Πέρα απ’ του κόσμου τη βουή
Την είχα για χαμένη όταν μια μέρα
με πρόφτασε η φωνή της καθώς προχωρούσα
ξένος και μοναχός μέσα στο πλήθος.
Στράφηκα,
μα με παρέσυρε το ρεύμα
από ‘να νέο κύμα που μετακινήθη
βυθίζοντάς με
σε καινούργιο πένθος. “Την είχα για χαμένη”
Αυτό το ποίημα
ποτέ δε θα το ξαναγράψω.
Ποτέ δε θα περάσω
απ’ τα ίδια φιλιά «Ποτέ ξανά»
Δυο ποιήματα από τον ποιητή
Χρίστο Λάσκαρη.
α)Τον ποιητή μας, τον Χρίστο τον Λάσκαρη (1931-2008), τον γνώρισα μες από την ποίησή του. Ατόφιος ποιητής. Η γραφή του από της ψυχής τα βαθειά βγαλμένη, είναι σπαρακτική, άφωνη κραυγή μες στην σιωπή. Έτσι την είδα..Ύστερα, έμαθα πως ζούσε στην πόλη μου, πως σ’ αυτήν και πέθανε. και, πολύ λυπήθηκα..Δίπλα μου σχεδόν και να μην έχω μάθει για κείνον, να μην τον γνωρίσω..Έτσι, στην σιωπή έζησε, άκουσα για κείνον.. Μίλαγε άλλωστε για κείνη στα ποιήματά του, όπως μίλαγε στον ίδιον μέσα της όπου ήταν κλεισμένος.Πέρα από του κόσμου τη βουή…
Έτσι έζησα
Μέσα σ’ ένα πηγάδι έζησα.
και πάνω μου περνώντας
το φεγγάρι μακρινό.
Μέσα σ’ ένα πηγάδι έζησα.
και πάνω μου περνώντας
το φεγγάρι μακρινό.
Είπε κάποτε «…όταν γράφεις δεν βάζεις κανένα ερώτημα στον εαυτό σου: “γιατί γράφω;”, “για ποιον γράφω;”. Γράφεις γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς..” Ακούστε τον:
Ήταν το θέμα μια ευκολία:
είχες από κάπου να πιαστείς,
να αναπτύξεις.
Τώρα εδώ,
σε τούτο το φωταγωγό που μ’ έριξαν,
κοιτώ το ύψος και φοβάμαι.
Πρέπει ν’ αναρριχηθώ.
Λέξεις να βρω
που να γαντζώνουν στο τσιμέντο. “ Ο φωταγωγός”
είχες από κάπου να πιαστείς,
να αναπτύξεις.
Τώρα εδώ,
σε τούτο το φωταγωγό που μ’ έριξαν,
κοιτώ το ύψος και φοβάμαι.
Πρέπει ν’ αναρριχηθώ.
Λέξεις να βρω
που να γαντζώνουν στο τσιμέντο. “ Ο φωταγωγός”
«Τον τοίχο είχα απέναντι,
τον γκρίζο, γυμνό τοίχο.
Καθόμουνα και τον κοίταζα.
Σε κάποια στιγμή,
τον άκουσα να μου υπαγορεύει ένα ποίημα.
Το ποίημα μιλούσε για έναν τοίχο,
ένα, γκρίζο, γυμνό τοίχο
και για κάποιον
που καθόταν αμίλητος και τον κοίταζε»
Ο Τοίχος
Δεν έγραψα ποτέ ποιήματα.
Ὅ, τι διαβάζετε,
είναι ὁ τρόμος της ψυχής μου.
Δοσμένος σε παραλλαγές. “Ο τρόμος μου σε παραλλαγές”
Ὅ, τι διαβάζετε,
είναι ὁ τρόμος της ψυχής μου.
Δοσμένος σε παραλλαγές. “Ο τρόμος μου σε παραλλαγές”
β) Η μουσική που επέλεξα για να συνοδεύσει τα ποιήματα του Χρίστου Λάσκαρη είναι του Πολωνού συνθέτη Abel Korzeniowski , και το Soundtrack (2011) είναι από την ταινία W.E.
γ) Ο πρώτος επάνω ζωγραφικός πίνακας είναι του Αμερικανού ζωγράφου Bill Jacklin, ενώ ο δεύτερος του Γιουγκοσλαβικής καταγωγής Αυστραλού ζωγράφου Loui Jover.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου