Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟΝ ΣΟΥΒΛΙΖΑΝ ΔΕΝ ΜΑΤΩΝΕ

Ο άνθρωπος που όσο και αν τον σούβλιζαν δεν μάτωνε

ενας ελληνας

Ο Arnold Gerrit Henskes, που ήταν γνωστός στο ευρύ κοινό με το όνομα Mirin Dajo, 
(στη γλώσσα Εσπεράντο σημαίνει θαύμα) είχε μια μοναδική ικανότητα. Δεν ένιωθε 
καθόλου πόνο και όσο και αν τον τρυπούσαν με αιχμηρά αντικείμενα δεν μάτωνε, δεν 
πόναγε και συνέχιζε ακάθεκτος τις δραστηριότητές του.

Η ιστορία που ακολουθεί δεν αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Δεν θα 
τη δείτε στη μεγάλη οθόνη «ντυμένη» με οπτικά εφέ και μυστηριώδη μουσική, 
που θα κάνει την αγωνία να χτυπήσει κόκκινο. Σίγουρα όμως θα σας προκαλέσει
 ανατριχίλα και τρόμο μιας και όσα θα εξιστορηθούν βγαίνουν από τη σφαίρα της 
λογικής και των ανθρωπίνων δυνατοτήτων.

Ο Arnold Gerrit Henskes, που ήταν γνωστός στο ευρύ κοινό με το όνομα Mirin Dajo, (στη 
γλώσσα Εσπεράντο σημαίνει θαύμα) είχε μια μοναδική ικανότητα. Δεν ένιωθε καθόλου πόνο 
και όσο και αν τον τρυπούσαν με αιχμηρά αντικείμενα δεν μάτωνε, δεν πόναγε και συνέχιζε
 ακάθεκτος τις δραστηριότητές του.

Ο Dajo άφησε άφωνη την ιατρική κοινότητα που δεν κατάφερε να δώσει εμπεριστατωμένη
 εξήγηση γι’ αυτό που έβλεπε να εκτυλίσσεται μπροστά της. Ο ίδιος όμως είχε δώσει μια 
αφοπλιστική απάντηση για την έλλειψη πόνου στα τρυπήματα. Ήταν ο… Μεσσίας!

Τα πρώτα χρόνια, τα σουβλίσματα και ο Θεός

Ο Dajo γεννήθηκε στις 6 Αυγούστου
 1912 στο Ρότερνταμ και ήταν 
καλλιτεχνική φύση. Ο Nol, όπως
 συνήθιζαν να τον φωνάζουν οι 
φίλοι του, είχε κλίση στη ζωγραφική
. Στην εφηβεία του είχε εμπειρίες με


 οράματα που δεν είχαν άλλοι συνομήλικοί του τις οποίες στην αρχή δεν μπορούσε να εξηγήσει
 ούτε να αποκρυπτογραφήσει. Ο Dajo είχε καταφέρει να ζωγραφίσει με κάθε λεπτομέρεια το
 πορτραίτο μιας πεθαμένης θείας του, την οποία δεν είχε γνωρίσει ποτέ. Κάποιοι είχαν πει ότι 
είχε εξωασθαιτηριακή αντίληψη, που στην παραψυχολογία είναι η πιθανότητα αντίληψης 
χωρίς την μεσολάβηση των μέχρι τώρα γνωστών αισθήσεων και πέρα από κάθε λογικό 
συμπέρασμα.

Στην ηλικία των 33 ετών ο Dajo άρχισε να πιστεύει ότι το σώμα του ήταν άτρωτο. Ήξερε όμως
 ότι αν το αποκάλυπτε στην οικογένειά του δεν θα τον πίστευε. Δεν τον πίστεψαν ούτε οι φίλοι
 του. Εκείνος όμως δεν πτοούνταν. Ήξερε ότι ήταν άτρωτος και το μόνο που έμενε ήταν να το
 αποδείξει σε ολόκληρο τον κόσμο. Και αυτό έκανε.

Ο σκοπός του ένας και μοναδικός: να αποδείξει ότι ο Θεός τον είχε επιλέξει για να πείσει τους
 ανθρώπους ότι υπήρχε μια ανώτερη δύναμη, πάνω από τον κόσμο της ύλης και ότι τα υλικά 
αγαθά μόνο πόνο έδιναν στην ανθρωπότητα. «Δεν είμαι καλλιτέχνης, αλλά προφήτης. Αν 
πιστεύεις στο Θεό μπορείς να επιβληθείς στο σώμα σου. Οι άνθρωποι δεν θα με πίστευαν αν 
απλά άρχιζα να μιλάω για όλο αυτό. Αλλά αν δουν ότι είμαι άτρωτος θα με πιστέψουν» είχε πει.

Εγκατέλειψε τη δουλειά του και πήγε στο Άμστερνταμ, όπου πήγαινε από παμπ σε παμπ και
 ζητούσε από τους θαμώνες να τον τρυπούν με αιχμηρά αντικείμενα για να δουν ότι δεν μάτωνε
 και δεν πόναγε. Έγινε από μόνος του ένα freak show και άρχισε να κερδίζει χρήματα καθώς
 οι άνθρωποι πλήρωναν για να δουν το μοναδικό αυτό θέαμα.

Το 1947 μετακόμισε στην Ελβετία
 και πήρε άδεια να δίνει 
παραστάσεις μπροστά σε κοινό 
χωρίς ωστόσο να μιλάει. Στο Corso


 Theatre στη Ζυρίχη κάλεσε στη σκηνή έναν βοηθό του και του ζήτησε να καρφώσει ένα ξίφος
 στο κορμί του. Το ξίφος διαπέρασε αρκετά ζωτικά όργανα, όμως δεν έτρεξε σταγόνα αίμα,
 ούτε ο Mirin λιποθύμησε από τον πόνο, σε αντίθεση με άτομα στο ακροατήριο που έπεφταν
 σαν τραπουλόχαρτα μπροστά στο φρικιαστικό θέαμα.

Τα καρδιακά επεισόδια και οι πολύ συχνές λιποθυμίες των θεατών είχαν σαν αποτέλεσμα να 
του πάρουν την άδεια παραστάσεων και να του επιτρέπουν να εμφανίζεται μόνο μπροστά σε
 περιορισμένο αριθμό θεατών. Αυτό όμως δεν τον πτόησε καθόλου, αντίθετα το θεώρησε 
ευλογία γιατί έτσι θα μπορούσε να κηρύττει το λόγο του Θεού. Και αυτό, όπως συνήθιζε να 
λέει, ήταν το πιο σημαντικό.

Η εξέταση από την ιατρική κοινότητα και ο θάνατος

Τι συνέβαινε στο σώμα του Mirin 
τελικά; Πώς ήταν δυνατό να 
διαπερνούν τα ζωτικά του όργανα 
ξίφη και σπαθιά και να μην 
πληγώνονται καθόλου, ούτε ο ίδιος
 να πεθαίνει από αιμορραγία; 


Όπως ήταν αναμενόμενο η ιατρική κοινότητα θορυβήθηκε. Έτσι στις 31 Μαΐου 1947 ο ελβετός
 γιατρός Hans Naegeli-Osjord τον κάλεσε στο νοσοκομείο Cantonal στη Ζυρίχη ώστε να δει
 μαζί με τον συνάδελφό του και επικεφαλής της χειρουργικής Werner Brunner καθώς και με 
φοιτητές της ιατρικής τι ακριβώς συνέβαινε στο σώμα του. Μήπως όλο αυτό ήταν τελικά ένα
 τρικ;

Ο Mirin έβγαλε την μπλούζα του και τρύπησε το σώμα του με ένα ξίφος που διαπέρασε την
 καρδιά, τον πνεύμονα και τα νεφρά χωρίς καμία ένδειξη αίματος. Με το ξίφος μέσα στο κορμί
 οι γιατροί του ζήτησαν να βγάλει μια ακτινογραφία. Εκείνος συμφώνησε ενώ οι γιατροί 
απορούσαν πώς μπορούσε ένα άνθρωπος να περπατήσει με ένα αιχμηρό αντικείμενο 
περασμένο στο κορμί του. Η ακτινογραφία απέδειξε το προφανές: Ο Mirin ήταν τρυπημένος 
χωρίς όμως καμία εσωτερική ζημιά.

Οι γιατροί σκέφτηκαν ότι υπήρχε μεγάλη πιθανότητα αιμορραγίας κατά την έξοδο του ξίφους
 από το κορμί του άνδρα και προετοιμάστηκαν να αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο. Αλλά τίποτα
 δεν συνέβη. Η λεπίδα βγήκε από το σώμα, αφήνοντας μόνο μικρές οπές από τις οποίες 
έβγαινε μικρή ποσότητα σωματικών υγρών. Οι πληγές καθαρίστηκαν αν και ο Mirin 
υποστήριζε ότι ακόμα και αν αυτό δεν γινόταν δεν θα υπήρξε καμία μόλυνση. Όπως και έγινε.

Λίγους μήνες αργότερα ο Mirin προσκλήθηκε ξανά για εξέταση αυτή τη φορά στη Βασιλεία 
της Ελβετίας. Τότε επέτρεψε στους ίδιους τους γιατρούς να τον σουβλίσουν. Καμία απάτη ούτε
 αυτή τη φορά. Για να τους δείξει τις αντοχές του στον πόνο μάλιστα αποφάσισε να τρέξει δέκα
 γύρους με το ξίφος μέσα στο σώμα του!

Πολλοί ήταν αυτοί που θεωρούσαν
 ότι ο Mirin είχε υπερφυσικές 
ικανότητες και άλλοι θεωρούσαν 
ότι είχε διδαχτεί τις τεχνικές του 
από τους φακίρηδες της Ινδίας. 
Επιστήμονες που αποπειράθηκαν
 να εξηγήσουν τι του συνέβαινε 
αναφέρονταν στη δημιουργία 
συριγγίων – μη φυσιολογικών 
καναλιών- μεταξύ των εσωτερικών


 οργάνων του και της επιφάνειας του δέρματός του. Όσο περισσότερα μυτερά αντικείμενα 
έβαζε στα συρίγγια τόσο αυτά δεν έκλειναν και δεν αιμορραγούσαν (κάτι σαν το τρύπημα των
 αυτιών).

Στις 11 Μαΐου 1948 ο Mirin κατάπιε μια μακριά βελόνα. Έπραξε αυτό που του είχαν πει οι 
άγγελοι που τον προστάτευαν να κάνει, όπως είχε πει. Δύο μέρες μετά την κατάποση μπήκε
 στο χειρουργείο και την αφαίρεσε. Σε λιγότερο από δύο εβδομάδες όμως άρχισε να μην 
νιώθει καθόλου καλά και τελικά βρέθηκε πεθαμένος στο δωμάτιο του ξενοδοχείο του στις
 26 Μαΐου 1948 σε ηλικία 36 ετών. Η αυτοψία έδειξε ότι πέθανε από ρήξη κοιλιακής αορτής.

Πηγή: newsbeast

Πηγή: https://greek1.blogspot.com/2016/12/anthropos-pou-oso-ton-souvlizan-den-matone.html#ixzz4aKe0WfgG 
®1Greek Σκέψου...δεν είναι παράνομο ακόμη 
Under Creative Commons License: Attribution 
Follow us: @1_Greek on Twitter | 1greek on Facebook

ΒΡΑΔΥΠΟΡΑ....ΕΝΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΠΛΑΣΜΑ--The Toughest Creature Ever Discovered On Earth

Ένα από τα πιο απίστευτα πλάσματα που υπάρχουν, γνωστό και σαν αρκούδα του νερού ή αλλιώς βραδύπορα...
Ορατό μόνο με μικροσκόπιο αλλά φοβερά ανθεκτικό και βρίσκεται σε όλα τα περιβάλλοντα ακόμα και στα πιο ακραία...
Ένα video, με δυνατότητα εμφάνισης ελληνικών υποτίτλων, τραβηγμένο αριστοτεχνικά που μας βάζει στο μικρόκοσμο της βραδύπορας....

Η " ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΗ " ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΤΟΥ CAPTAIN FANTASTIC

Η «ενοχλητική» υπερβολή του Captain Fantastic

 apenanti oxthi  ΤΑΙΝΙΕΣ

Μια ταινία ξεκινά από τον τίτλο της. Captain America εσείς, Captain Fantastic εμείς.
Μια χίπικη αλληγορία, ένα δριμύ κατηγορώ στον δυτικό τρόπο ζωής, στους ανθρώπους του σήμερα και τις συνήθειές τους.
Ο Ματ Ρος, ένας έμπειρος ηθοποιός, μπαίνει για δεύτερη φορά πίσω από την κάμερα και πατώντας στο δικό του εξαιρετικό σενάριο καταφέρνει κάτι που άλλοι, πολύ πιο έμπειροι απ’ αυτόν κινηματογραφιστές, δεν κατάφεραν ποτέ. Σε κάνει να συζητάς – και να γράφεις – γι’ αυτό που μόλις είδες. Υπέρμαχοι και πολέμιοι της «στρατευμένης» τέχνης βρίσκουν εδώ ακόμα μία ευκαιρία για διαξιφισμούς. Το θέμα της ταινίας είναι αυτό που εγείρει τις συζητήσεις – η ερώτηση «είναι καλή η ταινία;» περνάει σε δεύτερη μοίρα.

Υπόθεση

Ο Μπεν (ένας καταπληκτικός Βίγκο Μόρτενσεν) ζει μαζί με τη Λέσλι και τα έξι παιδιά τους μακριά από τον πολιτισμό. Μέσα στο δάσος. Όχι όμως κάπου στο παρελθόν, αλλά στο σήμερα. Εκεί έχει αναλάβει το σπουδαιότερο των έργων. Να διδάξει σε έξι νέους ανθρώπους, τα παιδιά του, όσα αυτός θεωρεί ότι πρέπει να ξέρουν. Η εκπαίδευση περιλαμβάνει ορειβασία, κυνήγι, ασκήσεις μάχης και πολύ, μα πολύ, διάβασμα. Όταν η μητέρα πεθαίνει, ο Μπεν και τα παιδιά κάνουν το ταξίδι προς τον πολιτισμό. Έρχονται σε επαφή με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Με όλους εμάς.

Με χιούμορ και συναίσθημα, ο Ρος οδηγεί τον ήρωά του πίσω στον κόσμο από τον οποίο αποφάσισε να ξεφύγει. Ο Μπεν έρχεται αντιμέτωπος με την κριτική των υπολοίπων σχετικά με τον τρόπο ζωής του και τον τρόπο με τον οποίο ανατρέφει τα παιδιά του. Άλλοτε αντιδρά και υπερασπίζεται με πάθος ιδέες και πρακτικές και άλλοτε αμφιβάλλει και ο ίδιος για το αν κάνει σωστά. Όπως κάθε πατέρας δηλαδή.

Δύο κόσμοι

Η ταινία είναι υπερβολική, θα πει κάποιος. Το story, οι ήρωες, τα πάντα. Όντως. Βλέπουμε τα παιδιά να σκοτώνουν με τα χέρια τους ζώα, να τρέμουν από το κρύο ως μέρος της εκπαίδευσής τους, ακόμα και να τρώνε την καρδιά ενός ελαφιού. Να γιορτάζουν τη μέρα του Νόαμ Τσόμσκι (ενός από τους μεγαλύτερους εν ζωή διανοητές) και όχι τα Χριστούγεννα, να συζητούν τις διαφορές τροτσκισμού και μαοϊσμού, να διαβάζουν βιβλία που και ενήλικες δυσκολεύονται να κατανοήσουν και άλλα πολλά. Υπερβολές.

Ο κόσμος αυτός που έχει φτιάξει ο Μπεν θα συναντήσει τον κόσμο μας. Τον κόσμο της αδερφής του, τον κόσμο του πεθερού του. Τον φυσιολογικό κόσμο της εποχής μας. Τον κόσμο που τρώει συνθετικά σκουπίδια, που περνάει τη μέρα του μπροστά σ’ έναν υπολογιστή, που λέει ψέματα στα παιδιά του για να μην τα πληγώσει, που δουλεύει για να καταναλώνει και καταναλώνει για να δουλεύει. Αυτές δεν είναι υπερβολές? Όχι, βέβαια. Τις αποδέχονται και τις ακολουθούν όλοι, άρα δεν είναι.

«Παντού, από τη λαϊκή κουλτούρα μέχρι το προπαγανδιστικό σύστημα, υπάρχει μια συνεχής πίεση να κάνουν τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι είναι άσχετοι και ότι ο μοναδικός τους ρόλος είναι να υποστηρίζουν αποφάσεις και να καταναλώνουν». – Νόαμ Τσόμσκι.

Τα παιδιά του Μπεν κυνηγούν τα ζώα στο δάσος για την τροφή, την ένδυση κτλ. Τα ξαδέρφια τους σκοτώνουν ανθρώπους και τέρατα στο ψηφιακό κόσμο και τρώνε νεκρά ζώα που κάποιος άλλος σκότωσε. Τα παιδιά του Μπεν γνωρίζουν ότι η μητέρα τους αυτοκτόνησε λόγω ψυχικών διαταραχών, τα ξαδέρφια τους μαθαίνουν απλώς ότι ήταν πολύ άρρωστη. Τα παιδιά του δάσους διδάσκονται μουσική, φιλοσοφία, επιστήμη και διαβάζουν τα μεγαλύτερα έργα της λογοτεχνίας, την ίδια ώρα που τα ξαδέρφια τους δεν αποχωρίζονται τα κινητά τους ούτε την ώρα του φαγητού και παρότι πηγαίνουν καθημερινά στο σχολείο, δε θυμούνται τίποτα, ούτε έχουν αναπτύξει κριτική ικανότητα. Απλώς διεκπεραιώνουν το ρόλο τους μέχρι να πάρουν τη θέση των γονιών τους.

Ποιος κόσμος είναι ο υπερβολικός? Του Νόαμ Τσόμσκι ή της Καρντάσιαν?

Ένα όμορφο λάθος

Προς το τέλος της ταινίας, ο Ρος μάλλον συνειδητοποιεί ότι πρέπει να κόψει και εισιτήρια και ψάχνει για έναν συμβιβασμό. Ότι ναι μεν ο Μπεν έχει τα δίκια του, αλλά – όπως τον βάζει να λέει – το παράκανε. «Όλα ήταν ένα όμορφο λάθος», μονολογεί ο πρωταγωνιστής.

Είναι πράγματι ο Μπεν ένας πεισματάρης αναχωρητής που αδιαφορεί για την πραγματικότητα, ένας αυταρχικός πατέρας? Τα παιδιά του μπορεί να είναι πραγματικά θαύματα, δεν παύουν όμως να είναι παιδιά. «Αν δεν είναι κάτι γραμμένο σε βιβλίο, δεν το ξέρω!» επαναστατεί ο μεγάλος γιος, όταν ερωτεύεται μια κοπέλα της ηλικίας του και προσπαθεί – μάταια – να επικοινωνήσει μαζί της.

Απομονωμένος μπορεί να ζήσει κάποιος όταν έχει γνωρίσει και τον άλλο κόσμο, τον έχει απορρίψει και έχει συνειδητά αποφασίσει τι θέλει. Τα παιδιά όμως δεν δικαιούνται να γνωρίζουν και την άλλη πλευρά? Πώς αποφασίζει κάποιος ερήμην τους? Πώς τα εκθέτει σε κινδύνους μόνο και μόνο για να τα φτιάξει «καθ’ ομοίωση»?

Τα παιδιά ωστόσο τον στηρίζουν. Τα παιδιά ξέρουν. Και ο Μπεν κοιτάει έξω από το παράθυρο κι αναρωτιέται. Τι μπορεί να κάνει και κυρίως ποιο είναι το σωστό. Είμαστε μαζί του. Γιατί τα όμορφα λάθη δεν τα μετανιώνεις ποτέ.

Ο κάπταιν Φαντάστικ δεν μπορεί παρά να ενοχλήσει. Όχι μόνο τους μικροαστούς (αυτό δεν είναι δα και κάτι το δύσκολο), αλλά όλους όσους πιστεύουν ακόμα σε –ισμούς. Όλους όσους βλέπουν την ταινία αναφωνώντας : «υπερβολές!».

Nick Gami

 apenanti oxthi 

Η ΦΟΝΙΚΗ ΛΙΜΝΗ ΠΟΥ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙ ΤΑ ΖΩΑ ΣΕ ΑΠΟΛΙΘΩΜΑΤΑ

Φονική λίμνη μετατρέπει τα ζώα σε απολιθώματα!

 ενας ελληνας

Η λίμνη Natron στην Τανζανία, κοντά στα σύνορα με την Κένυα, μοιάζει με
 επίγειο παράδεισο ωστόσο έχει ένα κρυφό μυστικό: σκοτώνει οτιδήποτε 
την πλησιάζει.
Με θερμοκρασίες που φτάνουν τους 60 βαθμούς Κελσίου και υψηλή αλκαλικότητα (pH 10.5)
 η λίμνη φιλοξενεί μόνο ένα είδος ψαριού (Alcolapia latilabris) και κυανοβακτήρια, έναν 
τύπο μπλε-πράσινων φυκιών. 

Επιπλέον, η λίμνη έχει εξαιρετικά υψηλές συγκεντρώσεις νάτρον, ενός ορυκτού
 που αποτελείται από χλωριούχο νάτριο και θειικό νάτριο, το οποίο εκτιμάται ότι 
προέρχεται από ηφαιστειακή στάχτη και μετατρέπει σε πέτρα τα ζώα που 
πεθαίνουν στα νερά της.

Δυστυχώς, η λίμνη αποτελεί τη μοναδική περιοχή αναπαραγωγής στην ανατολική 
Αφρική για 2,5 εκατομμύρια φλαμίνγκο, που τρέφονται με τα φύκια στα αφιλόξενα
 νερά της.
 Όταν το νερό εξατμίζεται, στη λίμνη σχηματίζονται μικρά νησάκια από αλάτι, πάνω
 στα οποία ξεκουράζονται τα φλαμίνγκο με κίνδυνο της ζωής τους. 

Μια θεωρία υποστηρίζει ότι τα ζώα ξεγελιούνται από την επιφάνεια της λίμνης που
 μοιάζει με γυαλί και παγιδεύονται στα νερά της με αποτέλεσμα να μετατρέπονται
 σταδιακά σε απολιθώματα επειδή το νερό είναι τόσο «βαρύ», που δεν μπορούν να
 ξεφύγουν.

Ο φωτογράφος Nick Brandt φωτογράφισε και παρουσιάζει μερικά πτηνά και 
νυχτερίδες που σκοτώθηκαν στη λίμνη και ξεβράστηκαν στις ακτές της. Όπως 
δήλωσε, απομάκρυνε τα ζώα από τη λίμνη και τα τοποθέτησε σε συγκεκριμένες 
στάσεις για να δείχνουν ζωντανά, σε μια προσπάθεια να τα αναστήσει μέσα από 
την τέχνη.

perierga.gr 

   

Πηγή: https://greek1.blogspot.com/2013/10/blog-post_6359.html#ixzz4aRSCcjpA 
®1Greek Σκέψου...δεν είναι παράνομο ακόμη 
Under Creative Commons License: Attribution 
Follow us: @1_Greek on Twitter | 1greek on Facebook

ΤΑ 3 ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΦΆΤΙΜΑ

Τα 3 μυστικά της Φάτιμα

Η Φάτιμα μιά μικρή πολη της Πορτογαλίας, έγινε διάσημη από τα θρησκευτικά 

οράματα που είχαν 3 μικρά παιδιά το 1917.

Τα 3 παιδιά, η Lucia Santos και τα δύο ξαδέρφια της, Jacinta and Francisco Marto,  είδαν 
σύμφωνα με τα λεγόμενα τους την Παναγία μέσα σ' ένα λαμπρό σύννεφο και τους ανήγγειλε 
πως θα εμφανιζόταν στο ίδιο σημείο κάθε 13 του μήνα, έως τον Οκτώβριο. Τους προέτρεψε σε
 μετάνοιες και πράξεις αυτοτιμωρίας για τη σωτηρία των αμαρτωλών,που τους φανέρωσε 3 
μεγάλα μυστικά.

Η  Lucia δημοσιοποίησε τα 2 από αυτά το 1941, ενώ το 3ο παρέμεινε κρυφό.
Μετά από απαίτηση του αρχιεπισκόπου της Leiria η lucia έγραφε σε επιστολή το μυστικό και 
το παρέδωσε στον Πάπα Πίο τον 12ο 1960.     

  

Σπάζοντας  τη σιωπή δεκαετιών, το Βατικανό έδωσε
 στη δημοσιότητα το πλήρες κείμενο του "τρίτου 
μυστικού της Φάτιμα" που θεωρήθηκε από τον Πάπα 
 Ιωάννη Παύλο τον 2ο, η προφητεία της δολοφονίας
 του, καθώς στο  προσκύνημα της Φατίμα, ο Πάπας 
Ιωάννης Παύλος ΙΙ δέχεται τη δεύτερη απόπειρα δολοφονίας 
του. Οι δυνάμεις ασφαλείας συλλαμβάνουν έναν ισπανό ιερέα,
 λίγο πριν επιτεθεί με την ξιφολόγχη του εναντίον του 
Ποντίφικα.

Φαίνεται όμωςπως αυτή δεν είναι όλη η αλήθεια, καθώς το 

όραμα των τριών παιδιών στα οποία η Παναγία είχε 

προφητεύσει το μέλλον του κόσμου είναι μάλλον ένα μήνυμα 

της Παναγίας για τη σωτηρία της ανθρωπότητας από τρομερές

 καταστροφές.

Το «Θαύμα της Φάτιμα» δεν έμεινε χωρίς αντίλογο. Την εποχή που συνέβησα;ν τα γεγονότα 

οι μασόνοι είχαν μεγάλη επιρροή στην Πορτογαλία και επιχειρούσαν να περιορίσουν την 

εξουσία της Καθολικής Εκκλησίας, ιδίως μετά την αντιμοναρχική Επανάσταση του 1910.
Πολλοί αντικληρικαλιστές θεωρούν το «Θαύμα της Φατίμα» ως μία προσπάθεια της Καθολικής

 Εκκλησίας να ανακτήσει την απολεσθείσα πολιτική της δύναμη.

Ίσως δεν είναι άσχετη και η προσπάθεια του Βατικανού να μεταστρέψει στον καθολικισμό τη

 Ρωσσία.   
Στο  περιοδικό «Ο Σταυροφόρος της Φατιμά» (τεύχος Νο.17,Απρίλης-Μάης 1985)διαβάζουμε:

«Έτσι η μεταστροφή λίγων Ρώσων στον Καθολικισμό[παπισμό] είναι τώρα μέρος των 

προετοιμασιών του Θεού για τον προσηλυτισμό της Ρωσίας, όταν ο Πάπας κι οι επίσκοποι 

τελικά υπακούν τη διαταγή της Κυράς μας της Φάτιμα να καθαγιάσουν [αφιερώσουν] τη Ρωσία

 με τον τρόπο που υπέδειξε ο Θεός. O λόγος για τον οποίο ο Ιησούς έδωσε αυτή τη 

συγκεκριμένη εντολή στον Πάπα και στους επισκόπους είναι διότι θέλει όλη η εκκλησία του

 ν’ αναγνωρίσει τον καθαγιασμό της Ρωσίας [δηλαδή τη μεταστροφή της στον παπισμό] ως έναν

 θρίαμβο της άσπιλης καρδίας της Μαρίας. Η Αδελφή Λουκία καταγράφει σ’ ένα γράμμα με 

ημερομηνία 18 Μαΐου 1936: «Κατ’ ιδίαν μίλησα στον Κύριο μας για το θέμα κι όχι πολύ καιρό 

πριν, Τον ρώτησα γιατί δεν θα μετέστρεφε [στον παπισμό] τη Ρωσία χωρίς τον Άγιο Πατέρα

 [τον Πάπα] να κάνει την καθαγίαση. Απάντησε: Γιατί θέλω όλη η Εκκλησία Μου ν’ αναγνωρίσει

 αυτήν την καθαγίαση ως θρίαμβο της άσπιλης καρδίας της Μαρίας ώστε να μπορέσει να 

επεκτείνει τη λατρεία του αργότερα και να βάλει την αφοσίωση στην άσπιλη καρδία [της 

Παναγίας] δίπλα στην αφοσίωση της ιερής καρδίας Μου.»

Η Λουσία Ντος Σάντος  έγινε μοναχή και πέθανε το 2005,
 σε ηλικία 97 ετών. Κατά τη διάρκεια της  ζωής της είδε και 
άλλες φορές την Παναγία. Μετά τον θάνατό της, ο 
καρδινάλιος Ράτζινγκερ (νυν Πάπας Βενέδικτος ο 16ος) 
διέταξε να σφραγιστεί ο τάφος της, προκειμένου να 
ξεκινήσει η διαδικασία αγιοποίησής της. Τα 2 ξαδέλφια της 
πέθαναν σε πολύ μικρή ηλικία εξ' αιτίας της Ισπανικής γρίπης,
 ο Φρανσίσκο το 1919 σε ηλικία 11 ετών και η Ζασίντα το 1920
 σε ηλικία 10 ετών.

Τα δύο αδέλφια ανακηρύχθηκαν Όσιοι από τον Πάπα Παύλο 


Ιωάννη Β' το 1989.
Σήμερα, συρρέουν κάθε χρόνο εκατομμύρια πιστοί στη Φάτιμα για να προσκυνήσουν στο 
μέρος όπου εμφανίστηκε η Παναγία, αποφέροντας πολύτιμο συνάλλαγμα στην περιοχή. Στο 
σημείο έχει δημιουργηθεί και μία πηγή, στα νερά της οποίας λέγεται πως όποιος μπει
 θεραπεύεται από κάθε ασθένεια.
Οι εμφανίσεις αυτές αντιμετωπίζονται με μεγάλη επιφύλαξη από την Ορθόδοξη εκκλησία.
Οι Άγιοι Πατέρες, ξέροντας ότι ο σατανάς μπορεί να μεταμορφωθεί σ’ άγγελο φωτός,και  μας
 συμβουλεύουν να είμαστε προσεκτικοί και δύσπιστοι με όλες τις εμφανίσεις στον ορατό κόσμο.  
«Αν είσαι ήσυχος με καλό τρόπο, επιθυμώντας να είσαι με το Θεό» λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο 
Σιναΐτης, «ποτέ μη δέχεσαι εμφανίσεις φυσικές ή πνευματικές, είτε έξω είτε μέσα στον εαυτό
 σου, ακόμα κι αν μπορεί να είναι μια εικόνα του Χριστού, ή ένας άγγελος, ή κάποιος Άγιος, ή
 αν ίσως εμφανιστεί φως, ή αποτυπωθεί στο νου. Πρόσεχε ,ώστε να μην καταλήξεις να 
πιστέψεις κάτι, ακόμα κι αν είναι κάτι καλό, και μην αιχμαλωτιστείς απ' αυτό πριν 
συμβουλευτείς εκείνους που είναι έμπειροι κι είναι ικανοί ν' αναλύσουν το θέμα, ώστε να μην
 υποστείς βλάβη. Ο Θεός δεν δυσαρεστείται με το πρόσωπο που είναι προσεκτικό με τον εαυτό
 του, ακόμα κι αν αυτό, από φόβο μήπως πλανηθεί, δεν αποδέχεται ακόμα κι εκείνο που είναι
 από Αυτόν, χωρίς συμβουλή και δοκιμή».

Πηγές: Βικιπαίδεια, Αντιαιρετικόν εγκώλπιον, 
kalyterotera.gr

Πηγή: https://greek1.blogspot.com/2012/11/TA-3-MISTIKS-TIS-FATIMA.html#ixzz4aSQ31HnS 
®1Greek Σκέψου...δεν είναι παράνομο ακόμη 
Under Creative Commons License: Attribution 
Follow us: @1_Greek on Twitter | 1greek on Facebook