ΤΥΜΠΑΝΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ

ΤΎΜΠΑΝΑ ΠΟΛΈΜΟΥ ΑΠΌ ΠΑΝΤΟΎ

ΤΟΥ ΜΩΥΣΉ ΛΊΤΣΗ

Η είδηση πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από τα εγχώρια ΜΜΕ: Η Σουηδία επαναφέρει από το 2018 την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, η οποία είχε καταργηθεί το 2010.

Μια χώρα η οποία δεν μας έχει συνηθίσει με συμμετοχές σε πολεμικές περιπέτειες τα τελευταία χρόνια, μια χώρα που τη δεκαετία του ’80 πρωτοστατούσε σε πρωτοβουλίες για τη διεθνή ειρήνη, την εποχή του Σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού Ούλωφ Πάλμε, ετοιμάζεται για πόλεμο…

Για την επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, η κυβέρνηση της Σουηδίας επικαλέστηκε το νέο ασταθές διεθνές περιβάλλον όσον αφορά την ασφάλεια και κυρίως την κατάσταση όσον αφορά την Βαλτική και τις επεκτατικές βλέψεις της Ρωσίας.

«Η παράνομη ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας(το 2014), η σύγκρουση στην Ουκρανία και η αυξημένη στρατιωτική δραστηριότητα στην γειτονιά μας είναι μερικές από τις αιτίες» για την επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, ανέφερε εκπρόσωπος του σουηδικού υπουργείου Άμυνας, μιλώντας στο BBC.

Οι πολεμικές προετοιμασίες της Σουηδίας, για τον «εξ΄ ανατολών κίνδυνο» δεν σταματούν εδώ. Στα τέλη του 2016, η Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας της Σουηδίας κάλεσε όλες τις τοπικές αρχές να προετοιμαστούν για την «περίπτωση πολέμου». Ζήτησε την προετοιμασία καταφυγίων, ενώ ο Σουηδός υπουργός Άμυνας ανακοίνωσε την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών.

H Σουηδία, η οποία δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ, μείωσε τις στρατιωτικές της δαπάνες από 2,5% του ΑΕΠ το 1991, την εποχή που κατέρρεε η Σοβιετική Ένωση, σε 1,1% του ΑΕΠ το 2015.

Η περίπτωση της Σουηδίας δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό.

Οι Γερμανοί ξανάρχονται…

Στη Γερμανία εδώ και αρκετό καιρό έχει ανοίξει η συζήτηση για την αναγκαιότητα επανεξοπλισμού της, σπάζοντας το ταμπού από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ήδη από το 2013, με άρθρο γνώμης στην εφημερίδα New York Times, ο διευθυντής της γερμανικής εφημερίδας Die Ziet, Jochen Bittner, επέκρινε δριμύτατα τον «γερμανικό πασιφισμό».

Στο άρθρο εκείνο με τίτλο «Επανεξετάζοντας τον Γερμανικό Πασιφισμό(Rethinking German Pacifism)», ο Bittner υποστήριζε ότι «η μεγαλύτερη οικονομία και πιο ισχυρή πολιτικά δύναμη της Ευρώπης, πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο στρατιωτικής εμπλοκής».

Η προτροπή αφορούσε τότε περισσότερο τη γερμανική άρνηση να μετάσχει στις διεθνείς στρατιωτικές επεμβάσεις στη Λιβύη, το Μαλί και τη Συρία, ήταν ωστόσο ενδεικτική μιας συζήτησης που επανέρχεται όλο και πιο πολύ, με αφορμή την κατάσταση στις χώρες της Βαλτικής και τα σχέδια του ΝΑΤΟ.

Πρόσφατα γερμανικά τανκς, με το σήμα του Σιδηρού Σταυρού, σύμβολο το οποίο διατήρησε ο γερμανικός στρατός παρά τη χρησιμοποίησή του από τους ναζί, πέρασαν τα σύνορα της Λιθουανίας, για πρώτη φορά από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στα πλαίσια της μεγαλύτερης στρατιωτικής επιχείρησης του ΝΑΤΟ, από την εποχή του ψυχρού πολέμου.

Η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν από το κυβερνών Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα και ο υπουργός Εξωτερικών από το ανερχόμενο δημοσκοπικά Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, υποσχέθηκαν στις χώρες της Βαλτικής τη συνδρομή του Βερολίνου αν χρειαστεί…

Στην αεροπορική βάση του Αμάρι στην Εσθονία, η φον ντερ Λάιεν τόνισε ότι «είναι σημαντικό που η Εσθονία και οι φίλοι μας στη συμμαχία τα τελευταία χρόνια, είχαν τη δυνατότητα να στηρίζονται σταθερά στην Γερμανία και τις δεσμεύσεις της και ότι μπορούν να στηρίζονται σταθερά στη Γερμανία και τις υποσχέσεις της και στο μέλλον».

Σε ανάλογο ύφος ο υπουργός Εξωτερικών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, μιλώντας ενώπιον των πρώτων μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο γερμανικών στρατευμάτων στη Λιθουανία, επισήμανε: «Η ασφάλεια της Εσθονίας, της Λετονίας και της Λιθουανίας είναι συνώνυμο της γερμανικής ασφάλειας». Δήλωση που ακούγεται σαν μακρινή ηχώ των χιτλερικών επιδιώξεων περί «ζωτικού χώρου»…

Το ΝΑΤΟ έχει αρχίσει την παράταξη στρατιωτικών δυνάμεων στις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία, στα πλαίσια της υλοποίησης της απόφασης της προηγούμενης αμερικανικής κυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα, για αντιμετώπιση του ρωσικού κινδύνου στην περιοχή.

Αύξηση των στρατιωτικών δαπανών

Τα παιχνίδια πολέμου του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Βαλτικής, έρχονται σε μία περίοδο που ο νέος Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, ζητά να αυξηθούν οι αμερικανικές στρατιωτικές δαπάνες κατά 10%(54 δισ. δολάρια), καθιστώντας τη «στρατιωτικοποίηση» της οικονομίας, βασικό μοχλό της οικονομικής του πολιτικής.

Η απόφαση για αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, είναι μια από τις αιτίες που έχουν εκτοξεύσει το δείκτη DowJones στη Γουόλ Στριτ στο ρεκόρ των 21.000 μονάδων, παρά τις υποτιθέμενες ανησυχίες για αύξηση του τεράστιου αμερικανικού δημοσιονομικού ελλείμματος και χρέους.

Ο Τραμπ ζήτησε την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών με τη φράση: «Πρέπει να αρχίσουμε να κερδίζουμε ξανά πολέμους»(!).

Και βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι και στη νοτιοανατολική Ασία το θερμόμετρο έχει ανέβει επικίνδυνα, με τις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας να έχουν επιδεινωθεί, με αφορμή την κινεζική στρατιωτική παρουσία στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.

Οι ιαπωνικές στρατιωτικές δαπάνες αυξάνονται, ενώ και στην Ιαπωνία έχει ανοίξει για τα καλά η συζήτηση περί επανεξοπλισμού, μπροστά στην κινεζική απειλή…

Όλα αυτά δεν θυμίζουν τόσο ψυχρό πόλεμο, όπου ο «πυρηνικός» φόβος φιλούσε τα έρμα και οι δύο υπερδυνάμεις πολεμούσαν δια αντιπροσώπων, όσο το σκηνικό στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, με τον έντονο ανταγωνισμό των τότε υπερδυνάμεων.

Η πρώιμη παγκοσμιοποίηση των αρχών του 20ου αιώνα και η αισιοδοξία στην ατέρμονη πρόοδο, κονιορτοποιήθηκε στο μεγάλο σφαγείο του Ά Παγκοσμίου Πολέμου.

Σε πρόσφατο άρθρο στην γερμανική εφημερίδα Die Welt, με τίτλο «Ο κόσμος αντιμετωπίζει μία καθοριστική στιγμή», ο Γερμανός δεξιός ιστορικός(σύμβουλος και λογογράφος του πρώην καγκελάριου Χέλμουτ Κολ) Michael Sturmer έγραφε για το ενδεχόμενο να συμβεί το «αδιανόητο» και «η παγκόσμια τάξη να αποτελέσει παρά ένα όνειρο». «Για μισό αιώνα, ο πόλεμος με τη Ρωσία-από ατύχημα ή εσκεμμένα- ποτέ δεν ήταν τόσο κοντά όσο τώρα», επισήμαινε.

Πηγές:

https://www.theguardian.com/world/2017/mar/02/sweden-reintroduce-conscription-amid-rising-baltic-tensions

http://www.dw.com/en/germany-mulls-bringing-back-compulsory-national-service/a-19494191

http://uk.reuters.com/article/uk-lithuania-nato-germany-idUKKBN15M0YL

http://uk.reuters.com/article/uk-nato-defence-baltics-germany-idUKKBN1691TM?il=0

http://edition.cnn.com/videos/politics/2017/02/27/donald-trump-addresses-governors-win-war.cnn

https://www.rt.com/news/357776-japan-military-budget-record/

http://uk.reuters.com/article/uk-japan-defense-minister-idUKKCN10F13A

https://www.wsws.org/en/articles/2017/03/04/pers-m04.html

Αναδημοσίευση από: http://oikonomiallomati.blogspot.gr/2017/03/blog-post.html?view=magazine

Πηγή: Kommon

 

http://info-war.gr/tybana-polemou-apo-pantou/

Δημοσιεύτηκε από τον χρήστη selana

Α. ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ - ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΙ ΘΕΟΙ HD poseidonios o r...

Δημοσιεύτηκε στις 13 Μαρ 2017

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ - ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΙ ΘΕΟΙ ΣΟΥ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΛΟΥΜΠΗΣ & ΧΟΡΩΔΙΑ

Σὰν ἔριξα καὶ τὸ στερνὸ δαυλὶ στὸ φωτογώνι,
(δαυλὶ τῆς ζωῆς μου τῆς κλεισμένης μέσ᾿ τὸ χρόνο)
στὸ φωτογώνι τῆς καινούργιας λευτεριᾶς σου, Ἑλλάδα,
μοῦ ἀναλαμπάδιασε ἄξαφνα ἡ ψυχὴ σὰν νἆταν
ὅλο χαλκὸς τὸ διάστημα, ἢ ὡς νἆχα, τ᾿ ἅγιο κελὶ
Τοῦ Ἡράκλειτου τριγύρα μου, ὅπου, χρόνια, 
γιὰ τὴν Αἰωνιότη ἔχαλκευσε τοὺς λογισμούς του 
καὶ τοὺς κρεμνοῦσε ὡς ἄρματα στῆς Ἔφεσος τὸ Ναό...

Γιγάντιες σκέψεις, σὰ νέφη πύρινα ἢ νησιὰ πορφυρωμένα 
σὲ μυθικὸν ἡλιοβασίλεμα, ἄναβαν στὸ νοῦ μου, 
τὶ ὅλη μου καίονταν μονομιᾶς ἡ ζωὴ στὴν ἔγνοια 
τῆς καινούργιας λευτεριᾶς Σου, Ἑλλάδα. γι᾿ αὐτὸ δὲν εἶπα:

Τοῦτο εἶναι τὸ φῶς τῆς νεκρικῆς πυρᾶς μου...

Δαυλὸς τῆς Ἱστορίας Σου, ἔκραξα εἶμαι, καὶ νά, 
ἂς καεῖ σὰν δάδα τὸ ἔρμο μου κουφάρι, μὲ τὴν δάδα τούτην, 
ὀρθὸς πορεύοντας, ὡς μὲ τὴν ὕστερη ὥρα, 
ὅλες νὰ φέξουν τέλος οἱ γωνιὲς τῆς οἰκουμένης, 
ν᾿ ἀνοίξω δρόμο στὴν ψυχή, στὸ πνεῦμα, στὸ κορμί Σου, Ἑλλάδα.

Εἶπα, καὶ ἐβάδισα 
κρατώντας τ᾿ ἀναμμένο μου συκώτι στὸν Καύκασό Σου, 
καὶ τὸ κάθε πάτημά μου ἦταν τὸ πρῶτο, 
κι ἦταν, θάρρευα, τὸ τελευταῖο, 
τὶ τὸ γυμνό μου πόδι ἔπατει μέσα στὰ αἵματά Σου, 
τί τὸ γυμνό μου πόδι ἐσκονταυε στὰ πτώματά Σου, 
γιατὶ τὸ σῶμα, ἡ ὄψη μου, ὅλο μου τὸ πνεῦμα καθρεφτιζόταν, 
σὰ σὲ λίμνη, μέσα στὰ αἱματά Σου.

Ἐκεῖ, σὲ τέτοιον ἄλικο καθρέφτη. Ἑλλάδα, καθρέφτη ἀπύθμενο, 
καθρέφτη τῆς ἀβύσσου, τῆς Λευτεριᾶς Σου καὶ τῆς δίψας Σου, 
εἶδα τὸν ἑαυτό μου βαρὺ ἀπὸ κοκκινόχωμα πηλὸ πλασμένο, 
καινούργιο Ἀδὰμ τῆς πιὸ καινούργιας Πλάσης 
ὅπου νὰ πλάσουνε γιὰ Σένα μέλλει. Ἑλλάδα.

Κι εἶπα:
Τὸ ξέρω, ναὶ ποὺ κι οἱ Θεοί Σου, 
οἱ Ὀλύμπιοι χθόνιο τώρα γίνανε θεμέλιο, 
γιατὶ τοὺς θάψαμε βαθειὰ βαθειά, νὰ μὴν τοὺς βροῦν οἱ ξένοι.
Καὶ τὸ θεμέλιο διπλὸ στέριωσε κι᾿ ἐτριπλοστεριωσε 
ὅλο μ᾿ ὅσα οἱ ὀχτροί μας κόκαλα σωριάσανε ἀποπάνω... 
κι᾿ ἀκόμα ξέρω πὼς γιὰ τὶς σπονδὲς καὶ τὸ τάμα 
τοῦ νέου Ναοῦ π᾿ ὀνειρευτήκαμε γιὰ Σένα, Ἑλλάδα, 
μέρες καὶ νύχτες τόσα ἀδέλφια σφάχτηκαν ἀνάμεσά τους, 
ὅσα δὲ σφάχτηκαν ἀρνιὰ ποτὲ γιὰ Πάσχα...

Μοίρα, κι ἡ Μοίρα Σου ὡς τὰ τρίσβαθα 
δική μου κι᾿ ἀπ᾿ τὴν Ἀγάπη, ἀπ᾿ τὴ μεγάλη δημιουργὸ Ἀγάπη 
νὰ ποὺ ἡ ψυχή μου ἐσκλήρυνεν, 
ἐσκλήρυνε καὶ μπαίνει ἀκέρια πιὰ μέσα στὴ λάσπη 
καὶ μέσ᾿ τὸ αἷμα Σου, νὰ πλάσῃ τὴ νέα καρδιὰ 
ποὺ χρειάζεται στὸ νιό Σου ἀγώνα, Ἑλλάδα.
Τὴ νέα καρδιὰ ποὺ κιόλας ἔκλεισα στὰ στήθη 
καὶ κράζω σήμερα μ᾿ αὐτὴ πρὸς τοὺς συντρόφους ὅλους.

Ὀμπρὸς βοηθᾶτε νὰ σηκώσουμε τὸν ἥλιο πάνω ἀπ᾿ τὴν Ἑλλάδα, 
ὀμπρός, βοηθᾶτε νὰ σηκώσουμε τὸν ἥλιο πάνω ἀπὸ τὸν κόσμο. 
Τί, Ἰδέτε· ἐκόλλησεν ἡ ρόδα του βαθειὰ στὴ λάσπη, 
κι ἄ, ἰδέτε χώθηκε τ᾿ ἀξόνι του βαθειὰ μέσ᾿ τὸ αἷμα. 
Ὀμπρός, παιδιά, καὶ δὲ βολεῖ μονάχος ν᾿ ἀνέβῃ ὁ ἥλιος, 
σπρῶχτε μὲ γόνα καὶ μὲ στῆθος νὰ τὸν βγάλουμε ἀπ᾿ τὴ λάσπη, 
σπρῶχτε μὲ στῆθος καὶ μὲ γόνα νὰ τὸν βγάλουμε ἀπ᾿ τὸ γαῖμα. 
Δέστε, ἀκουμπᾶμε ἀπάνω τοῦ ὁμοαίματοι ἀδελφοί του.
Ὀμπρός, ἀδέλφια, καὶ μᾶς ἔζωσε μὲ τὴ φωτιά του, 
ὀμπρός, ὀμπρὸς κι ἡ φλόγα του μᾶς τύλιξε ἀδελφοί μου.

Ὀμπρὸς οἱ δημιουργοί.. Τὴν ἀχθοφόρα ὁρμή Σας, 
στυλῶστε μὲ κεφάλια καὶ μὲ πόδια, μὴ βουλιάξει ὁ ἥλιος. 
Βοηθᾶτε με κι ἐμένανε ἀδελφοί, νὰ μὴ βουλιάξω ἀντάμα.. 
Τί πιὰ εἶν᾿ ἀπάνω μου καὶ μέσα μου καὶ γύρα. 
Τί πιὰ γυρίζω σ᾿ ἕναν ἅγιον Ἴλιγγο μαζί του... 
Χίλια καπούλια ταῦροι τοῦ κρατᾶν τὴ βάση, δικέφαλος ἀητός· 
κι ἀπάνω μου τινάζει τὶς φτεροῦγες του καὶ βογγάει ὁ σάλαγός του, 
στὴν κεφαλή μου πλάι καὶ μέσα στὴν ψυχή μου. 
καὶ τὸ μακριὰ καὶ τὸ σιμὰ γιὰ μένα πιὰ εἶν᾿ ἕνα... 
Πρωτάκουστες βαρεῖες μὲ ζώνουν Ἁρμονίες, 
ὀμπρός, σύντροφοι, βοηθᾶτε νὰ σηκωθεῖ νὰ γίνει ὁ ἥλιος πνεῦμα.

Σιμώνει ὁ νέος ὁ Λόγος π᾿ ὅλα θὰ τὰ βάψῃ, 
στὴ νέα του φλόγα. νοῦ καὶ σῶμα. ἀτόφιο ἀτσάλι... 
Ἡ γῆ μας ἀρκετὰ λιπάστηκε ἀπὸ σάρκα ἀνθρώπου... 
παχιὰ καὶ καρπερά, νὰ μὴν ἀφήσουνε τὰ σώματά μας 
νὰ ξεραθοῦν ἀπ᾿ τὸ βαθὺ τοῦτο λουτρὸ τοῦ αἵμα του πιὸ πλούσιο, 
πιὸ βαθὺ κι ἀπ᾿ ὅποιο πρωτοβρόχι. 
Αὔριο νὰ βγεῖ ὁ καθένας μας μὲ δώδεκα ζευγάρια βόδια 
τὴ γῆ αὐτὴ νὰ ὀργώσει τὴν αἱματοποτισμενη...
Ν᾿ ἀνθίσῃ ἡ δάφνη ἀπάνω της καὶ δέντρο ζωῆς νὰ γένῃ, 
καὶ ἡ Ἄμπελός μας νὰ ἁπλωθεῖ ὡς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης...

Ἔτσι, σὰν ἔριξα καὶ τὸ στερνὸ δαυλὶ στὸ φωτογώνι 
(δαυλὶ τῆς ζωῆς μου τῆς κλεισμένης μέσ᾿ τὸ χρόνο) 
στὸ φωτογώνι τῆς καινούργιας Λευτεριᾶς Σου, Ἑλλάδα 
ἀναψυχώθηκε ἄξαφνα τρανὴ ἡ κραυγή μου, ὡς νἆταν 
ὅλο χαλκὸς τὸ διάστημα ἢ ὡς νἆχα τ᾿ ἅγιο κελὶ 
τοῦ Ἠράκλειτου τριγύρα μου, ὅπου, χρόνια, 
γιὰ τὴν Αἰωνιότη ἐχάλκευε τοὺς στοχασμούς του 
καὶ τοὺς κρεμνοῦσε ὡς ἄρματα στῆς Ἔφεσος τὸ ναὸ 
ὡς Σᾶς ἔκραζα σύντροφοι.

poseidonios o rodios

Π ' ΤΣΑΡΙΝΑ ( ΠΟΥΤΣΑΡΙΝΑ )

π΄τσαρίνα (πουτσαρίνα)

του Νικόλα Κωτούλα

«Π’τσαρίνα» (παναπεί «πουτσαρίνα»), αποκαλούν στον θεσσαλικό κάμπο και οι άντρες και οι γυναίκες (ακόμη κι η μάνα της έτσι την αποκαλεί) την δυναμική γυναίκα. Διότι σε μια πατριαρχική κοινωνία δεν εξηγείται, δεν νοείται δυναμικότητα -παναπεί ισχύς- χωρίς την παρουσία του αντρικού οργάνου. Η ισχύς έχει τόσο μεγαλύτερη σημασία όσο μεγαλύτερος είναι ο ανταγωνισμός. Έτσι -και κάπως παιχνιδιάρικα και κάπως πονηρά-, αναγνωρίζουν στις γυναίκες που τα καταφέρνουν να παλεύουν κι ενίοτε να κερδίζουν στον ανταγωνισμό του αντρικού κόσμου την παρουσία και την ανάλογη ισχύ που το συνοδεύει του κυριότερου χαρακτηριστικού στην φυσιολογία του άντρα: του πέους. Για την ακρίβεια: του εργαλείου επέκτασης της ισχύος που χρησιμοποιούν και οι ίδιοι οι άντρες. Διότι υπάρχει κι ο «π’τσαράς». Επειδή ο άντρας από την φύση του έχει πέος τι παραπάνω έχει ο π’τσαράς; «Την έχει μεγάλη»;

Κατά κάποιο τρόπο ναι. Ο π’τσαράς διαθέτει την πρόσθετη ισχύ του εργαλείου επέκτασης του πέους. Την αναγκαία πρόσθετη ισχύ για να μπορεί να τα βγάλει πέρα στον ανταγωνισμό. Παναπεί να υποτάσσει. Μεταξύ αντρών η έκφραση «θα σε γαμήσω», «σε γάμησα» σημαίνει επακριβώς: Θα σε υποβιβάσω στη θέση της γυναίκας. Σε υποβίβασα στη θέση της γυναίκας. Είσαι γυναίκα. Επιπλέον, ο άντρας δεν μπορεί να χάσει από μια γυναίκα. Αν χάσει, έχασε από μια γυναίκα με πέος. Αλλά μια γυναίκα με πέος είναι ουσιαστικά ένα είδος άντρα. Έχασα από ένα είδος άντρα. Έτσι μάλιστα! Τώρα η ήττα κάπως χωνεύεται. Σημειώστε πως πια αυτές είναι εκφράσεις που και οι γυναίκες χρησιμοποιείτε. Πώς γίνεται να σε «γαμήσει» μια γυναίκα (και πραγματικά μπορεί να το κάνει, θα τόχετε πάθει, οι άντρες, ναι); Να σε φέρει, άντρακλα, εσένανε, στην θέση της γυναίκας; Είναι απλό: με τη χρήση του εργαλείου επέκτασης που προανέφερα. Αυτό το μηχανικό πέος, αυτό το εργαλείο υπόταξης, θα το ονομάσω φαλλό. Φαλλός, λοιπόν, είναι, για τις ανάγκες ετούτου του κειμένου, κάθε μηχανισμός, κάθε εργαλείο επέκτασης της ισχύος του πέους που αποσκοπεί στην υποταγή. Το όπλο είναι ένας φαλλός. Η γερμανική μαύρη άμαξα που δεν έχει φλας είναι ένας φαλλός. «Αυτό το αυτοκίνητο γαμάει». Η έπαυλις, η βίλα στην κορυφή του λόφου είναι φαλλός. Η φαρδιά φωτισμένη λεωφόρος είναι φαλλός. Ο πύραυλος που φεύγει στο διάστημα τι άλλο νάναι! Ο φαλλός δεν είναι ένα σύμβολο. Διαθέτει ο ίδιος ισχύ. Όσο μεγαλύτερη, τόσο το καλύτερο. Το σαράβαλο είναι κι αυτό φαλλουδάκι. Αυτό μπορέσαμε, αυτό πήραμε. Πάμε παρακάτω: Πολλά, τα περισσότερα, από τα στοιχεία που εκ πρώτης όψεως τεκμηριώνουν την απελευθέρωση της γυναίκας δεν είναι παρά αποδείξεις της υποταγής της στον αντρικό ανταγωνισμό, με τον ίδιο τρόπο και για τους ίδιους λόγους που ένας αφροαμερικανός μετατρέπεται σε λευκό σε ένα περιβάλλον που ευνοεί αποκλειστικά τον λευκό. Το χρώμα του παύει να έχει σημασία διότι κατ’ ουσίαν είναι λευκός. Μια γυναίκα με σκούρο κοστούμι, δερμάτινο χαρτοφύλακα, μαύρα γυαλιά και δυό κινητά δεν είναι γυναίκα κι ας έχει κάνει εικοσιπέντε κουτσούβελα. Και η εμφάνισή της αυτή δεν είναι τυχαία. Είναι πιθανώς ασυνείδητη, πάντως όχι τυχαία. Μιας και κοντά είναι αυτά: Άντρες: ποιός δεν θέλει να «πηδήξει» μια δικαστίνα, μια στρατιωτικό; Καταλαβαίνετε το γιατί, έτσι; Παρόλα αυτά ξεκίνησε πράγματι η γυναικεία «απελευθέρωση» (ας την πούμε έτσι). Μια πραγματική επανάσταση συντελείται και γυρισμό δεν έχει. Μια καθημερινή επανάσταση. Μια επανάσταση στην οποία ελάχιστα, αν καν, συντέλεσε το ονομαζόμενο -κι επίσημο- «γυναικείο κίνημα», μην πω πως επιχείρησε να την εμποδίσει κιόλας. Η επανάσταση αυτή έρχεται από αυτούς που οι φαλλοφόροι αποκαλούν «οι από κάτω» κι αφορά εξίσου γυναίκες και άντρες. Γυναίκες και άντρες που δεν έχουνε ανάγκη φαλλών και κάθε είδους επεκτάσεων, υποταγής κι επιταγών. Που δεν αναγνωρίζουν αποπάνω κι αποκάτω κι όλες αυτές τις, κυριολεκτικά, μαλακίες. Που δεν φοβούνται τη ζωή, τη ζουν. Που δεν επιθυμούν το θάνατο (επιθυμία που ισοδυναμεί με την επιθυμία της αθανασίας). Αλλά πού στην ευχή είναι αυτή η επανάσταση; Θα σας πω. Μιλώντας για επανάσταση συνηθίσαμε να κοιτάμε κάπου μακριά, πολύ μακριά. Λάθος μέρος. Κοιτάξτε πιο κοντά, πολύ πιο κοντά και θα τη δείτε. Πόσο θα πάρει; Πόσο θα διαρκέσει; Πενήντα; Εκατό; Χίλια χρόνια; Όσο πάρει. Είναι εδώ. Δεν γίνεται να σταματήσει γιατί είναι μέρος της φυσικής διαδικασίας αποκατάστασης. Εκείνες κι εκείνοι που δεν φοβούνται τη ζωή θα τη ζήσουν. Εκείνες κι εκείνοι που φοβούνται τον θάνατο θα πεθάνουν. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.

πηγή:

 

http://www.badarts.gr/2017/03/%CF%80%CE%84%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1/

Δημοσιεύτηκε από τον χρήστη selana

Η " ΚΑΡΑΪΒΙΚΗ " ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Η Ατλαντίδα του Πλάτωνα ήταν στην Καραϊβική

ενας ελληνας

Γράφει ο συγγραφέας κ. Γ. Λεκάκης

ΜΕ ΤΟΝ τίτλο «Plato's Carίbbean Αtlantis»/«Η Καραϊβική Ατλαντίδα του Πλάτωνος»
 το νέο βιβλίο του δρ.Φλάμπας(*) δίδει μια επιστημονική εξήγηση, για το μεγαλύτερο και πιο 
παρεξηγημένο αρχαιολογικό μυστήριο όλων των εποχών:
 Τον χαμένο πολιτισμό της Ατλαντίδας!

Σε δύο έργα του, τον «Τίμαιο» και τον «Κριτία», ο αρχαίος "Ελλην φιλόσοφος Πλάτων, έγραψε
 περίπου το 360 π.Χ. για μια ισχυρά ατλάντια αυτοκρατορία, που υπήρχε πριν από περισσότερα
 από 11.000 χρόνια!

 Ο Πλάτων την περιγράφει ως μια εκτεταμένη αυτοκρατορία, που βασίζεται σε ένα
 τεράστιο νησί στον Ατλαντικό Ωκεανό. Οι Ατλαντες είχαν εμπλακεί σε έναν πόλεμο
 με τους (ελληνικούς) λαούς της Μεσογείου, αλλά οι φυσικές καταστροφές τελικά
 κατέστρεψαν τον το Ατλαντικό νησί, το οποίο βυθίσθηκε και εξαφανίσθηκε!

Η ιστορία της Ατλαντίδος του Πλάτωνος συνεχίζει να συναρπάζει τους ανθρώπους μέχρι 
σήμερα. Χιλιάδες βιβλία εγράφησαν για την Ατλαντίδα και έχουν προσπαθήσει να 
ερμηνεύσουν τις λεπτομέρειες που περιγράφονται στον Πλάτωνα, με εκατοντάδες Θεωρίες, 
που προτείνουν διαφορετικές θέσεις για το αινιγματικό νησί-ήπειρο.

 Όλες αυτές οι τελευταίες ερμηνείες και Θεωρίες έχουν προσπαθήσει να εξηγήσουν μερικά 
μέρη της ιστορίας του Πλάτωνος, αλλά δεν εξηγούν ολόκληρη την ιστορία, κατά τον Φλάμπας:
 «Ο Πλάτων έγραψε για μια ακριβή γεωιστορία, που είχε συμβεί χιλιάδες χρόνια 
πριν από την εποχή του. Με την χρήση τρεχουσών επιστημονικών γνώσεων για το 
παρελθόν, κάθε λεπτομέρεια της ιστορίας του Πλάτωνος στο βιβλίο εξηγείται, 
έτσι ώστε να μπορεί κανείς να απεικονίσει την πραγματική Ατλαντίδα και την 
αυτοκρατορία των Ατλάντων. Τα συμπεράσματα του βιβλίου μπορεί να 
προκαλέσουν μια ριζική επανεξέταση της προελεύσεως του ανθρώπινου 
πολιτισμού και των γεωλογικών διεργασιών που διαμόρφωσαν την ανθρωπότητα».

Σημειώνω, βέβαια ότι έχουν γίνει
 και δυο διεθνή επιστημονικά συνέδρια για 
το Θέμα, υπό την επιμέλεια του καθηγητού
 κ. Στ.Παπαμαρινόπουλου (τα πρακτικά τους
 μπορείτε να τα βρείτε στο διαδίκτυο), ενώ 
(σαν δεν ντρεπόμαστε!) δεν υπάρχει 
καμμιά ελληνική διατριβή για το θέμα 
από ελληνικά Πανεπιστήμια!!

(*)Ο ΡhίΙ Flambas γεννήθηκε στο Σίδνεϋ το 1953. Φοίτησε στην 
Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Ν.Ουαλίας. Επήγε στην 
Σρι Λάνκα ως φοιτητής της Ιατρικής, και με ένα σακκίδιο στην πλάτη 
γύρισε την Ινδία και το Νεπάλ. Εργάσθηκε ως ιατρός σε νοσοκομείο 
στην Αγγλία. Ταξίδευσε σε Μαρόκο, Ελλάδα, Τουρκία και Αίγυπτο, και
 είδε τα ερείπια των αρχαίων πολιτισμών τους. Στο Σίδνεϋ έγινε 
αρχισυντάκτης ιατρικού περιοδικού. "Εκανε master στην Διοίκηση 
Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο της Νέας Ν.Ουαλίας. Στον ελεύθερο 
χρόνο του, τα τελευταία έξι χρόνια, ερευνά και γράφει για την ιστορία
                                              της Ατλαντίδος του Πλάτωνος!

πηγή:arxeion-politismou.gr

Πηγή: https://greek1.blogspot.com/2017/03/blog-post_940.html#ixzz4bE3KThyb 
®1Greek Σκέψου...δεν είναι παράνομο ακόμη 
Under Creative Commons License: Attribution 
Follow us: @1_Greek on Twitter | 1greek on Facebook

ΤΟ 9.600 πΧ ΠΡΟΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ;

Το 9,600 πΧ προς επανάληψη;

Τί έγινε το 9,600 πΧ; Κατα Πλάτωνα, η βύθιση της Ατλαντίδας. Έγινε, βέβαια,

 κι ένας πόλεμος μεταξυ Ατλάντων και λαων της ανατολικης Μεσογείου 

(προεξαρχόντων των Ελλήνων), αλλα ούτε ο Πλάτων δίνει συγκεκριμένες 

πληροφορίες για το πότε ακριβως, ούτ' εγω το έψαξα τόσο.

Συγκεκριμένα, το ερώτημα είναι αν οι Άτλαντες εξεστράτευσαν κατα της...ανατολης 

πριν βυθιστει η χώρα τους (δηλ. τους βρήκε η καταστροφη "στο δρόμο"), ή μετα, 

εντελως απελπισμένοι "ντεσπεράντος" κι όσοι γλύτωσαν; Προσωπικα κλίνω προς 

την πρώτη εκδοχη, αν και -όπως σας είπα- δεν τό 'ψαξα.
Η οριστικη μάχη δόθηκε παρα την -τότε- λίμνη Τριτογένεια, ανάμεσα στη σημερινη 

Λιβύη και στο Τσάντ.

Απο τότε που ο άνθρωπος ήταν πιθηκοειδες, σε κάθε πόλεμο μπροστα-μπροστα 

πάνε δύο ειδων στρατιώτες: οι νέοι, συνήθως ελαφρα οπλισμένοι (για να "ψηθουν"

 στη μάχη και να μάθουν τα πολεμικα), και οι άχρηστοι. Αυτοι οι δεύτεροι είναι το 

"κρέας" για τα όπλα του εχθρου!
Κοινωνικα απόβλητοι, ανεπιθύμητοι, βλάκες, και...
...Κλώνοι!
Κυριολεκτικα κρέας, όμως άγριο κι ανελέητο -μέχρι να φονευθει το ίδιο-, σκέτη 

φονικη μηχανη, διότι στερείται ανθρώπινης φύσης και ψυχης. Γνωρίζω καλα ότι η 

εμπροσθοφυλακη των Ατλάντων χρησιμοποιούσε κλώνους... πολυ άγριους κι 

αιμοβόρους κλώνους, όπως εντονώτατες φήμες ψιθυρίζουν σήμερα και για τους 

νεο-Άτλαντες.

Στο σημείο αυτο σας χρωστάω φωτογραφία... Αρκει να τη βρω. (Πρόκειται για 

έκθεμα στο Μουσείο του Καΐρου - κι όταν ανεβάσω τη φωτογραφία, το συζητάμε τί 

απεικονίζει.)
Φυσικα, οι ανατολικοι λαοι δεν κάθησαν με σταυρωμένα τα χέρια. Δεν ήταν, βλέπεις,

 "αντιρατσιστες", να πούνε: "- Σφάξτε, κλώνοι μας, ν' αγιάσουμε!"
Είχαν κι αυτοι τους καλους πολεμιστες τους, και μάλιστα πολεμιστες με 

"ψυχικα" όπλα.
Στο λογικο ερώτημά σας, τί μας νοιάζουν εμας όλ' αυτα, τί μας νοιάζουν ιστορίες 

δέκα χιλιετιων πριν... Η απάντηση είναι ότι εμας μεν δεν μας νοιάζουν, αλλα νοιάζουν

 τους νεο-Άτλαντες! ;-) Άρα, θέλουμε - δε θέλουμε, είμαστε μπλεγμένοι...
Η Ιστορία, τα γεγονότα του 9,600 πΧ, βαίνει προς επανάληψη, καιδυστυχως όχι σαν

 φάρσα.
Σήμερα, οι νεο-Άτλαντες θέλουν και να τελειώνουν οριστικα με τους Έλληνες, μια 

που είναι πολυ κοντα στην πλήρη κατάκτηση και κυριαρχία του πλανήτη, και να 

πάρουν εκδίκηση για όσα έπαθαν τότε. Σήμερα, όμως, θέλουν να δώσουν τις μάχες

 τους όχι πια στα νότια της Σαχάρας, αλλα ακριβως επάνω στο σημερινο ελληνικο

 (Ελλαδικο) έδαφος.
Η πολεμικη τους τακτικη, λοιπον, είναι πάλι το "εν τώι πολλώι το εύ", η μαζικότητα, 

η γιούργια. Και οι εμπροσθοφυλακες τους είναι πάλι το ...κρέας!
Δέκα χιλιάδες χρόνια πέρασαν, αλλα οι Άτλαντες παρουσιάζουν πλήρη έλλειψη 

φαντασίας... :-) Επαναλαμβάνονται!
Όμως, σήμερα οι κλώνοι είναι ακόμη πρώϊμης τεχνολογίας, επομένως θα 

χρησιμοποιηθει το αμέσως πλησιέστερο υποκατάστατο: οι σπαρτοι!

Κυρίως οι λαθρομετανάστες απο Σομαλία και Πακιστάν... χωρις να υπολογίζουμε 

τον ρόλο που θα παίξουν γύφτοι, Κοσσοβάροι, Χάζαροι (δήθεν "Ρωσσοπόντιοι", 

που μας κουβαλήθηκαν εδω με πλαστα πιστοποιητικα) και λοιποι δολοφόνοι απο 

παρακάσπιες χώρες, και οι εβραϊκης καταγωγης "εξεγερμένοι αναρχοαυτόνομοι 

νέοι" με τις βόμβες Μολότωφ.
Έλα, όμως, που ούτε κι εμεις παρουσιάζουμε τόση φαντασία! Οι "ψυχικοι" πολεμιστες

 μας υπάρχουν!!!... Απλως βρίσκονται ..."εν ύπνωι" (χίχίχί!!! ρε μασώνοι, εσεις τα 

παίρνετε όλα απ' την κοινωνία, να μη σας πάρω κι εγω τίποτε; :-) ), και περιμένουν 

το σύνθημα για να "ξυπνήσουν".
Να, λοιπον, η απάντηση και στο "πώς"! Πώς θ' απαλλαγούμε οριστικα απο εχθρους,

 προδότες, παλιανθρώπους, λαμόγια.
Καλες είναι οι πορείες στη Βουλη, καλες κι οι διαμαρτυρίες και τα κινήματα, αλλα η 

λύση δεν θα έρθει έτσι. Δεν θα έρθει, γενικα, απο οποιαδήποτε μορφη πολιτικης 

δραστηριότητας. Ούτε θα έρθει, αν περιμένουμε να εμφανιστει "Έλλην ηγέτης", ο 

Μεγαλέξαντρος (μετενσαρκωμένος, ή ...ορίτζιναλ), η οι "Έψιλον".

Εκεί, λοιπον, που όλοι περιμένουν κάτι, αλλα δεν βλέπουν και διέξοδο στις γνωστες,

 ορατες μορφες πάλης, εγω ένα έχω να πω:
Η λύση θα έρθει, όταν θα έρθει το σύνθημα "άνωθεν".
Ανάφλεξη του Δία; Ίσως και να μη χρειαστει, τελικα.

Υγ 1: Λίγα χρόνια πριν. Το 

"Αίαρμπας" των "Αιγυπτιακων 

Αερογραμμων" πλησιάζει το Λούξορ,

 προερχόμενο απο Κάϊρο. Λίαν 

πρωϊνη πτήση, "τί τηνικάδαι αφίξαι".

Οι περισσότεροι επιβάτες 

κοιμισμένοι, ροχαλίζουν... Μερικοι

 (ντιπ ξεχασμένοι, νομίζουν πως 

βρίσκονται σπίτι τους) ...

κλάνουν κιόλας! :-) (Σε τέτοιον 

κλειστο χώρο,είναι μεσαιωνικο 

βασανιστήριο να τους υφίστασαι, 

τους αγενέστατους. Ένας μουρλος,

 όμως, έχει υπερνικήσει την 

υπνηλία, και χαζεύει απ' το 

παράθυρο το περήφανο γεράκι του

 Ώρου, σύμβολο των "Αιγυπτιακων

 Αερογραμμων", ζωγραφισμένο (το κεφάλι του) επάνω στο κάθετο φτεράκι, στην

 άκρη του κυρίως φτερου. Κάποια στιγμη, το αεροπλάνο πλησιάζει το αεροδρόμιο 

του Λούξορ, και παίρνει απο τον πύργο ελέγχου ελεύθερο αεροδιάδρομο να 

κατεβει. Ο επιβάτης, που λέμε, θέλει ν' απολαύσει την ανατολη, που μόλις φάνηκε

 στον ορίζοντα, αλλα οι κοιμισμένοι έχουν κατεβάσει τα σκίαστρα στα παράθυρα.

 Τ' αεροπλάνο αρχίζει να κάνει συνεχεις μικρες αλλαγες πορείας αριστερα-δεξια. 

(Αργότερα έμαθα πως αυτο είναι συνηθισμένο για Αίγυπτο, ίσως επειδη ο αέρας 

είναι αραιος.)

Καποια στιγμη, οι ακτίνες του ήλιου μπαίνουν απο ένα ξεχασμένο ανοιχτο παράθυρο,

 και ...χαιρετουν τον επιβάτη μας κατα πρόσωπο.
Η μούρη του αεροπλάνου στρίβει.
Οι ηλιαχτίδες ξανα κατα πρόσωπο!... απο άλλο "ξεχασμένο" παράθυρο.
Ξανα στροφη.
Ξανα ηλιαχτίδες ακριβως στο πρόσωπο.
Ξανα στροφη.
Ξανα ηλιαχτίδες ακριβως στο πρόσωπο.
Τέσσερεις φορες! Σε κανέναν άλλον επιβάτη!
Και ο πλέον ηλίθιος, θα καταλάβαινε Ποιος τον χαιρετούσε!
Ναι, Ώρε!... Ο ασήμαντος ιερέας Σου θυμήθηκε!...
...Και Σε περιμένει πάλι σήμερα!

Υγ 2: Θαρρείτε ότι τα δύο παιδια της "Δίας" ("Δίας"!) χάθηκαν σε "άσχετη" μάχη; Ή 

θαρρείτε ότι στον Κάτω Κόσμο κατέβηκαν μόνα τους;
Λίγο τη Γουϊκιπήντια να διαβάζατε, θα ξέρατε Ποιος τους συνόδευσε.
Σήμερα καταλαβαίνετε και ποιος είπε σε Ποιον ...κάποια λόγια... γι' αυτους.
Στην τελικη, οριστικη μάχη που έρχεται, θα υλοποιηθει με τους νεο-Άτλαντες

 στην κυριολεξία της η νεοελληνικη παροιμία:
"Θα τους πει ο Θεος στ' αυτι".


aorata-gegonota.blogspot.gr

Πηγή: https://greek1.blogspot.com/2013/09/9600.html#ixzz4bEW72Oyl 
®1Greek Σκέψου...δεν είναι παράνομο ακόμη 
Under Creative Commons License: Attribution 
Follow us: @1_Greek on Twitter | 1greek on Facebook

4 ΜΟΛΙΣ ΜΕΤΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ( ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ )

Τέσσερα μόλις μέτρα μεταξύ τους

 apenanti oxthi 

Βρίσκονται στον ίδιο δρόμο με τέσσερα μόλις μέτρα απόσταση μεταξύ τους…
Απ’ τη μία κάποιος που σαπίζει από τις μολύνσεις οι οποίες κατασπαράζουν το σώμα του λόγω της πείνας και της βρόμας, και απ’ την άλλη κάποιος που τρώει χειροποίητη Ciabatta με κόκκινη ρόκα, shiitake μανιτάρια και μπριζολίτσα βουβαλιού Νέας Ζηλανδίας με μια λεπτή στρώση τυρί philadelphia πασπαλισμένη με αλάτι Ιμαλάϊων κι ένα διπλό μέτριο espresso macchiato, decaf με stevia και νεράκι Fiji.

Στον ίδιο δρόμο, τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους, ο ένας τρέχει να βγάλει μεροκάματο 5 ευρώ για να πάει στα Lidl για να πάρει σάπιο βρωμόψωμο για να ταΐσει τα παιδιά του, κι άλλος τρέχει γιατί άργησε να βρει την παρέα του στο γνωστό gourmet bistro της γειτονιάς.

Στον ίδιο δρόμο, τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους, κάποιος ετοιμάζεται να ξεκινήσει ένα ακόμα μεταπτυχιακό προγραμματάκι Εrasmus, και κάποιος άλλος αναρωτιέται πως θα τα βγάλει πέρα εργαζόμενος μέσα στην ψωροκώσταινα πατρίδα.

Στον ίδιο δρόμο, τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους, βρίσκεται ένας μαγαζάτορας που σιγοκλαίει μέσα στο μαγαζί του που ψυχορραγεί, κι ο άλλος που πουλά αβέρτα αθλητικά παπούτσια φτιαγμένα από σκλαβάκια στο Μπαγκλαντές.

Στον ίδιο δρόμο, τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους, ένας ετοιμάζεται να ξοδέψει 1038 ευρώ + ΦΠΑ χωρίς σύνδεση για το νέο 7S σε γνωστή αλυσίδα, κι ένας άλλος αναρωτιέται αν θα πετάξει τον εαυτό του μπροστά στις ράγες του μετρό ή θα συμβιβαστεί με το -κλασσικό πια- πήδημα από τον 5ο.

Στον ίδιο δρόμο, τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους, υπάρχει εκείνος που κουβαλά στο μυαλό του 500 βιβλία που διάβασε, και υπάρχει κι ο άλλος που κουβαλά 20 χρόνια (7300 ώρες) προπαγάνδας δελτίων ειδήσεων.

Στον ίδιο δρόμο, τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους, ένας συλλογίζεται πως να βρει λύση στα τρομακτικά προβλήματα της χώρας, κι άλλος αναρωτιέται πότε η ομάδα του θα πάρει το πρωτάθλημα.

Στον ίδιο δρόμο, τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους, υπάρχει ένας που πιστεύει ότι είναι επαναστάτης γιατί φορά παλαιστινιακό φουλάρι, μπλουζάκι με τον Τσε και είναι αξύριστος εδώ και χρόνια, και υπάρχει άλλος που ρίσκαρε ταπεινά, υγεία, γυναίκα, παιδιά, δουλειά και το προσωπικό του μέλλον για να αμφισβητήσει και να αντισταθεί έμπρακτα και στοχευμένα τους δυνάστες που μας αποτεφρώνουν.

Στον ίδιο δρόμο, τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους, υπάρχει ένας που ο εγωισμός του δεν τον αφήνει να παραδεχτεί το τεράστιο του λάθος, και υπάρχει ένας άλλος που η αξιοπρέπειά και το ήθος του, δεν του επιτρέπουν ποτέ ούτε να σκεφτεί καν να κάνει το λάθος.

Στον ίδιο δρόμο, τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους, υπάρχει ο ένας που ονειρεύεται έναν κόσμο όπου αυτός και οι φίλοι του θα ‘ναι βουλευτές κι ας πεθάνει ο κόσμος όλος, και υπάρχει κι ο άλλος που οραματίζεται κλαίγοντας με δάκρυα καυτά, πανανθρώπινη την λευτεριά…

Σταύρος Κατσούλης