρο «CYBERALERT» της Διεύθυνσης Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος μέσω της νέας εφαρμογής (Application) «Cyberkid» Τηλεφωνικά στον αριθμό : 210-647 64 64 

Μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στην ηλεκτρονική διεύθυνση: ccu@cybercrimeunit.gov.gr 

πηγή

http://koukfamily.blogspot.gr/

Αναρτήθηκε από ΘΑΝΟΣ ΚΟΥΚ 

ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΔΟΞΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣΑΛΙΚΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ

Παγανιστικές δοξασίες της θεσσαλικής επαρχίας

Posted by sarant 

Ενδιαφέρων ακούγεται ο τίτλος, θα μου πείτε, αλλά κομμάτι στεγνός δεν είναι για κυριακάτικο πρωινό και δη καλοκαιρινό; Ποιος έχει όρεξη να διαβάζει δοκίμια περί λαογραφίας μέσα στη ζέστη;

Δίκιο θα είχατε, μόνο που ο τίτλος του βιβλίου που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες από τις εκδόσεις Αντίποδες, και που θα σας παρουσιάσω σήμερα, είναι παραπλανητικός. Δεν πρόκειται για δοκίμιο, ο συγγραφέας δεν καταγράφει δοξασίες που όντως έχουν επιβιώσει στη θεσσαλική επαρχία: πρόκειται για μυθοπλασία, για σύντομα διηγήματα, που αν θέλαμε να τα κατατάξουμε σε κάποιο είδος θα τα ταξινομούσαμε στη λογοτεχνία τρόμου. Διηγήματα με υπερφυσικό στοιχείο, που όλα τους εκτυλίσσονται στη Θεσσαλία, κυρίως στην ύπαιθρο, και προσφέρουν με τον τρόπο αυτό μια μυθοπλαστική γεωγραφία της περιοχής.

Ο συγγραφέας, ο Χρυσόστομος Τσαπραΐλης, είναι νέος, γεννημένος το 1984 στη Λάρισα (αλλά μεγάλωσε στην Καρδίτσα). Είναι το πρώτο του βιβλίο. Αν συχνάζετε στο Φέισμπουκ ίσως τον είχατε ακούσει, διότι διατηρούσε τη δημοφιλή σελίδα «Παγανιστικές δοξασίες στη θεσσαλική επαρχία», όπου δημοσιεύτηκαν, σε πρώτη μορφή, τα κείμενα του βιβλίου -η σελίδα συνεχίζει άλλωστε να εμπλουτίζεται με καινούργια διηγήματα. Κάποια από τα διηγήματα πρέπει να δημοσιεύτηκαν και στον ιστότοπο Σκρα-Πανκ. Έχουμε δηλαδή πάντρεμα πανάρχαιων πραγμάτων όπως είναι οι δοξασίες για ξωτικά και βρικόλακες με υπερσύγχρονα όπως το Διαδίκτυο και τα κοινωνικά μέσα.

Ίσως επειδή πρωτοδημοσιεύτηκαν στο Διαδίκτυο, που υποτίθεται ότι δεν ευνοεί τα πολλά λόγια, τα διηγήματα είναι πολύ μικρά, ανάμεσα 400 και 700 λέξεις θα έλεγα. Θαρρώ πως κανένα δεν ξεπερνάει τις 3 σελίδες, αν εξαιρέσουμε το προοίμιο και το διήγημα Αργιθέα, που μπαίνει τελευταίο, ως είδος επίμετρο, και που είναι μεγαλούτσικο, καμιά εικοσαριά σελίδες (δεν το έχω διαβάσει ακόμα). Όλα τα άλλα κείμενα του τόμου ικανοποιούν τις προδιαγραφές έκτασης για να θεωρηθούν «μπονζάι» κατά την ορολογία του Γιάννη Πατίλη, μικροδιηγήματα δηλαδή.

Τα διηγήματα είναι οργανωμένα σε τέσσερις ενότητες: 1. Βλαχοχώρια, 2. Καραγκουνοχώρια, 3. Δρακοχώρια, 4. Οι πόλεις του κάμπου. Συνολικά τα διηγήματα είναι 47 συν το επίμετρο. Παρολο που το θέμα είναι παλιακό, αρκετές διηγήσεις εκτυλίσσονται στα χρόνια μας ή στο πολύ πρόσφατο παρελθόν. Ο συγγραφέας ελάχιστους ιδιωματισμούς χρησιμοποιεί -και τους περισσότερους τους επεξηγεί με υποσημείωση.

Μερικά διηγήματα μού άρεσαν πολύ, άλλα όχι τόσο. Είναι όμως ένα βιβλίο που, κατά τη γνώμη μου, δεν σηκώνει να το διαβάσεις μονορούφι, παρόλο που είναι λιγνό, 150 σελίδες. Επειδή είναι πολύ ζοφερό, μετά τις τρεις-τέσσερις ιστορίες γκώνεις και πρέπει να το αφήσεις -και αύριο πάλι. Και οι ιστορίες, αρχικά, μία-μία δημοσιεύτηκαν άλλωστε.

Για να πάρετε μιαν ιδέα, θα παρουσιάσω δύο από τα σύντομα διηγήματα, και πρώτα ένα που, κατ’ εξαίρεση, δεν είναι μαύρο και σκότεινο.

Είναι από την πρώτη ενότητα, τα Βλαχοχώρια

Το ρουμάνι του Αρβανίτη

Πάνω από τη Στεφανιάδα, στην πλαγιά που πίσω της κρύβεται ο ανοιξιάτικος ήλιος, βρίσκεταιτο δάσος του Αρβανίτη, που όσο και να το βλέπει η μέρα ζέστα δεν το πιάνει. Είναι ταγμένο ολάκερο στη νύχτα, από τα ψηλότερα ελάτια μέχρι τα λιγοστά λιθάρια που είναι χωμένα στις ρίζες, και από τη μυρωδιά του πεινασμένου τσακαλιού ώς το νύχι που χαράζει τα μονοπάτια κάθε βράδυ. Περνάνε καμιά φορά τη μέρα οι Στεφανιώτες από το ρουμάνι, αλλά έχει τέτοιο κρύο μέσα, ακόμη και Ιούλη μήνα, που ούτε κάπα από γίδινη τρίχα δεν τους κρατάει ζεστούς. Τη νύχτα κανείς δεν τολμά να μπει μες στο δάσος. Θυμούνται οι περισσότεροι τη γερο-παπαδιά που είχε αλαφρό κεφάλι και το ’82 γλίστρησε τα μεσάνυχτα από το παραθύρι της εκκλησίας, λεπτή σαν βελόνα, και πήρε το παλιό μονοπάτι προς τα πάνω. Στάθηκε έξω από το παράθυρο του τελευταίου σπιτιού και ξύπνησε τους κοιμισμένους με τις φωνές της. Ήθελε να της κουβαλήσουν πετσέτες και τον βαφτιστικό της σταυρό μέχρι την πηγή της Αντάρας, τη βρύση στην καρδιά του δάσους. Πήγαινε να πλυθεί, τους είπε. Σαν κοίταξαν αυτοί από το παραθύρι και την είδαν να στέκεται με το πανιασμένο μούτρο κολλημένο στο τζάμι τους σκιάχτηκαν. Ήταν σαν τον νεκρό που δεν βρίσκει ησυχία μακριά από τους ζωντανούς φίλους του. Ούτε που της αποκριθήκαν και συμφώνησαν να μην πάει κανείς μαζί της στο δάσος. Κανείς δεν τόλμησε να της κουβαλήσει τίποτα κάτω απ’ το φεγγαρόφωτο κι η παπαδιά μετά από λίγο κίνησε μόνη για το δάσος. Έσερνε πίσω της κάτι βαρύ που έκανε το έδαφος να βογκάει, όπως όταν περνάει η άμαξα με τα κακά μαντάτα.

Την άλλη μέρα λούφαξαν μέσα στα σπίτια όλοι οι χωριανοί, γιατί είδαν τι ίχνος είχε αφήσει πάνω στο μονοπάτι αυτό που έσερνε η παπαδιά. Το απόγευμα όμως κίνησε το χωριό όλο να πάει να τη βρει, ζωσμένο με βελέντζες και φανάρια, αλλά μονάχα τη βρύση βρήκαν να στέκει όπως πάντα ψηλή, με την ασημένια κούπα στον βαθύ πυθμένα, που όλοι μπορούσαν να τη δουν αλλά χέρι δεν είχε μπορέσει ποτέ να την πιάσει.

Αυτή την κούπα ο θρύλος λέει πως την είχε αφήσει στη βρύση ένας καβαλάρης απ’ την Άρτα, που δυο αιώνες πριν κάλπαζε γοργά για το σπίτι με τους μανδραγόρες στο Βλάσσι, όπου θα τα ’βαζε με τα χρόνια και τον γερο-Θάνατο τον ίδιο. Είχε σταθεί στη βρύση να πιει νερό και της γύρεψε την καλή τύχη, υποσχόμενος πως, αν γύριζε ζωντανός, θα της χάριζε την ασημένια κούπα του, που όποιος έπινε απ’ αυτή δεν λογούσε τα επόμενα εκατό χρόνια, ήταν σαν να μην τον έπιαναν. Δεν είπε τίποτα η βρύση, αλλά το νερό γαργάρωσε κι ο καβαλάρης επέστρεψε θριαμβευτής από το Βλάσσι και αφιέρωσε την κούπα στη βρύση της Αντάρας. Ούτως ή άλλως δεν τη χρειαζόταν πια, γιατί πλέον ήταν αυτός που κυνήγαγε τα χρόνια κι όχι το αντίστροφο, όπως γίνεται με τους κανονικούς ανθρώπους.

Από τότε, όποιος πίνει από τη βρύση παίρνει λίγη από τη μαγεία της κούπας και κρύβεται από κάποια χρόνια που τον περιμένουν. Όχι όσα παλιότερα, αλλά αρκετά ώστε να κρατήσει μακριά τα γηρατειά για μία ή δύο δεκαετίες ακόμη. Γι’ αυτό και λένε ότι το χωριό είναι ευλογημένο λόγω της μακροζωίας των κατοίκων του. Η γερο-παπαδιά δεν ξαναφάνηκε στο χωριό. Όμως από την επόμενη χρονιά άρχισε να μένει στο σπίτι του παπά ένα μικρό κοριτσάκι με βρεγμένα μαλλιά και μανίκια. Δεν το ’δε κανείς ποτέ στεγνό. Το κορίτσι το βάφτισαν μεγάλο κι έχουν ακόμη να λένε πως δεν κόλλαγε πάνω του ο σταυρός – όσο και να προσπαθούσε η νονά, γλίστραγε από το λαιμό του.

Κι άλλο ένα, από την ενότητα Δρακοχώρια, όπου και τα χωριά του Πηλίου

Το κρεβάτι στο γάντζο

Μέχρι και σήμερα, συνηθίζεται σ’ ένα αρχοντικό της Δράκειας του Πηλίου να κρεμάνε το κρεβάτι του μικρότερου παιδιού από ένα γάντζο στερεωμένο στο ταβάνι, έτσι ώστε αυτό να αιωρείται μια δυο σπιθαμές από το ξύλινο δάπεδο. Αυτό γίνεται μέχρι το παιδί να κλείσει τα δέκα, ή μέχρι να γεννηθεί το επόμενο, το κρεβάτι του οποίου παίρνει πια τη θέση του στο γάντζο. Όταν κρέμεται εκεί, το κρεβάτι κουνιέται με το παραμικρό ρεύμα αέρα και νανουρίζει το παιδί πιο εύκολα, ή έτσι τουλάχιστον προφασίζονται οι γονείς όταν τους ρωτάνε. Άλλες φορές λένε στους γειτόνους πως κρεμάνε το κρεβάτι γιατί οι μεγάλοι νυχτερινοί αρουραίοι, αυτοί που διώχνουν ακόμη και τις γάτες, καιροφυλακτούν κάτω από το κρεβάτι για τη μαλακή σάρκα που ’χουν τα καλοταϊσμένα στερνοπαίδια.

Όλα αυτά βέβαια είναι δικαιολογίες. Το σπίτι έχει ποντίκια και είναι πράγματι αρκετά μεγάλα ώστε να τρομάζουν τις γάτες, αλλά παραμένουν στο υπόγειο και τη σοφίτα, μετά από συμφωνία που είχε κάνει μαζί τους κάποιος πρόγονος. Στην πραγματικότητα οι γάτες είναι αυτές που ενίοτε φωλιάζουν στη σκιά του κρεβατιού, μαζί με παλιοκουβέντες που ξεφεύγουν καμιά φορά από το στόμα των γονιών όταν είναι θυμωμένοι. Αυτές τις κουβέντες που έχουν όψη σκούρα και μαλλιαρή, τις κυνηγάνε οι γάτες του σπιτιού και τις τρώνε ή τις πετάνε μέσα στη σόμπα αν το πορτάκι είναι ανοιχτό. Το κρεβάτι όμως κρέμεται για άλλο λόγο.

Σε εκείνα τα μέρη τριγυρνούσε, τότε όπως και τώρα, η ορδή των Αποδιοπομπαίων, ένα μπουλούκι απ’ όσα οι άνθρωποι ξορκίζουν την πρώτη μέρα του χρόνου. Μέσα σ’ αυτό το συρφετό καλπάζουν οι κακές σπορές των προηγούμενων χρόνων, σκελετωμένες και κάτασπρες σαν τα ποδάρια του λιμού, και τα προδοτικά εργαλεία του τεχνίτη που θα τον σακάτευαν αν τα ’χε κρατήσει. Παραδίπλα είναι η κακιά η στράτα, σκεπασμένη με διασταυρώσεις απατηλές σαν τις κουλούρες του δράκοντα – όποιος την παίρνει μάταια ψάχνει τον προορισμό του, έως ότου απομείνει μονάχα η σκιά του να φέγγει σαν σκούρα φλόγα, προσελκύοντας τον επόμενο δύστυχο οδοιπόρο. Μαζί πάει και το φονικό της επόμενης χρονιάς, κυρτό και απαίσιο στην όψη, λαχταρώντας τους έρημους δρόμους μετά την κηδεία του αδικοχαμένου.

Είναι το φονικό της επόμενης χρονιάς που πάντα έχει στο μάτι το μικρότερο παιδί της οικογένειας, γιατί ήταν μια στερνογεννημένη κόρη που είχε ξεσηκώσει παλιότερα τους χωριανούς. Τους είχε οργανώσει και διώξαν τα δεινά του προηγούμενου χρόνου. Από τότε μάθαινε και τα γύρω χωριά, και πλέον όλοι τα διώχνουν με το που μπαίνει ο Γενάρης. Το φονικό της επόμενης χρονιάς γυρνάει μαζί με την ορδή και μπαίνει μέσα στα σπίτια αθέατο, μα είναι σκεβρωμένο, κι έτσι μόνο άμα βρει το κρεβάτι του μικρότερου παιδιού να ακουμπάει στο πάτωμα το παίρνει στην πλάτη για να το σκοτώσει στις ερημιές. Γι’ αυτό λοιπόν οι κάτοικοι του αρχοντικού της Δράκειας κρεμάνε το κρεβάτι από το γάντζο, και τα Αποδιοπομπαία τούς προσπερνάνε και πάνε στην πόλη, εκεί όπου οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να φυλαχτούν.__

Κι επειδή εδώ λεξιλογούμε, καταγράφω τις λέξεις του βιβλίου που εξηγεί ο συγγραφέας με υποσημειώσεις, όπως τις εξηγεί.

ματρακάς: παλιό σιδερένιο ποδήλατο [τη λέξη την έχω ακούσει και για σακαράκα, παλιό αυτοκίνητο]

τουλούμπα: χειροκίνητη αντλία νερού

μουνούχι: το ευνουχισμένο νεαρό κριάρι

πουμώνω: πνίγω, καταπνίγω

κατσούλα: μανδύας με κουκούλα

ροΐ: επιτραπέζιο δοχείο για το λάδι

ρεφούλι: ριπή αέρα

γκούσα: ο πρόλοβος των πτηνών

κατζέλι: μεταλλικός γάντζος

κυπρί: κουδούνα ζώου

βιτούλι: αρνί ή κατσίκι, μεταξύ ενός και δύο ετών [η λέξη μάς έχει απασχολήσει κι εδώ]

https://sarantakos.wordpress.com/

ΠΩΣ ΝΑ ΜΑΓΕΙΡΕΨΕΙΣ ΜΙΑ ΜΗ - ΒΙΑΙΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

«Κοιμόμασταν… αλλά ξυπνήσαμε….».

Πως να μαγειρέψεις μια μη-βίαιη επανάσταση

 apenanti oxthi 

Αυτές οι σημειώσεις είναι αποτέλεσμα μιας προσπάθειας να παραθέσουμε συνθετικά τα κοινά σημεία ανάμεσα στα νέα παγκόσμια κινήματα, εκείνα, δηλαδή, τα κινήματα που εμφανίστηκαν σε διάφορα μέρη της γης από το 2011 έως σήμερα.
Οι θέσεις αυτές διαμορφώθηκαν με τη βοήθεια μελών από τους: 15Μ, OWS, Occupy, Indignes και YoSoy 132.

Αποτελούν μια συνθετική παρουσίαση των κοινών ιδεών και αξιών που διαμορφώθηκαν ανεξάρτητα από τις διαφορετικές πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες στις οποίες εμφανίστηκαν τα προαναφερόμενα κινήματα.

Για το λόγο αυτό είναι κάτι ατελές, μερικό και μη αντιπροσωπευτικό. Ευχόμαστε να είναι χρήσιμες στο σύνολο και να αποτελέσουν έναυσμα για συζήτηση, ανταλλαγή απόψεων και προβληματισμό..


Θέση 1. Η συνειδητοποίηση – «Κοιμόμασταν… αλλά ξυπνήσαμε….» Καταλάβαμε τη δύναμη μας. Αυτό δεν είναι όνειρο, είναι ακριβώς το αντίθετο. «Είναι η επανάσταση της συνείδησης» που ανακαλύπτει τον εαυτό της κι αποκαλύπτει καινούριες δυνατότητες.

Θέση 2. Η ελευθερία – Δεν διαλέξαμε εμείς τη χώρα, τον τόπο και τη στιγμή που εμφανιστήκαμε σαν άνθρωποι. Έτσι ξεκινήσαμε, ανελεύθεροι.
Θέση 2.1. Ο δρόμος προς την ελευθερία ονομάζεται απελευθέρωση. Σημαίνει να απελευθερώνεσαι βήμα βήμα, είναι κίνηση και είναι διαδικασία.
Θέση 2.2. «Δε φοβόμαστε». Η απελευθέρωση γίνεται πράξη όταν ξεπερνάμε το φόβο.
Θέση 2.3. Ξεκινήσαμε από την ανελευθερία για να φτάσουμε στην ελευθερία που τη μοιραζόμαστε μαζί με άλλους. Η πραγματική απελευθερώση γίνεται μαζί με τους άλλους και για τους άλλους.
Θέση 2.4. Η εξέλιξη του ανθρώπου είναι προς μια μεγαλύτερη κοινωνική ελευθερία και προς τη δική του προσωπική απελευθέρωση.

Θέση 3. Η ιστορικότητα – Συσσωρεύουμε ιστορία.
Χρησιμοποιούμε τη γνώση και την εμπειρία των αντρών και των γυναικών που άνοιξαν το δρόμο πριν απο μας. Μαθαίνουμε από τον κοινωνικό περίγυρο όπου ζούμε και εξελισσόμαστε.
Χρησιμοποιούμε ολα τα εργαλεία, αντικείμενα και κατασκευές που δημιουργήθηκαν και βελτιώθηκαν στο πέρασμα του χρόνου.

Θέση 4. Η μάθηση
Θέση 4.1.– Μάθαμε ποιοι είναι οι παράγοντες που βοηθάνε την πρόοδο του ανθρώπου:
– Η αύξηση της συμμετοχής του πολίτη σε όλα τα κοινωνικά και πολιτικά πεδία.
– Η βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών
– Η βελτίωση της παιδείας, της υγείας, της στέγης και της τροφής.
– Η οικονομία να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κόσμου και όχι το αντίθετο, οι άνθρωποι, δηλαδή, να υπηρετούν την οικονομία.
– Μείωση των εξόδων για στρατιωτικούς εξοπλισμούς.
– Ενίσχυση του διαλόγου και ελαχιστοποίηση της θεσμικής βίας σε κάθε της μορφή.
– Διασφάλιση της κοινωνικής ένταξης και της συναινετικής επίλυσης των διαφορών ανάμεσα σε άτομα, ομάδες ή λαούς.
Θέση 4.2. Μάθαμε πώς σταματάει η ανθρώπινη πρόοδος:
– Μπλοκάροντας τη συμμετοχή των πολιτών στα κοινωνικά δικαιώματα και τις ελευθερίες.
– Δίνοντας στην οικονομία μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, αυτή της συγκέντρωσης του πλούτου στα χέρια λίγων σε βάρος της πλειοψηφίας
– Επιβάλλοντας εξευτελιστικές συνθήκες διαβίωσης στους πολίτες. Στην αρχή σκλάβοι, μετά προλετάριοι και σήμερα καταναλωτές.
– Βάζοντας το χρήμα πάνω από τον άνθρωπο και δημιουργώντας αποκλεισμό, αρρώστια και θάνατο
– Φτιάχνοντας στρατό με όλο και μεγαλύτερη δυνατότητα καταστροφής. Χρηματοδοτώντας την έρευνα και την παραγωγή μαζικών όπλων καταστροφής
– Υποστηρίζοντας πολιτικές μεθόδους χωρών που υποτάσσουν, εισβάλλουν ή παρεμβαίνουν σε άλλες (χώρες)
– Εφαρμόζοντας διάφορες μορφές βίας: φυσική, οικονομική, φυλετική, θρησκευτική, σεξουαλική, ηθική ή ψυχολογική

Θέση 5. Η ισότητα – Είμαστε όλοι ίσοι στα δικαιώματα, το νόμο, τις ευκαιρίες. Όχι θεωρητικά αλλά στην πράξη

Θέση 6. Η οριζόντια οργάνωση – Οργανωνόμαστε οριζόντια. Εφαρμόζουμε, εξηγούμε και εξελίσσουμε την οριζόντια οργάνωση σε όλα τα πεδία
Θέση 6.1. Οριζόντια οργάνωση στις συναδελφικές σχέσεις, συνεργασία και καταμερισμός. Βαρεθήκαμε τους εκπροσώπους, τους αρχηγούς και τους ηγέτες. Κανένας δε διατάζει.
Θέση 6.2. Είμαστε υπέρ της ύπαρξης λειτουργιών για τα συλλογικά θέματα, και ανάλογα με τις ανάγκες. Λειτουργίες που εναλλάσσονται και που είναι υπόλογες στο σύνολο.
Θέση 6.3. Είμαστε ενάντια στον ανταγωνισμό, τον ακραίο και εξοντωτικό ατομικισμό αυτού του συστήματος. Έτσι εκφράζουμε την ευαισθησία της μη πρωταγωνιστικότητας, της ανωνυμίας, του συνόλου

Θέση 7. Η διαφορετικότητα – Είμαστε όλοι διαφορετικοί με διαφορετικές ιδεολογίες, προσδοκίες και πιστεύω και έτσι καταθέτουμε στο σύνολο όλο αυτό τον πλούτο των διαφορετικών τοποθετήσεων
Θέση 7.1. Αυτή η διαφορετικότητα αυξάνεται επειδή γινόμαστε περισσότεροι, αλλάζουμε και εξελισσόμαστε σταθερά.

Θέση 8. Η προσέγγιση- Δε μας αρκεί η ανεκτικότητα προς ό,τι είναι διαφορετικό. Προχωράμε παραπέρα περιλαμβάνοντας, προσεγγίζοντας και δημιουργώντας δεσμούς.
Θέση 8.1. «Ακούμε πραγματικά» για να καταλάβουμε αυτόν που είναι διαφορετικός και ν’ ανοίξουμε νέους δρόμους στην κατανόηση και την επικοινωνία.
Θέση 8.2. Θέλουμε να προσεγγίσουμε και όποιον είναι βίαιος, επειδή πιστεύουμε ότι θα σταματήσει να είναι βίαιος όταν καταλάβει το λάθος στην πρακτική και τη συμπεριφορά του.

Θέση 9. Η κοινωνικότητα- «Μαζί μπορούμε» να λύσουμε τις συγκρούσεις. Αν και μας τις παρουσιάζουν σαν εξατομικευμένες, είναι κοινωνικές συγκρούσεις. Κάνοντας ορατή και συνδέοντας τη σύγκρουση με όλη την κοινωνία δημιουργούμε συνθήκες για να λύσουμε προβλήματα που, μεμονωμένα, δε θα μπορούσαμε ποτέ να λύσουμε.

Θέση 10. Η Συλλογική Νοημοσύνη- Σκεφτόμαστε δικτυωμένα. Το αποτέλεσμα του να δουλεύεις σε σχέση και δικτυωμένος με άλλους επιδιώκοντας τη συλλογική νοημοσύνη δεν είναι ίδιο με το άθροισμα των ατομικών ιδεών. Έτσι πολλαπλασιάζουμε τις απαντήσεις και βρίσκουμε καλύτερες λύσεις. Η συλλογική νοημοσύνη ανεβάζει το επίπεδο της κοινής μας δράσης.

Θέση 11. Για την Ειρήνη- Ο άνθρωπος προχωρά γρηγορότερα όταν δε χάνει χρόνο και ενέργεια σε βίαιες αντιπαραθέσεις. Δημιουργούμε σχέσεις συνεργασίας που προάγουν την κοινωνική πρόοδο.

Θέση 12. Για τη Μη Βία -«Δε χρειαζόμαστε τη βία, έχουμε δίκιο».
Θέση 12.1. Υποστηρίζουμε τη μη βία ως την κατεξοχήν γενναία θέση.
Θέση 12.2. Συνυπάρχουμε με τη βία σε καθημερινή βάση και δουλειά μας είναι να την εξουδετερώσουμε.

Θέση 13. Η εθελοντική δράση – Οι δράσεις μας είναι χωρίς οικονομικές απολαβές. Δουλεύουμε με και για το σύνολο. «Βάζουμε κι εμείς κάποιες σταγόνες νερού στο μεγάλο ποτάμι του ανθρώπινου είδους».

Θέση 14. Η συνοχή- Η δράση μας βασίζεται στις αρχές μας. Προσπαθούμε η σκέψη, το συναίσθημα και η πράξη μας να συμπίπτουν. «Όταν λέμε κάτι δεσμευόμαστε και το κάνουμε».

Θέση 15. Το σύνολο – Ανακαλύπτω τον εαυτό μου μέσα από εμάς.
Θέση 15.1. Ξεκινώντας από το σύνολο μπορούμε να επιδιώξουμε την προσωπική μας απελευθέρωση.
Θέση 15.2. Το καλύτερο κομμάτι του καθενός μας εκφράζεται μέσα στο σύνολο.
Θέση 15.3. Μέσα στο σύνολο ανακαλύπτουμε το ανθρώπινο μέσα μας και το ανθρώπινο στους άλλους.

Θέση 16. Ο σεβασμός – Θέλουμε καθένας μας να εκφράζεται ελεύθερα και χωρίς να νιώθει ότι τον κρίνουν. Μόνη προϋπόθεση κανείς να μην προσπαθεί να επιβληθεί στους άλλους.
Θέση 16.1. Σεβόμαστε τους άλλους και τον εαυτό μας. Έτσι μεγαλώνει η αξιοπρέπειά μας.
Θέση 16.2. Σεβόμαστε τον άλλο ακόμη κι αν έχει μια ιδεολογία, πιστεύω ή συμπεριφορά διαφορετική από τη δική μας.
Θέση 16.3. Σεβόμαστε τον εαυτό μας όταν έχουμε συνοχή στη ζωή μας.

Θέση 17. Η πνευματικότητα.
Θέση 17.1. Γινόμαστε μάρτυρες στη γέννηση μιας άθεης θρησκευτικότητας.
Θέση 17.2. Υπάρχει μια αναζήτηση της πνευματικότητας χωρίς θεούς και ναούς.
Θέση 17.3. Δεν είμαστε ούτε καλύτεροι ούτε χειρότεροι επειδή είμαστε άθεοι ή πιστοί.
Θέση 17.4. Οι θρησκείες έχουν παίξει έναν διφορούμενο ρόλο στην εξέλιξη του ανθρώπου: άλλοτε βοηθώντας τη, άλλοτε φρενάροντάς τη και άλλοτε προκαλώντας τεράστια δεινά.

Θέση 18. Η έμπνευση- Έχουμε βιώσει «τη σύνδεση» μεταξύ μας, το να βρισκόμαστε στο ίδιο μήκος κύματος, το να μοιραζόμαστε τα ίδια πράγματα. Μπορέσαμε να δημιουργήσουμε μια ατμόσφαιρα που γέμισε τους δρόμους με ελευθερία, δυνατότητες, συμπόρευση μεταξύ ανθρώπων σ’ ένα κοινό αγώνα.

Όταν συμβαίνει αυτό όλα φαίνονται δυνατά, δεν υπάρχουν όρια. Αυτή η ενέργεια είναι μέρος της έμπνευσής μας…

Θέση 19. Για την παγκοσμιότητα- Ξέρουμε τη σημασία της τοπικής δράσης, αλλά ξέρουμε επίσης ότι μόνο αυτή δε λύνει τα παγκόσμια προβλήματα. Ο κόσμος είναι σε διαδικασία παγκοσμιοποίησης και σήμερα κάποιες λύσεις πρέπει να δοθούν σ’ αυτή την κλίμακα. Για παράδειγμα:
Θέση 19.1. Προτεραιότητα είναι να λυθεί το πρόβλημα της πείνας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Θέση 19.2. Να κατευθύνουμε τα ποσά που δαπανώνται για στρατούς και εξοπλισμούς σε κοινωνικές ανάγκες έτσι που να μη μπλοκάρουν πια την ανθρώπινη πρόοδο.
Θέση 19.3. Να βαθύνουμε τη δημοκρατία κάνοντάς τη περισσότερο συμμετοχική και να προχωρήσουμε παραπέρα στα θέματα της δικαιοσύνης, της διαφάνειας, της ισότητας χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς.
Θέση 19.4. Να θέσουμε ως προτεραιότητα την υγεία, την παιδεία και τη στέγη για όλες και όλους.
Θέση 19.5. Αυτές οι προτάσεις δεν είναι ουτοπικές και ανεφάρμοστες, αλλά ρεαλιστικές και πραγματοποιήσιμες επιδιώξεις. Υπάρχουν οι τεχνολογικές συνθήκες και οι πόροι για να γίνουν πραγματικότητα. Το 99% του πληθυσμού της γης μοιραζόμαστε αυτές τις επιθυμίες. Υπάρχει ήδη ένα κοινό αίσθημα ανάμεσα στους λαούς της γης που θα επιτρέψει σ’ όλα αυτά να γίνουν πράξη. Τα νέα κινήματα είναι ένα σύμπτωμα. Στόχος μας είναι ένα παγκόσμιο δίκτυο. … «Τα όνειρα μας δε χωράνε στις κάλπες σας».

Θέση 20. Η εξέλιξη/ Η επανάσταση – Στον 21ο αιώνα μπορούμε και πρέπει να ξαναορίσουμε την κοινωνική δράση και το είδος κοινωνίας που θέλουμε.
Θέση 20.1. Αυτή η εξέλιξη/ επανάσταση είναι μη βίαιη. Και είναι για μας η επόμενη στάση.
Θέση 20.2. Οι μορφές του κοινωνικού αγώνα που βασίζονται στη βία δυναμώνουν το παλιό βίαιο και πατριαρχικό σύστημα.
Θέση 20.3. Μια μορφή αγώνα είναι η μη συνεργασία με παράνομους νόμους, η πολιτική ανυπακοή.
Θέση 20.4. Η καλύτερη μορφή αγώνα είναι να δώσουμε εναλλακτικές λύσεις για ότι δε λειτουργεί. Φαινόμενα επίδειξης του καινούριου που θέλουμε.

Θέση 21. Το ξύπνημα μιας πλανητικής γενιάς.
Θέση 21.1. Είμαστε μπροστά στη γέννηση μιας παγκόσμιας γενιάς, που εκφράζεται στα νέα κοινωνικά κινήματα.
Θέση 21.2. Μιας γενιάς που ζητά στήριγμα και ενθάρρυνση από τις προηγούμενες χωρίς να συγκρούεται μαζί τους.
Θέση 21.3. Η μαζική χρήση των τεχνολογιών άμεσης επικοινωνίας σε παγκόσμιο επίπεδο δημιουργεί τις συνθήκες για μια πιο δικτυωμένη εργασία και κατά συνέπεια για μια νέα φάση στην ανθρώπινη εξέλιξη.

Θέση 22. Το καινούριο παράδειγμα – Οι θέσεις αυτές είναι ένα καινούριο παράδειγμα πολιτισμού που μπορεί να παράξει βαθιές αλλαγές σε κοινωνικό, πολιτισμικό και υπαρξιακό επίπεδο.

Θέση 23. Το καινούριο παράδειγμα υπάρχει ήδη. Όπως αναφέρουμε στη Θέση 2, Η ελευθερία, αυτές οι θέσεις μπορούν ελεύθερα να συζητηθούν, να απορριφθούν, να αμφισβητηθούν, να εφαρμοστούν, να αγνοηθούν, να αποτελέσουν μέρος της ζωής μας ή όχι. Ανάλογα με την επιλογή το μέλλον θα κλείσει ή θ’ ανοίξει. Αυτό που σίγουρα δεν μπορεί να γίνει είναι να σβηστούν, να ξεχαστούν ή να εμποδιστούν στην εξέλιξή τους επειδή υπάρχουν ήδη στο μυαλό πολλών ανθρώπων, και στο δικό σου. Είναι εδώ για να μείνουν. «Έχουμε μπει ήδη στη συνείδησή σας. Αν δε μας αφήνουν να ονειρευόμαστε, δε θα τους αφήνουμε να κοιμηθούν».

Θέση 24. Το καινούριο παράδειγμα πολλαπλασιάζεται. Σε ολόκληρη την κοινωνία παρατηρούνται πολλές εκδηλώσεις της αλλαγής.
Θέση 24.1. Στόχος μας είναι να βρούμε ότι είναι πραγματικά χρήσιμο για να το βελτιώσουμε και κυρίως να φτιάξουμε το καινούριο. Δε χρειάζεται να πολεμήσουμε το παλιό γιατί καταρρέει από μόνο του.
Θέση 24.2. Σε κάποια στιγμή που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε, αυτό το καινούριο παράδειγμα θα μπει σε μια φάση γεωμετρικής αναπαραγωγής.

Είσαι έτοιμος?

«Πάμε αργά γιατί πάμε μακριά».

Κόσμος χωρίς πολέμους

Απέναντι Όχθη

http://www.apenantioxthi.com/

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΜΑΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΝΑΦΛΕΞΗΣ

Το μυστηριώδες φαινόμενο της αυτόματης ανθρώπινης ανάφλεξης

Το περίεργο φαινόμενο της αιφνίδιας αυτόματης ανάφλεξης παραμένει ένα μυστήριο για αιώνες τώρα. Οι επιστήμονες ακόμα και τώρα αναρωτιούνται αν όντως υφίσταται ως γεγονός.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Σκληρές εικόνες – Το μυστηριώδες φαινόμενο και οι απόκοσμες εκδηλώσεις του
Τη λένε αυτόματη ανθρώπινη ανάφλεξη και παραμένει ένα από τα διαπρεπέστερα μυστήρια της σύγχρονης επιστήμης.

Η μη προκαλούμενη από εξωτερικούς παράγοντες καύση του ανθρώπινου σώματος φαντάζει φάρσα ή τουλάχιστον σενάριο επιστημονικής φαντασίας, η ζοφερή πραγματικότητα ωστόσο μόνο έτσι δεν είναι.
Παρά το γεγονός λοιπόν ότι η ιατροδικαστική έχει καταλήξει σε μια σειρά από πιθανές εξηγητικές θεωρίες για το πώς συμβαίνουν οι αιφνίδιοι αυτοί θάνατοι, οι ανεξήγητες απώλειες συνεχίζουν να αψηφούν τη λογική και τα όσα ξέρουμε για τον κόσμο μας.
Και βέβαια είναι και το γεγονός ότι τα περισσότερα περιστατικά αυτόματης ανθρώπινης ανάφλεξης έχουν πολλά κοινά, καθώς πολλά θύματα ήταν προχωρημένης ηλικίας και παχύσαρκα, την ίδια στιγμή που και ο αλκοολισμός ήταν μεταξύ των κοινών χαρακτηριστικών.Το φοβερό πάντως παραμένει: παρά τις 200 ανεξήγητες υποθέσεις που έχουν καταχωριστεί στην κατηγορία θανάτων από ανθρώπινη ανάφλεξη, δεν ξέρουμε τι πραγματικά την προκαλεί, ενώ ακόμα και η ύπαρξή της αμφισβητείται από πολλούς επιστήμονες, οι οποίοι όμως δεν έχουν κάτι να αντιπροτείνουν στη θέση της.
Οι σύγχρονες τεχνικές σήμανσης έχουν αποδείξει κατά τις αυτοψίες του χώρου ότι τα σώματα έχουν καεί επιτόπου (και δεν έχουν μεταφερθεί τεχνηέντως εκεί), ενώ η ανάφλεξη και η καύση (δύο σαφώς διαφορετικά φαινόμενα) ακολουθούν παρόμοιο μοτίβο στις περισσότερες των περιπτώσεων: οι σοροί εντοπίζονται ολοσχερώς καμένες με ανέπαφα τα κάτω άκρα ή ακόμα και τα ρούχα τους.
Η ανεξήγητη καύση ανθρώπων που αποτεφρώνονται μυστηριωδώς συνεχίζει να αποτελεί αγκάθι της επιστήμης, καθώς ακόμα και οι σκεπτικιστές δεν είναι σε θέση να παράσχουν εναλλακτικές θεωρίες για το αποτρόπαιο φαινόμενο, εκτός φυσικά κι αν θεωρήσουμε εξηγήσεις ιστορίες για αγρίους, τύπου εξωγήινοι και φαντάσματα!

John Irving Bentley

Ο 92χρονος γιατρός βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ στις 5 Δεκεμβρίου 1966. Από το πτώμα του είχε απομείνει μόνο το δεξί του πόδι, καθώς ο σωρός τέφρας είχε ανοίξει μια τρύπα στο πάτωμα του μπάνιου, κάνοντας τις στάχτες να πέσουν στο υπόγειο της οικίας. Και βέβαια όλο του το σώμα, μείον το δεξί πόδι, ήταν αποτεφρωμένο ολοσχερώς.
Όσο για το άθικτο πόδι, φορούσε ακόμα την παντόφλα του, η οποία παρέμεινε εντελώς ανέγγιχτη από τις πύρινες φλόγες που κατέκαψαν το σώμα. Ο ιατροδικαστής ανέφερε «καύση του 90% του σώματος» ενώ καμία προφανής αιτία για την πυρκαγιά δεν εντοπίστηκε από τις αρχές…

Henry Thomas

Τα αποτεφρωμένα απομεινάρια του 73χρονου άντρα βρέθηκαν το 1980 στην Ουαλία: όλο του το σώμα είχε μετατραπεί σε στάχτη, εκτός από το κρανίο του και τα κάτω τμήματα των ποδιών του. Σύμφωνα με τους αστυνομικούς που κατέφτασαν πρώτοι στη μακάβρια σκηνή, το δωμάτιο κατακλυζόταν από ένα νέφος ανθρώπινου λίπους, που είχε καλύψει όλες τις επιφάνειες του χώρου. Το μπροστινό τμήμα της τηλεόρασης είχε λιώσει από τη θερμότητα της καύσης του σώματος, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν δίπλα στο πτώμα.
Τα μόνα αντικείμενα που βλήθηκαν από την πυρκαγιά ήταν όσα ήταν σε άμεση επαφή με τη σορό, όπως η καρέκλα, η οποία λύγισε κάποια στιγμή και έριξε το άψυχο κορμί στο πάτωμα. Ο ιατροδικαστής κατέληξε απρόθυμα ότι ο θάνατος πρέπει να είναι εκδήλωση ανθρώπινης ανάφλεξης, καθώς και οι έρευνες της σήμανσης δεν έδειξαν άλλη αιτία…

Mary Hardy Reeser

Η ιστορία του μυστηριώδους θανάτου της 67χρονης παχύσαρκης γυναίκας ξεκινά όπως και κάθε άλλη σχεδόν της λίστας μας: ήταν ένα ζεστό απόγευμα στη Φλόριντα την 1η Ιουλίου 1951 όταν το σώμα της Mary Reeser τυλίχθηκε αναπάντεχα στις φλόγες την ώρα που καθόταν στην πολυθρόνα της.
Το μόνο που απέμεινε από την άτυχη γυναίκα ήταν το κάτω τμήμα του δεξιού ποδιού της και το κρανίο της, το οποίο ωστόσο είχε συρρικνωθεί στο μισό σχεδόν του αρχικού μεγέθους του (σύμφωνα πάντα με την ιατροδικαστική έκθεση). Κάτι που αποτέλεσε άλυτο γρίφο στο συγκεκριμένο μυστήριο…

George Mott

Σε κάτι που μόνο ως τραγική ειρωνεία μπορεί να λογιστεί, ο 58χρονος πυροσβέστης έπεσε θύμα της αυτόματης ανθρώπινης ανάφλεξης το 1986, όταν οι στάχτες του ανασύρθηκαν από το διαμέρισμά του στη Νέα Υόρκη. Μανιώδης καπνιστής και πότης από τους λίγους, το μόνο που απέμεινε από τον τραγικό άντρα ήταν το συρρικνωμένο του κρανίο. Το μόνο αντικείμενο που βρέθηκε αποτεφρωμένο στην οικία του ήταν το στρώμα που κοιμόταν…


Olga Stephens

Η 75χρονη Olga Stephens, αντίθετα από τις άλλες διαβόητες υποθέσεις που τυλίχθηκαν ξαφνικά στις φλόγες, δεν ήταν μόνη στο σπίτι όταν συνέβη το απόκοσμα μοιραίο γεγονός, αλλά μέσα στο αυτοκίνητό της μέρα μεσημέρι. Εννοείται ότι εκτός από τη θέση του οδηγού, όλο το υπόλοιπο αμάξι παρέμεινε άθικτο, κάτι που υποδήλωνε ότι δεν υπήρξε άλλη πρόδηλη αιτία για την πυρκαγιά που κατέκαψε το σώμα της ηλικιωμένης, αφήνοντας έναν σωρό από ανθρώπινη τέφρα.
Το περιστατικό της 16ης Οκτωβρίου 1964 συνέβη στο Ντάλας του Τέξας, μέσα στα εμβρόντητα βλέμματα των αυτοπτών μαρτύρων, οι οποίοι ωστόσο δεν πρόλαβαν να κάνουν τίποτα πριν το σώμα μετατραπεί σε στάχτη. Ο ιατροδικαστής μίλησε για «καύση του σώματος που προκλήθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες»…

Agnes Phillips

Το τραγικό με την υπόθεση της Αυστραλέζας ήταν ότι επιβίωσε για λίγο από την αυτόματη ανάφλεξή της, πριν καταλήξει τελικά από τα σοβαρά της τραύματα. Ήταν στις 24 Αυγούστου 1998 όταν η γυναίκα τυλίχθηκε στις φλόγες μέσα στο αυτοκίνητό της σε πολυσύχναστο δρόμο του Σίδνεϊ. Η κόρη της είδε καπνούς να βγαίνουν από το αυτοκίνητο και με τη βοήθεια περαστικών κατάφεραν να τη βγάλουν έξω, με τη γυναίκα να πεθαίνει έπειτα από μία εβδομάδα στο νοσοκομείο. Η Πυροσβεστική δεν κατάφερε να βρει πιθανή αιτία για το ξέσπασμα της πυρκαγιάς, αφού ακόμα και η μηχανή του αυτοκινήτου ήταν σβηστή. Όσο για τον ιατροδικαστή, άφησε ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα…

Helen Conway

Τα απανθρακωμένα απομεινάρια της Αμερικανής εντοπίστηκαν στο διαμέρισμά της σε πόλη της Πενσιλβάνια στις 8 Νοεμβρίου 1964, κάνοντας την ανθρώπινη ανάφλεξη ακόμα πιο περίεργη απ’ όσο ήδη είναι. Κι αυτό γιατί σε όλες τις υπόλοιπες υποθέσεις το θύμα φέρεται να καίγεται για ώρα, ενώ η Conway εκτιμάται ότι κάηκε και μετατράπηκε σε στάχτη σε λιγότερο από 20 λεπτά (μπορεί και μόλις σε 6 λεπτά της ώρας).
Στα απομεινάρια της εντοπίστηκαν ίχνη ανθρώπινου λίπους, κάτι που έκανε τον ιατροδικαστή να καταλήξει ότι το σώμα της κάηκε γρηγορότερα μέσα στο λίπος, αφού έτσι δυνάμωσαν οι φλόγες αλλά και η τελική θερμοκρασία. Χωρίς εμφανή αιτία για την πρόκληση της πυρκαγιάς, η υπόθεσή της θεωρήθηκε άλλο ένα τρανό παράδειγμα αυτόματης ανθρώπινης ανάφλεξης…

Waymon Wood

Άλλο ένα φερόμενο θύμα του ακατανόητου φαινομένου έχασε τη ζωή του τον Μάρτιο του 1953, όταν το σώμα του αποτεφρώθηκε μέσα στο αυτοκίνητό του σε αυτοκινητόδρομο της Νότιας Καρολίνα. Το αμάξι έμεινε ολότελα άθικτο, εκτός από λιωμένο τμήμα του παρμπρίζ από τη θερμότητα της σορού…








Allen Small

Εδώ μιλάμε για ιστορικότατο παράδειγμα αυτόματης ανάφλεξης, καθώς δεν πειράχτηκε τίποτα από τον περιβάλλοντα χώρο. Ο 52χρονος άντρας έχασε τη ζωή του την 1η Μαρτίου 1953 όταν το σώμα του απανθρακώθηκε ολότελα, αν και τίποτα άλλο δεν πειράχτηκε μέσα στο διαμέρισμα, εκτός φυσικά από μερικά καψίματα στο χαλί. Κάτι που υποδεικνύει ότι ο άντρας τυλίχθηκε ενδεχομένως στις φονικές φλόγες την ώρα που ήταν όρθιος, με την ταχύτητα της καύσης να μη δίνει έτσι τη δυνατότητα στην πυρά να επεκταθεί…

Michael Faherty

Η πλέον πρόσφατη εκδήλωση της αυτόματης ανθρώπινης ανάφλεξης έλαβε χώρα στις 22 Δεκεμβρίου 2010 και στέρησε τη ζωή στον 76χρονο Ιρλανδό. Οι γείτονες τηλεφώνησαν στην πυροσβεστική όταν είδαν καπνούς να βγαίνουν από το σπίτι του ηλικιωμένου, αφήνοντας κατόπιν τους πυροσβέστες να ξύνουν το κεφάλι τους: το απανθρακωμένο σώμα είχε αφήσει καμένα μόνο το πάτωμα και το ταβάνι ακριβώς πάνω από τη σορό, η οποία βρέθηκε δίπλα στο τζάκι που έκαιγε ακόμα (αν και δεν θεωρήθηκε αυτό πηγή της περιορισμένης έκτασης πυρκαγιάς).
Όσο για τον ιατροδικαστή, δήλωσε: «Αυτή η φωτιά ερευνήθηκε εξονυχιστικά και καταλήγω έτσι ότι εμπίπτει στην κατηγορία της αυτόματης ανθρώπινης ανάφλεξης, για την οποία ωστόσο δεν υπάρχει επαρκής εξήγηση»…

Αποτεφρωμένος βρέθηκε από μέλη της οικογενείας ο 65χρονος Danny Vanzandt από το Muldrow της πολιτείας της Οκλαχόμα.
Σύμφωνα με τον σερίφη του Sequoyah County ο θάνατός του οφείλεται σε SHC (sponta-neous human compustion) ή ΑΑΑ (αυτόματη ανθρώπινη ανάφλεξη), μια μη προκαλούμενη από εξωτερικούς παράγοντες καύση του σώματος.!
Σε δήλωση του στην KSDK-TV ο σερίφης αναφέρει: «Νομίζω ότι υπάρχουν μόνο περίπου 200 τέτοιες περιπτώσεις σε όλο τον κόσμο. Δεν έχουμε αποκλείσει ακόμα αυτή τη πιθανότητα» και πρόσθεσε «Δεν υπήρξε καμία ζημιά στα έπιπλα και τριγύρω από το νεκρό σώμα του 65χρονου».
Σύμφωνα με την έρευνα ο Vanzandt ήταν αλκοολικός και καπνιστής, παράγοντες που μπορεί να συνέβαλαν στην αυτόματη ανθρώπινη ανάφλεξη.
Στην αυτοψία που έγινε δεν υπήρχε καμία απόδειξη εγκληματικής ενέργειας.
Σύμφωνα με τους ειδικούς στην αυτόματη ανθρώπινη ανάφλεξη, αποδίδονται άτυπα περιπτώσεις ανθρώπων που βρέθηκαν καμμένοι σε δωμάτια ανέπαφα.
Τα περισσότερα πτώματα ανακαλύπτονται ολοσχερώς καμμένα στον κορμό με ανέπαφα κάτω άκρα ή ακόμη και με ανέπαφα τα ρούχα τους.

Πηγή 

http://conspiracyfeeds.blogspot.gr/

Η ΜΕΔΟΥΣΑ ΣΤΗΝ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ- ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ

Η Μέδουσα στην μυθολογία - αποσυμβολισμός

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΔΟΥΣΑ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ O ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ ΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΤΟΥ;

Τι είναι αυτό το όνομα και τι αντιπροσωπεύει, όταν μέσα από τα βάθη των αιώνων φέρνει ανατριχίλα και ταραχή; Εκείνο το φοβερό κεφάλι όπου ωσάν μαλλιά τα φίδια σφύριζαν και τα μάτια πέτρωναν οτιδήποτε κοίταζαν!

Η ΜΕΔΟΥΣΑ είναι το τέρας, το οποίο εκπροσωπεί τους Οφεις και κυοφορεί, τον ΧΡΥΣΑΩΡΑ, (ΧΡΥΣΟ ΞΙΦΟΣ) και τον πτερωτό Ιππον ΠΗΓΑΣΟ, την νόηση και το συναίσθημα στην διττή τους έκφραση, εφόσον και οι δύο κατέχουν καταστροφικές και ευεργετικές δυνάμεις. Ετσι, ο υλικός κόσμος γίνεται εχθρός της υψηλής διανόησης, αφού την παραλύει .

Η πολυμήχανος και ματαιόδοξος Μέδουσα εκφράζει το απόλυτο«του ΕΓΩ ΜΑΣ». Αυτό το πανίσχυρο «ΕΓΩ» διεσπασμένο σε αναρρίθμητους ΟΦΕΙΣ, επινοεί και μηχανεύεται εις το αεί του παντός την διαχρονική λύση, η οποία θα του επιτρέψει την επιστροφή εις ΤΟ ΕΝ , ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ.

ΓΟΡΓΟΝΕΣ=ΓΟΡΓ+ΝΟΕΣ , Η ΜΕΔΟΥΣΑ, είναι η θνητή αδελφή , οι άλλες δύο η ΕΥΡΥΑΛΗ(συναισθηματικές εξαρτήσεις) ΚΑΙ Η ΣΘΕΝΩ (θηριώδη ένστικτα κοινωνικής επιβουλής και επικράτησης) είναι αθάνατες.

Τα ελαττώματα της θνητής Μέδουσας/εγωπάθεια/ματαιοδοξία υπόκεινται στην φθορά και τον θάνατο. Τα συναισθηματικά αδιέξοδα (ΕΥΡΥΑΛΗ), που δημιουργούν τα δράματα της ζωής και η επιθυμία κυριαρχίας (ΣΘΕΝΩ) δεν αποβάλλονται απο την ψυχή γι' αυτό και είναι αθάνατες.

Εχθροί των θνητών οι «βροτοστυγείς Γοργόνες», διότι έχουν νόας γοργούς, δεινούς και φοβερούς, και διαβιούν στα πέρατα της ψυχής μας, όπου είναι δύσκολο να τις διακρίνουμε , γι΄αυτό και είναι τόσο επικίνδυνες. Στον αντίποδα τους βρίσκεται η θεά Αθηνά, που συνοδεύει τους ήρωες και εκφράζει την διαύγεια της σκέψης και την υψηλή νοημοσύνη.

ΟΙ ΔΥΟ ΑΡΤΗΡΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ

Η Μέδουσα, μόλις περιέλθει στην αρματωσιά της θεάς Αθηνάς, φέρνει τα δικά της δώρα: Μέσα στο σακούλι, εκτός από το κεφάλι της Μέδουσας, υπάρχουν δύο φιάλες με το αίμα της Γοργούς από τις φλέβες του δεξιού μα και του αριστερού χεριού, αίμα που δίνει ζωή και θάνατο.Αυτό το αίμα χρησιμοποιεί και ο Ασκληπιός.

«Η ΑΘΗΝΑ ΜΑΖΕΨΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΕΤΡΕΧΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΤΗΣ ΓΟΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΔΩΣΕ ΣΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ. ΤΟ ΑΙΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΠΛΕΥΡΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΤΟ ΑΙΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΞΙΑ ΤΟΥΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕ.»

ΑΙΜΑ - ΙΑΜΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗ ΔΗΛΗΤΗΡ+ΙΑΣΗ
ΔΗΛΗΜΑ= ΒΛΑΒΗ, ΦΘΟΡΑ ΔΗΛΗΜΩΝ= ΟΛΕΘΡΙΟΣ, ΔΗΛΗΣΙΣ= ΒΛΑΒΗ, ΔΗΛΗΤΗΡ= ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ. ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΝ=ΦΑΡΜΑΚΟ ΚΑΛΟ Η ΚΑΚΟ , το έχων βλαπτική ή θεραπευτική ιδιότητα.

ΟΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΟΦΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΜΕ ΤΟ ΔΗΛΗΤΉΡΙΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΘΕΡΑΠΕΎΣΟΥΝ.

ΑΙΜΑ

Χορηγός της ζωής, η δε αιμορραγία επιφέρει τον θάνατο και οποιαδήποτε ασθένεια του σώματος έχει επιπτώσεις πάνω του, αφού δηλητηριάζεται. Ανάλογα από την θέση που εκπορεύεται το αίμα μπορεί να καταστεί ΙΑΜΑ ή ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ.

Έτσι η δεξιά αρτηρία της Μέδουσας έχει σκοπό την ίαση η δε αριστερά έχει το δηλητήριο με σκοπό τον θάνατο. Την εξήγηση μας την δίνει ο μακρόκοσμος του σύμπαντος

Η Μέδουσα κυοφορεί από τον Ποσειδώνα, τον ΠΗΓΑΣΟ «ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ, και τον ΧΡΥΣΑΟΡΑ « ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ».

Οι όφεις, οι σκέψεις της, ο πτερωτός Ιππος και το Χρυσούν Ξίφος, τα τέκνα της, προήλθαν από την σφορδή επιθυμία της δια την ΑΘΑΝΑΣΙΑ. Αυτήν στερείται η ουσία της και αντισταθμίζει την έλλειψή της, επαίρεται ότι είναι ομορφότερη της ΑΘΗΝΑΣ, θεάς των αφθάρτων θείων συλλογισμών του παντός, εντός της αιωνιότητας.

Στο θνητό γένος η Μέδουσα είναι η ιερά ΔΥΑΣ, η οποία δια της χορηγίας του αίματος των δύο αρτηριών της, καθίσταται πάντα αιτία ζωής, τόσο κατά την παραμονή μας στο όστρακον όσον και μετά την απαλλαγή μας από αυτό.

Η ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΦΑΙΡΕΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ, ΤΟΝ ΠΡΟΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΣΚΕΨΗ/ΟΦΙΝ. Αλλιώς «το εγώ» επιστρέφει από τον πανικό του αοράτου στην σύγχυση του αισθητού.

Η ΜΕΔΟΥΣΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΝΗΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ ΜΑΣ, ΤΙΣ ΟΠΟΊΕΣ ΦΟΒΌΜΑΣΤΕ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ, ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΛΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΛΙΘΩΝΟΜΑΣΤΕ.

Η ζώνη της με τους αντικριστούς όφεις στα τρία κομβικά σημεία-ΚΗΡΥΚΕΙΟΝ ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, επικοινωνεί με τους Αλεξίμορους μέσω του Ιητήρος ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ. Αποκοπείσα η κεφαλή της/ ΕΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΦΘΑΡΤΟΝ ΣΩΜΑ, καθίσταται ο προσωπικός μας ΕΡΜΗΣ ΜΥΣΤΑΓΩΓΟΣ.

ΑΝΕΥ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΝΟΗΤΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΟΥΣΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΑΓΕΤΗ ΑΠΟΛΛΩΝΑ, ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ.

ΜΕΔΟΥΣΑ --ΔΕΟΥΣΑ, Μ-ΟΥΣΑ ΟΥΣΑ, με την ονοματοθεσία της η Μέδουσα προηγείται των Μουσών, αφού είναι η Δέουσα Μούσα, η ΟΥΣΑ ικανή να μυήσει την διττή μας ύπαρξη στην καθολική ΥΓΕΙΑ.
ΑΛΤΑΝΗ

Πηγή 

http://conspiracyfeeds.blogspot.gr/