Ενύπνιο

               Ενύπνιο

Ολόγιομο ασήμωνε τις γρίλιες το φεγγάρι,

χορεύοντας με τα κλαδιά της πασχαλιάς

Γυμνή κι αυτή μέσα στο κρύο αθυμώντας

ανοιξιάτικους ανθούς και φύλλα θερινά

Κι οι θύμησες, βαριές, αλάφιαζαν τον ύπνο

φορτώνοντας με χιόνι της μνήμης τα κλαδιά.

Μορφές που έρχονταν απ’ τις γωνιές του νου,

λόγια π’ ακούγονταν σαν σκόρπιες καμπανιές

Φορτίο που μαζεύονταν σ’ αλλοτινούς καιρούς

και άδειαζε με πάταγο στου φεγγαριού τ’ ασήμι

σέρνοντας ξοπίσω του σκοτάδια και κραυγές,

στιγμές κακές που θα ‘θελες πότε να μη σε βρουν.
Μα ήταν κι αυτές, οι ανελέητες σκιές της πασχαλιάς

δαιμονικά με τύλιξε η νύχτα με το δικό της έρεβος

Μορφές που κρύβονταν στης μνήμης τα πηγάδια

ξεπρόβαλαν ανάμεσα από τα ολόγυμνα κλαδιά

σκούζοντας στις σκοτεινές τις φυλλωσιές του νου.

Μόνο το φως της χαραυγής μπορεί πια να με σώσει

όμως άλλαξαν πια τα χρώματα στης γρίλιας το ασήμι

δύσκολη και τούτη η νύχτα μα τώρα φώτισε η αυγή

Γ.Χ.