Η ΓΟΡΓΟΝΑ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ

Γε­ώρ­γιος Πα­πα­θα­να­σό­που­λος: Ἡ γορ­γό­να τοῦ βου­νοῦ

Posted on 6 Φεβρουαρίου 2017 by planodion

Γε­ώρ­γιος Πα­πα­θα­να­σό­που­λος

Ἡ γορ­γό­να τοῦ βου­νοῦ

ΑΠΟΥ ΤΡΙΑ ΜΙΛΙΑ ἀ­νοι­χτὰ ἀ­πὸ τὴν ἀ­κτή, ἐ­κεῖ στὸ Μπο­χώ­ρι στὶς ἐκ­βο­λὲς τοῦ Εὔ­η­νου, μιὰ φθι­νο­πω­ρι­νὴ νύ­χτα, ἕ­να τη­νια­κὸ Μπάρ­κο Μπέ­στια μὲ ἑ­ξήν­τα ἑ­πτὰ θα­λασ­σό­λυ­κους πλή­ρω­μα καὶ εἴ­κο­σι τέσ­σε­ρα κα­νό­νια, πλεύ­ρι­σε τὸ πει­ρα­τι­κὸ τὸ Σιρ­κου­ί, τὸ μι­σο­βυ­θι­σμέ­νο ἀ­πὸ τὶς κα­νο­νι­ὲς κι ἔ­ρι­ξε κά­βους στὴν πρύ­μνη μὲ γάν­τζους καὶ τὸ τρά­βη­ξε κον­τὰ καὶ πή­δη­ξαν ἀ­πά­νω οἱ νη­σι­ῶ­τες μὲ στι­λέ­τα καὶ τσε­κού­ρια κι ἔ­γι­νε τρο­με­ρὴ μά­χη σῶ­μα μὲ σῶ­μα μὲ τοὺς πει­ρα­τὲς καὶ τοὺς σκό­τω­σαν ὅ­λους, χά­νον­τας καὶ αὐ­τοὶ δε­κα­τρεῖς ἄν­τρες. Δύ­ο μό­νο σώ­θη­καν ἀ­πὸ τοὺς πει­ρα­τὲς ὁ Θα­νά­σης ἀ­πὸ τὸ Ὀ­ρει­νὸ τῶν Κρα­βά­ρων κι ὁ Χου­ὰν ὁ Ἰ­σπα­νὸς ἀ­πὸ τὴν Καρ­θα­γέ­νη. Ὁ Θα­νά­σης, μὲ τὸ πουγ­γὶ γε­μά­το χρυ­σὲς λί­ρες, ποὺ εἶ­χε ἐν­θυ­λα­κώ­σει ἀ­πὸ τοὺς κούρ­σους, κρε­μα­σμέ­νο στὸ σβέρ­κο, πρό­λα­βε κι ἔ­ρι­ξε μιὰ λάν­τζα ἀ­πὸ τὴν ἀν­τί­θε­τη τὴν κά­πως ἀ­θέ­α­τη καὶ σκο­τει­νὴ πλευ­ρὰ τοῦ Σιρ­κου­ί, ὅ­πως αὐ­τὸ ἔ­γει­ρε νὰ βυ­θι­στεῖ καὶ γλί­στρη­σε ἀ­θό­ρυ­βα στὸ νε­ρὸ καὶ μὲ τὰ κου­πιὰ ἔ­βα­λε πλώ­ρη γιὰ τὴν ἀ­κτή. Ὁ Χου­άν, ποὺ γιὰ νὰ σω­θεῖ σκαρ­φά­λω­σε στὸ κα­τάρ­τι, βού­τη­ξε ἀ­πὸ ψη­λὰ στὰ νε­ρά, κο­λύμ­πη­σε γρή­γο­ρα καὶ πι­ά­στη­κε μὲ τὸ δε­ξὶ στὴν πλευ­ρὰ τῆς βάρ­κας καὶ φώ­να­ξε «ayuda colega». Ὁ Θα­νά­σης σή­κω­σε ψη­λά το κου­πὶ καὶ τοῦ τσά­κι­σε τὰ δά­χτυ­λα ἔ­τσι ὅ­πως ἦ­ταν γαν­τζω­μέ­να στὸ ξύ­λο κι ἔ­μει­νε ὁ Χου­ὰν στὸ νε­ρὸ νὰ τὸν φά­νε τὰ σκυ­λό­ψα­ρα. «Ἄ­ϊ στὸ δι­ά­ο­λο βρο­μό­σκυ­λο», εἶ­πε ὁ Θα­νά­σης κα­θὼς κα­τέ­βα­ζε μὲ δύ­να­μη τὸ κου­πί.

       Μὲ τὰ ρεύ­μα­τα καὶ τὰ κου­πιὰ βγῆ­κε στὴν ἀ­κτή, ἐ­κεῖ δί­πλα στὸ δέλ­τα, ξε­θε­ω­μέ­νος, τρά­βη­ξε τὴ βάρ­κα καὶ τὴ στέ­ρι­ω­σε στὴν ἄμ­μο κι ἔ­πε­σε ἀ­νά­σκε­λα καὶ κοι­μή­θη­κε. Βγῆ­καν τὰ ξη­με­ρώ­μα­τα οἱ γορ­γό­νες κι ἔ­παι­ζαν καὶ τρα­γου­δοῦ­σαν με­λω­δι­κά, ἐ­κεῖ στὶς ξέ­ρες, ποὺ σμί­γουν τὰ γλυ­κὰ νε­ρὰ τοῦ πο­τα­μοῦ μὲ τ΄ ἁλ­μυ­ρὰ τῆς θά­λασ­σας καὶ ξύ­πνη­σε ὁ Θα­νά­σης κι ἔ­δω­σε ἕ­να σάλ­το κι ἔ­πι­α­σε μιὰ μι­κρὴ ὄ­μορ­φη γορ­γό­να, ποὺ εἶ­χε πλη­σιά­σει στὰ ρη­χά, ἐ­νῶ οἱ ἄλ­λες ἔ­φευ­γαν τρο­μαγ­μέ­νες. Τῆς ἔ­δε­σε τὰ λε­πτά της τὰ χέ­ρια πί­σω καὶ τὴν κρά­τη­σε σὲ ὁ­μη­ρί­α. Αὐ­τὴ ἔ­κλα­ψε καὶ τὸν πα­ρα­κα­λοῦ­σε νὰ τὴν ἀ­φή­σει, ἀλ­λὰ ὁ Θα­νά­σης ἦ­ταν σκλη­ρὸς πει­ρα­τὴς καὶ δὲν τὴ λευ­τέ­ρω­σε.

       Ὅ­ταν ξη­μέ­ρω­σε ἔ­ρι­ξε τὴ γορ­γό­να στὴ λάν­τζα μπῆ­κε στὸ πο­τά­μι καὶ προ­χώ­ρη­σε κόν­τρα στὸ ρεῦ­μα, πέ­ρα­σε τὴ γέ­φυ­ρα Μπα­νιά, τὴν Πεί­να, τὸ Κα­ρέ­λι, τὸ το­ξω­τὸ γε­φύ­ρι τῆς Ἀρ­το­τί­βας κι ἔ­φτα­σε στὸ Βαλ­τσό­ρε­μα στὸ νε­ρό­μυ­λο. Ὁ μυ­λω­νὰς τὸν βο­ή­θη­σε νὰ δέ­σει τὴ βάρ­κα καὶ νὰ βγά­λει τὴ μι­κρὴ γορ­γό­να ἔ­ξω. Τὸν φί­λε­ψε τὸ Θα­νά­ση ζε­στὸ ψω­μὶ καὶ τσί­που­ρο καὶ τοῦ ΄στρωσε, πα­ρέ­κει, ἕ­να ἀ­χυ­ρό­στρω­μα καὶ κοι­μή­θη­κε. Ὁ πο­νό­ψυ­χος ὁ μυ­λω­νὰς ἔ­κο­ψε τὸ σχοι­νὶ κι ἄ­φη­σε τὴ μι­κρὴ γορ­γό­να νὰ μπεῖ λί­γο στὸ νε­ρὸ στὴν κά­λα­νη τοῦ μύ­λου, ἀλ­λὰ τὸ στοι­χει­ὸ βρῆ­κε τὸ στοι­χεῖ­ο του καὶ κο­λύμ­πη­σε ἀ­νά­πο­δα στὸ ρεῦ­μα, βγῆ­κε στὴ δέ­ση καὶ μ΄ ἕ­ναν πῆ­δο χά­θη­κε μέ­σα στὸ πο­τά­μι.

       Ὅ­ταν ξύ­πνη­σε ὁ Θα­νά­σης, ἔ­δει­ξε λί­γο πει­ραγ­μέ­νος, ποὺ δὲν βρῆ­κε τὴ γορ­γό­να, ἀλ­λὰ αὐ­τὸ ἦ­ταν ὅ­λο καὶ δὲν ἔ­δω­σε συ­νέ­χεια. Ἔ­φυ­γε γιὰ τὸ χω­ριό του τὸ Ὀ­ρει­νό, πρὸς τὰ βου­νὰ τὰ Κρα­βα­ρί­τι­κα, μέ­σα ἀ­πὸ τὸν Καμ­πλά­κι καὶ τ΄ Ἀ­χλα­δό­κα­στρο. Στὸν μυ­λω­νὰ ἄ­φη­σε τὴ λάν­τζα κι αὐ­τὸς τὴν ἔ­κα­ψε τὸ χει­μώ­να στὴ φω­τιὰ γιὰ συνὰ ζε­στα­θεῖ, για­τὶ δὲν εἶ­χε τί ἄλ­λο νὰ τὴν κά­νει. Ὁ Θα­νά­σης πῆ­γε στὸν Ἅ­ι Νι­κό­λα στὸ Ὀ­ρει­νὸ καὶ ξο­μο­λο­γή­θη­κε κι ὁ παπ­πᾶς τὸν ὑ­πο­χρέ­ω­σε σὲ αὐ­στη­ρὴ νη­στεί­α σα­ράν­τα ἡ­με­ρῶν καὶ με­τὰ τὴ νη­στεί­α τὸν με­τά­λα­βε καὶ συ­χω­ρέ­θη­καν οἱ ἁ­μαρ­τί­ες του, ἀ­φοῦ ἐ­κεῖ­νος ἄ­φη­σε λί­γες λί­ρες κουρ­σά­ρι­κες γιὰ τὸ να­ό. Ὁ Θα­νά­σης, μὲ ἀ­λα­φρω­μέ­νη τὴ συ­νεί­δη­σή του πλέ­ον, ἔ­χτι­σε τὸ σπί­τι του κι ὁ λα­ϊ­κὸς τε­χνί­της, ποὺ κα­τὰ δαι­μο­νι­κὴ συ­νερ­γία ἦ­ταν γιὸς τοῦ μυ­λω­νᾶ, σκά­λι­σε στὸν μπρο­στι­νὸ τοῖ­χο τοῦ σπι­τιοῦ μιὰ μι­κρὴ γορ­γό­να ὁ­λό­λευ­κη μὲ ὡ­ραῖ­α γα­λά­ζια μαλ­λιὰ νὰ πέ­φτουν στοὺς λε­πτοὺς ὤ­μους, χέ­ρια σὲ κί­νη­ση χο­ροῦ στὸ νε­ρό, ὄ­μορ­φα καὶ σφρι­γη­λὰ νε­α­νι­κὰ στή­θη καὶ πτε­ρύ­για σὲ δι­ά­φο­ρες ἀ­πο­χρώ­σεις τοῦ γα­λά­ζιου. Ὑ­πέ­γρα­ψε τὸ ἔρ­γο του μὲ κόκ­κι­νη μπο­γιά, χω­ρὶς νὰ δώ­σει κά­ποι­α ἐ­ξή­γη­ση γιὰ τὴν ἔμ­πνευ­σή του.

       Αὐ­τὴ εἶ­ναι ἡ ἱ­στο­ρί­α γιὰ τὸ πὼς βρέ­θη­κε ἡ γορ­γό­να στὸ Ὀ­ρει­νό, ἐ­κεῖ στὰ χί­λια μέ­τρα ψη­λὰ στὰ βου­νά. Καὶ συγ­χρό­νως εἶ­ναι καὶ ἡ ἀ­πάν­τη­ση τοῦ πρω­το­πο­ρια­κοῦ λα­ϊ­κοῦ καλ­λι­τέ­χνη στοὺς ἔκ­πλη­κτους πα­ρα­θε­ρι­στὲς καὶ στοὺς δι­α­φό­ρους ἐ­ρω­τι­δεῖς κι αὐ­τό­κλη­τους κρι­τι­κούς.

Πη­γή: Πρώτη δημοσίευση.

Γε­ώρ­γιος Πα­πα­θα­να­σό­που­λος. (Κά­τω Χρυ­σο­βί­τσα, Αἰ­τωλ/νίας, 1955). Σπού­δα­σε οἰ­κο­νο­μι­κὰ στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο Πει­ραι­ᾶ. Ἐρ­γά­σθη­κε στὴν Ἐμ­πο­ρι­κὴ Τρά­πε­ζα. Γρά­φει δι­η­γή­μα­τα ἐ­δῶ καὶ δύ­ο χρό­νια.

Filed under: Ελληνικά,Μύθοι,Παπαθανασόπουλος Γ.,Περιγραφή,Συγκρούσεις,Τέχνη,Φύση-Ζώα,Φανταστικό | στὸ Γε­ώρ­γιος Πα­πα­θα­να­σό­που­λος: Ἡ γορ­γό­να το

4 ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΡΙΞΕΙ Η ΓΡΙΠΗ ΣΤΟ ΚΡΕΒΆΤΙ

4 (εγγυημένοι) τρόποι για να μην σε ρίξει η γρίπη στο κρεβάτι – Ειδικός συμβουλεύει

2

27

Το κοινό κρυολόγημα είναι σε έξαρση αυτή την εποχή. Η συχνή εναλλαγή της θερμοκρασίας, η πολυκοσμία, τα μικρόβια που πολλαπλασιάζονται, το ανοσοποιητικό που βάλλεται από την αύξηση των υποχρεώσεων είναι αυτά που οδηγούν σε συμπτώματα όπως φτέρνισμα, πονόλαιμο, βήχα και βουλωμένη μύτη.

Μπορείτε να “κολλήσετε” εισπνέοντας τον ιό ακόμα κι αν κάθεστε κοντά σε κάποιον που φταρνίζεται, ή ακουμπώντας την μύτη, τα μάτια, το στόμα, αφού πρώτα έχετε ακουμπήσει μια επιφάνεια μολυσμένη με τον ιό.

Υπάρχουν τρόποι αυτοθεραπείας και με την απαραίτητη συνέπεια μπορεί να έρθει άμεσα η ίαση.

• Η διατροφή παίζει καθοριστικό ρόλο στην θεραπεία του κρυολογήματος. Ο καθηγητής Ron Eccles από το πανεπιστήμιο του Cardiff, μιλώντας στην Daily Mail έδωσε συμβουλές και αποκάλυψε ότι το τσάι από βότανα, ο χυμός πορτοκαλιού, συστατικά όπως το τζίντζερ, το κάρι, το τσίλι, οι πιπεριές, το σκόρδο, διάφορα καυτερά μπαχάρια που φημίζονται για τις αντιβακτηριακές τους ιδιότητες, οι πρωτείνες που περιέχονται σε τροφές όπως το ψάρι και το κοτόπουλο, βοηθούν στην ανοσολογική απόκριση και τονώνουν αμέσως το ανοσοποιητικό μας σύστημα.

• Η πλύση με αλατόνερο μπορεί να είναι άκρως αποτελεσματική. Σπάει τη ρινική συμφόρηση, απομακρύνει τα βακτηρίδια και τα σωματίδια του ιού. Μπορείς να ανακατέψεις 1/4 κουταλάκι του γλυκού αλάτι, 1/4 κουταλάκι του γλυκού μαγειρική σόδα και τα ανακατεύεις σε 250 γραμ ζεστό νερό. Χρησιμοποίησε μια σύριγγα χωρίς βελόνα. Κράτησε το ένα ρουθούνι κλειστό εφαρμόζοντας ελαφρά πίεση των δαχτύλων, ενώ ψεκάζεις το μείγμα αλατιού στο άλλο ρουθούνι.
• Η ξεκούραση είναι καθοριστικός παράγοντες για την γρήγορη ίαση του κρυολογήματος. Κοιμήσου καλά, χαλάρωσε. Η ξεκούραση είναι βοηθητικός παράγοντας για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος.
• Οι γαργάρες μπορούν να καταπραύνουν και να ενυδατώσουν έναν πονεμένο λαιμό. Κάνε γαργάρες με μισό κουταλάκι του γλυκού αλάτι διαλυμένο σε 250 γραμ ζεστό νερό, 3-4 φορές την ημέρα.
• bovary.gr

πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2017/02/4-%ce%b5%ce%b3%ce%b3%cf%85%ce%b7%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf%ce%b9-%cf%84%cf%81%cf%8c%cf%80%ce%bf%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b7%ce%bd-%cf%83%ce%b5-%cf%81%ce%af%ce%be%ce%b5%ce%b9.html#ixzz4XvBXZRWF

ΤΡΟΦΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΝΥΣΤΑΖΟΥΝ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ

Οι αναπάντεχες τροφές που σε νυστάζουν στο γραφείο

Διώξε αυτά τα σνακ ή γεύματα από την ημερήσια διατροφή σου και δούλεψε με περισσότερη όρεξη και φουλ ενέργεια.

 Νίκος Αγάθος

Οι μπανάνες είναι σαν τα υπνωτικά

Υπάρχει ένας σοβαρός ιατρικός λόγος που οι μπανάνες προτείνονται ως «φάρμακο» για τις μυϊκές κράμπες: το πολύ μαγνήσιο που περιέχουν βοηθά στη χαλάρωση των μυϊκών κυττάρων. Και όπως λέει η Blake-Gumbs «…μαγνήσιο δίνουμε σε ασθενείς με προβλήματα αϋπνίας και αυτό τα λέει όλα».

> Άλλαξέ το: «Για ενδιάμεσο φρούτο στη μέση της ημέρας προτίμησε εσπεριδοειδή. Τα αντιοξειδωτικά πορτοκάλια και μανταρίνιααφυπνίζουν το νευρικό σύστημα και σε γεμίζουν ενέργεια», λέει η γιατρός.

Η ζάχαρη που σε νανουρίζει

Λίγο περισσότερη ζάχαρη στον καφέ συν ένα ντόνατ κατά τη διάρκεια του meeting, όντως παρέχουν υψηλή ενέργεια την ώρα που τη χρειάζεσαι περισσότερο. Όμως, αμέσως μετά, ο οργανισμός καταρρέει.Μαζί με ένα γλυκό ή κέικ σοκολάτας που θα κεράσει ο συνάδελφος λόγω εορτής, το σώμα σου μπαίνει σε κατάσταση λήθαργου.
Η Moore εξηγεί: «Μετά την κατανάλωση τροφών με ζάχαρη, λίπος και απλούς υδατάνθρακες, το πάγκρεας παράγει ινσουλίνη, ουσία που αυξάνει την παραγωγή τρυπτοφάνης στον εγκέφαλο. Η τελευταία με τη σειρά της μετατρέπεται στο νευροδιαβιβαστή σεροτονίνη και οδηγεί τον εγκέφαλο σε πλήρη αποχαύνωση».

Άλλαξέ το: «Έρευνες δείχνουν ότι η κατανάλωση τροφών με χαμηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη και λιπαρά, παράγει λιγότερα γαστρικά υγρά και ένζυμα που βοηθούν στη χώνεψή τους κι αυτό όχι απλώς μας απαλλάσσει από πεπτικά προβλήματα, αλλά κρατά και την ενέργειά μας σταθερή. Μια μπάρα δημητριακών με μέλι ή μια χούφτα αποξηραμένα φρούτα χωρίς προσθήκη ζάχαρης είναι το ιδανικό “γλυκό” σνακ που θα διατηρήσει την ενέργειά σου ψηλά για ώρες», συμβουλεύει η Moore.

Πηγή:  gr.askmen.com

πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2017/02/%ce%bf%ce%b9-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%87%ce%b5%cf%82-%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%86%ce%ad%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%83%ce%b5-%ce%bd%cf%85%cf%83%cf%84%ce%ac%ce%b6%ce%bf%cf%85.html#ixzz4XvCle7DQ

" ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΑ " ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΑΦΟΤΟΥ ΤΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΤΕ

Αναψυκτικά: Τι θα σας συμβεί λίγες μέρες αφότου τα σταματήσετε…

• Από Μιχάλης Θερμόπουλος
 
• 09 Αυγούστου 2016 | 15:00

Για πολλούς ανθρώπους τα αναψυκτικά είναι ένα είδος εξάρτησης, όπως το κάπνισμα και το αλκοόλ. Αισθάνονται πολύ ωραία, όταν πίνουν αναψυκτικά, αλλά όπως και κάθε άλλη κατάχρηση, έτσι και αυτή προκαλεί αλυσιδωτές επιπτώσεις στην υγεία τους.

Ένας τρόπος για να πειστεί κανείς (αν και δεν θα έπρεπε να χρειάζεται αυτό) να περιορίσει (τουλάχιστον ) τα αναψυκτικά που πίνει, είναι να γνωρίζει τι θα συμβεί στο σώμα του, αν το κάνει...

1. Καρδιά: Έρευνα του 2012 από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ έδειξε ότι τα ζαχαρούχα ποτά (όπως τα αναψυκτικά) αυξάνουν τον κίνδυνο ενός ατόμου για χρόνια καρδιακή νόσο. Οι συμμετέχοντες που έπιναν πολλά αναψυκτικά 20% πιο πιθανό να υποστούν καρδιακή προσβολή, σύμφωνα με τους ερευνητές. Μια άλλη μελέτη, που δημοσιεύθηκε το 2011, έδειξε ότι τα ζαχαρούχα ποτά αυξάνουν την αρτηριακή πίεση ενός ατόμου, και μάλιστα με τρόπο ανάλογο με την ποσότητα αναψυκτικών που καταναλώνει.
2. Εγκέφαλος: Η ζάχαρη και η καφεΐνη που παίρνετε από ένα αναψυκτικό, σαφώς και θέτει τον εγκέφαλό σας σε εγρήγορση και σας βοηθάει προσωρινά να αυξήσετε την προσοχή/εστίασή σας. Αλλά μακροπρόθεσμα υπάρχουν αρνητικές επιπτώσεις. Μια μελέτη έδειξε ότι η μακροχρόνια κατανάλωση ζάχαρης μπορεί να οδηγήσει σε διαταραχή της μάθησης, της μνήμης και της συμπεριφοράς. Διάφορες άλλες μελέτες έχουν επίσης δείξει μια σύνδεση μεταξύ της αυξημένης κατανάλωσης αναψυκτικών και του κινδύνου της νόσου του Αλτσχάιμερ ή άλλων μορφών άνοιας.
3. Δόντια: Τα αναψυκτικά καταστρέφουν τα δόντια και αυτό είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Σύμφωνα, μάλιστα, με έρευνα του 2013, σε ορισμένες ακραίες περιπτώσεις αυτή η ζημιά στα δόντια μπορεί να είναι ανάλογη με εκείνη ενός εξαρτημένου από την μεθαδόνη ατόμου. Το κιτρικό οξύ στα αναψυκτικά διαβρώνει το σμάλτο των δοντιών, καθιστώντας τα πιο μαλακά και πιο ευάλωτα στην τερηδόνα και το κιτρίνισμα.
4. Κύστη: Τα αναψυκτικά είναι διουρητικά, κατ 'ουσίαν, πράγμα που σημαίνει ότι σας κάνουν να θέλετε να κατουρήσετε επειγόντως και συχνότερα. Έχει επίσης αποδειχτεί ότι ερεθίζουν και οξύνουν τις λοιμώξεις της ουροδόχου κύστης, ή του γενικότερου ουροποιητικού συστήματος.
5. Οστά: Ο περιορισμός της κατανάλωσης αναψυκτικών θα μειώσει και τον κίνδυνο οστεοπόρωσης. Επίσης, όσο λιγότερα αναψυκτικά πίνετε, τόσο πιο αποτελεσματικά θα μπορεί ο οργανισμός σας να μετατρέψει το γάλα (ή άλλες τροφές που κάνουν καλό στα οστά) σε ασβέστιο.
6. Νεφροί: Μελέτες έχουν δείξει ότι η μεγάλη κατανάλωση αναψυκτικών μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο της νόσου των νεφρών και να οδηγήσει τελικά σε νεφρική ανεπάρκεια. Άλλη έρευνα έδειξε ότι οι γυναίκες που έπιναν πολλά αναψυκτικά καθημερινά είχαν μειωμένη ηπατική λειτουργία σε σύγκριση με γυναίκες που δεν έπιναν αναψυκτικά.
7. Διαβήτης τύπου-2: Όπως είναι γνωστό, ο διαβήτης είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την παχυσαρκία και η υπερβολική κατανάλωση αναψυκτικών (και άρα ζάχαρης) συμβάλλει στην παχυσαρκία.

http://www.medicaldaily.com/

ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΟΦΟΡΑ......ΤΕΛΟΣ;

Απορριμματοφόρα: Στο αμαξοστάσιο λόγω βλάβης

ΤΑΝΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

• 

Το πρόβλημα της κακής κατάστασης των απορριμματοφόρων αφορά πολλούς μικρούς δήμους της Ελλάδας.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Με την «ευγενική χορηγία» του Δήμου Αλεξανδρούπολης, που παραχώρησε ένα απορριμματοφόρο, και τους αντιδημάρχους στη θέση των οδηγών των αυτοκινήτων, ο Δήμος Σαμοθράκης προσπαθεί να μαζέψει τα σκουπίδια των δημοτών του. Τα περισσότερα από τα επτά απορριμματοφόρα που διαθέτει είναι παροπλισμένα λόγω βλαβών, αλλά η κακή οικονομική κατάσταση του δήμου δεν επιτρέπει την επισκευή τους. «Δεν γίνεται να προσλάβουμε προσωπικό και δεν μπορούμε όχι μόνο να αγοράσουμε καινούργια οχήματα, αλλά ούτε καν να επισκευάσουμε τα παλιά», λέει στην «Κ» ο δήμαρχος του νησιού, Θανάσης Βίτσας. Το πρόβλημα της κακής κατάστασης των απορριμματοφόρων αφορά πολλούς μικρούς δήμους της Ελλάδας, στους οποίους τα απορριμματοφόρα έχουν να διανύσουν μεγάλες χιλιομετρικές αποστάσεις για να συγκεντρώσουν τα σκουπίδια από πολλά χωριά.

Τα απορριμματοφόρα του Δήμου Διδυμοτείχου μένουν συχνά στο αμαξοστάσιο, αφού, με ηλικία άνω των 25 ετών, τα περισσότερα παθαίνουν συχνά βλάβες που κοστίζουν ακριβά στον προϋπολογισμό του δήμου.

Και ο Δήμος της Αθήνας το προηγούμενο καλοκαίρι είχε μείνει με 16 εν λειτουργία απορριμματοφόρα από τα συνολικά 80 που απαιτούνται για την αποκομιδή των απορριμμάτων. Ο διαγωνισμός ύψους 25 εκατομμυρίων ευρώ, που είχε προκηρύξει το 2014, σκόνταψε στο Ελεγκτικό Συνέδριο και ακυρώθηκε. Σύμφωνα με τον νυν αντιδήμαρχο Διαχείρισης Απορριμμάτων Γιώργο Μπρούλια, το πρόβλημα οδεύει προς την τελική λύση του καθώς έχουν προκηρυχθεί επιμέρους διαγωνισμοί για αγορά απορριμματοφόρων, για αγορά ελαστικών και ανταλλακτικών αλλά και για τη συντήρηση των παλαιών οχημάτων. Ηδη στον στόλο των απορριμματοφόρων της πόλης έχουν προστεθεί 7 μικρά οχήματα ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται διαγωνιστική διαδικασία για την αγορά ακόμα 25 μεγαλύτερων οχημάτων.

Στις 10 Φεβρουαρίου εκδικάζεται η αίτηση ανακλήσεως της απόφασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που επίσης σταμάτησε με απόφασή του στις 9/1/2017 τον διαγωνισμό του Δήμου Ηρακλείου Κρήτης για ανανέωση του στόλου με την αγορά 8 απορριμματοφόρων, αφού μάλιστα είχε επιλεγεί συγκεκριμένη εταιρεία. Πάντως ο δήμαρχος της πόλης, Βασίλης Λαμπρινός, τονίζει πως ο δήμος προς το παρόν δεν έχει πρόβλημα με την αποκομιδή των απορριμμάτων.

Έντυπη

Η ΓΟΡΓΟΝΑ του ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑ

Ἀνδρέας Καρκαβίτσας: Ἡ γοργόνα

Posted on 8 Δεκεμβρίου 2010 by planodion

Ἀν­δρέ­ας Καρ­κα­βί­τσας

Ἡ Γορ­γό­να

Ε ΤΟ ΜΠΡΙΚΙτοῦ Κα­πε­τὰν Φα­ρά­ση ἀρ­μέ­νι­ζα μι­σο­κά­να­λα ἐ­κεί­νη τὴ νύ­χτα. Σπά­νια νύ­χτα! πρώ­τη καὶ τε­λευ­ταί­α θαρ­ρῶ στὴ ζω­ή μου. Τί εἴ­χα­με φορ­τω­μέ­νο; Τί ἄλ­λο ἀ­πὸ σι­τά­ρι. Ποῦ πη­γαί­να­με; Ποῦ ἀλ­λοῦ ἀ­πὸ τὸν Πει­ραιᾶ. Πρά­μα­τα καὶ τὰ δυ­ὸ ποὺ τὰ ἔ­κα­μα τὸ λι­γώ­τε­ρο εἴ­κο­σι φο­ρές. Μὰ ἐ­κεί­νη τὴ βρα­δυ­ὰ ἔ­νι­ω­θα τέ­τοι­ο πλά­κω­μα στὴν ψυ­χή, ποὺ κιν­τύ­νευ­α νὰ λι­γο­θυ­μή­σω. Δὲν ξέ­ρω τί μοῦ ἔ­φται­γε· θὲς ἡ γα­λη­νε­μέ­νη θά­λασ­σα, θὲς ὁ ξά­στε­ρος οὐ­ρα­νός, θὲς τὸ τσου­χτε­ρὸ λι­ο­πύ­ρι· δὲν μπο­ρῶ νὰ εἰ­πῶ. Μὰ εἶ­χα τό­σο βα­ρειὰ τὴν ψυ­χή, ἥ­βρε­σκα τό­σο σα­χλο­πλημ­μυ­ρι­σμέ­νη τὴ ζω­ή, ποὺ ἂν μὲ ἅρ­πα­ζε κα­νεὶς νὰ μὲ ρί­ξη στὸ νε­ρό, «ὄ­χι!» δὲ θά ‘λε­γα.

       Ὁ ἥ­λιος ἦ­ταν ὥ­ρα βα­σι­λε­μέ­νος. Τὰ χρυ­σο­πόρ­φυ­ρα συ­γνε­φά­κια, ποὺ συν­τρό­φευ­αν τὸ βα­σί­λε­μά του, σκά­λω­σαν κά­που μαῦ­ρα σὰν με­γά­λες κα­πνι­ές. Ὁ Ἀ­πο­σπε­ρί­της ἔ­λαμ­ψε κρυ­σταλ­λό­χι­ο­νο μέ­σα στὰ σκοῦ­ρα. Φά­νη­καν ψη­λὰ οἱ ἀ­στε­ρι­σμοὶ ἕ­νας κι ἕ­νας. Τὰ νε­ρά κά­τω πῆ­ραν ἐ­κεῖ­νο τὸ λευ­κο­σκό­τει­νο χρῶ­μα, τὸ κρύ­ο καὶ λα­χτα­ρι­στὸ τοῦ ἀ­τσα­λιοῦ. Τὸ ναυ­τό­που­λο ἄ­να­ψε τὰ φα­νά­ρια· ὁ κα­πε­τά­νιος κα­τέ­βη­κε νὰ κοι­μη­θῆ· ὁ Μπούλ­μπε­ρης ἔ­κα­τσε στὸ τι­μό­νι. Ὁ Μπρα­χά­μης, ὁ σκύ­λος μας, κου­λου­ρι­ά­στη­κε στὴ ρί­ζα τοῦ ἀρ­γά­τη νὰ ἡ­συ­χά­ση καὶ κεῖ­νος.

      Ἐ­γὼ οὔ­τε νὰ ἡ­συ­χά­σω μπο­ροῦ­σα. Οὔ­τε ὕ­πνο οὔ­τε ξύ­πνο. Δο­κί­μα­σα νὰ πιά­σω κου­βέν­τα μὲ τὸν τι­μο­νι­έ­ρη· μὰ εἶ­χε τό­ση ἀ­νο­στιά, ποὺ ἔ­σβη­σε σὰν φω­τιὰ ἀ­ναμ­μέ­νη μὲ χλω­ρό­ξυ­λα. Πῆ­γα νὰ παί­ξω μὲ τὸν Μπρα­χά­μη· ἀλ­λὰ καὶ κεῖ­νος τρύ­πω­σε ἀ­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο τὸ μου­σού­δι στὰ πό­δια του καὶ βα­ρι­ε­στι­σμέ­νος γρί­νια­σε, σὰ νὰ μοῦ ἔ­λε­γε: —Ἄ­φη­σέ με καὶ δὲν ἔ­χω τὴν ὄ­ρε­ξή σου! Τό­τε βα­ρι­ε­στι­σμέ­νος καὶ γὼ πῆ­γα καὶ ξα­πλώ­θη­κα μπρού­μυ­τα κα­τα­με­σὶς κι ἔ­κλει­σα στὴ χού­φτα τὰ μά­τια μου. Ἤ­θε­λα νὰ μὴ βλέ­πω τί­πο­τα, νὰ μὴν αἰ­σθά­νο­μαι πὼς ζῶ. Καὶ λί­γο-λί­γο σχε­δὸν τὸ κα­τόρ­θω­σα. Κά­τι ἐ­λά­χι­στο, σὰν θαμ­πὸ καν­τη­λά­κι, ἔ­νι­ω­θα νὰ ζῆ μέ­σα μου καὶ γύ­ρω τὸ κορ­μί μου νὰ σμί­γη καὶ νὰ χω­νεύ­η μέ­σα στ’ ἀ­ναί­σθη­τα σα­νί­δια τῆς κου­βέρ­τας.

      Πό­σο ἔ­μει­να ἔ­τσι, δὲν ξέ­ρω. Τί μοῦ ἦρ­θε στὸ νοῦ κι ἂν μοῦ ἦρ­θε τί­πο­τα, δὲ θυ­μοῦ­μαι. Ἄ­ξαφ­να ὅ­μως ἄρ­χι­σα ν’ ἀ­να­τρι­χιά­ζω· σὰν κά­ποι­ος μα­γνή­της νὰ ἐ­ρέ­θι­ζε τὰ νεῦ­ρα μου, ὅ­πως ἡ ὑ­γρα­σί­α ἀ­ναγ­κά­ζει τὰ που­λιὰ στὸ φλυ­ά­ρι­σμα. Κι εὐ­θὺς πορ­φυ­ρὸ κῦ­μα χύ­θη­κε ἀ­πά­νω μου. Πί­στε­ψα πὼς κο­λυμ­ποῦ­σα στὰ αἵ­μα­τα. Καὶ ὅ­πως ὁ κοι­μά­με­νος σὲ σκο­τει­νό δω­μά­τιο αὐ­τό­μα­τα ξυ­πνᾶ στὸ λαμ­πρὸ φῶς τῆς ἡ­μέ­ρας, καὶ γὼ ἄ­νοι­ξα τὰ μά­τια μου. Τ’ ἄ­νοι­ξα ἢ τά ’κλει­σα, δὲ θυ­μοῦ­μαι. Θυ­μοῦ­μαι μό­νο πὼς ἔ­μει­να ἀ­κί­νη­τος. Πρώ­τη μου σκέ­ψη ἦ­ταν πὼς ξύ­πνη­σα στὸ στο­μά­χι κά­ποι­ου ψα­ριοῦ, ποὺ ρού­φη­ξε τὸ κα­ρά­βι μας. Καὶ ὅ­μως δὲν ἦ­ταν στο­μά­χι ψα­ριοῦ. Ἦ­ταν ὁ οὐ­ρα­νὸς ψη­λὰ καὶ κά­τω ἡ θά­λασ­σα. Μὰ ὅ­λα, ψη­λὰ καὶ χα­μη­λά, στρω­μέ­να ἦ­ταν μὲ ροῦ­χο κα­τα­κόκ­κι­νο, κυ­μα­τι­στό, ποὺ ἔ­βα­φε μὲ ἁ­βρὸ φεγ­γο­βό­λη­μα ὣς καὶ τὸ σω­τρό­πι τῆς σκά­φης μας. Κά­που στὰ πέ­ρα­τα τῆς γῆς πυρ­κα­γιὰ τί­να­ζε τὴ λαμ­πά­δα της ψη­λά κι ἔρ­ρι­χνε φο­βε­ροὺς ἀ­πο­κλα­μοὺς πε­ρα­δῶ­θε. Μὰ ποῦ τὸ κά­μα καὶ ποῦ ἡ ἀ­θά­λη της; Καὶ τὰ δυ­ὸ ἔ­λει­παν.

      Κά­τω στὰ βά­θη τοῦ βο­ριᾶ κά­ποι­ο με­νε­ξε­δέ­νιο σύ­γνε­φο ἅ­πλω­σε καὶ τύ­λι­ξε γα­λα­ζό­χρω­μα τ’ ἀ­στέ­ρια, τὰ ἔ­κρυ­ψε κά­τω ἀ­πὸ τὸ πυ­κνὸ μα­γνά­δι του. Καὶ πα­ρα­πά­νω τό­ξο ἁ­πλώ­θη­κε λευ­κο­κί­τρι­νο κι ἔ­χυ­σε με­σού­ρα­να πο­τά­μια σκο­τει­νὰ καὶ πο­τά­μια πρά­σι­να, χρυ­σο­ρό­δι­να καὶ γλαυ­κά, λὲς καὶ ἤ­θε­λε νὰ βά­ψη τὸ στε­ρέ­ω­μα. Καὶ τὸ τό­ξο, κι­νη­τὸ σὰν ἀ­νε­μό­δαρ­το πα­ρα­πέ­τα­σμα, κου­νοῦ­σε τὰ κρόσ­σια ἐμ­πρός, ἅ­πλω­νε τὶς ἀ­ρα­χνο­ΰ­φαν­τες δαν­τέλ­λες του καὶ πρό­βαι­νε, ὅ­πως ἡ πλημ­μύ­ρα προ­βαί­νει καὶ σκε­πά­ζει μὲ ἀ­φροὺς καὶ γλῶσ­σες τὴν ἀμ­μου­διά. Τ’ ἀ­έ­ρι­να πο­τά­μια ἔ­τρε­χαν γορ­γὰ καὶ φού­σκω­ναν καὶ κυ­λοῦ­σαν πάν­τα σκο­τει­νὰ ἢ πρά­σι­να, χρυ­σο­ρό­δι­να ἢ γλαυ­κά, καὶ σκόρ­πι­ζαν ἀν­τι­φεγ­γί­σμα­τα ὁ­λοῦ­θε σὰν ἠ­λε­κτρι­κοῦ προ­βο­λὲς χον­τρὲς καὶ ἀ­δα­πά­νη­τες. Ἡ θά­λασ­σα ἀ­κί­νη­τη ἀν­τα­να­κλοῦ­σε τὰ τό­σα χρώ­μα­τα καὶ φαί­νον­ταν ὅ­λα ξαφ­νι­σμέ­να μέ­σα στὴν τό­ση λάμ­ψη. Μὰ πε­ρισ­σό­τε­ρο ξαφ­νι­σμέ­νος ἤ­μουν ἐ­γώ. Δὲν ἤ­ξε­ρα τί νὰ κά­μω καὶ τί νὰ συλ­λο­γι­στῶ. Ἔ­φτα­σε, εἶ­πα, τοῦ κό­σμου ἡ συν­τέ­λεια. Τέ­τοι­α ὅ­μως συν­τέ­λεια μπο­ροῦ­σε νὰ εὐ­χα­ρι­στή­ση τὸν κα­θέ­να. Ἡ Γῆ βού­λε­ται νὰ πε­θά­νη μέ­σα στὰ ρο­δο­κύ­μα­τα!­.­..

      Ἄ­ξαφ­να ἀ­να­τρό­μα­ξα. Κά­τω βα­θιά, μέ­σ’ ἀ­πὸ τὸ με­νε­ξε­δέ­νιο σύ­γνε­φο, εἶ­δα νὰ προ­βαί­νη ἴ­σκιος πε­λώ­ριος. Ἡ χον­τρὴ κορ­μο­στα­σιά, τὸ πυρ­γο­γύ­ρι­στο κε­φά­λι του φάν­τα­ζαν Ἁ­γι­ο­νό­ρος. Τὰ δυ­ό του μά­τια γύ­ρι­ζαν φω­τει­νοὺς κύ­κλους κι ἔ­βλε­παν πε­ρή­φα­να τὸν Κό­σμο πρὶν τὸν κλω­τσή­σουν στὴν κα­τα­στρο­φή. Νά τος, εἶ­πα, ὁ θε­ό­σταλ­τος ἄγ­γε­λος, ὁ χα­λα­στὴς καὶ σω­τή­ρας! Τὸν ἔ­βλε­πα κι εἶ­χα σύγ­κρυ­ο στὴν ψυ­χή. Ἀ­πὸ στιγ­μὴ σὲ στιγ­μὴ πρό­σμε­να σφυ­ρὶ νὰ πέ­ση τὸ φρι­χτὸ χτύ­πη­μα. Πά­ει τώ­ρα ἡ Γῆ μὲ τοὺς καρ­πούς, πά­ει κι ἡ θά­λασ­σα μὲ τὰ ξύ­λα της! Οὔ­τε τρα­γού­δια πλιό, οὔ­τε τα­ξί­δια, οὔ­τε φι­λιά!

      Ἀλ­λὰ δὲν ἄ­κου­σα τὸ χτύ­πη­μα. Ὁ ἴ­σκιος πρό­βαι­νε στὰ νε­ρὰ μὲ ἅλ­μα­τα πύ­ρι­να. Κι ὅ­σο γρη­γο­ρώ­τε­ρα πρό­βαι­νε, τό­σο μί­κραι­νε ἡ κορ­μο­στα­σιά του. Καὶ ἄ­ξαφ­να ὁ θε­ό­τρο­μος ὄγ­κος χι­λιό­μορ­φη κό­ρη στά­θη­κε ἀν­τί­κρυ μου. Δι­α­μαν­το­στό­λι­στη κο­ρώ­να φο­ροῦ­σε στὸ κε­φά­λι καὶ τὰ πλού­σια μαλ­λιὰ γα­λά­ζια χή­τη ἅ­πλω­ναν στὶς πλά­τες ὣς κά­τω στὰ κύ­μα­τα. Τὸ πλα­τὺ μέ­τω­πο, τ’ ἀ­μυ­γδα­λω­τὰ μά­τια, τὰ χεί­λη της τὰ κο­ραλ­λέ­νια ἔ­χυ­ναν γύ­ρα κά­ποι­α λάμ­ψη ἀ­θα­να­σί­ας καὶ κά­ποι­α πε­ρη­φά­νεια βα­σι­λι­κή. Ἀ­πὸ τὰ κρυ­σταλ­λέ­νια λαι­μο­τρά­χη­λα κα­τέ­βαι­νε κι ἔ­σφιγ­γε τὸ κορ­μί ὁ­λό­χρυ­σος θώ­ρα­κας λε­πι­δω­τός καὶ πρό­βα­λε στὸ ἀ­ρι­στε­ρὸ τὴν ἀ­σπί­δα κι ἔ­παι­ζε στὸ δε­ξὶ τὴ Μα­κε­δο­νι­κὴ σά­ρι­σα.

      Δὲν εἶ­χα συ­νέρ­θει ἀ­πὸ τὴν ἀ­πο­ρί­α καὶ φω­νὴ γλυ­κειά, ἤ­ρε­μη καὶ μα­λα­κὴ ἄ­κου­σα νὰ μοῦ λέ­η:

      —Ναύ­τη – κα­λε­ναύ­τη· ζῆ ὁ βα­σι­λιᾶς Ἀ­λέ­ξαν­τρος;

      Ὁ βα­σι­λιᾶς Ἀ­λέ­ξαν­τρος! Ψι­θύ­ρι­σα μὲ πε­ρισ­σό­τε­ρη ἀ­πο­ρί­α. Πῶς εἶ­ναι δυ­να­τὸ νὰ ζῆ ὁ βα­σι­λιᾶς Ἀ­λέ­ξαν­τρος; Δὲν ἤ­ξε­ρα τί ρώ­τη­μα ἦ­ταν ἐ­κεῖ­νο καὶ τί νὰ τῆς ἀ­πο­κρι­θῶ, ὅ­ταν ἡ φω­νὴ ξα­να­δευ­τέ­ρω­σε:

      —Ναύ­τη – κα­λε­ναύ­τη· ζῆ ὁ βα­σι­λιᾶς Ἀ­λέ­ξαν­τρος;

      —Τώ­ρα, Κυ­ρά μου! ἀ­πάν­τη­σα χω­ρὶς νὰ σκε­φτῶ. Τώ­ρα βα­σι­λιᾶς Ἀ­λέ­ξαν­τρος! Οὔ­τε τὸ χῶ­μα του δὲ βρί­σκε­ται στὴ γῆ.

      Ὠ­ι­μέ! κα­κὸ ποὺ τό ‘πα­θα! Ἡ χι­λι­ό­μορ­φη κό­ρη ἔ­γι­νε με­μιᾶς φο­βε­ρὸ σί­χα­μα. Κύ­κλω­πας βγῆ­κε ἀ­πὸ τὸ κῦ­μα κι ἔ­δει­ξε λε­πι­ον­τυ­μέ­νο τὸ μι­σὸ κορ­μί. Ζων­τα­νὰ φί­δια τὰ με­τα­ξό­μαλ­λα ση­κώ­θη­καν πε­ρα­δῶ­θε, ἔ­βγα­λαν γλῶσ­σες καὶ κεν­τριὰ φαρ­μα­κε­ρὰ κι ἔ­χυ­σαν φο­βε­ρι­στι­κὸ ἀ­νε­μο­φύ­ση­μα. Τὸ θω­ρα­κω­τὸ στῆ­θος καὶ τὸ παρ­θε­νι­κὸ πρό­σω­πο ἄλ­λα­ξαν ἀ­μέ­σως σὰ νὰ ἦ­ταν ἡ Μο­νο­βύ­ζω τοῦ πα­ρα­μυ­θιοῦ. Τώ­ρα κα­λο­γνώ­ρι­σα μὲ ποι­ὸν εἶ­χα νὰ κά­μω! Δὲν ἦ­ταν ὁ Χά­ρος τῆς Γῆς, ὁ χα­λα­στὴς καὶ σω­τή­ρας ἄγ­γε­λος. Ἦ­ταν ἡ Γορ­γό­να, τ’ Ἀ­λέ­ξαν­τρου ἡ ἀ­δερ­φή, ποὺ ἔ­κλε­ψε τ’ ἀ­θά­να­το νε­ρὸ καὶ γύ­ρι­ζε ζων­τα­νὴ καὶ παν­το­δύ­να­μη. Ἡ Δό­ξα ἦ­ταν τοῦ με­γά­λου κο­σμο­κρά­το­ρα, ἀ­γέ­ρα­στη κι αἰ­ώ­νια σὲ στε­ριὰ καὶ θά­λασ­σα. Καὶ μό­νο γιὰ Κεί­νης τὸν ἐρ­χο­μὸ ἔ­χυ­σε ὁ Πό­λος τὸ Σέ­λας του, νὰ στρώ­ση τὸν ἀ­θέ­ρα της μὲ τῆς πορ­φύ­ρας τὸ χρῶ­μα. Δὲ ρω­τοῦ­σε βέ­βαι­α γιὰ τὸ φθαρ­τὸ σῶ­μα, ἀλ­λὰ γιὰ τὴ μνή­μη τοῦ ἀ­φέν­τη της. Καὶ τώ­ρα στὴν ἄ­κρι­τή μου ἀ­πό­κρι­ση μα­νι­α­σμέ­νη ἔρ­ρι­ξε τὸ χέ­ρι, ἕ­να δα­σο­τρι­χω­μέ­νο καὶ βα­ρὺ χέ­ρι στὴν κου­πα­στή, ἔ­παι­ξε ζερ­βό­δε­ξα τὴν οὐ­ρά της κι ἔ­δει­ξε Ὠ­κε­α­νὸ τὸν μα­λα­κὸ Πόν­το.

      —Ὄ­χι, Κυ­ρά, ψέ­μα­τα!­.­.. τρα­νο­φώ­να­ξα μὲ λυ­μέ­να γό­να­τα.

      Ἐ­κεί­νη μὲ κοί­τα­ξε αὐ­στη­ρὰ καὶ μὲ φω­νὴ τρε­μά­με­νη ξα­να­ρώ­τη­σε:

      —Ναύ­τη – κα­λε­ναύ­τη· ζῆ ὁ βα­σι­λιᾶς Ἀ­λέ­ξαν­τρος;

      —Ζῆ καὶ βα­σι­λεύ­ει· ἀ­πάν­τη­σα εὐ­θύς. Ζῆ καὶ βα­σι­λεύ­ει καὶ τὸν κό­σμο κυ­ρι­εύ­ει.

      Ἄ­κου­σε τὰ λό­για μου κα­λά. Σὰ νὰ χύ­θη­κε ἀ­θά­να­το νε­ρὸ ἡ φω­νή μου στὶς φλέ­βες της, ἄλ­λα­ξε ἀ­μέ­σως τὸ τέ­ρας κι ἔ­λαμ­ψε παρ­θέ­να πά­λι χι­λι­ό­μορ­φη. Σή­κω­σε τὸ κρι­νά­το χέ­ρι της ἀ­πὸ τὴν κου­πα­στή, χα­μο­γέ­λα­σε ρο­δό­φυλ­λα σκορ­πών­τας ἀ­πὸ τὰ χεί­λη της. Καὶ ἄ­ξαφ­να στὸν ὁ­λο­πόρ­φυ­ρον ἀ­έ­ρα χύ­θη­κε τρα­γού­δι πο­λε­μι­κό, λὲς καὶ γύ­ρι­ζε τώ­ρα ὁ Μα­κε­δο­νι­κὸς στρα­τὸς ἀ­πὸ τὶς χῶ­ρες τοῦ Γάγ­γη καὶ τοῦ Εὐ­φρά­τη.

      Σή­κω­σα τὰ μά­τια ψη­λὰ καὶ εἶ­δα τ’ ἀ­έ­ρι­να πο­τά­μια, τὰ σκο­τει­νὰ καὶ τὰ πρά­σι­να, τὰ χρυ­σο­ρό­δι­να καὶ τὰ γλαυ­κά, νὰ σμί­γουν στὸν οὐ­ρα­νὸ καὶ νὰ κά­νουν Στέμ­μα γι­γάν­τιο. Ἦ­ταν κά­μω­μα τοῦ και­ροῦ ἢ μὴν ἦ­ταν ἀ­πό­κρι­ση στὸ ρώ­τη­μα τῆς ἀ­θά­να­της; Ποι­ὸς ξέ­ρει. Μὰ σι­γὰ-σι­γὰ οἱ ἀ­χτῖ­νες ἄρ­χι­σαν νὰ θαμ­πώ­νουν καὶ νὰ σβή­νουν μιὰ μὲ τὴν ἄλ­λη, λὲς κι ἔ­παιρ­νε τὰ κάλ­λη μα­ζί της ἡ Γορ­γό­να στὴν ἄ­βυσ­σο.

      Τώ­ρα οὔ­τε Στέμ­μα οὔ­τε Τό­ξο φαι­νό­ταν που­θε­νά. Κά­που-κά­που σκόρ­πια σύ­γνε­φα ἔ­με­ναν στα­χτιὰ καὶ κά­τω­χρα· καὶ μέ­σα στὴν ψυ­χή μου θαμ­πὴ καὶ ξέ­θω­ρη ἡ πορ­φύ­ρα τῆς πα­τρί­δας μου.

      Μὲ τὸ μπρί­κι τοῦ κα­πε­τὰν Φα­ρά­ση ἀρ­μέ­νι­ζα μι­σο­κά­να­λα ἐ­κεί­νη τὴ νύ­χτα.

Πη­γή: Ἀ­πὸ τὴν συλ­λο­γὴ δι­η­γη­μά­των Λό­για τῆς Πλώ­ρης, Ἐκ­δό­σεις Νε­φέ­λη, 1991. Πρώτη ἔκδοση: Ἀθήνα, 1899.

 

Ἀν­δρέ­ας Καρ­κα­βί­τσας. (Λε­χαι­νά, 1865-Μαρούσι1922). Πε­ζο­γρα­φί­α, τα­ξι­δι­ω­τι­κό. Σπού­δα­σε στὴν Ἰ­α­τρι­κὴ Σχο­λὴ τοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου Ἀ­θη­νῶν καὶ ὑ­πη­ρέ­τη­σε ὡς στρα­τι­ω­τι­κὸς ἰα­τρός. Ἀ­πὸ τοὺς πρω­το­πό­ρους τῆς ἠ­θο­γρα­φί­ας. Πρῶ­το του βι­βλί­ο Δι­η­γή­μα­τα (Ἀ­θή­να, 1892). Ἄλ­λα ἔρ­γα: Ἡ Λυ­γε­ρή (1896), Ὁ Ζη­τιά­νος (1897), Πα­λι­ὲς ἀ­γά­πες (1900), Ὁ Ἀρ­χαι­ο­λό­γος (1904).

ΠΑΤΡΑ-- ΠΛΗΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΨΩΜΙ

ΠΑΤΡΑ: Σπίτια αλλάζουν χέρια για ένα κομμάτι ψωμί… Δείτε πόσο πωλείται διαμέρισμα

  ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ, ΠΑΤΡΑ ΤΩΡΑ, ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Η αντίστροφη μέτρηση για την εφαρμογή των νέων δεδομένων στο χώρο της εκποίησης σπιτιών στην Πάτρα έχει ήδη αρχίσει, όπως προκύπτει από το στοιχείο που φέρνει σήμερα στο προσκήνιο το patrastimes.gr

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, πριν από λίγο καιρό, εκτιμητής που λειτουργούσε για λογαριασμό τραπέζης , έκανε αυτοψία σε διαμέρισμα το οποίο βρίσκεται στην περιοχή των προσφυγικών στην Πάτρα και απεφάνθη πως η αξία του, ως προς την τιμή εκκίνησης του πλειστηριασμού του, ο οποίος έχει προγραμματιστεί να γίνει τους πρώτους μήνες του 2017, είναι της τάξης των 2.182 ευρώ.

Αυτό σημαίνει πως το συγκεκριμένο ακίνητο στην καλύτερη των περιπτώσεων θα πουληθεί για 250 ευρώ, με δεδομένο πως κάθε φορά που ο πλειστηριασμός θα κηρύσσεται άγονος, το σπίτι θα χάνει το 25% της αξίας με την οποία βγήκε την πρώτη φορά στο σφυρί.

Η μέθοδος που επί χρόνια ακολουθούν τα κοράκια τα οποία χτυπούν σπίτια και τα αποκτούν για ένα κομμάτι ψωμί είναι αυτή ακριβώς, δηλαδή αφήνουν ένα ήδη σκοτωμένο ακίνητο – καθώς βγαίνει στο σφυρί έναντι αστείων ποσών – να μην χτυπηθεί επί τρεις φορές και στον τελευταίο πλειστηριασμό το αποκτούν για λίγα ευρώ.

Έρχεται τσουνάμι
Όπως προκύπτει από τα έως τώρα στοιχεία η περίπτωση του συγκεκριμένου ακινήτου είναι απλά μια από τις εκατοντάδες – άλλες πηγές κάνουν λόγο για χιλιάδες – περιπτώσεις, όπου από τον Οκτώβριο και μετά, σπίτια θα βγαίνουν και σε επίπεδο Πάτρας στο σφυρί και θα χάνονται ακόμα και για ποσά τα οποία στις καλύτερες των περιπτώσεων δεν θα υπερβαίνουν τις 5 και 10 χιλιάδες ευρώ ενώ εξευτελιστικά θα είναι τα ποσά με τα οποία σπίτια θα αλλάζουν χέρια , όταν πρόκειται για διαμερίσματα που βρίσκονται σε περιοχές οι οποίες θεωρούνται υποβαθμισμένες και φτωχές όπως σε εργατικές κατοικίες και στην Αγία Αικατερίνη.

https://patratora.gr/archives/category/patratora

Η 40αρα - Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ

Παντρεμένη 40άρα ανέβασε αυτή τη φωτογραφία: Δείτε την επική απάντηση του συζύγου της

 5 Φεβρουαρίου 2017  Ο'ΤΙ ΝΑ ΝΑΙ, ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Μια 40χρονη παντρεμένη, μητέρα δύο παιδιών, αποφάσισε να κάνει μια τoλμηρή φωτογράφιση με σκοπό να κάνει δώρο τις φωτογραφίες στον άνδρα της.

Η παντρεμένη 40άρα δημοσίευσε μάλιστα μία εξ αυτών των φωτογραφιών στο Facebook.

Έτσι είπε στη φωτογράφο Victoria Caroline Haltom να “εξαφανίσει” μέσω photoshop κυτταρίτιδα, ρυτίδες, ραγάδες και κόκκινα σημάδια. Οτιδήποτε δηλαδή δεν θα την έδειχνε τέλεια.

Η φωτογράφος φυσικά και ακολούθησε τις προσταγές της 40χρονης και οι εικόνες της έδειχναν σχεδόν σαν… μοντέλου, σε ένα book που περιελάμβανε 30 από αυτές.

Mάλιστα, έκανε δώρο τις φωτογραφίες στον άνδρα της για να τονώσει την Eρωτική τους ζωή. Αυτό που όμως σίγουρα δεν περίμενε ήταν η απίστευτη αντίδρασή του και η επιστολή που έστειλε στη φωτογράφο ο παντρεμένος San Antonio του Texas, όπως αναφέρει το fanpage.

Σε αυτήν λοιπόν έγραψε:

“Γεια σου Victoria, Είμαι ο άντρας της… που πρόσφατα της έκανες μια σούπερ σέξυ φωτογράφιση. Δεν θα ήθελα να πιστέψεις πως είμαι αvαστατωμένος αλλά έχω να σου πω μερικά πραγματάκια, έτσι σαν τροφή για σκέψη.

Είμαι με τη γυναίκα μου από την ηλικία των 18 ετών και μαζί έχουμε δυο όμορφα παιδιά. Όπως κάθε γάμος έχουμε τα πάνω μας και τα κάτω μας και αντιλαμβάνομαι πως αυτές οι φωτογραφίες δημιουργήθηκαν για να… ζεσταθεί λίγο η ερωτική μας ζωή.

Πολλές φορές μάλιστα με κατηγορεί ότι δεν τη βρίσκω ελκυστική και δεν θα με κατηγορούσε ακόμη κι αν πήγαινα με μια μικρότερη. Όταν άνοιξα το άλμπουμ και είδα τις φωτογραφίες δεν έμεινα αδιάφορος, αυτό που έβλεπα ήταν πραγματικά όμορφο αλλά δεν ήταν η γυναίκα μου!

Κάνατε κάθε ελάττωμα να εξαφανιστεί. Σβήνοντας όμως τις ραγάδες ήταν σαν να πήρατε μακριά τα δυο μας παιδιά. Όταν σβήσατε τις ρυτίδες εξαφανίσατε πάνω από 20 χρόνια με γέλια και χαρές, λύπες και δάκρυα, στιγμές δηλαδή που περάσαμε μαζί.

Όταν… πήρατε μακριά την κυταρίττιδά της με κάνατε να ξεχάσω το πόσο καλή μαγείρισσα είναι και όλα αυτά τα πεντανόστιμα γλυκά που φτιάχνει. Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν για τίποτα και ούτε τα λέω για να κάνω εσένα και τη γυναίκα μου να νιώσετε άσχημα, αντιθέτως θέλω να σας ευχαριστήσω.

Τα γράφω όλα αυτά, γιατί κοιτώντας αυτές τις εικόνες, κατάλαβα πόσο πολύ λατρεύω τη σύζυγό μου με όλες τις ατέλειες που μπορεί να έχει!

Και τον χρόνο που μπορεί να έχασε για να γίνει όμορφη μέσω photoshop θα φροντίσω να τον απολαύσει από εδώ και στο εξής διαφορετικά.

Σε ευχαριστώ πάντως πάρα πολύ για την υπενθύμιση!

Φιλικά.”

https://patratora.gr/archives/category/otinanai

ΗΠΑ..ΧΙΛΑΡΥ, Η ΠΟΡΝΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ

ΗΠΑ: Χίλαρυ, η… πόρνη της Αποκάλυψης

PUBLISHED ON 17/10/2016

Γιά ὅποιον παρακολουθεῖ τελευταίως τά τεκταινόμενα στίς ΗΠΑ, ἡ ἐπικαιρότητα σίγουρα προσφέρει κάποιες ἀπίστευτες εἰδήσεις. Γιά μᾶς τά σημαινόμενα παραπέμπουν μόνο στήν “μεγάλη Βαβυλώνα, τήν μητέρα τῶν πορνῶν καί τῶν βδελυγμάτων τῆς γῆς”. Καί βεβαίως ἡ ἀναφορά στήν Ἀποκάλυψη δέν εἶναι ἄσχετη μέ τήν προοπτική τοῦ πυρηνικοῦ πολέμου πού μᾶς φέρνει τό παρανοϊκό, τό κτηνῶδες παρασκήνιο τῆς ἐξουσίας πέραν τοῦ Ἀτλαντικοῦ.

Τό πρῶτο ζήτημα εἶναι αὐτό τῆς Συρίας. Παρότι ὅλος ὁ κόσμος γνωρίζει ἄριστα πλέον τούς σκοπούς τῆς δυτικῆς ἀνάμιξης στήν πολύπαθη χώρα, παρότι ὅλοι ξέρουν ποιός στηρίζει παντί τρόπῳ τούς τζιχαντιστές, παρότι ἡ διεθνής νομιμότητα εἶναι μέ τόν Ἄσαντ καί τή Ρωσία, ἔχει λυσσάξει τό σῦμπαν κατά τῶν τελευταίων καί πασχίζει νά σώσει τούς ἰσλαμοκανίβαλους τοῦ Χαλεπίου ἀπό τήν στρατιωτική ἦττα. Τήν ἴδια στιγμή πού κραδαίνει τό σκιάχτρο τῆς “τρομοκρατίας”! Κι ἄς προηγήθηκαν τά παρόμοια ἐγκλήματα σέ Ἰράκ, Λιβύη, Γιουγκοσλαβία ἀπό τόν ἴδιο δράστη!

Τό δεύτερο ζήτημα εἶναι τῶν ἐπικείμενων ἀμερικανικῶν ἐκλογῶν. Ἀπό τή μιά ἡ τυπική ἐκπρόσωπος τοῦ καθεστῶτος πού ὑπόσχεται νά κάνει τούς ἐφιάλτες μας πραγματικότητα κι ἀπό τήν ἄλλη ἕνας ἐπιχειρηματίας πού ἀναμίχθηκε στήν πολιτική γιά νά ἐκφράσει, ὅπως μπορεῖ, τήν κοινή λογική. Πρέπει ὅμως νά τό κάνει κόντρα σέ ΟΛΑ τά ΜΜΕ τῆς χώρας, κόντρα στό διεθνές στάρ σύστεμ, κόντρα στό Ρεπουμπλικανικό κόμμα του (καί τούς πρώην Προέδρους του), κόντρα στίς ἠλεκτρονικές καλπονοθεῖες τῶν ἀντιπάλων του. Ὁ Φάρατζ μέ τό Brexit ἔδειξε ὅτι τό ἐγχείρημα Τράμπ μπορεῖ νά πετύχει ἀκόμα κι ἔτσι – στήν Ἀγγλία ἔλειπε μόνο τό τελευταῖο ἐμπόδιο. Καί ποιά εἶναι ἡ τελευταία κατηγορία κατά τοῦ Ντόναλντ Τράμπ; Ὅτι πρίν 11 χρόνια μίλησε ἀπρεπῶς σέ ἰδιωτική συζήτηση γιά μιά γυναίκα! Τήν ἴδια στιγμή ἀπέναντί του εἶναι μιά δηλωμένη λεσβία (καί διάσημη κεράτω) ἀλλά κανείς δέν τολμάει νά πεῖ κάτι σχετικό: ἡ ἀνωμαλία εἶναι πιά στό ἀπυρόβλητο καί τόν μπελά τους βρίσκουν μόνο οἱ …κανονικοί.

Πλήρης διαστροφή, πλήρης παραλογισμός, πλήρης ἐπιβεβαίωση τοῦ Ὄργουελ μά καί τοῦ …Ἰωάννη. Ζοῦμε σέ ἐποχές ναζιστικοῦ ζόφου, μόνο πού ὁ σύγχρονος, συλλογικός Χίτλερ δέν ἐκτίθεται σέ μπαλκόνια ἀλλά βυσσοδομεῖ ἀπό τήν χρηματοπιστωτική του τρύπα. Θά βρεθεῖ ἄραγε ὁ Στάλιν πού τοῦ χρειάζεται; Ὅσο ζοῦμε, ἐλπίζουμε.

Πηγή “Αντιφωνητής”

Killary Clinton, December 31, 2012: “The best way to help ISRAEL, deal with Iran’s growing nuclear capability is to help the people of Syria overthrow the regime of Bashar Assad”.

Είναι απόσπασμα από ένα από τα e-mail της που υπέκλεψε και δημοσίευσαν τα Wikileaks – αλλά φυσικά κανείς δεν ασχολήθηκε. Και παρακάτω κρίνει πως είναι “the right thing” να απειλήσει με θάνατο τον Άσαντ και την οικογένειά του! Όταν αυτά διατυπώνονται γραπτώς, καταλαβαίνει κανείς τι γίνεται στην προφορική – και ιδίως στην άρρητη – επικοινωνία.

Η Μαφία είναι φιλανθρωπική οργάνωση μπροστά στο κατεστημένο της Ουάσινγκτον κι όποιος σήμερα στηρίζει Κλίντον – αν δεν είναι κλινικά ηλίθιος – είναι μέλος της συμμορίας που μας πάει ντογρού για πυρηνικό όλεθρο.

 News of the Greek Diaspora: