Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017

Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ " ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ "

Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ 

ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ






                                                             25.3.2017
ΑΓΩΝΑΣ
                             ΝΙΚΕΣ
                                                ΥΠΟΣΧΕΣΗ
                                                                             ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ;


Τέτοιες ἡμέρεςοἱ μνῆμες καὶ οἱ ὑποχρεώσεις ἀναζωογονοῦνται σὲ ὅλους ποὺ ἐνδιαφέρονταιγιὰ τὴν ἱστορία τους..

Ὅλοι σχεδὸν θὰ μιλήσουν γιὰ τὴν ἱστορία ἀπὸ τὸ 1453 μέχρι τὸ 1821.

ΑΣ ΜΕΛΕΤΗΣΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΤΗΝ ΕΝΔΟΞΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ ἀπὸ τὸ 1821 μέχρι σήμερα.

Γιὰ τὴν πραγματοποίηση τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Κολοκοτρώνη καὶ τῶν ἄλλων ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας, ἐκδόθηκε τὸ Η΄ Ψήφισμα ἀπὸ τὴν Δ΄ Ἐθνοσυνέλευση τὴν 31η Ἰουλίου 1829, τὸ ὁποῖον καὶ συνυπέγραψε ὁ ἀνεπανάληπτος Κυβερνήτης -Ἐθνάρχης Ἰωάννης Καποδίστριας καὶ τὸ ὁποῖο μὲ τὰ Βασιλικὰ Διατάγματα τῶν ἐτῶν 1834 καὶ 1838, κατέστη Νόμος τοῦ Κράτους.
Κατὰ τοὺς ἱστορικοὺς μελετητὲς ὁ Καποδίστριας :

«...ἠννόει ὅτι πράξις τοιαύτη, ὅπως φέρῃ τὴν σφραγίδα τοῦ μεγαλείου, ἔπρεπε νὰ ἔλθῃ ἐκ τῆς πρωτοβουλίας τοῦ ἔθνους καὶ νὰ φέρῃ τὴν σφραγίδα αὐτοῦ καὶ μόνον, ἡ δὲ Κυβέρνησις νὰ εἶναι ὁ ἁπλοῦς ἐκτελεστὴς μιᾶς ἐθνικῆς ἀποφάσεως...».
Τὸν Καποδίστρια ἐμιμήθησαν σχεδὸν ὅλες οἱ προσωπικότητες τῆς πολιτικῆς, ποὺ ἀκολούθησαν :
α Βασιλεὺς Ὄθων.
β Βασιλεὺς Γεώργιος   Α΄ μὲ τὸν  Θρασύβουλο Ζαΐμηνὰ γίνῃ πέριξ τῆς ΠλατείαςὉμονοίας τὸ 1870.
γ Δημήτριος Βικέλας, νὰ οἰκοδομηθῇ κατὰ τὰ ἒτη 1907-1908 εἰς τὸν Λυκαβηττό.
δ Πρωθυπουργὸς Σπυρίδων Λάμπρος, νὰ κτισθῇ τὸ 1910 εἰς τὸ Ζάππειο.
ε) Ὁ Προέδρος τῆς Βουλῆς Θεμιστοκλῆς Σοφούλης, ὡς Πρόεδρος τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς τὸ 1918.
στ) Ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος, ὡς Πρόεδρος τῆς Εἰδικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Μεγάλου Μνημείου, γιὰ νὰ ἀναγερθῇ εἰς τὸν λόφο Ἀρδηττοῦ, δίπλα στὸ Καλλιμάρμαρο Στάδιο.
ζ) Κατὰ τὴν διετία 1928-1930 μὲ Πρόεδρο τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας Ἀλέξανδρο Ζαΐμη, γιὰ  νὰ πραγματοποιηθῇ εἰς τὸ Πεδίον τοῦ Ἄρεως, ὅπου τὴν 30ὴν Μαρτίου 1930  ἔθεσαν τὸν θεμέλιο λίθο, καὶ ὅπου ὁ Ἀλέξανδρος Ζαΐμης, μεταξὺ τῶν ἄλλων, ἀνέφερε :
«Ἡ Μεγάλη Ἰδέα περικλείει ἐν ἑαυτῇ τὸν σεβασμὸν πρὸς τὴν Θρησκείαν, τὴν ἀγάπην πρὸς τὴν πατρίδα καὶ τὴν ἀφοσίωσιν πρὸς τὴν οἰκογένειαν. Ἡ προσήλωσις δὲ εἰς τόν ἠθικὸν νόμον καὶ ἡ πίστις εἰς τὸ ἀκατάβλητον τοῦ Δικαίου ἀποτελοῦσι τὴν ὑπερτάτην δύναμιν τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἕθνους».
η) Τὸ 1962 ὁ εἰς πάντα διαπρέπων, ἰδανικὸς ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, θρυλικὸς Γέρων κυρὸς Αὐγουστῖνος Καντιώτης, μετέπειτα Μητροπολίτης Φλωρίνης, διεκήρυξε εἰς τὸν Κεντρικὸ Ναὸ τῶν Ἀθηνῶν, Ἁγίου Κωνσταντίνου Ὁμονοίας τὴν ἀνάγκη ἀμέσου πραγματοποιήσεως τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους!!!...
θ) Στὴν σημερινὴ ἐποχὴ, προσφέρονται τὸ ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ  ΗΘΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ ΚΑΙ τὸ ΣΩΜΑΤΕΙΟ  ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, νὰ δωρίσουν στὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος καὶ στοὺς Φιλέλληνες, αὐτὸ τὸ Ἑλληνικὸ Μνημεῖο. Δὲν ζητοῦν ἀπὸ τὸν Προϋπολογισμὸ τῆς Ἐκκλησίας  καὶ τῆς Πολιτείας, οὔτε ἕνα  (1)  Εὐρώ.
Ζητοῦν μόνον, ἕνα κατάλληλο, κεντρικὸ καὶ περίοπτο χῶρο καὶ ἡ μὲν Πολιτεία νὰ νομοθετῆ σχετικά, ἡ δὲ Ἐκκλησία νὰ δώσῃ τὴν εὐλογία της.

ΙΔΟΚΤΗΣΙΑ /ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΙΕΡΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
1.Ὁ Ναὸς καὶ τὰ προσκτίσματα δὲν θὰ ἀνήκουν στὸν δωρητὴ ἤ τοὺς συγγενεῖς του, οὔτε στὸ Σωματεῖο «Οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους». Τυπικά – Νομικὰ θὰ ἀνήκουν στὸ Ἵδρυμα Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν καὶ  οὐσιαστικὰ στὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος, τὴν παγκόσμια Ὀρθοδοξία καὶ τοὺς Πανέλληνες ὰνὰ τὴν Ὑφήλιο ! ! !
Τὴν πνευματικὴ δικαιοδοσία θὰ τὴν ἔχῃ ὁ ἐπιχώριος Μητροπολίτης τῆς περιοχῆς.
2. Θὰ διοικεῖται ἀπὸ μία ἄμισθη Διοικούσα Ἐπιτροπή μὲ Πρόεδρο τον Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν, μαζὶ μὲ ἄλλους 4 Μητροπολίτες καὶ προσωπικότητες μὲ ἀρίστη καλὴ μαρτυρία.
3. Μία ἀδέκαστη Ἐξελεγκτικὴ Ἐπιτροπὴ θὰ ἐλέγχῃ ἄγρυπνα, μὲ δόγμα ἂκραν ἀνιδιοτέλεια καὶ ἀπόλυτον διαφάνειαν.

ΑΠΟ ΤΙ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ
Χωρίς νὰ κοστίσῃ στὴν Πολιτεία καὶ τὴν Ἐκκλησία, οὔτε ἕνα Εὐρώ, θὰ περιλαμβάνῃ τον Ναὸν στὸ ὄνομα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ (ὅπως τὸ τάμα τοῦ Κολοκοτρώνη),  ἐκπολιτιστικὰ προσκτίσματα, ἀναμνηστικές στῆλες γιὰ ὅσους προσέφεραν μὲ κάθε τρόπο στὴν Ἐθνικὴ Παλιγγενεσία καὶ μοναδικοὺς πνεύμονες πρασίνου.
Ἀναλαμβάνουμε ὄχι μόνο τὴν κατασκευὴ ἀλλὰ καὶ τὴν συντήρησιν καὶ ἐπάνδρωση τοῦ ἔργου.


ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΗ ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ
Μὲ ἐξασφαλισμένη χρηστὴ διοίκηση θὰ εἶναι δυνατὸν μέσῳ αὐτοῦ τοῦ κοινωφελοῦς ἔργου νά :
α) ἱδρύωνται καὶ συντηροῦνται Ὀρφανοτροφεῖα, Γηροκομεῖα, Στέγες Ἀγάπης, κλπ εὐαγή ἱδρύματα.  
β) ἀναστυλώνωνται ἱστορικοὶ Ναοὶ καὶ  Μονές.
γ) ἐξοπλίζωνται σχολεῖα καὶ θὰ δίδωνται συσσίτια σὲ ἄπορους μαθητές.


ΠΟΙΑ ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
α) χιλιάδες ἑλληνικὲς οἰκογένειες ἀπασχολούμενες στὸ ἔργο θὰ τρώγουν τὸν ἄρτο τὸν ἐπιούσιο ! ! !
β) θὰ ἀνορθωθῆ καὶ ἀναζωογονηθῆ τὸ ἠθικὸ καὶ ἐθνικὸ σθένος τῶν Ἑλλήνων ! ! !
γ) Τὰ ὀφέλη θὰ εἶναι ἀμύθητα εἰς βάθος χρόνου, οἰκονομικά, ἐθνικά, κοινωνικά.
Θὰ εἶναι ἕνας  Φάρος, ποὺ θὰ ἑνώσῃ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς  Πανέλληνες καὶ Φιλέλληνες καὶ ποτέ δὲν θὰ διαιρῇ εἰς τοὺς λίαν δυσχερεῖς καιρούς ποὺ διερχόμεθα. Ὁσάκις οἱ Ἕλληνες ἦσαν μονιασμένοι-ἑνωμένοι, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἔκαναν θαύματα. Ὅταν ἐβασίλευε ἡ διχόνοια, νίλες καὶ συμφορὲς ἐπήρχοντο: «..εἰ δὲ ἀλλήλους δάκνετε καὶ κατεσθίετε, βλέπετε μὴ ὑπ’ἀλλήλων ἀναλωθῆτε» (Γαλάτες 5,15).
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΑΜΕ / ΠΟΙΑ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ
Οἱ ἰθύνοντες Πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας, οἱ καθ’ ὕλην ἁρμόδιοι, ὄχι μόνον δὲν τὸ πραγματοποίησαν, ἀλλὰ οὔτε ἐμᾶς οὐσιαστικὰ μᾶς τὸ «ἐπιτρέπουν», μὲ ἄμεσα καὶ ἔμμεσα προσκόμματα καὶ προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις!!!...
Καὶ τοῦτο, διότι σχεδόν ὅλοι ὀρέγονται, δυστυχῶς, τό «χρυσωρυχεῖο τοῦ παγκαριοῦ». Γι’ αὐτὸ καὶ μέχρι τώρα δὲν τύχαμε τῆς δεούσης κατανοήσεως τους καὶ ἐμπαιζόμεθα ἀναισχύντως καὶ ἀνερυθριάστως σχεδόν ἐπὶ δεκαετία ! ! !
Ἄλλοι ἰσχυρίζονται, ὅτι «ὑποτίθεται, ὅτι ἔγινε τὸ Η΄Ψήφισμα», ἄλλοι, ὅτι δὲν εἶναι κατάλληλη ἡ ἐποχή, ἄλλοι, ὅτι δὲν ἔχει χρήματα ἡ Πολιτεία (ποιὸς τῆς ἐζήτησε χρήματα), ἄλλοι, ὅτι ἤδη ἔχει γίνει κλπ κλπ. σατανικὰ φληναφήματα...
Οἱ περισσότεροι ἀνιστόρητοι «πετᾶν» ἀπὸ τὸ 1829 στὸ 1968 καὶ παρουσιάζουν τὸ Τάμα τοῦ Κολοκοτρώνη «χουντικό» καὶ μόνον «χουντικό» ἐπινόημα !
Αὐτὰ τὰ ἀνιστόρητα ἀνθρωπάκια, οἱ ἰδιοτελεῖς «ἀριβίστες» ἀγνοοῦν τὴν ἀνωτέρω ἱστορικὴ ἀλήθεια καθὼς καὶ τὴν κατωτέρω, ἰσχυριζόμενοι, ὅτι τὸ Τάμα ἤδη ἔχει πραγματοποιηθῆ :
α) εἰς τὸν Μητροπολικὸν Ναὸν Ἀθηνῶν.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅμως, ὅτι ἐπειδὴ οἱ διάφοροι «ἀετονύχηδες» τῆς τότε ἐποχῆς ἐναντιόνονταν στὴν κατασκευὴ τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους εἰς τὴν Πλατεῖα Ὄθωνος πέριξ τῆς Ὁμονοίας  (ὅπως εἶχε ἤδη ἀπὸ τὸ 1834 καὶ 1838 ἀποφασισθῆ μὲ Νόμο), καὶ τοῦτο γιὰ νὰ πραγματοποιηθῇ εἰς ἄλλες δικές τους περιοχὲς καὶ νὰ ἀξιοποιηθοῦν ἀστραιπιαίως. Τότε τὸ Δημοτικὸ Συμβούλιο τῶν Ἀθηνῶν, ὑπὸ τὸν Δήμαρχο Νικόλαο Ζαχαρίτσα, ἀπογοητευθέν, ἀπεφάσισε νὰ  πραγματοποιήσῃ Δημοτικὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, ἐπὶ τῶν προσχώσεων καὶ τῆς κοίτης τοῦ Ἠριδανοῦ ποταμοῦ, παραπλεύρως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου. Τὰ ἐγκαίνια τοῦ Δημοτικοῦ Μητροπολιτικοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἀθηνῶν ἐτέλεσε ὁ Δήμαρχος Γεώργιος Σκοῦφος, κατὰ τὸ ἔτος 1862!!!...
β) Ὅτι τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους ἐπραγματοποίησε ὁ ἴδιος ὁ Καποδίστριας τὸ 1828, κτίζοντας στὸ Ὀρφανοτροφεῖο Αἰγίνης καὶ Nαΐδιο εἰς τὸ ὄνομα Σωτῆρος Χριστοῦ. Ὃμως ὁ Καποδίστριας εἶχε ἀπολύτως σώας τὰς φρένας καί ἐὰν εἶχε γίνει ὄντως στὸ Ὀρφανοτροφεῖο τὸ Nαΐδιο εἰς ἐκπλήρωση τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, ὁ Καποδίστριας ἕνα χρόνο ἀργότερα (τὸ 1829) δὲν θὰ ἐπάσχιζε νὰ ἐκδοθῆ τὸ Η΄Ψήφισμα τῆς Δ΄Ἐθνοσυνελεύσεως ποὺ ὁμιλεῖ γιὰ τὴν ὑποχρέωση τῆς πραγματοποιήσεως τοῦ Τάματος.
Εἰς ἐπιβεβαίωση αὐτοῦ, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Ἐμμανουὴλ Γιαννούλης εἰς τὸ βιβλίον του «Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία» σελ. 35-36, ἀναφέρει:
«…Ὡς ἐλάχιστον δεῖγμα εὐγνωμοσύνης εἰς τὸν Θεὸν διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Ἑλλάδος, μέσα εἰς τὸν χῶρον τοῦ Ὀρφανοτροφείου ὁ Καποδίστριας ἔκτισε - μὲ τὰ πενιχρὰ μέσα τῆς ἐποχῆς - μίαν Ἐκκλησίαν, ποὺ τὴν ἀφιέρωσεν εἰς τὸν “Σωτῆρα Χριστόν”, κληροδοτήσας εἰς τὰς ἑπομένας γενεὰς τὴν ὑποχρέωσιν διὰ τὴν ἀνέγερσιν μιᾶς λαμπροτέρας Ἐκκλησίας, ποὺ θ᾿ ἀποτελῇ τὸ “Τάμα τοῦ Γένους” γιὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ Ἔθνους.».


Ἡ 200η ἐπέτειος ἔφθασε.
Τὴν 25ην Μαρτίου 2021 πρέπει ἐπιτέλους νὰ πραγματοποιηθοῦν τὰ ἐγκαίνια  τοῦ Πανελληνίου Ἱεροῦ Προσκυνήματος τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους.
Κάθε ἐπιπλέον ἡμέρα ποὺ παρέρχεται, εἶναι μιὰ σκέτη συμφορά. «Τῶν φρονίμων τὰ παιδιὰ πρὶν πεινάσουν μαγειρεύουν». Ἡ ἄμεσως ἔναρξη ἐργασιῶν εἶναι τοῦ Θεοῦ, οἱ περαιτέρω ἀναβολές, σαμποτὰζ καὶ ἀκατάσχετες φλυαρίες ἐπιτροπῶν, εἶναι πέρα γιὰ πέρα τοῦ διαβόλου.
Τὰ ὀστᾶ τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη-Καποδιστρίου καὶ ὅλων των ἡρώων τῆς ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας θὰ τρίζουν βλέποντας τὴν ἀβελτερία τοῦ ἰθυνόντων.
ΦΩΤΕΙΝΗ   ΓΡΑΜΜΗ  ΤΗΛ. 210 – 3254321

Ε ΜΑΙL fot_gram@otenet.gr         www.fotgrammi.gr


ΠΗΓΗ : "  http://www.fotgrammi.gr   " 

ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ 1821

Μία διαφορετική ομιλία ενός καθηγητή, για την επέτειο του 1821.

Μία διαφορετική ομιλία ενός καθηγητή, για την επέτειο του 1821.

 

Το κείμενο που θα διαβάσετε, λέγεται πως το  απηύθυνε ένας φωτισμένος δάσκαλος στους 
μαθητές του, πριν από λίγα χρόνια, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου. 


Σκέφτηκα να σας μιλήσω για τον Καραΐσκάκη, αλλά το μυαλό σας θα πάει στο 
γήπεδο. Σκέφτηκα να σας  μιλήσω για το 21, Αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.
 Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει να σας ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο 
μακρινό, τόσο ξένο.  Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα , τι να λένε σε εσάς, σε εσάς 
που βιάζεστε να φύγετε να πάτε για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο. 

Θα σας μιλήσω λοιπόν προσωπικά. Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό
 το σχολείο, και σε δεκαπέντε μέρες φεύγω για αλλού.  Σε εσένα που είσαι εδώ ένα,
 δύο, τρία, ή και περισσότερα χρόνια. 
Θα σου μιλήσω σταράτα για να σου εκφράσω δυο σκέψεις μου. Οι μαθητές που 
συνάντησα μέσα στις τάξεις, οι μαθητές που δίδαξα φέτος στην συντριπτική τους 
πλειονότητα με σεβάστηκαν, αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του 
μαθήματος. 

Πολλοί όμως από τους υπόλοιπους μαθητές,  δε με σεβάστηκαν, με προσέβαλαν κατ'
 επανάληψη. Με έργα, με λόγια, με ύβρεις, Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος 
Που με σόκαρε, που με έβαλε σε μελαγχολικές σκέψεις. 

Αυτό το φαινόμενο αποδεικνύει Πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο, Πως
 εκτός του γνωστικού ελλείμματος Το συγκεκριμένο σχολείο χωλαίνει δραματικά και
 στο ηθικοπλαστικό του έργο, στη διαμόρφωση δηλαδή των μαθητικών ψυχών και 
πνευμάτων. Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία, είναι ευθύνη αποκλειστικά δική 
μας, των δασκάλων σας και των γονιών σας. 

Δεν έχουμε κατορθώσει να σας δείξουμε, πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι 
μια κόλαση, πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα. Θα 
καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν, θα σας κάνουν να 
σιχαίνεστε τον εαυτό σας, θα σας γεμίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση, Θα σας 
γεράσουν πρόωρα. 


Αν όμως θέλετε μια συμβουλή από ένα δάσκαλο, Σκεφτείτε το παράδειγμα του 
Μακρυγιάννη, που έφτασε αγράμματος μέχρι τα πενήντα σχεδόν του χρόνια, για 
να καταλάβει τότε πως η μόρφωση, η καλλιέργεια, ήταν το όπλο που έλειπε από την
 προσωπική του θήκη.. Και κάθισε με πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο, και 
έμαθε πέντε κολλυβογράμματα, για να μας πει την ιστορία του βίου του, το 
παραμύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωμιών. 

Αυτό το παράδειγμα είναι για σένα το πιο κατάλληλο, και μπορείς νωρίτερα από το
 στρατηγό Μακρυγιάννη , να ακολουθήσεις το δρόμο που εκείνος έδειξε, το 
μονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόμο της παιδείας, τη λεωφόρο της προσωπικής 
σου προκοπής.

Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από τον μπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον 
Αρβανίτη Γιώργη Καραΐσκάκη. Ήταν κι αυτός αθυρόστομος σαν κι εσάς, αλλά 
είχε αυτό που από τα αλβανικά μάθαμε σαν μπέσα, ήταν πάνω απ' όλα μπεσαλής.
 Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς. Υπευθυνότητα, μπέσα, τσίπα.

Να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας, να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε 
το συμφέρον, να μισείτε το ψέμα και την ευθυνοφοβία. Η αγάπη για τον τόπο του,
 η λατρεία για την πατρίδα του ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα 
Σταματελόπουλου, του Νικηταρά.

Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης, Συνέβαλε στην απελευθέρωση της 
πατρίδας του, και έπειτα φυλακίστηκε, για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του 
Πειραιά, σχεδόν τυφλωμένος, πάμπτωχος και εγκαταλειμμένος από όλους.

Δεν ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα,κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν
 να απαιτήσει από την κυβέρνηση μια πλούσια σύνταξη, απαντούσε πως η πατρίδα
 τον αμείβει πολύ καλά, λέγοντας ψέματα, για να μην προσβάλει την πατρίδα του.

Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγμα του Νικηταρά. Αλλά νομίζω πως κι 
εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα, μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόμο της 
αξιοπρέπειας, να προσπαθήσετε τίμια και με αγωνιστικότητα, για εσάς και για το 
μέλλον της οικογένειας που αύριο θα κάνετε.

Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαμβάνομαι, πως σας προτείνω μια διαδρομή ζωής
 δύσκολη και απαιτητική, όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόμος των γονιών,
 των δασκάλων, των πολιτικών, της εποχής στην οποία μεγαλώνετε. 

Όμως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της, περιμένει από αυτούς να σηκώσουν 
ψηλά, και με επιτυχία τη σημαία του αγώνα και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, 
τον τόπο τους σε καλύτερες μέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες. 

Κι όταν βλέπω την εποχή μας να μαραζώνει χωμένοι στην αλλοτρίωση, στην 
οικονομική κρίση, στο έλλειμμα οράματος, στην ανεργία, στην αποχαύνωση της 
τηλεόρασης των Τούρκικων σήριαλ, μόνο σε εσάς ελπίζω, στην ειλικρινή σας 
διάθεση να αγωνιστείτε, να αντισταθείτε, να πολεμήσετε, να νικήσετε.


Μη μας απογοητεύσετε…!


ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ 


Πηγή: https://greek1.blogspot.com/2017/03/1821.html#ixzz4cJLnSmF9 
®1Greek Σκέψου...δεν είναι παράνομο ακόμη 
Under Creative Commons License: Attribution
 
Follow us: @1_Greek on Twitter | 1greek on Facebook

....Τ' ΑΘΑΝΑΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ '21




Κοντεύοντας στα 200 χρόνια της Μεγάλης Επετείου του ’21, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια αυθεντική υπαρξιακή κρίση για τη σύγχρονη Ελλάδα.

Άπειρες οι αναλύσεις και οι θεωρίες που αναπτύχθηκαν τα τελευταία 100 χρόνια σχετικά με το τι συνέβη τότε. Συχνά αλληλοσυγκρουόμενες και κατά καιρούς προσαρμοσμένες άκομψα σε νεωτερίστικα πρίσματα ανάλυσης των αυθεντικών γεγονότων.
Κάποιοι προσπάθησαν να μας πείσουν ότι οι Έλληνες δεν υπήρχαν πριν την Επανάσταση, ότι περνούσαν καταπληκτικά και ήταν απλά αιθεροβάμωνες αρχαιολάτρεις που κάποιοι ξένοι τους φούσκωσαν τα μυαλά, με αποτέλεσμα να μπουν σε μια σχεδόν ανούσια περιπέτεια.
Η Μνήμη όμως εκδικείται.
Μέσα μας ... στο πετσί μας ... ξέρουμε την αλήθεια, γιατί κανείς δεν ξεσηκώνεται να κοιτάξει τον θάνατο στα μάτια αν είναι βολεμένος. 20 τόσες επαναστάσεις πριν την επιτυχημένη του ’21 είχανε πληρώσει ακριβά οι προηγούμενοι, βλέποντας γενιές ολόκληρες να ξεκληρίζονται στην προσπάθειά τους για ανεξαρτησία.
Άλλες φορές με ρομαντική και επική διάθεση οι σχολιαστές θολώνουν την αντικειμενικότητα των Συγκλονιστικών γεγονότων της περιόδου, η οποία οδήγησε στην Παλιγγενεσία. Ο όρος είναι ακριβέστατος γιατί όπως έγραφε ο Μακρυγιάννης «….να ξαναειπωθείς άλλη μια φορά ελεύθερη πατρίδα, που ήσουνα χαμένη και σβησμένη από τον κατάλογο των εθνών…».
Μεγάλη ευθύνη να αναλάβεις την τύχη σου ως Έθνος. Ανοίγεις λογαριασμούς, παίρνεις ρίσκα, αναλαμβάνεις κινδύνους και αυτό επιβεβαιώνεται από την πορεία 200 ετών περιπέτειας για τον Ελληνισμό.
 Συνολικά δεν τα πήγαμε και άσχημα παρά τις διχόνοιες, τους Εμφυλίους, τον εθνικό διχασμό στην αρχή του 20ου αι. και τις άπειρες Πολιτικές συγκρούσεις. Μεγαλώσαμε σα χώρα και ακόμα και από τη Μικρασιατική καταστροφή βγήκαμε δυναμωμένοι.
Η Ελλάδα είναι σαφέστατα μια εντυπωσιακή Drama Queen ... είναι τόπος του σαματά!
Τώρα, όμως, έχουμε αυθεντικό πρόβλημα γιατί σπάρθηκε η κρίση ταυτότητας και ένα δυσεπίλυτο υπαρξιακό ερώτημα που μας απειλεί πραγματικά:
Έχει νόημα να υπάρχουμε ως Έθνος Κράτος; Τί ακριβώς κερδίζουμε και γιατί όλοι αυτοί οι μπελάδες να κρατηθούμε ζωντανοί;
Σειρήνες πολλές άδουν το άσμα της ομογενοποίησής μας, της «ένταξής» μας, της Διεθνοποίησής μας και ωφελήματα πλείστα προτάσσουν  με τη φωνή της Λογικής.
Μα αν ήταν για τη Λογική θα είχαμε μείνει υποτελείς του σουλτάνου.
Θα γλιτώναμε τα τόσα αίματα, τους ποταμούς των δακρύων και την αναμπουμπούλα που μας ξαναγέννησε ως Μαία της Ιστορίας, ενώ είχαμε διαγραφεί από το Παγκόσμιο γίγνεσθαι επί 450 χρόνια.
Αν ήταν μόνο για τη Λογική, μπορεί να κάναμε τη χάρη σε όσους ενοχλήσαμε... μπορεί δηλαδή και να αποχωρούσαμε από τη σκηνή αντί να είμαστε ΑΚΟΜΗ ζωντανοί σα ΡΟΚ συγκρότημα…
Είναι και το συναίσθημα, είναι και η μνήμη, αλλά προπάντων η Ευθύνη.
Την αγάπη για την Πατρίδα που πηγάζει από την αγάπη για τους κοντινούς σου ανθρώπους στην αρχή, τη γλώσσα και τις κοινές σου μνήμες. Την αγάπη για τους γονείς, τα αδέρφια και τους παππούδες και όλα αυτά που σου μετέφεραν. Τη μνήμη και τις παραδόσεις χιλιάδων ετών πώς να τα πετάξεις σαν πανωφόρι που σε βαραίνει για μια Λογική, ψυχρή εκτίμηση;
Και άντε τα ξεφορτώθηκες.
Ας πούμε ότι τα παρέδωσες και ησύχασες.
Την Ευθύνη,όμως, για τον Πολιτισμό σου, τα έθιμα, τη γλώσσα, την ιστορία, τις αξίες, ακόμα και τα λάθη σου σα λαός δε σου επιτρέπεται να τα ξεφορτωθείς. Διότι, όπου κι αν ζήσεις, όλοι σου μιλάνε για την ατομική ευθύνη και τη συλλογικότητα των κοινωνιών. Η Ευθύνη για αυτά που κληρονόμησες, μαζί με την Αγάπη την ανθρώπινη για όσα θυμάσαι, δεν παραδίδονται. Είναι πανανθρώπινη κληρονομιά και περιουσία του Ανθρωπίνου γένους το να διατηρήσεις τη Ρίζα ζωντανή.
ΔΕΝ είναι Εθνοκεντρισμός το να φυλάττεις τα Πάτρια, αλλά Κοσμοπολιτισμός.
Δεν είναι Εθνικισμός το να κρατάς ζωντανή τη Γλώσσα και την Ιστορία. Είναι Φιλανθρωπία.
Η Ευθύνη είναι η απάντηση στο Υπαρξιακό μας ερώτημα, εφόσον προϋπάρχει η Αγάπη για τον τόπο σου και η συναντίληψη του άλλου. Η συναντίληψη της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και αυτό ισχύει για κάθε λαό στη Γη.
Δεν θα αυτό-εξαιρεθούμε εμείς από την Ευθύνη που τόσοι άλλοι λαοί και Πολιτισμοί εξυμνούν.
Τ’ αθάνατο κρασί του ’21, όπως ο Παλαμάς κατάφερε να χαράξει στο συλλογικό μας υποσυνείδητο με αυτόν τον στίχο, ήταν ουσιαστικά η Ευθύνη.
Το Ελευθερία ή Θάνατος δεν ήταν Μάρκετινγκ. Δεν ήταν επικοινωνιακό τρυκ.
Το εννοούσαν οι άνθρωποι της Εποχής και το πλήρωσαν τόσο ακριβά που εμείς οι σχεδόν άμεσοι συγγενείς τους, 2 αιώνες μετά, το ακούμε και τρέμει το φυλλοκάρδι μας να μην πάθουμε τα ίδια.
Ανθρώπινος ο φόβος και η δειλία ακόμη. Αλλά δε σε πάνε κάπου. Σε κρατάνε αγκυλωμένο στη μικρότητα.
Το Ελευθερία ή Θάνατος ήταν συλλογική κραυγή, γι’ αυτό που ο Γέρος περιέγραφε «…. ἀλλὰ ὡς μία βροχὴ ἔπεσε εἰς ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας…». Αυτό ήταν το συλλογικό συναίσθημα που τους κράτησε μέσα στη φωτιά.
Σήμερα χρειάζεται ακριβώς το ίδιο, με μια ματιά όμως εξωστρεφή, ανοιχτόμυαλη και θετική προς τους άλλους.
Οι ακρότητες είναι δηλητήριο και πενία της σκέψης.
Η Ευθύνη μας δεν έχει χώρο για ακρότητες, όπως συνάμα δεν μπορεί να επιτρέψει την επικράτηση της Λήθης.
Και δε χρειάζεται να μεθύσουμε με το αθάνατο κρασί του ’21 - ας με συγχωρήσει ο ποιητής -  ένα ποτηράκι φτάνει να σε συνεφέρει, να σε στεριώσει στα συγκαλά σου, τώρα που το χρειάζεσαι πιο πολύ από ποτέ…
Δεν ξεχνάω να θυμάμαι…
http://www.macroskopio.gr/el

Μεξικό: Σε ανοιχτή σύγκρουση με τον Τραμπ - Δεν δίνει άδεια προσγείωσης σε αεροπλάνα με μετανάστες

Μεξικό: Σε ανοιχτή σύγκρουση με τον Τραμπ - Δεν δίνει άδεια προσγείωσης σε αεροπλάνα με μετανάστες (AP Photo/Evan Vucci) Το μεταναστευτικό ...