ΕΙΧΑΝ ΟΙ ΔΡΥΪΔΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ;

HomeΙΣΤΟΡΙΑ

Είχαν οι Δρυΐδες ελληνική καταγωγή;

ενας ελληνας

Οι ομοιότητες με τον δρυ, το ιερό δέντρο των βασιλικών οίκων της Μακεδονίας και το 

μυστηριώδες ταξίδι του Έλληνα ευγενή στην Ιρλανδία

Οι Δρυΐδες αποτελούσαν την ιερατική τάξη στη Βρετανία, την Ιρλανδία και τη 

Γαλατία. Αναφορές κάνουν λόγο ότι υπήρξαν και σε άλλα μέρη της κελτικής

 δυτικής Ευρώπης  κατά την Εποχή του Σιδήρου.

 Τα έθιμα των Δρυίδων αποτελούσαν τμήμα του πολιτισμού όλων των φυλετικών

 ομάδων που ονομάζονταν Κέλτες και Γαλάτες από τους Έλληνες – Celtae και

 Galli από τους Ρωμαίους.

Οι Δρυίδες δεν άφησαν κάποιο μνημείο ή κάποιο άλλο στοιχείο της ύπαρξής τους. Εκτενείς 

αναφορές γίνονται από Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς. Μεταγενέστερα αναφέρθηκαν σε

 αυτούς και Ιρλανδοί συγγραφείς του Μεσαίωνα. Ενώ υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα

 σχετικά με τις θρησκευτικές πρακτικές των ανθρώπων από την Εποχή του Σιδήρου, για τους 

Δρυίδες δεν υπάρχει κάτι απτό. Διάφορες επαναλαμβανόμενες αναφορές στους Δρυΐδες τους

 εμφανίζουν να πραγματοποιούν ανθρωποθυσίες. Πίστευαν σε ένα είδος μετεμψύχωσης και

 είχαν υψηλή θέση στη γαλατική κοινωνία.

Οι δρυΐδες έγιναν γνωστοί μέσα από το κόμικς
 Αστερίξ των Γκοσινί και Ουντερζό, στο οποίο
 ένας από τους κύριους χαρακτήρες είναι ο 
δρυΐδης Πανοραμίξ που έφτιαχνε το μυστικό ζωμό.

Σχεδόν τίποτα δεν είναι γνωστό σχετικά με 
την άσκηση της θρησκευτικής λατρείας τους, 
εκτός από την ιεροτελεστία της βελανιδιάς και
 του γκι, όπως περιγράφει ο Πλίνιος ο 
Πρεσβύτερος.

Η πρώτη γνωστή αναφορά στους Δρυίδες 
χρονολογείται στο 200 π.Χ. Ενδιαφέρον έχει και η 
περιγραφή που προέρχεται από το Ρωμαίο στρατηγό
 Ιούλιο Καίσαρα στο Commentarii de Bello Gallico 
(δεκαετία του 50 π.Χ.).
Μεταγενέστεροι Ελληνορωμαίοι συγγραφείς επίσης
 ανέφεραν τους Δρυίδες. Μεταξύ αυτών ο Κικέρωνας,
 ο Τάκιτος, ο Ποσειδώνιος ο Ρόδιος, ο Λουκανό, ο 
Πομπόνιος Μελάς, ο Ιππόλυτος της Ρώμης, ο Δίωνα 
του Χρυσόστομου, ο Στράβωνας, ο Διονύσιος του 
Αλικαρνασσέως, ο Τιμαγένης και ο Πλίνιος ο 
πρεσβύτερος.

Μετά την εισβολή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στη Γαλατία, ο δρυϊδισμός 
καταστάλθηκε από τη ρωμαϊκή κυβέρνηση των αυτοκρατόρων του πρώτου αιώνα
 Τιβέριο και Κλαύδιο και εξαφανίστηκε από τα γραπτά μνημεία μέχρι το δεύτερο 
αιώνα.
Ο Τάκιτος αναφέρει ότι περί το 61 π.Χ. είχε ήδη αρχίσει η καταστολή του δρυϊδισμού και στα
 βρετανικά νησιά. Οι Δρυίδες εμφανίζονται επίσης σε ορισμένα μεσαιωνικά παραμύθια της
 εκχριστιανισμένης Ιρλανδίας όπως το “Táin Bó Cúailnge”, όπου περιγράφονται ως μάγοι.

Η σχέση των Δρυΐδων με τους Έλληνες

Οι δρυΐδες αποτελούσαν την ιερατική τάξη στη Βρετανία, 
Ιρλανδία και Γαλατία και πιθανόν σε άλλα μέρη της 
Κελτικής δυτικής Ευρώπης κατά την Εποχή του Σιδήρου.

Οι Δρυΐδες πήραν το όνομα τους από την βελανιδιά (δρυς)
 και ήταν ιερείς και φιλόσοφοι ενώ νομοθετούσαν και 
απένειμαν δικαιοσύνη.
Η βελανιδιά υπήρξε επίσης το ιερό δέντρο των ελληνικών
 βασιλικών οίκων της Μακεδονίας, γεγονός ιστορικά και
 αρχαιολογικά αποδεδειγμένο λόγω τους πλήθους 
ευρημάτων στους βασιλικούς μακεδονικούς τάφους με τα
 περίφημα βασιλικά διαδήματα.
Μάλλον, δεν είναι τυχαίο το ότι οι Δρυίδες πήραν το όνομα τους από το δέντρο δρυς
 (βελανιδιά), μια που το δέντρο αυτό ήταν ιερό για τους Έλληνες από τα βάθη της αρχαιότητας.
Ας μην ξεχνάμε την προφητική ιερή βελανιδιά στο μαντείο της Δωδώνης, το αρχαιότερο 
μαντείο στον κόσμο, το ιερό δέντρο της Γαίας και αργότερα του Δία.
Οι σημαντικότερες αναφορές στους Δρυΐδες περιγράφονται σε αρχαία έγγραφα, κυρίως της 
λατινικής γλώσσας. Τα σπουδαιότερα βιβλία, λόγω και του προσωπικού κύρους του σ
υγγραφέως αλλά και της πρόσβασης του τελευταίου στη γνώση καθώς και στην ιδία αντίληψη
 των γεγονότων, είναι τα συγγράμματα του Ιουλίου Καίσαρος που έχουν ως τίτλο 
«De Bello Gallico».
Μία σειρά βιβλίων στα οποία γράφει για την γεωγραφία και την κοινωνία των Γαλατών ή 
Κελτών, ο ίδιος ο αυτοκράτωρ της Ρώμης. (Gaius Julius Caesar, 13 Ιουλίου 100 π.Χ. – 15 
Μαρτίου 44 π.Χ.).

Η ελληνική καταγωγή των Δρυΐδων

Στο βιβλίο μυθιστορίας Lebor Gabála Érenn [Book of Invasions-Βιβλίο των Εισβολών] 
διαβάζουμε για τον Έλληνα Παρθολώνα, ο οποίος έφθασε στην Ιρλανδία μετά τον 
κατακλυσμό.
Λέγεται ότι ξεκίνησε από τη Μακεδονία ή Μέση Ελλάδα, με τη γυναίκα του, τους τρεις γιους 
του με τις γυναίκες τους και τρεις Δρυίδες, αδέλφια μεταξύ τους, τους Φίο, Αίολο και Φομόρη,
 (Fios, Eólas, Fochmarc), ονόματα που ετυμολογικά σημαίνουν, «Νόηση, Γνώση και Έρευνα».
Κάτοχοι αυτής της σοφίας ήταν οι Δρυίδες, Έλληνες μύστες, όπως συμπεραίνουμε από τα 
αρχαία κείμενα.
Στο ίδιο βιβλίο διαβάζουμε πως ο Παρθολών ήταν Έλληνας πρίγκηπας, ο οποίος σκότωσε 
τους γονείς του ελπίζοντας να κληρονομήσει το βασίλειο.
Το επεισόδιο αυτό του στοίχισε το ένα του μάτι και τον σημάδεψε με κακοτυχία. Παρόλα αυτά
 ήταν κύριος κάθε τέχνης. Απέκτησε συνολικά 7 γιους. Έπειτα από 30 χρόνια παραμονής 
στην Ιρλανδία πέθανε κοντά στην πόλη που σήμερα ονομάζεται Tallaght, όπου 120 χρόνια
 αργότερα, οι απόγονοι του χάθηκαν από πανώλη.

δημοσιεύθηκε αρχικά στον δικτυακό τόπο από τη Μαρίσσα Παππά στους apodyoptes

πηγη: ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.

Πηγή: https://greek1.blogspot.com/2017/02/blog-post_195.html#ixzz4Ya0r8qv7 
®1Greek Σκέψου...δεν είναι παράνομο ακόμη 
Under Creative Commons License: Attribution 
Follow us: @1_Greek on Twitter | 1greek on Facebook

Ο ΜΥΘΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΣΜΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

HomeΕπιστήμη και ΤεχνολογίαΜυθολογία

Ο μύθος που είναι κοσμική πραγματικότητα.

 ενας ελληνας

-Τι συνέβη όταν ο Κρόνος «επιτέθηκε» στον Εγκέλαδο

Μια φορά και έναν καιρό μέσα στο πυκνό σκοτάδι του Διαστήματος ζούσε ένας 
γίγαντας αερίου, ο Κρόνος, που ήταν γνωστός για τη ματαιοδοξία του. Σε αντίθεση
 με τους άλλους πλανήτες της γειτονιάς του εκείνος είχε καταφέρει να ξεχωρίζει 
χάρη στα πολλά και μεγάλα λαμπερά δαχτυλίδια του.

Κάποια στιγμή κοντά στον πλανήτη έκανε δειλά την εμφάνισή του ένα διαστημικό 
σώμα, ο Εγκέλαδος, που ήταν πολύ μικρότερο από αυτόν και έγινε γρήγορα 
δορυφόρος του. Ο δορυφόρος αυτός όμως ήταν επίσης πολύ φωτεινός και με 
όμορφη, λεία «επιδερμίδα».

Ο πλανήτης ζήλεψε και αποφάσισε να δείξει στον «αυθάδη» δορυφόρο ποιος είναι

 το αφεντικό. Τον πλησίασε και χρησιμοποιώντας τις πανίσχυρες βαρυτικές του

 δυνάμεις άρχιζε να τον «παρενοχλεί», να τον πιέζει. Ο δορυφόρος εκνευρίστηκε 

αφάνταστα και άρχισε να βράζει από μέσα του αφού δεν μπορούσε να αντιμετωπίσε

ι τον τεράστιο γείτονά του.

Αυτός ο «εκνευρισμός» όμως είχε επιπτώσεις στην εξωτερική εμφάνιση του 

δορυφόρου αφού τον έκανε να βγάζει καπνούς από τη... μύτη του και παράλληλα

 του προκάλεσε ρυτίδες στο πρόσωπο.

Αυτή τη φορά ο Κρόνος δεν είχε φάει ένα από τα «παιδιά» του αλλά απλά το είχε 

υποχρεώσει να ασχημύνει. Επιπλέον ο Κρόνος αφού ασχήμυνε τον δορυφόρο του, 

τον υποχρέωσε να του προσφέρει εσαεί όλα εκείνα τα υλικά που ανανέωναν και 

βελτίωναν τη δική του εμφάνιση. 

Ο Εγκέλαδος
Ο Εγκέλαδος είναι ένα παγωμένο φεγγάρι με διάμετρο μόλις 500 χιλιόμετρα και 

είναι καλυμμένος με πάγο που ανακλά το 90% του ηλιακού φωτός. Για τον λόγο 

αυτόν και οι επιστήμονες τον καταγράφουν ως το πιο ανακλαστικό σώμα του 

ηλιακού μας συστήματος.

Το διαστημικό σκάφος Cassini που εξερευνά τον Κρόνο και τα δεκάδες φεγγάρια 

του τα τελευταία χρόνια έχει κάνει πολύ σημαντικές παρατηρήσεις στον Εγκέλαδο

 αναδεικνύοντάς τον σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σώματα του ηλιακού μας 

συστήματος. Η βασικότερη ανακάλυψη του Cassini ήταν κάποιοι πίδακες που 

ξεπηδούν με ορμή προς το Διάστημα μέσα από μεγάλες σχισμές (ρωγμές) στο 

έδαφος.

Οι πίδακες εκτοξεύουν στο Διάστημα μεγάλες ποσότητες υδρατμών και παγωμένων

 υλικών με τα οποία ο Κρόνος ενισχύει και ανανεώνει τα δαχτυλίδια του.

Οι ωκεανοί
Τα ως τώρα στοιχεία δείχνουν ότι αυτοί οι πίδακες του Εγκέλαδου τροφοδοτούνται 

από έναν ωκεανό που βρίσκεται κάτω από την παγωμένη επιφάνειά του. Οι 

επιστήμονες έχουν εντοπίσει άλατα μέσα στους περίεργους πίδακες, κάτι που 

δείχνει ότι πιθανότατα ο υπόγειος ωκεανός βρίσκεται σε επαφή με τα πετρώματα 

στο εσωτερικό του δορυφόρου.

Αυτό καθιστά τον Εγκέλαδο σημαντικό στόχο για την αναζήτηση εξωγήινων 

μορφών ζωής, καθώς τα πετρώματα είναι πιθανό να τροφοδοτούν το νερό με 

χημικά συστατικά που είναι ζωτικά για την ανάπτυξη ζωής. Δεν είναι λοιπόν 

τυχαίο το γεγονός ότι οι διαστημικές υπηρεσίες εξετάζουν πολύ σοβαρά την 

οργάνωση μιας αποστολής εξερεύνησης στον παγωμένο δορυφόρο.

Επιβεβαίωση
Ομάδα ειδικών με επικεφαλής επιστήμονες του Ινστιτούτου Ερευνών Southwest 

στο Κολοράντο, μελετώντας τα διαθέσιμα στοιχεία που υπάρχουν για τον Εγκέλαδο

 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπεύθυνη για τα γεωλογικά φαινόμενα του

 δορυφόρου είναι η βαρυτική επίδραση του Κρόνου.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η επίδραση αυτή συμπιέζει το εσωτερικό του 

Εγκέλαδου δημιουργώντας περιοχές με μεγάλη θερμότητα και έντονη γεωλογική 

δραστηριότητα, με συνέπεια, μεταξύ άλλων, να εκτινάσσονται οι πίδακες του 

νερού από επιφανειακές ρωγμές.

Η νέα μελέτη που επιβεβαιώνει τον «μύθο» του Κρόνου και του Εγκέλαδου 

μετατρέποντάς τον σε κοσμική πραγματικότητα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση 

«Nature».


tovima.gr

Πηγή: https://greek1.blogspot.com/2015/03/mythos-pou-einai-kosmiki-pragmatikotita.html#ixzz4Ya8qPyTz 
®1Greek Σκέψου...δεν είναι παράνομο ακόμη 
Under Creative Commons License: Attribution 
Follow us: @1_Greek on Twitter | 1greek on Facebook

Ο ΓΕΡΟΣ ΚΑΙ Η ΜΑΓΙΚΗ ΠΕΤΡΑ

HomeΔιδακτικές ιστορίες και μύθοι

Ο ΓΕΡΟΣ ΚΙ Η ΜΑΓΙΚΗ ΠΕΤΡΑ

“Έχει ηλικία η αγάπη Σόλωνα; Γερνάει η αγάπη;”- από τη Βιολέττα Ψωφάκη

930μ.Χ.

O Σόλωνας βρίσκεται σκυμμένος πάνω από ένα τσουκάλι ανακατεύοντας με μεγάλη προσοχή 

και εστίαση. Τα χείλη του κουνιούνται, κι αν κάποιος τον πλησιάσει θ’ ακούσει τις 

ακατάληπτες λέξεις που ψιθυρίζει. Το ρυτιδιασμένο του πρόσωπο και τα λευκά, μακριά 

μαλλιά και γένια του μαρτυρούν πολλά χρόνια ζωής. Ίσως περισσότερα απ’ όσα δικαιούται…

Ρίχνει, με μία κίνηση θεατρική, λίγους σπόρους στο τσουκάλι και συνεχίζει να ανακατεύει για

 λίγα λεπτά ακόμη, με το βλέμμα γεμάτο προσδοκία. Τίποτα… Οι ώμοι του πέφτουν και 

κάθεται κουρασμένος και απογοητευμένος σ’ ένα ξύλινο σκαμπό. Το βλέμμα του κοιτάζει, 

χωρίς να βλέπει…

Άλλη μία αποτυχία… Προσπάθειες χρόνων άκαρπες. Δεν έχει καταφέρει ακόμη να βρει το 

τελευταίο συστατικό που του λείπει για να ολοκληρώσει το ελιξίριο της νεότητας. «Θα 

πεθάνω χωρίς να το έχω πετύχει» σκέφτεται αποκαρδιωμένος.

Από την άλλη άκρη της καλύβας ακούγεται ένας θόρυβος, απαλός αλλά συνεχής. Σηκώνεται 

και πάει προς τον πάγκο, που είναι γεμάτος από διάφορα εργαλεία, σκεύη και υλικά. Στην

 σκοτεινιά, ένα απαλό φως διακρίνεται και ο Σόλωνας αναζητά την πηγή του.

Ανακαλύπτει μία μικρή πέτρα, σχεδόν θαμμένη κάτω από κουτάλες, μπουκαλάκια κι 

αποξηραμένα φυτά. Την παίρνει στα χέρια του και τη νιώθει να πάλλεται στον ρυθμό της 

ανθρώπινης καρδιάς και να αναδύει θερμότητα. Κάτι σαν ηλεκτρικό ρεύμα τον διαπερνά και 

νιώθει την καρδιά του ν’ αλαφρώνει, κι ένα φως, γεμάτο ζωή, να γεμίζει ολόκληρο το σώμα 

του και να φωτίζει κάθε γωνιά της ύπαρξής του.

«Τι χρειάζεσαι;» η ερώτηση έρχεται από παντού, από το νου, την καρδιά, την κοιλιά, τα 

χέρια του… Ζητάει επιτακτικά απάντηση.

Τινάζει λίγο το κεφάλι του για να διώξει το μούδιασμα και απαντά :«Την αιώνια νιότη».

«Τι είναι τόσο σημαντικό στη νιότη ώστε να την επιδιώκεις;» «Η ορμή, η δύναμη, 

η ενεργητικότητα, η αθωότητα, η ελαφρότητα, τα όνειρα, οι προσδοκίες, η ζωή» 

απαντά και η φωνή του ίσα που ακούγεται.

«Είσαι διατεθειμένος να κάνεις τα πάντα για να την αποκτήσεις;»

Το ρυτιδιασμένο πρόσωπο του Σόλωνα ρυτιδιάζει ακόμη περισσότερο, αν και θα έλεγε 

κάποιος πως κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο. Μετά από σκέψη απαντά «Ναι, δεν μπορώ 

άλλο να υπομείνω το βάρος που με κάνει να σέρνομαι στη γη».

«Αλήθεια Σόλωνα, δεν έχεις βρει άλλον τρόπο ν’ απελευθερωθείς από αυτό το βάρος;»

Ο Σόλωνας θα ορκιζόταν πως η φωνή ακούστηκε λίγο ειρωνική….

«Για σκέψου λίγο» τον προέτρεψε.

«Η νιότη είναι ζωή» απάντησε αυτός αμυντικά, «είναι ελαφρότητα, χαρά, πτήσεις πάνω 

από βουνά και κοιλάδες, χορός στους αγρούς, αναζήτηση χωρίς φόβο… Ζω στο μισοσκόταδο, 

σέρνοντας το σαρκίο μου, με το φόβο πως η κάθε μέρα μπορεί να επιφέρει τον θάνατό μου».

«Θυμάσαι μήπως πότε αποφάσισες να ασχοληθείς με τον θάνατο κι έπαψες ν’

 ασχολείσαι με τη ζωή;»

Ο Σόλωνας πάγωσε, μνήμες άρχισαν να επιτίθενται σαν κοράκια στο θολωμένο του μυαλό. Τόσος πόνος, τόσος θάνατος, τόσο αίμα… Χρόνια τα απωθούσε και τώρα εμφανίστηκαν όλα μπροστά του, τα έβλεπε, τα μύριζε, τα άγγιζε… Ξέσπασε σε κλάματα, σωριάστηκε στο βρώμικο πάτωμα τρέμοντας και κουλουριάστηκε. Τα δάκρυα ακολουθούσαν τα ρυάκια των ρυτίδων του και κατέληγαν στο χιλιοφορεμένο πουκάμισό του, που μετά από λίγο μούσκεψε τελείως.

Έμεινε ώρες έτσι, ίσως και μέρες. Δεν ένιωθε τον χρόνο, δεν ένιωθε τίποτα πέρα από πόνο, βυθισμένος στον γκρίζο κόσμο του. Η θερμότητα της πέτρας έγινε πολύ έντονη στην παλάμη του, σχεδόν τον έκαψε. Την ένιωσε να τον τραβάει, την ακολούθησε και βγήκε στο φως.

 «Πώς νιώθεις, λοιπόν, τώρα;» ρώτησε η φωνή με συμπόνοια.

Σήκωσε το κεφάλι του και ανακάθισε. Κοίταξε

 γύρω του και το βλέμμα του στάθηκε στο φως που έμπαινε από τα βρώμικα παράθυρα, αχνό

 αλλά παρηγορητικό. Στάθηκε στα πόδια του κι έκανε μερικά βήματα, ένιωσε να κινείται ανάλαφρα, το βάρος δεν υπήρχε πια. Ένιωθε συναισθήματα που για χρόνια του ήταν απρόσιτα. Ένιωθε ήρεμος, ένιωθε ειρήνη.

«Πόσο σημαντική είναι η νιότη του σώματος για σένα, τώρα, Σόλωνα;»

«Σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ» είπε κοιτώντας την πέτρα στο χέρι του.

«Σ’ ευχαριστώ που μου έδειξες πως η ψυχή και η καρδιά είναι πάντα νέες, πως ο 

πόνος δεν είναι μονόδρομος, πως υπάρχει επιλογή. Έψαχνα τη νιότη γιατί είχα 

χάσει τη ζωή μου. Βλέπω καθαρά τώρα, πως όταν ο πόνος δεν καταλαμβάνει χώρο

 μέσα μου, τον καταλαμβάνει η αγάπη».

«Έχει ηλικία η αγάπη Σόλωνα; Γερνάει η αγάπη;

«Η αγάπη είναι πέρα και πάνω από τον χώρο και τον χρόνο» είπε ο Σόλωνας. «Το 

είχα ξεχάσει… Είχα ξεχάσει πως είναι να ζεις πραγματικά. Αν είχα αγγίξει τη ζωή 

με όλες μου τις αισθήσεις, αν είχα ζήσει, έστω και για λίγες μέρες, σ’ αυτά τα χρόνια,

 δεν θα με απασχολούσε η νιότη…»

«Ποιος είσαι Σόλωνα;»

«Είμαι η ζωή, η νιότη, είμαι ο οίκος στον οποίο κατοικεί η αγάπη, ο οίκος στον οποίο κατοικεί 

η οικογένειά μου. Δε με άφησαν αυτοί, εγώ τους άφησα… Τώρα όμως, τους ξαναβρήκα. Τώρα 

επανενωθήκαμε και η καρδιά μου γαλήνεψε…»

«Είσαι το μήνυμα Σόλωνα, πρόσφερε τον εαυτό σου στον κόσμο».

πηγη: apodyoptes

Πηγή: https://greek1.blogspot.com/2017/02/blog-post_121.html#ixzz4YYt7ndha 
®1Greek Σκέψου...δεν είναι παράνομο ακόμη 
Under Creative Commons License: Attribution 
Follow us: @1_Greek on Twitter | 1greek on Facebook