Περί ευτυχίας…
Μέσα στα μονοπάτια της σιωπής συνάντησα εσένα, ξανασυστήθηκα με εμένα, εξελίχθηκα, αγάπησα και ερωτεύτηκα. Εκεί κάπου ένιωσα τυχερή και ευγνώμων, εξελισσόμενη σε καλύτερο άνθρωπο, αφήνοντας τα προσωπεία και τους τίτλους, διαγράφοντας το παρελθόν και γράφοντας το παρόν και το μέλλον μαζί σου.
Η σιωπή, είναι εκείνη η στιγμή που σπάνε τα καλούπια, που αφήνεσαι γυμνός στον καθρέπτη του άλλου, χωρίς ανασφάλειες και φόβους, ατενίζοντας το άπειρο, ονειρεύοντας ελεύθερος από τα δεσμά της καθημερινότητας και αφημένος στη ροή της ενέργειας του σύμπαντος.
Αυτή η σιωπή περικλείει τα πάντα. Τις λέξεις που δεν βρίσκουν διέξοδο να βγουν, τα συναισθήματα που ρέουν σαν καταρράχτης και δυο ψυχές ακουμπισμένες η μια πάνω στη άλλη βουλιάζοντας στα θέλω τους.
Αυτή η σιωπή, είναι εκείνη η μαγική στιγμή, που όλα μετουσιώνονται σε ασήμαντα αλλά και τόσο σημαντικά, που οι πληγές επουλώνονται και ανοίγουν νέα φτερά, που οι φόβοι μαζεύονται και οι αισθήσεις ξεχειλίζουν. Που ο χρόνος χάνεται και αρκεί μόνο εκείνο το δευτερόλεπτο, για να νιώσεις τι σημαίνει αυτό το σπάνιο συναίσθημα που λέγεται… ευτυχία!
Από Stella
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου