Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

Η Ελένη Αρβελέρ διαλύει τους μύθους για την Αλωση

«Κερκόπορτα; Αστεία πράγματα» 
Η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ θυμάται παλαιότερα τους- ξένους φοιτητές της στη Σορβόννη να της στέλνουν… συλλυπητήριο τηλεγράφημα κάθε 29η Μαΐου, την ίδια ώρα που τα περισσότερα Ελληνόπουλα αν τα ρωτούσες τι έγινε τη μέρα εκείνη δεν ήξεραν ακριβώς. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση αντιστράφηκε. Στην Ελλάδα έγινε, λίγο έως πολύ, μόδα να θυμόμαστε κάθε χρόνο τέτοια μέρα την Αλωση της Πόλης- μερικοί από κεκτημένη ταχύτητα ή άγνοια μιλούν για «εορτασμό», αντί για επέτειο, και να μην αρκούμαστε στον εορτασμό της έναρξης της Επανάστασης, κάθε 25 του Μαρτίου. Μεγάλη η σημασία της Πόλης, θα πει κανείς, για τους Ελληνες. Σωστό. Οπότε και η συμβολική σημασία της Αλωσης είναι εξίσου μεγάλη. Εστω και αν η πολιορκία της από τους Οθωμανούς ήταν απλώς μία από τις πολλές, έστω και αν το κλίμα της εποχής ήταν τέτοιο, η κατάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν τέτοια, που έκπληξη θα ήταν το να μην αλωθεί η Πόλη.
«Βρισκόμαστε στα μέσα του 15ου αιώνα, γύρω στο 1450. Η Πόλη είναι μια μικρή πόλη πια- έχει δεν έχει 70.000 κατοίκους, όταν άλλοτε είχε περάσει το μισό εκατομμύριο» αφηγείται στα «ΝΕΑ» η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ, επιχειρώντας να βάλει για λογαριασμό μας τα πράγματα στη θέση τους, να καταγράψει αλήθειες και μύθους της Αλωσης έτσι όπως μόνο μία βυζαντινολόγος με τη δική της διαδρομή μπορεί να κάνει. «Η Πόλη έχει αποδεκατιστεί από την πανώλη και τις αλλεπάλληλες πολιορκίες των Τούρκων. Αλλά και από τις διαμάχες των Δυτικών, αφού οι προστριβές Γενοβέζων και Βενετσιάνων γίνονταν στο λιμάνι της μέσα. Υπήρχε και μια τάση ανεξαρτητοποίησης των λίγων χωρών που παρέμεναν ελεύθερες- όχι μόνο του Μυστρά που παρεμπιπτόντως έπεσε το 1460, επίσης στις 29 Μαΐου! Η κατάσταση ήταν μιας ανασφάλειας γενικής».
Ο διχασμός.
Και σαν να μην έφθαναν αυτά, «υπήρχε μια μεγάλη ενωτική και ανθενωτική διαμάχη, υπέρ και εναντίον της Ενωσης των Εκκλησιών. Οι αντίθετοι στην Ενωση συμμαχούσαν και με τους Τούρκουςήταν οι λεγόμενες παρά φύσιν συμμαχίες. Οι υπέρμαχοι της Ενωσης διακήρυσσαν: “Οταν οι δύο Ρώμες ήταν ενωμένες διαφεντεύαμε τον κόσμο. Οταν διχάστηκαν, χάσαμε τα πρωτεία”. Με αυτή την έννοια η πραγματική πτώση της Πόλης χρονολογείται από το 1204 και μετά. Η ανθενωτική διαμάχη πήρε μάλιστα τεράστιες διαστάσεις μετά το 1438 και τη Σύνοδο της Φερράρας. Εκεί ο Αυτοκράτορας Ιωάννης Η΄ ξεσήκωσε την Εκκλησία σε μια τελευταία προσπάθεια Ενωσης, αλλά ενώ η διανόηση ήθελε να είναι αναγεννησιακή, η Εκκλησία παρέμενε προσηλωμένη στα πάτρια κατά τρόπο φανατικό, αν όχι τίποτα παραπάνω», λέει χωρίς να μασάει τα λόγια της η ελληνίδα βυζαντινολόγος, η πρώτη γυναίκα πρύτανης της Σορβόννης στα 700 χρόνια ιστορίας του μεγάλου γαλλικού πανεπιστημίου.
Και συνεχίζει: «Υπήρχε όμως ακόμη ένας παράγοντας παρακμής. Ηταν η γενική δεισιδαιμονία που τρεφόταν από τις προφητείες. Ηδη από τον 6ο αιώνα υπήρχαν προφητείες, τότε ήταν όμως αισιόδοξες. Τώρα προφήτευαν το τέλος της Πόλης και μαζί το τέλος του κόσμου και της Ιστορίας. Αυτό ήταν, λοιπόν, το κλίμα στην Κωνσταντινούπολη της εποχής. Δεισιδαιμονία, διχόνοια, φτώχεια, κακομοιριά. Οι Βυζαντινοί ζούσαν σε μια πόλη ερημωμένη. Και στα ανάκτορα του Πορφυρογέννητου πολύ λίγα δωμάτια χρησιμοποιούνταν. Οπως λέει και ο Παλαμάς στον “Δωδεκάλογο του Γύφτου”: “Και ήταν οι καιροί που η Πόλη/ πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε/ και τα χέρια της δεμένα τα κρατούσε/ και καρτέραγ΄ ένα μακελάρη (…) Και καρτέραγε τον Τούρκο να την πάρει”».


Το κλίμα της εποχής ήταν: δεισιδαιμονία, διχόνοια, φτώχεια, κακομοιριά
 «Η Πόλη θα μπορούσε να είχε πέσει πολύ νωρίτερα» 
 Η Πόλη θα μπορούσε να είχε πέσει στα χέρια των Τούρκων πολύ νωρίτερα. «Ο λόγος που δεν έγινε αυτό και ανάσανε για πενήντα χρόνια ήταν ότι ο Βαγιαζίτ έπεσε στα χέρια των Μογγόλων» λέει η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ. «Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία δεν μπορούσε να σταθεί μόνη της όρθια. Ο Μανουήλ έτρεχε να δει τους Καρόλους, ο Ιωάννης πήγε στη Φερράρα. Είναι η εποχή των επαιτών αυτοκρατόρων. Πήγαιναν επαίτες στη Δύση, έστω και αν τους δέχονταν εκεί με τιμές και δόξες. Κάτι που συνήθως οι Ελληνες δεν δέχονται είναι ότι ο Πάπας προσπάθησε να βοηθήσει. Διέθεσε τις ιντουλγκέντσιες- τα επί πληρωμή συγχωροχάρτια- του 1450, που ως ιντουλγκέντσιες Ιωβηλαίου ήταν πιο προσοδοφόρες, στον πόλεμο κατά των Τούρκων. Αλλο αν αυτό δεν ήταν αποτελεσματικό, αφού έδωσε τα χρήματα στους Αραγωνέζους που τα χρησιμοποίησαν για δικούς τους σκοπούς.
Πολλοί λένε ότι η Δύση δεν βοήθησε. Οταν όμως μιλάμε για Δύση τι εννοούμε; Οι Βυζαντινοί ήταν όλη η Ανατολή. Η Δύση ήταν πολυδιασπασμένη και ο Πάπας είχε ένα σχίσμα στην πλάτη του και την Ανατολική Εκκλησία εναντίον του. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ο Παλαιολόγος πολεμάει τους Τούρκους μαζί με τον απεσταλμένο του Πάπα, Ισίδωρο του Κιέβου, και τους Γενοβέζους, ο Γεννάδιος- ο Γεώργιος Σχολάριος, πρώτος Πατριάρχης μετά την Αλωσητοιχοκολλούσε ανάθεμα εναντίον του Παλαιολόγου. Και επίσης: μετά την πτώση της Πόλης, οι Δυτικοί έτρεμαν. Οταν ανέλαβε Πάπας ο Ενιο Σίβλιο Πικολομίνι, δηλαδή ο Πίος Β΄, έγραψε μια πραγματεία για την Αλωση στην οποία μιλούσε για καταστροφή της Χριστιανοσύνης. Αντίθετα οι Ρώσοι, που είναι μάλιστα φανατικοί ανθενωτικοί, δεν γράφουν σχεδόν τίποτα για την πτώση της Πόλης. Πέρασαν χρόνια για να αρχίσουν οι σλαβικοί θρήνοι. Εκείνοι που θρήνησαν από την αρχή για την Πόλη είναι στην Τραπεζούντα. “Πάρθεν η Πόλη, πάρθεν η Ρωμανία”, έλεγαν».
Κάτι που συνήθως οι Ελληνες δεν δέχονται είναι ότι ο Πάπας προσπάθησε να βοηθήσει
Η συμφωνία του σουλτάνου με τον Πατριάρχη
 Το Ρούμελι Χισάρ, το κάστρο που έχτισε ο Μωάμεθ το 1452 για να ελέγχει το πέρασμα ανάμεσα στη Μαύρη Θάλασσα και τη Θάλασσα του Μαρμαρά, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην έκβαση της πολιορκίας, λέει η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ. «Διούλκησε και τον στόλο περνώντας τα πλοία του στον Κεράτιο. Από την άλλη πλευρά, μόνο 3-4 πλοία γενοβέζικα πέρασαν και αυτά για να φέρουν τροφή στους πολιορκημένους». Βέβαια, δεν ήταν μόνο αυτή η αιτία της ήττας των Βυζαντινών. «Ο Μωάμεθ είχε μαζέψει Σέρβους, Αλβανούς, Τούρκους. Απέναντι στους τουλάχιστον 100.000 άντρες του- μερικοί μιλούν για 120.000, άλλοι τους ανεβάζουν σε 200.000- αντιπαρατάσσονταν περίπου 4.500 άνθρωποι το πολύ, μαζί με τους ξένους. Και πολλοί ήταν παιδιά και γυναίκες που πολεμούσαν με αγκωνάρια. Μεγάλη ήταν η βοήθεια των Γενοβέζων, αλλά όταν σκοτώθηκε ο Τζουστινιάνι έχασαν το ηθικό τους και υποχώρησαν. Οσοι πολέμησαν, πάντως, πολέμησαν ηρωικά. Οταν ο Μωάμεθ έστειλε αποκρισάριο στον Παλαιολόγο ζητώντας του να παραδώσει την Πόλη, πήρε την απάντηση ότι η Πόλη δεν είναι δικό του πράγμα και πως “με τη δική μας θέληση αποφασίσαμε να πεθάνουμε”. Ακόμη και ο περίφημος Νοταράς που είχε τρεις υπηκοότητες και όλη του την περιουσία στο εξωτερικό, και που είπε ότι είναι καλύτερο το τουρκικό καφτάνι από τη λατινική τιάρα, πολέμησε και εν τέλει εκτελέστηκε από τους Τούρκους. Χαρακτηριστικό του ηρωισμού είναι ότι όταν στην Πύλη του Ρωμανού οι Τούρκοι άρχισαν να ανεβαίνουν πάνω και πέρασαν μέσα, έψαχναν τους αντίπαλους πολεμιστές και δεν πίστευαν ότι ήταν τόσοι λίγοι. Και πρέπει να πούμε και για τον Μωάμεθ, που συνηθίζουμε να τον ταυτίζουμε με τη βαρβαρότητα, ότι δεν ήταν βάρβαρος ή δεν ήταν μόνο βάρβαρος. Ηταν από τους μεγαλύτερους μεταρρυθμιστές της Τουρκίας. Ηξερε τι ήθελε και πώς να το κάνει». Οσο για την Κερκόπορτα… «Ανοιγμένη ή ξεχασμένη. Αστεία πράγματα. Ηταν χιλιάδες έξω, τα καράβια τους στον Κεράτιο, οι Γενοβέζοι έφευγαν. Τι να πεις για την Κερκόπορτα; Σε συμβολικό επίπεδο μόνο μπορείς κάτι να πεις. Αλλά είναι σαν να λέμε ότι αντί να σκοτώνονταν τρεις Τούρκοι κατά την είσοδό τους στην Πόλη, θα σκοτώνονταν δέκα αν η πόρτα ήταν κλειστή. Και λοιπόν; Αφού είχαν ανεβάσει σκάλες και έμπαιναν από όπου ήθελαν».
«Ο Μωάμεθ έδωσε το πατριαρχικό αξίωμα στον Γεννάδιο Σχολάριο, ορίζοντάς τον αμέσως αρχηγό του Μιλιέτ, δηλαδή όλων των ορθοδόξων. Κάπως έτσι ξέρουμε γιατί η Εκκλησία κράτησε όλα τα κτήματά της και η αυτοκρατορία τα έχασε», λέει δηκτικά η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ. «Κάπως έτσι φτάσαμε και στα σημερινά βατοπεδινά βακούφια. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε, σε αντίθεση με άλλες συμπεριφορές της πολιτείας, ότι όταν ο Μανουήλ Παλαιολόγος είναι στη Θεσσαλονίκη και υπάρχει κίνδυνος καταστροφής, δημεύει όλα τα κτήματα του Αθω. Και ότι ο Κομνηνός δημεύει όλη την εκκλησιαστική περιουσία για να αντιμετωπίσει τους Σελτζούκους». Την εποχή της Αλωσης, εξάλλου, υπήρχε έξαρση του μοναχισμού. «Σε όλη τη διαμάχη των ανθενωτικών οι καλόγεροι στα μοναστήρια της Πόλης και του Αθω ήταν πρώτοι. Είναι πολλοί και δεν πολεμούν. Αντίθετα με τους δυτικούς μοναχούς που μπορούν να φέρουν όπλα, οι ορθόδοξοι δεν μπορούν», σημειώνει η Ελληνίδα βυζαντινολόγος.
Η Εκκλησία κράτησε όλα τα κτήματά της και η αυτοκρατορία τα έχασε…
__________
Του ΜΑΝΩΛΗ ΠΙΜΠΛΗ
Πηγή: tanea,το είδαμε spoudasterion
Αντικλείδι , http://antikleidi.com

ΚΙ ΑΝ ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ;

Κι αν αξίζουμε την χρεωκοπία;

Το έχουμε θέσει ως ερώτημα στον εαυτό μας άραγε; Θα αποφύγω αυτή την φορά να ασχοληθώ με τις πολιτικές επιλογές των πολιτών αυτής της χώρας, για τις εμμονές τους σε κόμματα και κλίκες, καθώς πλέον την περίπτωση αυτή πρέπει να την διαλευκάνει ηψυχιατρική επιστήμη. Αυτή είναι η μια πλευρά της κρίσης. 

Υπάρχει και άλλη μια, που περιγράφεται από τις συμπεριφορές, από την διαμόρφωση της καθημερινότητας, από τα memes της μάζας, από την αισθητική και τις αξίες. Φυσικά δεν έχω πρόθεση να αποπολιτικοποιήσω όλα τα παραπάνω, καθώς όλα είναι πολιτική. Αλλά σε διάφορες πτυχές της ζωής στην ελληνική πραγματικότητα, αντιλαμβάνεσαι πως άλλα πράγματα είναι αυτά που μας οδηγούν και πιο βαθιά στον βούρκο.

Οδηγική συμπεριφορά του Έλληνα

Πολλοί σε φανάρια περνάνε την ουρά και δημιουργούν μια δεύτερη ακριβώς μπροστά για να έχουν ένα προβάδισμα λίγων δευτερολέπτων. Παρκάρουν πάνω σε πεζοδρόμια και μπάρες για αμαξίδια, διπλοπαρκάρουν σε ήδη στενούς δρόμους χωρίς αλάρμ, αδιαφορούν για διαβάσεις πεζών, περιφρονούν τους ίδιους τους πεζούς. Δεν είναι τυχαίο που είμαστε δυστυχώς, η πρώτη χώρα στην Ευρώπη στον αριθμό θυμάτων από τροχαία.

Συμπεριφορά σε δημόσιους χώρους

Ο ελληναράς νομίζει πως τα πάντα του ανήκουν. Καπνίζει σε δημόσιους χώρους θεωρώντας πως οι μη καπνιστές πρέπει να βγουν έξω, πετάει σκουπίδια όπου βρει, σπάνια μαζεύει τα σκατά του σκύλου του και δεν σέβεται υποδομές που και ο ίδιος χρησιμοποιεί και οι συμπολίτες του. Αδιαφορεί για την τυχόν ασχήμια του χώρου που ζει, συμβάλλοντας στο να γίνει περισσότερο άσχημος ακριβώς επειδή δεν κάνει τίποτα.

Οι ίδιοι οι δημόσιοι χώροι

Η Αθήνα είναι μια τσιμεντούπολη, μια πρωτεύουσα με ελάχιστο πράσινο, με λίγους χώρους άθλησης, με παρατημένα πάρκα, χωρίς επαρκή χώρο για τους πεζούς. Αυτό που χαρακτηρίζει τις ελληνικές μεγαλουπόλεις είναι η προχειρότητα και η άτακτη αστικοποίηση. Συνήθως η καθαριότητα είναι πάντα το ζητούμενο, ενώ η μυρωδιά που επικρατεί στο κέντρο της πρωτεύουσας προκαλεί θλίψη.

Κοινωνική συνείδηση

Η Ελλάδα είναι τελευταία στην Ευρώπη των 27 σε συμμετοχή σε εθελοντικές οργανώσεις. Επίσης είναι τελευταία στην εθελοντική αιμοδοσία. Ανθρώπινα και ατομικά δικαιώματα θεωρούνται απαραίτητα για το “εγώ”, αλλά όχι για το “εσύ”.

Πολιτισμικές επιλογές και κουλτούρα

Η σύγχρονη Ελλάδα δεν έχει τίποτα για να περηφανεύεται. Ο πολιτισμός της περιορίζεται στα μπουζούκια και την παραλιακή, ενώ η δήθεν εναλλακτική τέχνη, που φιλοξενείται σε δήθεν παρακμιακούς χώρους δεν είναι παρά στάχτη στα μάτια, αφού εξαρτιέται από τα κρατικά κονδύλια και δίνει άλλοθι για την μηδενική στήριξη σε πραγματικούς καλλιτέχνες, που πεθαίνουν στην ψάθα.

Επίσης ο Έλληνας είναι από αυτούς που διαβάζουν λιγότερο και κατά κάποιον τρόπο “σνομπάρει” ως “κουλτουριάρικα” οτιδήποτε ξεφεύγει από την αισθητική του τουρκομπαρόκ.

Τελικά τι φταίει;

Η ελληνική κοινωνία δεν μοιάζει καν ως κοινωνία, αλλά ως ένα παζλ όπου ο καθένας ανέχεται το διπλανό του κομμάτι. Δεν συνυπάρχουμε, δεν αντέχουμε τους διπλανούς μας, συμπεριφερόμαστε εγωιστικά σαν να μην έχουμε ανάγκη τους άλλους, γι’ αυτό δεν τους υπολογίζουμε και δεν τους σεβόμαστε.

Οι δικαιολογίες για αυτή την κατάσταση συνέχεια περιστρέφονται γύρω από το πόσα χρόνια ήμασταν σκλαβωμένοι στους Τούρκους, για την Κατοχή, για την Χούντα (καλά εκεί υπάρχουν και κάποιοι που…περνούσαν καλά) και τις καταστροφές που περάσαμε γενικά ως λαός. Ακόμα και όμως μετά απ’ όλα αυτά, μετά και από την κρίση που περνάμε, ενώ είχαμε την ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά και να στήσουμε τα θεμέλια μιας κοινωνίας πολιτών, δεν το κάναμε. Μπορούμε να κάνουμε πράγματα στην καθημερινότητα για να την κάνουμε λιγότερο επώδυνη.

Στην Ελλάδα υστερούμε σε οργανωμένες μειοψηφίες που οργανωμένα θα συμπαρασύρουν δημιουργικά και τους υπόλοιπους. Δεν περάσαμε αντίστοιχο Διαφωτισμό και η όλη μας ευημερία αποδείχθηκε επίπλαστη και υλιστική. Δεν παράγαμε πολιτισμικά προϊόντα τα τελευταία -αρκετά- χρόνια, αλλά θέλαμε να βγάλουμε χρήματα, όλο και περισσότερα χρήματα.

Αντιθέτως, εμφανίστηκαν πολλές ομάδες συμφερόντων που ακόμα και σήμερα ενδιαφέρονται μόνο για την προάσπιση των δικών τους συμφερόντων. Κι αυτό όχι μόνο λόγω του ατομοκεντρισμού που προκρίθηκε στο θυμικό αυτό του λαού, αλλά γιατί η κοινωνία είναι κατακερματισμένη.

Πρώτος στόχος μας θα πρέπει (ή θα έπρεπε) να είναι να γίνουμε πρώτα κοινωνία, δηλαδή ένα σύνολο ανθρώπων με σχέσεις και δίκτυα, αρκετά ανεπτυγμένα ώστε να αλληλοστηρίζονται συνειδητά. Μέχρι τότε, το διαίρει και βασίλευε θα βρίσκει στην ελληνική περίπτωση την τέλεια εφαρμογή.


Strange Journal

ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΕΝΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ:--How Are Pearls Made?



Ένας απλός κόκκος άμμου μέσα σε ένα στρείδι, αρκεί για να γίνει ένα υπέροχο μαργαριτάρι..
Το μόνο που χρειάζεται είναι η υπομονή....
Θέλει 6 μήνες μέχρι να έχουμε ένα καλό αποτέλεσμα....
Το φίλντισι που παράγει το στρείδι καλύπτει το κόκκο της άμμου μέχρι να έχουμε το υπέροχο μαργαριτάρι.....
Ένα σύντομο περιγραφικό video, με δυνατότητα εμφάνισης ελληνικών υποτίτλων που μας ξεναγεί στα μυστικά της δημιουργίας των μαργαριταριών....

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

Η ΑΔΕΙΑ ΒΑΡΚΑ

Η Άδεια Βάρκα

Ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους Ζεν, ο Λιν Τσι, συνήθιζε να λέει:
“Όταν ήμουν νέος, ήμουν ενθουσιασμένος με την κωπηλασία. Είχα μια μικρή βάρκα, και πήγαινα στη λίμνη μόνος μου. Έμενα εκεί για ώρες ολόκληρες. Κάποτε έτυχε να διαλογίζομαι στη βάρκα μου με κλειστά μάτια, μια όμορφη νύχτα. 

Τότε πλησίασε μια άλλη βάρκα ακολουθώντας το ρεύμα και χτύπησε τη βάρκα μου. Τα μάτια μου ήταν κλειστά, έτσι σκέφτηκα : Κάποιος είναι εδώ με τη βάρκα του και χτύπησε τη δική μου βάρκα’. 

Θυμός γεννήθηκε μέσα μου. Άνοιξα τα μάτια μου και ήμουν έτοιμος να πω θυμωμένος κάτι σ’ αυτόν τον άνθρωπο, αλλά τότε συνειδητοποίησα ότι η βάρκα ήταν άδεια! Και δεν υπήρχε τρόπος να εκτονωθεί ο θυμός μου. Προς ποιόν θα τον εξέφραζα; Η βάρκα ήταν άδεια, απλώς έπλεε ακολουθώντας το ρεύμα από μόνη της και ήρθε και χτύπησε τη βάρκα μου. Έτσι δεν υπήρχε τίποτε να κάνω. Δεν υπήρχε δυνατότητα να εκτονώσω τον θυμό μου σε μια άδεια βάρκα”. 

Έτσι ο Λιν Τσι είπε: “Έκλεισα τα μάτια μου. Ο θυμός ήταν εκεί, αλλά δεν μπορούσε να βρει διέξοδο. Έκλεισα τα μάτια μου και απλώς κινήθηκα προς τα πίσω μαζί με τον θυμό. Και η άδεια βάρκα έγινε η συνειδητοποίησή μου. Έφτασα σ’ ένα σημείο μέσα μου εκείνη τη σιωπηλή νύχτα. Εκείνη η άδεια βάρκα έγινε ο δάσκαλός μου. Και τώρα εάν κάποιος έρχεται και με προσβάλλει, γελάω και λέω: Και αυτή η βάρκα είναι επίσης «άδεια». Κλείνω τα μάτια και πηγαίνω μέσα.” 


Osho 

Β.Ραφαηλίδης – Ο ελληνισμός είναι πολιτισμός και τίποτα περισσότερο ή λιγότερο.

greek-greece-masks-theatreΟι αρχαίοι Έλληνες δεν εξατμίστηκαν, βέβαια. Άφησαν απογόνους όπως όλοι. Και ασφαλώς «ελληνικό αίμα» υπάρχει και στους σημερινούς κατοίκους της Ελλάδας, και στους σημερινούς κατοίκους ολόκληρης της ανατολικής Μεσογείου τουλάχιστον, για να μην πούμε ολόκληρης της Πρόσω Ασίας και της Βόρειας Αφρικής.
Όμως, ο χώρος που ονομάζεται Ελλάδα, σημείο κομβικό στις μετακινήσεις των λαών πέριξ της ανατολικής Μεσογείου από αρχαιοτάτων χρόνων, θα ήταν απολύτως αδύνατο να διεκδικήσει την «ελληνική αιματολογική καθαρότητα», όπως άλλωστε και κάθε άλλη περιοχή της γης και κυρίως η Μεσόγειος. Οι Ρωμαίοι και αργότερα οι Φράγκοι, άφησαν τα φυλετικά τους ίχνη. Όσοι Ρωμαίοι ή Φράγκοι ζούσαν μόνιμα στην Ελλάδα, δεν εισήγαγαν, βέβαια, συζύγους απ’ τις πατρίδες τους. Και οι βάρβαροι, κυρίως οι Γότθοι που τον τρίτο μ.Χ. αιώνα καταλαμβάνουν την Ελλάδα, επιδίδονται μετά ζήλου στο βάρβαρο σπορ του βιασμού, όπως όλοι οι βάρβαροι.
Όμως, το μεγάλο φυλετικό μπέρδεμα έγινε κατά τους βυζαντινούς χρόνους, τότε που οι κάτοικοι της απέραντης πολυεθνικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ως κάτοικοι του ίδιου κράτους, μπορούσαν να μετακινούνται είτε αυτόβουλα είτε, το συχνότερο, κατ’ εντολήν του Αυτοκράτορα, που έπαιρνε κατοίκους από μια πυκνοκατοικημένη και τους μετέφερε σε μια αραιοκατοικημένη ή αποψιλωμένη απ’ τους πολέμους περιοχή. Οι βυζαντινοί Αυτοκράτορες δεν ασκούσαν ελληνική, ασκούσαν αυτοκρατορική πολιτική όπως, άλλωστε, όλοι οι Αυτοκράτορες.
Το γεγονός πως ο Ρωμαίος Μέγας Κωνσταντίνος μεταφέρει την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη το 330 μ.Χ. και κάνει επίσημη θρησκεία του κράτους το χριστιανισμό για λόγους καθαρά πολιτικούς (οι χριστιανοί ήταν ήδη πλειοψηφία, κυρίως στις ανατολικές περιοχές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) δε σημαίνει απολύτως τίποτα για τους Έλληνες. Γιατί ο χριστιανισμός δεν είναι ελληνική θρησκεία, είναι διεθνής (και κατ’ αρχήν εβραϊκή), και τούτο άσχετα απ’ το γεγονός πως ο χριστιανισμός υιοθετεί την ελληνική γλώσσα, που αυτή την εποχή είναι διεθνής. Χάρη στους επιγόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τη μιλούν σχεδόν οι πάντες στην ανατολική Μεσόγειο. Και επειδή την υιοθετεί ο χριστιανισμός, την υιοθετεί τελικά και το χριστιανικό Βυζάντιο. Που επειδή την υιοθετεί, δε σημαίνει πως τελικά έγινε ελληνικό, παρότι ο ελληνικός πολιτισμός, δια της γλώσσας, θα επιδράσει ουσιαστικότατα στη διαμόρφωση και του βυζαντινού πολιτισμού, από μια περίοδο και μετά, και όχι εξ αρχής.
Πάντως, το Βυζάντιο του Μεγάλου Κωνσταντίνου συνεχίζει να είναι λατινόγλωσσο, και η ελληνική γλώσσα θα υιοθετηθεί σταδιακά αργότερα, αρχίζοντας από τότε που ο Μεγάλος Θεοδόσιος θα κόψει τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στα δύο, την Ανατολική και τη Δυτική, το 395 μ.Χ., δηλαδή 65 χρόνια μετά τη μεταφορά στο Βυζάντιο της πρωτεύουσας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας απ’ τον Κωνσταντίνο (που έγινε άγιος κατά λάθος και για να τιμηθεί που έκανε επίσημη θρησκεία το χριστιανισμό). Ο γλωσσικός εξελληνισμός του Βυζαντίου θα ολοκληρωθεί επί Ιουστινιανού. Όλα αυτά δείχνουν πως ο ελληνισμός είναι πολιτισμός και τίποτα περισσότερο ή λιγότερο.
rafa
Βασίλης Ραφαηλίδης, από το βιβλίο ΙΣΤΟΡΙΑ (ΚΩΜΙΚΟΤΡΑΓΙΚΗ) ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ  1830-1974, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου

ΜΗΧΑΝΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΡΟΦΊΜΩΝ--Amazing food processing machine #3



Η βιομηχανική επανάσταση έφερε τις πάσης φύσεως μηχανές που συντέλεσαν στην αύξηση της παραγωγής, μειώνοντας ταυτόχρονα το κόστος, αντικαθιστώντας την ανθρώπινη εργασία....
Ουδέν καλόν αμιγές κακού...
Παρακολουθήστε τη διαδικασία παραγωγής ορισμένων τροφίμων ευρείας κατανάλωσης....
Δείτε το........Έχει ενδιαφέρον....

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΑΛΙΡΡΟΙΑΣ--Tidal Power 101



Τα μαγνητικά πεδία που σχηματίζονται από τη σχέση της Γης με τη Σελήνη, είναι υπεύθυνα για τη δημιουργία της παλίρροιας...
Μια κίνηση των τεράστιων όγκων νερού της θάλασσας,που εμείς την αντιλαμβανόμαστε  σαν πλημμυρίδα, το φούσκωμα των νερών, και άμπωτη, το τράβηγμα προς τα μέσα...
Όλοι θα ξέρουν τα τρελά νερά της Χαλκίδας στο πορθμό του Ευρίπου, που 6 ώρες πάνε προς τα πάνω και 6 προς τα κάτω...
Αυτό είναι ένα ορατό παράδειγμα της παλίρροιας...
Διαλέγοντας οι ειδικοί κατάλληλα σημεία ειδικά σε ωκεάνιες περιοχές δημιούργησαν γεννήτριες που εκμεταλλεύονται αυτή τη κίνηση και παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα εμπλουτίζοντας έτσι τους τρόπους παραγωγής ρεύματος,με ανανεώσιμη καθαρή πηγή ενέργειας....
Ένα ενδιαφέρον σύντομο video, με δυνατότητα εμφάνισης ελληνικών υποτίτλων, που μας εξηγεί το τρόπο λειτουργίας μιας γεννήτριας ηλεκτρικού ρεύματος με τη χρήση των παλιρροϊκών ρευμάτων...

                        ΔΙΚΟ   ΣΑΣ.....!!!!!!!!!!

ΠΩΣ ΠΕΘΑΝΕ Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ

Πως πέθανε ο Πλάτωνας;

Plato_0256
 Πλάτωνας (428/427-348/347 π.Χ.)
Λέγεται πως κανείς δεν τον είχε δει να γελάει με την καρδιά του – πράγμα που αναφέρεται επίσης για τον Πυθαγόρα, για τον Αναξαγόρα, για το Χριστό, αλλά και για την Παναγία.
Πάνω σε αυτό όμως ο Νίτσε υποστηρίζει επίμονα ότι ο Πλάτωνας κοιμόταν με στρώμα τα έργα του μεγάλου κωμικού Αριστοφάνη. Αλήθεια ή όχι, το βέβαιο είναι πως, με γνώμονα την κολοσσιαία σημασία του για τη φιλοσοφία, υπάρχουν σχετικά λίγες πληροφορίες για τη ζωή του και δε γνωρίζουμε τίποτε αξιόπιστο για το θάνατό του.
Ο ίδιος αναφέρει μόλις δύο φορές τον εαυτό του στα περίπου είκοσι πέντε έργα του, όταν κατονομάζει αυτούς που παρευρίσκονταν στη δίκη του Σωκράτη και τους απόντες την ώρα του θανάτου του. Στα πολλά που έγραψε ο Ξενοφώντας για το Σωκράτη γίνεται μόλις μία μνεία στον Πλάτωνα, ενώ και ο Δημοσθένης παραθέτει το όνομά του δύο φορές όλες κι όλες, και μάλιστα παρεμπιπτόντως. Σώζεται ωστόσο ένα αμφίβολης εγκυρότητας αφήγημα του Απουλήιου, που λέει ότι ο Σωκράτης ονειρεύτηκε κάποτε καθισμένο στο γόνατό του ένα νεοσσό κύκνο. Ξαφνικά, τα πούπουλά του φούντωσαν αμέσως άνοιξε τα φτερά του και υψώθηκε στον ουρανό, κελαηδώντας γλυκύτατα. Την επόμενη μέρα ο πατέρας του Πλάτωνα παρουσίασε το νεογέννητο γιο του στο Σωκράτη, κι εκείνος αναφώνησε: «Αυτός είναι ο κύκνος που είδα!».
plato_acad
Τα λιγοστά στοιχεία που διαθέτουμε ως αυτοβιογραφία του Πλάτωνα μας παρέχονται από την περίφημη Έβδομη Επιστολή του. Δυστυχώς πολλοί από τους μελετητές των κλασικών αμφισβητούν τη γνησιότητά της. Ο Πλάτωνας γράφει για την πρώιμη σταδιοδρομία του και για τις δύο πρώτες επισκέψεις του στη Σικελία, κατόπιν πρόσκλησης του Διονύσιου του Πρεσβύτερου. Ίσως να έκανε κι ένα τρίτο ταξίδι εκεί, τελικά όμως απογοητεύθηκε πλήρως από την πολιτική. Στους αιώνες μετά το θάνατό του αναφερόταν ανεκδοτολογικά ότι ο Διονύσιος εκτίμησε τόσο πολύ τις προσπάθειές του, ώστε τον πούλησε δούλο, και ότι ο Πλάτωνας σώθηκε μόνο και μόνο επειδή τον αγόρασε ο Αννίκερις, φιλόσοφος της σχολής των Κυρηναϊκών. Ο άγιος Τζερόμ υποστηρίζει ότι ο Πλάτωνας κατέληξε στο σκλαβοπάζαρο όταν αιχμαλωτίστηκε από πειρατές, αλλά «ως φιλόσοφος, είχε μεγαλύτερη αξία από εκείνον που τον αγόρασε».
Τι άλλο γνωρίζουμε; Ήταν 31 ετών όταν εκτελέστηκε ο Σωκράτης. Δεν παντρεύτηκε. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, που συνέβαλε τα μέγιστα στο να γίνει ευρύτερα γνωστός ο Πλάτωνας, του άρεσαν τα σύκα. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε καν γιατί ονομάστηκε Πλάτων – η λέξη σημαίνει «ευρύς» και ίσως να υπονοεί μια μυώδη κορμοστασιά, που μας φέρνει στο νου ιστορίες δεινότητας στην πάλη.
Κατά τον Κικέρωνα, ο Πλάτωνας αποβίωσε την ώρα που έγραφε. Όμως ο Έρμιππος λέει ότι πέθανε σ’ ένα γαμήλιο φαγοπότι σε ηλικία 81 ετών και ότι ενταφιάστηκε στο χώρο της Ακαδημίας. Ο Νεοπλατωνικός της Αναγέννησης Μαρσίλιο Φιτσίνο προσθέτει ότι ο Πλάτωνας πέθανε ανήμερα των γενεθλίων του και σχολιάζει ότι ο αριθμός 81 έχει τεράστια σημασία, καθώς είναι ο τελειότερος, γινόμενο του 9 επί 9 και άθροισμα του 8 συν 1. Όμως μία διαφορετική εκδοχή αναφέρει ότι ο Πλάτωνας πέθανε μαστιζόμενος από ψείρες. Πάντως όποιος διαδίδει μια τόσο σιχαμερή ιστορία «τον θίγει βαθύτατα», αποφαίνεται το 1687 ο εμβριθής Τόμας Στάνλεϋ στην Ιστορία της Φιλοσοφίας.
~~~~~~~~~
Aπό το βιβλίο «Το βιβλίο των νεκρών φιλοσόφων» – Simon Critchley
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Γνώση και παράδοση

Βασιζόμαστε στη γνώση, στη μνήμη, για να ζούμε την καθημερινή μας ζωή και να κάνουμε όσα μπορούν να γίνονται μηχανικά. Χωρίς τη γνώση δεν θα μπορούσαμε να οδηγήσουμε ένα αυτοκίνητο, θα ήμασταν ανίκανοι να κάνουμε ένα σωρό πράγματα.Η γνώση, όμως, είναι εμπόδιο όταν γίνει παράδοση, όταν γίνει πίστη που καθοδηγεί το νου, την ψυχή, τον εσωτερικό σου κόσμο·και, επίσης, χωρίζει τους ανθρώπους. Έχετε προσέξει πώς έχουν διαιρεθεί οι άνθρωποι σε ομάδες, παντού στον κόσμο, αποκαλώντας τους εαυτούς τους ινδουιστές, μωαμεθανούς, βουδιστές, χριστιανούς κ.λ.π.; Τι είναι αυτό που τους χωρίζει; Ούτε η επιστημονική έρευνα, ούτε οι γνώσεις γεωργικής καλλιέργειας ή χτισίματος γεφυριών και πετάγματος των τζετ. Εκείνα που διαιρούν τους ανθρώπους σε ομάδες είναι η παράδοση και τα πιστεύω που διαμορφώνουν το νου μ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο.
Η γνώση, λοιπόν, είναι εμπόδιο όταν έχει γίνει παράδοση που
πλάθει ή διαμορφώνει το νου σύμφωνα μ’ ένα ορισμένο μοντέλο,
επειδή τότε όχι μόνο διαιρεί τους ανθρώπους και δημιουργεί εχθρότητα ανάμεσά τους, αλλά τους εμποδίζει επίσης ν’ ανακαλύψουν τι είναι αλήθεια, τι είναι ζωή και τι είναι Θεός. Για ν’ ανακαλύψει ο νους τι είναι Θεός, πρέπει να είναι ελεύθερος από κάθε παράδοση, απ’ όλα όσα έχει συσσωρεύσει μέσα του, από κάθε γνώση που χρησιμοποιεί προκειμένου να έχει ψυχολογική ασφάλεια.Οι φιλοσοφίες, οι θεωρίες και οι ιδεολογίες που μαθαίνεις από τα βιβλία –και γίνονται η «παράδοσή σου»– αποτελούν στην πραγματικότητα εμπόδιο για το νου σου, επειδή τα χρησιμοποιεί όλα αυτά ως μέσο για να νιώσει ψυχολογική ασφάλεια που είναι άλλο από την πρακτική ασφάλεια– κι έτσι διαμορφώνεται από αυτά. Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να καλλιεργήσει κανείς στο σχολείο τις γνώσεις του και την τε χνική του, αλλά συγχρόνως πρέπει και να ελευθερωθεί ο νους του από κάθε παραδοσιακό μοντέλο. Όλο αυτό θα έπρεπε να είναι ο ρόλος της εκπαίδευσης.Οι περισσότεροι από εμάς ξέρουμε διάφορα γεγονότα, συσσωρεύουμε πληροφορίες ή γνώσεις, αλλά δεν μαθαίνουμε ποτέ πώς να έχουμε μέσα μας ησυχία, πώς να είμαστε ψυχολογικά ελεύθεροι απ’ όλα τα σκαμπανεβάσματα της ζωής, από τα προβλήματα που ριζώνουν μέσα μας. Εντασσόμαστε σε διάφορες κοινωνικές ομάδες, γινόμαστε οπαδοί κάποιας φιλοσοφίας, παραδινόμαστε σε μια πίστη, όλο αυτό όμως είναι εντελώς άχρηστο, επειδή δεν λύνει τα προβλήματά μας. Αντιθέτως, φέρνει περισσότερα βάσανα, μεγαλύτερο πόνο. Εκείνο που χρειάζεται ο νους δεν είναι κάποια φιλοσοφία ή ιδεολογία, αλλά να είναι ελεύθερος να ερευνά,ν’ ανακαλύπτει και να είναι δημιουργικός.


Κρισναμούρτι

ΟΙ ΝΥΧΤΕΡΙΔΕΣ ΚΥΝΗΓΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΜΕΘΟΔΟ "ΣΤΕΛΘ"--Bat Hunts in "Stealth Mode" | World's Weirdest



Το ξέρετε ότι οι νυχτερίδες χρησιμοποιούν υπερήχους για τον εντοπισμό της λείας τους;
Αόρατες μέσ' το σκοτάδι και αθόρυβα όπως τα αεροπλάνα τεχνολογίας Stealth, ανακαλύπτει το δρόμο της και και τα άτυχα θύματα.....
Ένα σύντομο video του Natinal Geographic, με δυνατότητα εμφάνισης ελληνικών υποτίτλων, περιγράφει τα βασικά γνωρίσματα της πτήσης της νυχτερίδας....

                           ΔΙΚΟ   ΣΑΣ....!!!!!!!!!!!

Ορκωμοσία Τραμπ: Το ευτράπελο της ημέρας με τον γερουσιαστή John Fetterman - «Έσκασε μύτη» με σορτς!

Ορκωμοσία Τραμπ: Το ευτράπελο της ημέρας με τον γερουσιαστή John Fetterman - «Έσκασε μύτη» με σορτς! (screenshot/X) Μια απόλυτα... γυμναστηρ...