Ο Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΑΚΛΑ ΜΑΚΑΝ ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ ΑΥΤΗ Η ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ;

Ο Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΑΚΛΑ ΜΑΚΑΝ ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ ΑΥΤΗ Η ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ;

Γράφει η Μαίρη Καρά 

     Πολλές απορίες αιωρούνται στην Ιστορία για τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου συνολικά. Μα και πιο συγκεκριμένα για εκείνη που αφορά την κεντρική Ασία και ειδικά εκείνη που πραγματοποιήθηκε στην έρημο της ΤΑΚΛΑ ΜΑΚΑΝ! Ποιος ήταν ο αληθινός στόχος του, όταν τόλμησε να διασχίσει την σκληρότερη έρημο του πλανήτη; Τι ήταν αυτό που τον οδήγησε να υπερνικήσει όλα τα εμπόδια και να αψηφήσει τις πλέον αντίξοες συνθήκες, για να επιλέξει αυτή την ΔΙΑΔΡΟΜΗ; 

     Θα μπορούσε να ήταν μια προσπάθεια για να αποδείξει την στρατιωτική του αξία; Μα αυτό το είχε κάνει ήδη πολλές φορές και μία ακόμα, δεν θα του προσέφερε τίποτα! Οπότε ποια ήταν η αιτία, που τον οδήγησε σ’ αυτό το εγχείρημα; Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο; ΄Η μήπως όχι; Πριν διερευνήσουμε τον πραγματικό σκοπό αυτής της εκστρατείας, σκόπιμη είναι μια ενημέρωση για την φύση της συγκεκριμένης ΕΡΗΜΟΥ.

     Η έρημος Τάκλα Μακάν της Κεντρικής Ασίας και βρίσκεται στην αυτόνομη κινέζικη επαρχία Σινκιάνγκ-Ουιγούρ. Είναι γνωστή ως μια απ' τις μεγαλύτερες αμμώδεις ερήμους στον κόσμο, με κατάταξη 15η σε μέγεθος ανάμεσα στις μη πολικές ερήμους της Γης. Καλύπτει έκταση των 270.000 km² του βαθυπέδου του Ταρίμ, με 1.000 km μήκος και 400 km πλάτος. Στα νότια περικλείεται από την οροσειρά Κουνλούν και στα βόρεια και δυτικά φτάνει ως τον ποταμό Ταρίμ και τους  πρόποδες της οροσειράς του Τιάν Σαν και του ΠΑΜΙΡ. 

     Είναι μια ψυχρή έρημος, επειδή δέχεται πολύ ψυχρές αέριες μάζες απ’ την Σιβηρία, που κατεβάζουν τις θερμοκρασίες σε χαμηλά επίπεδα, ακόμα και κάτω από τους −20 °C. Η έρημος δημιουργήθηκε λόγω του ότι τα ΙΜΑΛΑΙΑ δεν επιτρέπουν στους μουσώνες να περάσουν στην περιοχή. Η ηπειρωτική της θέση ακριβώς στην καρδιά της Ασίας και τα χιλιάδες χιλιόμετρα απόστασης από άλλη πηγή νερού, έχει ως συνέπεια τον κρύο χαρακτήρα του κλίματος τις νύχτες ακόμα και το καλοκαίρι. Δηλαδή είναι αδιάβατη για τον άνθρωπο! Αυτή είναι η ιδιαίτερα σκληρή πραγματικότητα για την έρημο της ΤΑΚΛΑ ΜΑΚΑΝ.

     Η ονομασία της «Τάκλα Μακάν» σημαίνει «πήγαινε και δεν θα ξαναγυρίσεις». Οι ταξιδιώτες συχνά αποφεύγουν διαδρομές μέσα σ’ αυτή την άνυδρη έρημο. Ακόμα και τα εμπορικά καραβάνια σταματούν στις πόλεις-οάσεις για ανεφοδιασμό.  Η έρημος διασχίζεται απ' την βόρεια μέχρι τη νότια άκρη της μόνο από τους δύο βραχίονες του ΔΡΟΜΟΥ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ.

     Οι αρχαιολογικοί θησαυροί που βρέθηκαν στην άμμο της ερήμου, ανάγονται στους Τοχάριους, με πολιτιστικές επιρροές Ελληνιστικές, Ινδικές και Βουδιστικές. Τα σημαντικά ευρήματα δεν ήταν τα κτίρια, αλλά οι τέλεια διατηρημένες απ’ την ξηρασία μούμιες χιλιετηρίδων, που βρέθηκαν στους δεκάδες τάφους. Ανήκαν δε σε ψηλούς ανθρώπους, κοκκινομάλληδες και με ανοιχτόχρωμα μάτια. Άρα οι νεκροί δεν ήταν ΚΙΝΕΖΟΙ! 

     Οι πιο παλιές μούμιες ανάγονταν στον 19ο-18ο αιώνα π.Χ. και οι πιο πρόσφατες γύρω στον 4ο αιώνα π.Χ. Ανάμεσα στα σώματα βρέθηκε κι ένα μωρό, το οποίο στην θέση των ματιών του είχε γαλάζιες πέτρες. Ποιοι άνθρωποι λοιπόν διαβιούσαν σε μια τόσο άνυδρη περιοχή, αφού βρέθηκαν και κάποιες γυναίκες, που φορούσαν μυτερά καπέλα, όπως οι ΑΜΑΖΟΝΕΣ;

      Τα πορίσματα των ερευνών του DNA απέδειξαν ότι οι μούμιες δεν ανήκουν σε κινέζικους λαούς, αλλά ότι προέρχονται από ανθρώπους είτε της Αρχαίας Σκυθίας είτε της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτά τα στοιχεία δείχνουν την ευρεία διαδοχή πολιτισμών της περιοχής στους αιώνες. Μα υπάρχει κι ένα άλλο στοιχείο, που καταδεικνύει την ελληνικότητα των ευρημάτων. Οι αρχαιολόγοι αναφέρουν ότι σχέδια των ρούχων των νεκρών είχαν αρχαιοελληνικά μοτίβα. Ιδιαίτερα ένα εγχάρακτο σύμβολο, ήταν το αρχαιοελληνικό σύμβολο της ΣΒΑΣΤΙΚΑΣ. 

     Μήπως είναι μια ένδειξη, πως πέρασαν από εκεί Ελληνες αλλά και ο Αλέξανδρος; Και τι αναζητούσαν άραγε στην έρημο; Ίσως η απάντηση να βρίσκεται σε γεωλογικές παρατηρήσεις, που εξηγούν, πως η έρημος μπορεί να ήταν κάποτε εύφορη κοιλάδα, λόγω της υψομετρικής διαφοράς απ’ το επίπεδο της θάλασσας. Οι άνθρωποι όμως; Και θα ήταν λογικό για έναν ευφυή Στρατηλάτη να επιβάλει στον στρατό του, να αντιμετωπίσει τέτοιες αντίξοες συνθήκες, αν δεν υπήρχε ανώτερος σκοπός; Θα εκτελούσε την αποστολή, αν δεν είχε πάρει εντολή από κάπου; Θα διακινδύνευε μια ΑΠΟΤΥΧΙΑ;

      Ο Μέγας Αλέξανδρος αποφάσισε να εκστρατεύσει στην έρημο Τάκλα Μακάν περίπου το έτος 326 π.Χ., όταν είχε ολοκληρώσει την κατάκτηση της Περσικής Αυτοκρατορίας και προχωρούσε για την κεντρική Ασία. Από την επαρχία της Βακτριανής πήρε παράλληλη  πορεία με τον Ώξο ποταμό, για να φτάσει στα όρια της ερήμου. Οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν ότι δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να υποτάξει τις άγριες φυλές της περιοχής και χρειάστηκε αρκετό χρόνο, για να το ΠΕΤΥΧΕΙ.

     Δηλαδή διέγραψε την ίδια πορεία του Α΄ εκστρατευτικού σώματος του Διονύσου, που πρώτος έκανε ανάλογη εκστρατεία 2.000 χρόνια πριν τον Αλέξανδρο. Πέρασε απ’ τα ίδια δύσβατα μονοπάτια, για να εισέλθει στην επαρχία Ξιν Γιάνγκ, όπου δεσπόζει η έρημος. Οι ανασκαφές που γίνονται στην περιοχή και τα ευρήματα που έρχονται στο φως, μας δίνουν την απόδειξη, πως αυτή η εκστρατεία είναι αληθινό ΓΕΓΟΝΟΣ.

     Τις πληροφορίες για το γεγονός αυτό τις αντλούμε από κείμενα αρχαίων, που κάνουν νύξεις για αυτά που συνέβησαν. Αναφορές για ανθρώπους με πυρόξανθα μαλλιά υπάρχουν και σε κάποιους κινέζικους μύθους. Και επειδή ο μύθος πάντα κρύβει ψήγματα μιας αλήθειας πολύ παλιάς, οι αναφορές για  ανθρώπους με αυτά τα χαρακτηριστικά, αφορούν αρχαιότατους χρόνους της κινέζικης ιστορίας και άρα ταιριάζουν χρονικά με την πραγματοποίηση της εκστρατείας του ΔΙΟΝΥΣΟΥ. 

     Οι ανασκαφικές προσπάθειες έχουν αποκαλύψει ερείπια ολόκληρων πόλεων, οι οποίες είναι χτισμένες με αρχαίο ελληνικό ρυμοτομικό σχέδιο. Υπάρχουν θεμέλια κτιρίων με αρχαιοελληνική κατασκευή, με εσωτερική αυλή και ιδιαίτερο χώρο για την κεντρική εστία της οικίας. Ίσως με αυτές τις αναφορές στις ανασκαφικές ανακαλύψεις να επιδιώκουν στην ουσία, να συγκαλύψουν τον κρυφό λόγο της ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ! 

     Ποια όμως μπορεί να ήταν η αποστολή, που ίσως είχε ο Μέγας Στρατηλάτης και οδηγήθηκε στο να την εκτελέσει έστω κι αντιμετωπίζοντας τόσους κινδύνους; Ήταν μια αποστολή που ορίσθηκε κατά την διάρκεια της εκστρατείας ή εκπαιδευόταν απ’ την παιδική του ηλικία για αυτήν; Μάλλον μας αφήνει να υποθέσουμε πως προετοιμαζόταν για έναν ιερό σκοπό! Για μια αποστολή που είχε ως τελικό στόχο την αποκατάσταση της τάξης και της εύρυθμης λειτουργίας πάνω στον ΠΛΑΝΗΤΗ!

http://koukfamily.blogspot.gr/

" ΠΟΣΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ, ΠΟΥ ΔΙΩΚΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑ; "

«Πόσο δημοκρατική είναι η πολιτική ηγεσία, που διώκει την ορθόδοξη πίστη του λαού που κυβερνά;»

Γράφει ο Ηρακλής Ρεράκης, 
Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Μετά το μάθημα των θρησκευτικών, η πολιτική ηγεσία της χώρας συνεχίζει την επιχείρηση αποορθοδοξοποίησης της Ελλάδας και των Ελλήνων με την σταδιακή κατάργηση της προσευχής, του εκκλησιασμού, του Σταυρού, των Εικόνων.

Μέσα στο Υπουργείο Παιδείας, λίγες μέρες μετά τον Δεκαπενταύγουστο, πετιέται  η Εικόνα της μητέρας του Χριστού και όλων των Ορθοδόξων στα σκουπίδια, ενώ ο Πρωθυπουργός της χώρας υποδέχεται τον Πρόεδρο της Γαλλίας με την ελληνική Σημαία κακοποιημένη, καθώς  αφαιρέθηκε εσκεμμένα ο Σταυρός από την κορυφή του ιστού της και αντικαταστάθηκε με μια λόγχη.

Η σημερινή πολιτική ηγεσία, πάσχουσα από οξείας μορφής ιδεοληψία, φαίνεται να ακολουθεί πιστά, σταθερά και απροκάλυπτα πλέον τη σκληρή τακτική της ασέβειας, έναντι της ορθόδοξης πίστης, των ιερών, των οσίων και των συμβόλων του ελληνικού λαού. Όμως, αυτή είναι η πίστη πάνω στην οποία στηρίζεται πνευματικά η μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού και με τη βοήθεια της οποίας έζησε και επέζησε σε πολύ δύσκολα χρόνια της ιστορίας του ο Ελληνισμός, πολεμώντας με την Παναγία, τον Σταυρό και την πίστη για την ελευθερία της χώρας. 

Ωστόσο, δεν ακούστηκε, ποτέ, να ασεβεί αυτή η πολιτική ηγεσία σε βάρος άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων της χώρας, δείχνοντας καθαρά ότι εφαρμόζει μια αντιδημοκρατική και αντισυνταγματική πολιτική ανισοτήτων και διακρίσεων σε βάρος όμως της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών.

Από την άλλη πλευρά, δείχνει καθαρά τις υλιστικές της προτιμήσεις, όταν διαχωρίζει τους ορθόδοξους σε σώμα και ψυχή και επιλέγει να ασχολείται μόνον με το σώμα και την ύλη τους, ενώ πληγώνει και μαραζώνει, συνεχώς, με τις αποφάσεις και τις πράξεις της, την ψυχή τους.

Περιφρονεί, εχθρεύεται και πολεμά λυσσαλέα και αντιδημοκρατικά την ορθόδοξη πίστη, το μόνο στοιχείο ελπίδας που απέμεινε στον ελληνικό λαό. Το ερώτημα, βέβαια, το οποίο, καθώς φαίνεται, δεν την απασχολεί είναι: Με αυτήν την αντορθόδοξη στάση κερδίζει η χάνει η Ελλάδα, η κοινωνία της, ο πολιτισμός της, η ίδια η πολιτική αυτής της ηγεσίας;

Διότι, αν είχε ερευνήσει το θέμα, θα έβλεπε ότι σε πολλές χώρες και κοινωνίες παρατηρείται τα τελευταία χρόνια, μέσα από επιστημονικές έρευνες, ότι η πολιτική της αποϊεροποίησης, του υλισμού και της εκκοσμίκευσης, όσο και αν κάποιες κυβερνήσεις ευνόησαν την επικράτησή τους στη συνείδηση των πολιτών, δεν μπόρεσαν να καθιερωθούν ούτε να εξαλείψουν την πίστη από τις ψυχές των ανθρώπων. Το αντίθετο, μάλιστα, αφού ακόμη και οι πιστοί, που πρόσκαιρα αποστατούν και επιχειρούν να αρνηθούν την πνευματική τους φύση και ταυτότητα, δεν το κατορθώνουν, λόγω της οντολογικής τους σύστασης, με αποτέλεσμα να επιστρέφουν στην πίστη, απογοητευμένοι από τα ψυχικά προβλήματα, τα κενά και τα πνευματικά αδιέξοδα που βίωναν μακράν του Θεού και Δημιουργού τους.

Ταυτόχρονα, ο άνθρωπος, επειδή συνειδητοποιεί ότι οι ανθρώπινες και κοινωνικές  σχέσεις, όταν  βασίζονται στο υλιστικό και ατομικιστικό πρότυπο του ευδαιμονισμού και στερούνται από ένα ηθικό, πνευματικό και πολιτισμικό υπόβαθρο, δεν προσφέρουν αληθινή χαρά και ψυχική πλήρωση στον σύγχρονο άνθρωπο.

Ως κοινωνικό και πολιτισμικό όν, μάλιστα, που είναι, αισθάνεται διωκόμενος και ανελεύθερος, όταν διαπιστώνει ότι του υποτιμούν ή του καταργούν τα «μεγάλα» και «σπουδαία» της ζωής, όπως έλεγε ο Δ. Σολωμός.

Ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, οι Έλληνες πολίτες αισθάνονται, πέρα από την οικονομική ασφυξία και καταπίεση, μια πνευματική απειλή από πράξεις της πολιτικής ηγεσίας, που στοχεύουν και μεθοδεύουν, αφενός, την ερήμωση και αποξήλωση των αρχών και των αξιών που συνθέτουν την πολιτισμική τους αυτοσυνειδησία και ταυτότητα και, αφετέρου, την, μέσω της παιδείας και των αντιπολιτισμικών δράσεων, καθοδήγηση των παιδιών τους προς ένα πνευματικό και πολιτισμικό συγκρητισμό και αποχρωματισμό, σε μια νέα εποχή παγκοσμιοποιημένης ομογενοποίησης, ορφανής από τις αξίες που νοηματοδοτούν τη ζωή.

Δυστυχώς είμαστε μάρτυρες μιας πολιτικής ηγεσίας που στρέφει την ιστορία, κατά τον 21ου αιώνα, προς τα πίσω σε αυτοκρατορίες και καθεστώτα που δίωξαν, με απύθμενο πάθος την εξ Αποκαλύψεως ορθόδοξη πίστη, προσπαθώντας να την υποκαταστήσουν με μια ενδοκοσμική φιλοσοφικού και ουμανιστικού τύπου άθεη θρησκευτικότητα ή πνευματικότητα.

Μέσα στην παραζάλη της εξουσίας, όμως, δεν έχει συνειδητοποιήσει η παρούσα ηγεσία της χώρας ότι, όπως είναι αδύνατο και αφύσικο να βγάλει ο άνθρωπος μέσα από την καρδιά  του το ιερό σύμβολο που λέγεται «μητέρα» που τον γέννησε και τον μεγάλωσε, έτσι δεν μπορεί να αποβάλει και να απορρίψει από μέσα του την πίστη στον Θεό και την «μητέρα» Εκκλησία.

Όταν, μάλιστα, επιχειρήσει κάποιος να το πράξει, τότε το μόνο που πετυχαίνει είναι να καταλήξει στην αίσθηση «των κενών που ζητούν πλήρωση», σύμφωνα με τον Οδ. Ελύτη.

Ο ελληνικός λαός, όσο χαλαρός και αν φαίνεται ότι είναι έναντι της πνευματικής του ταυτότητας, όσο και να καταπιέζεται από τη συσσώρευση των  τεχνητών προβλημάτων οικονομικής φύσεως που του δημιούργησαν άλλοι, παραμένει στενά και οντολογικά συνδεμένος με τον Θεό και, πάντως, δεν πρόκειται να αλλοτριωθεί μέσα από χαμηλού επιπέδου, πρόσκαιρα και ανούσια ιδεοληπτικά και καθεστωτικά σχέδια πνευματικής αποδομήσεως.

Πολλά καθεστώτα και  πολλές φορές έχουν προσπαθήσει, ανεπιτυχώς στην ιστορία της χώρας, να εφαρμόσουν παρόμοια σχέδια αποπνευμάτωσης του λαού. Οι Ορθόδοξοι πολίτες αυτής της χώρας, όμως,  φορούν πάνω από την καρδιά τους, ως φύλακα και σύμβολο αγάπης και θυσίας τον Σταυρό.

Η σημερινή πολιτική ηγεσία, οφείλει να κατανοήσει, να σεβαστεί και να αποδεχθεί, μέσα από δημοκρατική ευαισθησία, το γεγονός ότι η πίστη στον Χριστό επηρεάζει σε ένα μεγάλο  βαθμό το φρόνημα, τη συνείδηση, τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά της πλειονότητας του ελληνικού λαού και να παύσει να επιβάλει, μέσα από τα σχολεία, τις πιο αντιδημοκρατικές και απαρχαιωμένες ιδεοληψίες για να την αποδομήσει.

Διότι, αν πραγματικά είχε σχέση με την αληθινή δημοκρατική πολιτική και ήθελε το καλό και το συμφέρον του ελληνικού λαού και του τόπου, θα έπρεπε να ξέρει και να εκτιμά, αφενός το σωτηριακό έργο του Χριστού και τη σημασία του για τον ελληνικό λαό, αφετέρου, τις ηθικοκοινωνικές και πολιτισμικές συνέπειες που έχει αυτό το έργο, ως προς την έμπνευση αρχών και προτύπων που έχουν ανάγκη οι πιστοί, που είναι ταυτόχρονα και πολίτες της χώρας, σε πράξεις αλήθειας, ελευθερίας, αγάπης, ειρήνης, πραότητας, αγαθοσύνης, δικαιοσύνης, φιλανθρωπίας, αλληλεγγύης, ισότητας, αξιοπρέπειας, εντιμότητας, και κάθε άλλης αρετής.

Θα έπρεπε επίσης, η πολιτεία, στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής της πολιτικής, να γνωρίζει ότι η ορθόδοξη αγωγή -τη διδασκαλία της οποίας τόσο πολύ απεχθάνεται, καθώς επιβάλλει αντ’ αυτής μια αντορθόδοξη και συγρητισμική πολυθρησκειακή διδασκαλία- είναι εκείνη που εμπνέει την ορθόδοξη πίστη, την πίστη που δημιουργεί και καλλιεργεί όλους τους πνευματικούς μηχανισμούς της ύπαρξης, με τους οποίους ο πολίτης μπορεί να αντιστέκεται στις καταστρεπτικές δυνάμεις του κόσμου που αλλοτριώνουν και φθείρουν και τον ίδιο και την κοινωνία.

Η ορθόδοξη πίστη και η διδασκαλία της είναι επίσης εκείνη, που γεννά στους χριστιανούς πολίτες την αληθινή και ανιδιοτελή αγάπη, τη θυσία και την προσφορά προς τους άλλους και που αποτελεί το πνευματικό υπόβαθρο και τον εμπνευστικό παράγοντα των κοινωνικών ή φιλανθρωπικών δράσεων, οι οποίες υποβοηθούν τις κοινωνικές υπηρεσίες της χώρας.

Αντί να βλέπει συνεπώς η πολιτεία θετικά όλα αυτά τα πνευματικά στοιχεία, που προσφέρει και καλλιεργεί η ορθόδοξη πίστη και αγωγή στους χριστιανούς πολίτες και, αντί να την εντάσσει στα δικά της εκπαιδευτικά προγράμματα,  διώκει ό, τι ορθόδοξο έχει απομείνει στην ελληνική παιδεία, στοχεύοντας προς την αποορθοδοξοποίησή της -στην ουσία προς τον απανθρωπισμό της- και προς τη μετατροπή του σχολείου και του κράτους, σε ουδετερόθρησκο σχολείο και κράτος.

Συμπερασματικά, όμως, αν η πολιτεία με την πολιτική της απεχθάνεται και πολεμά την πίστη του ελληνικού λαού, δηλαδή εκείνο που αγαπά και σέβεται και τιμά και πιστεύει ο λαός εκείνη εννοείται ότι υπηρετεί, τότε έχει ή δεν έχει διολισθήσει, με ραγδαίους ρυθμούς, από το πολίτευμα της δημοκρατίας στον ολοκληρωτισμό; 

Ορθόδοξη Αλήθεια,  30-08-2017 και 13/09/2017

το είδαμε ΕΔΩ

http://koukfamily.blogspot.gr/

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΣΑΤΕ ΤΟΝ ΕΝΦΙΑ

Τι θα γίνει αν δεν πληρώσατε τον ΕΝΦΙΑ

Έληξε η προθεσμία πληρωμής της πρώτης δόσης του ΕΝΦΙΑ. Εφόσον η προθεσμία έληξε από δω και στο εξής ο φορολογούμενος έχει δύο επιλογές. ΄Η θα πληρώσει τη δόση με την προσαύξηση ή θα εντάξει όλο το ποσό του ΕΝΦΙΑ σε ρύθμιση.

Σημειώνεται πως αν κάποιος ήταν ενταγμένος στη ρύθμιση των 100 δόσεων και δεν πλήρωσε τη δόση του ΕΝΦΙΑ, χάνει και τη ρύθμιση των 100 δόσεων.

Όσοι δεν πλήρωσαν την πρώτη δόση αυτή θα καταστεί ληξιπρόθεσμη και θα επιβαρυνθούν με τόκο 0,73% για κάθε μήνα καθυστέρησης πληρωμής.

Για τους «οικονομικά εξαντλημένους» πολίτες από τις φορολογικές -και όχι μόνον- υποχρεώσεις, υπάρχει η λύση της πάγιας ρύθμισης, ώστε να μην κινδυνεύσουν από κατασχέσεις λογαριασμών.

Η πάγια ρύθμιση είναι αυτή που δίνει τη δυνατότητα στους φορολογούμενους να εξοφλήσουν τις οφειλές τους, όπως τον φόρο εισοδήματος ή τον ΕΝΦΙΑ, σε 12 μηνιαίες δόσεις με επιτόκιο 5%.

Ταυτόχρονα όσοι αδυνατούν να ανταποκριθούν στις φορολογικές τους υποχρεώσεις και αφήνουν απλήρωτες τις οφειλές τους στην εφορία κινδυνεύουν με κατασχέσεις.

Από τους 1.678.160 οφειλέτες η ΑΑΔΕ έχει επιβάλει αναγκαστικά μέτρα είσπραξης, κατασχέσεις και δεσμεύσεις περιουσιακών στοιχείων, στο 57,89% ή σε 971.429 φορολογουμένους.

Ο εισπρακτικός μηχανισμός της ΑΑΔΕ μπαίνει στους τραπεζικούς λογαριασμούς του οφειλέτη για οποιοδήποτε ποσό ληξιπρόθεσμου χρέους που έχει ο φορολογούμενος.

Από την κατάσχεση γλιτώνουν μισθοί, συντάξεις και λοιπά βοηθήματα καταβαλλόμενα τακτικά από ασφαλιστικά ταμεία εφόσον έχουν κατατεθεί σε έναν συγκεκριμένο λογαριασμό μισθοδοσίας που έχει δηλωθεί ηλεκτρονικά από τον οφειλέτη στην ΑΑΔΕ. Στην περίπτωση αυτή ισχύει ακατάσχετο όριο 1.250 ευρώ.

https://www.pentapostagma.gr/

ΟΙ ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΚΑΙ Η ΥΒΡΙΣ

Οι Σκουριές και η ύβρις

 apenanti oxthi

Με φύτεψαν αιώνες πριν αλογάριαστους χθόνιοι θεοί. Ούτε από πατρικό χάδι ξέρω, ούτε από μητρική στοργή. Έτσι ορφανό κι ολομόναχο πορεύτηκα μέσα στο χρόνο. Πάντα περήφανο κι αγέρωχο και φορτωμένο μπερεκέτια ατέλειωτα που χόρτασαν λαούς και λαούς. 

Οι πιο κοντινοί μου γείτονες είναι οι ουράνιοι θεοί. Εκείνοι ορίζανε παλιά τα πεπρωμένα μου. Όποτε μου ’κλειναν το μάτι, με φώτιζαν ολόκορμο και μ’ έκαναν ν’ αστράφτω. Όταν είχαν σεκλέτια, με φυλάκιζαν σε καταχνιά απροσπέλαστη. Άλλοτε μ’ έλουζαν με καταρράκτες νερού κι άλλοτε ξεφλούδιζε τη σάρκα μου ο ήλιος κι έμενα φαλακρό κι ολοτσίτσιδο να με δέρνουν τα ξεροβόρια. 
Προτού να φτιάξουν τις πολιτείες οι άνθρωποι, δεν κοτούσαν να με ζυγώσουν, γιατί με λογάριαζαν κι εμένα σαν ένα μικρό αυτεξούσιο και κραταιό θεό. Κι επειδή τους κερνούσα σπάταλα τα δώρα μου, έδιναν ισόβιους όρκους πίστης και σεβασμού ότι ποτέ δε θα με πειράξουν και θα με προστατεύουν σαν ό, τι πιο ιερό στον κόσμο. 
Με τον καιρό, όταν ξεκίνησαν οι μεγάλες φατρίες να μάχονται για την κυριαρχία της γης, οι ταπεινές φυλές εύρισκαν καταφύγιο στις κατωφέρειες, σε απόκρημνες σπηλιές, σε ευρύχωρα λαγούμια και σε απρόσιτες σκάφες στα ριζά μου. Άρχισαν να χτίζουν κατοικίες με πρώτη ύλη απ’ τις δεντρόφυτες πλαγιές μου και φερτή ύλη απ’ τα αστείρευτα ποτάμια μου. 
Οι κρυστάλλινες πηγές μου, γάργαρες και κελαρυστές, μιλούσαν και τραγουδούσαν πιο όμορφα απ’ τους ανθρώπους. Σε μια τέτοια πηγή βάφτισε η Θέτις τον μοναχογιό της, στο νερό της τ’ αθάνατο, κρατώντας τον αψήφιστα απ’ τη φτέρνα. Τα ξωτικά κι οι νεράιδες δε μ’ άφησαν ποτέ τις νύχτες της ερημιάς μου ασυντρόφιαστο και τα φεγγάρια, πότε στη χάση, πότε στη φέξη τους, μου ’στελναν στα όνειρά μου τα φιλιά τους και με κρατούσαν σ’ έναν οίστρο ερωτικό. 
Σιγά σιγά κάποιες φυλές που τις κουμαντάριζαν η αψάδα κι η αχορταγιά μπήκαν στον πειρασμό ν’ ανεβούν πιο ψηλά, να ανακαλύψουν όλα μου τα μυστήρια και να με φτάσουν ως την κορφή. Στην αρχή τρυγούσαν τα φρούτα και ξερίζωναν τα χόρτα μου. Κυνηγούσαν τα ωραία μου ζαρκάδια, τις αλεπούδες και τους σκαντζόχοιρους. Οι αρκούδες μου χτυπήθηκαν στις νεροφαγιές σκύβοντας να ξεδιψάσουν, τα τομάρια τους γδάρθηκαν για να γίνουν ζεστές φορεσιές. Ύστερα τους μιμήθηκαν κι άλλοι, που απέκτησαν τα χούγια τους κι αποθρασύνθηκαν. Τα λημέρια μου πατήθηκαν, οι στέρνες μου μαγαρίστηκαν, οι χείμαρροί μου πήραν να στερεύουν. Οι δρακόλιμνες που βασίλευαν στα οροπέδιά μου φαρμακώθηκαν. Οι καστανιές μου έγιναν έπιπλα για τα σπίτια, τα πλατάνια μου μαδέρια για πλωτά σκάφη, οι οξιές μου μανίκια για κιθαρομπούζουκα. Τα τορνευτά πλευρά μου πελεκήθηκαν, λαξεύτηκαν άτσαλα και μεταμορφώθηκαν σε άγαρμπα νταμάρια. Έχωναν μπαρούτι σε φουρνέλα και τρυπούσαν την ραχοκοκαλιά μου ως το μεδούλι μου. Ποτέ τους δεν αναρωτήθηκαν πως άντεξα σε τόσο πόνο! Όλες αυτές οι πηγές που στάζουν απ’ το σώμα μου είναι οι παλιές μου πληγές που δεν κλείνουν!
Έβαλα μεράκι βαθύ και μ’ έπαιρνε κάθε τόσο το παράπονο. Πώς να τα βγάλω πέρα με τις άπληστες ορδές των απογόνων εκείνων των πρωτανθρώπων που οι καινούριοι τους έλεγαν άγριους, οι αγριάνθρωποι, και που όταν έκαναν και καμιά ζημιά οι καψεροί, την έκαναν για να παλέψουν με τις μάστιγες των καιρών εκείνων, των τόσο μακρινών, που οι νέοι άνθρωποι με τα εξελιγμένα εργαλεία τους, όσο και να μελετούν, δε θα μπορέσουν να φτάσουν ποτέ στην αρχική φύτρα της γέννησής τους. 
Είμαι ένα απροστάτευτο κι ανυπεράσπιστο βουνό· ένας πανάρχαιος θεός που του έκλεψαν τη δύναμη. Εγώ, που δε με βούλιαξε ούτε ο πιο άγριος κατακλυσμός, δε με γκρέμισε ο πιο θυμωμένος σεισμός, δε μ’ έλιωσε η πιο καυτή ηλιαχτίδα, δε με πλάνεψε το πιο ωραίο φεγγάρι, πάντα κρατούσα βαθιά στα σωθικά μου κάποιο μυστικό αφανέρωτο: το χρυσάφι της γης, σ’ αδιάβατα μονοπάτια. Μα τα πατήσανε κι αυτά, έσκαψαν κι έφτασαν μέσα στα έγκατά μου και βάλθηκαν να ξεπατώσουν τη μαλαματένια μου μήτρα, ν’ αρπάξουν το χρυσάφι μου, που είναι για μένα ίδιο, όπως η λάσπη στον πυθμένα των ποταμών μου. 
Δε ζητώ να εκδικηθώ τον άνθρωπο, ούτε εύχομαι να γυρίσει σ’ εκείνα τα πρώτα πρώτα χρόνια που ροβολούσε τις καταρραχιές μου ολόγυμνος και λυσσασμένος απ’ την πείνα. Μα ας σταθεί ως εδώ και ας μ’ αφήσει στη γαλήνη μου, να ξαναγεμίσω δώρα κι ομορφιές, να ζήσω όπως μου έλαχε, όπως μου δόθηκε απ’ τη φύση. Αλλιώς, -ποιος ξέρει!- ίσως και να ήρθε η ώρα της ιερής αράς! Η ώρα του γδικιωμού λόγω της υψίστης Ύβρεως! Όχι από μένα, η μάνα-φύση είναι πιο δυνατή κι από μένα κι απ’ όλα τα πλάσματα. Ο άνθρωπος, που αποδείχτηκε αχάριστος, μπορεί και να ’ναι μόνο ένα καπρίτσιο της κι εκείνη τώρα πια, με τον πόλεμο που της άνοιξε, να το ’ χει μετανιώσει και να τον τσακίσει για πάντα.

* Θωμάς Κοροβίνης: από την συλλογή αφηγημάτων μου 'ΤΙ ΠΑΘΟΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ', εκδ. ΑΓΡΑ, αφιερώνω το παραπάνω στους αγωνιστές των Σκουριών

http://www.apenantioxthi.com/

ΟΙ ΣΠΙΤΟΝΟΙΚΟΚΥΡΗΔΕΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ... ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ !!!

Οι Σπιτονοικοκύρηδες της Σελήνης 

ΔΕΝ Θέλουν… Επισκέψεις !!!

Από

 Σπύρος Μακρής

---

Γνωρίζει, άραγε, κάποιος κοινός θνητός τα αποτελέσματα του προγράμματος «Απόλλων»;

Μάθαμε ποτέ για ποιο λόγο δαπανήθηκαν δισεκατομμύρια δολάρια για να πατήσουν το έδαφος της Σελήνης 12 άνθρωποι. Εξήγησε ποτέ η NASA τους λόγους που διέκοψε πριν της ώρας τους τις επανδρωμένες πτήσεις στο δορυφόρο της Γης;

Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά είναι αρνητικές…

Ο ανεξήγητος και με αμφίβολα αποτελέσματα του «βομβαρδισμού» ενός κρατήρα στην επιφάνεια της Σελήνης στις 9 Οκτωβρίου 2009, είχε ως επίσημη δικαιολογία την αναζήτηση νερού. Ο βάρους 2,3 τόνων προωθητικός πύραυλος «Κένταυρος» χτύπησε στον σκοτεινό κρατήρα Καμπέους, κοντά στο νότιο πόλο της Σελήνης, στις 14:31. Τέσσερα λεπτά αργότερα, συνετρίβη και το σκάφος LCROSS (Lunar Crater Observation and Sensing Satellite) το οποίο είχε καταγράψει με κάμερες την πρώτη πρόσκρουση και είχε στείλει τα δεδομένα.Το μόνο βέβαιο είναι ότι η αμερικανική υπηρεσία δεν αντιμετωπίζει και τόσο… φιλικά το φεγγάρι! Γιατί, όμως;

Η πρόσκρουση στον διαμέτρου 100 χιλιομέτρων και βάθους περίπου τεσσάρων χιλιομέτρων κρατήρα, θα γινόταν με ταχύτητα 9.000 χιλιομέτρων την ώρα. Η λάμψη που θα προκαλούσε θα είχε διάρκεια 30 δευτερολέπτων και η στήλη σκόνης που θα αναδυόταν θα έφτανε σε ύψος 10.000 μέτρων! Τζίφος! Υπεύθυνοι του Ερευνητικού Κέντρου Ames στο Moffett Field της California είπαν ότι δεν είδαν τη μεγάλη στήλη που επιθυμούσαν. Πλάνα από την πρόσκρουση δεν υπήρξαν ποτέ, όπως θα δείτε στο βίντεο, και καταγράφηκε μόνο φασματογραφικά:

NASA Moon Bombing, October 9th 2009.

Για υπότιτλους: Ρυθμίσεις, Υπότιτλοι, Αγγλικά, Υπότιτλοι, Αυτόματη μετάφραση, Ελληνικά

Οι συνωμοσιολόγοι άδραξαν την ευκαιρία για να κατηγορήσουν την αμερικανική κυβέρνηση ότι βομβάρδισε με πυρηνικά τη σεληνιακή επιφάνεια. Η καταγγελία δεν ήταν απολύτως αβάσιμη. Από το 1958 υπήρχε το άκρως απόρρητο σχέδιο Project A119 για τον βομβαρδισμό της Σελήνης σε μια προσπάθεια ανάκαμψης του ηθικού των Αμερικανών που έχαναν την κούρσα του διαστήματος από τους Σοβιετικούς!

Το σχέδιο ματαιώθηκε όταν ο Νιλ Άρμστρονγκ πάτησε πρώτος στη Σελήνη, αλλά δεν εγκαταλείφθηκε.

Λίγους μήνες μετά την πρωτοποριακή αποστολή του «Απόλλων 11», ο επιστήμονας του προγράμματος Gary Latham πρότεινε ξανά τον βομβαρδισμό της Σελήνης με πυρηνικά, αυτή τη φορά για λόγους γεωλογικής έρευνας!

Η πρόταση απορρίφθηκε με το αιτιολογικό ότι δεν μπορεί να προβλεφθεί η εξάπλωση της ακτινοβολίας σε συνθήκες χαμηλής βαρύτητας.

Πίσω στο 2009… Η παταγώδης αποτυχία της αποστολής του «Κένταυρου» και του LCROSS θορύβησε αρκετούς που έκαναν λόγο για πρόχειρα σχεδιασμένη αποστολή η οποία κόστισε τεράστια ποσά σε μια περίοδο που ο προϋπολογισμός της NASA είχε περικοπεί δραματικά.

Πολλοί ρώτησαν ποια σημασία είχε το εγχείρημα, αλλά απάντηση δεν πήραν… ‘Όπως δεν απαντήθηκε και το ερώτημα αν τα δυο σκάφη έπεσαν ηθελημένα στην επιφάνεια ή… καταρρίφθηκαν!

Από ποιους, όμως; Εδώ μπαίνουν τα σενάρια που επισήμως δεν έχουν διαψευστεί ποτέ! Το 1976, ένας πρώην υπάλληλος της NASA ο Otto Binde κατηγόρησε την υπηρεσία για λογοκρισία στις συνομιλίες της με τους αστροναύτες των αποστολών «Απόλλων». Ισχυρίστηκε ότι άκουσε έναν από τους αστροναύτες του «Απόλλων 11» να λέει ότι έβλεπε τεράστια εξωγήινα διαστημόπλοια στην επιφάνεια της Σελήνης, ακριβώς στο μέσο της περιοχής που είχε επιλεγεί για την προσσελήνωση!

Το 1978 ένας άλλος πρώην υπάλληλος της NASA, ο Maurice Chatelain που διέθετε τότε άδεια ασφαλείας υψηλού επιπέδου καθώς είχε εφεύρει τα περισσότερα από τα συστήματα επικοινωνίας και ραντάρ των αποστολών «Απόλλων», εξέδωσε βιβλίο με το οποίο ισχυριζόταν ότι δυο UFO πετούσαν πάνω από τη σεληνάκατο «Αετός» πριν το πασίγνωστο πρώτο βήμα του Νιλ Άρμστρονγκ. Πριν από λίγα χρόνια, ο δεύτερος άνθρωπος που πάτησε στη Σελήνη, ο Μπαζ ‘Ωλντριν, παραδέχθηκε δημόσια ότι κατά την πτήση προς τη Σελήνη είχαν… θεατές!

Κατοικείται, λοιπόν, η Σελήνη; Κι αν από ποιους; Και τι σκοπούς έχουν απέναντι στη Γη;

Στο βιβλίο του ο Maurice Chatelain γράφει ότι οι αστροναύτες ενημέρωσαν το κέντρο πως υπήρχαν εξωγήινα διαστημόπλοια ευθυγραμμισμένα στη μακρινή πλευρά ενός κοντινού κρατήρα και παρακολουθούσαν την ιστορική κάθοδο του Άρμστρονγκ στο έδαφος της Σελήνης.

Υποστηρίζει ότι οι εξωγήινοι όχι απλώς υπήρχαν, αλλά είχαν ενεργό συμμετοχή στη δημιουργία αλλά και την καταστροφή πολιτισμών. Αυτό άλλωστε, υποστήριζε ο τίτλος του βιβλίου του: «Οι κοσμικοί μας πρόγονοι»!

Η ενδεχόμενη παρουσία «ξένων» στη Σελήνη είχε καταγραφεί πολύ νωρίτερα. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1967, Καναδοί αστρονόμοι ανέφεραν ένα μαύρο σύννεφο με μωβ άκρες πάνω από την ίδια περιοχή που η NASA είχε επιλέξει για την προσσελήνωση του «Απόλλων 11» το 1969. Δυο χρόνια νωρίτερα, το 1965, η NASA είχε ξεκινήσει την επιχείρηση Moonblink με σκοπό να συλλέξει στοιχεία από όλα τα μεγάλα παρατηρητήρια της Γης για έναν μεγάλο αριθμό φωτεινών σωμάτων που θεάθηκαν να πετούν πάνω από την επιφάνεια της Σελήνης και για να ερευνήσει τεράστιες κατασκευές που είχαν φωτογραφηθεί από μη επανδρωμένους δορυφόρους της. Ορισμένες από αυτές, έμοιαζαν τεχνητές…

Ήδη από το 1953, ο επιστημονικός συντάκτης της New York Herald Tribune ανέφερε ότι είχε δει με τηλεσκόπιο μια τεράστια κατασκευή μήκους 12 μιλίων, πιθανότατα μια γέφυρα, στην άκρη του κρατήρα Mare Crisium!

Ο Βρετανός αστρονόμος H.P. Welkins και ο παρουσιαστής της εκπομπής “The sky at night” sir Patrick Moore αποκάλυψαν ότι η γέφυρα αυτή είχε εμφανιστεί από το… πουθενά!

Αλλά και ο δορυφόρος Orbiter 3 κατέγραψε στην περιοχή Ukert στην επιφάνεια της Σελήνης μια μεγάλη κάθετη κατασκευή που αποκλήθηκε The Shard («θραύσμα») και ένα τεράστιο πύργο που του δόθηκε το όνομα «Πύργος» (The Tower) και σύμφωνα με κάποιους αστρονόμους έχει πλάτος πάνω από ένα μίλι και ύψος… πέντε!

Οι εικόνες από το σχετικό βίντεο έχουν καταγραφεί από πληρώματα των αποστολών «Απόλλων»:

https://youtu.be/HxVm0_TFDLg

Η πεποίθηση ότι η Σελήνη κατοικείται, ήταν διαδεδομένη εδώ και αιώνες! Τα ευρήματα των πρώτων αστρονόμων με όργανα που σήμερα δεν θεωρούνται ούτε καν… παιδικά, ήταν εντυπωσιακά! Τα παραθέτουμε με χρονική σειρά:

* 1671: O Γάλλος αστρονόμος διάσημος Gean Kashini ανακοινώνει ότι είδε ένα άσπρο σύννεφο το οποίο κάλυπτε την επιφάνεια της Σελήνης.
* 1787: Δυο αστρονόμοι ανέφεραν ότι παρατήρησαν κεραυνούς πάνω από την επιφάνεια της Σελήνης και θεώρησαν ότι το φεγγάρι είχε ατμόσφαιρα.
* 1787: Ένα μήνα νωρίτερα, ο πρωτοπόρος αστρονόμος σερ Φρέντρικ Ουίλιαμ Χέρσελ που ανακάλυψε τον πλανήτη Ουρανό ανέφερε ότι παρατήρησε διάφορα λαμπερές φωτεινές μπάλες πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης.
* Φεβρουάριος 1877: Για τουλάχιστον μια ώρα, αστρονόμοι παρατηρούν ένα τεράστιο ραβδί άσπρου φωτός που είχε εμφανιστεί στη Σελήνη.
* 1882: Στην περιοχή του Αριστοτέλη αναφέρθηκαν σκοτεινές σκιές.
* 23 Απριλίου 1915: Μια ακτίνα φωτός εμφανίστηκε ξαφνικά μέσα στον κρατήρα Κλάβιους. Δεκάδες ακτίνες φωτός έχουν παρατηρηθεί και στον κρατήρα Πλάτων.
* 13 Σεπτεμβρίου 1959: Μια τεράστια μαύρη σκοτεινή μάζα εμπόδισε τους αστρονόμους να φωτογραφήσουν ένα συγκεκριμένο σημείο της επιφάνειας της Σελήνης.

Σε ένα ντοκιμαντέρ που προέβαλε πρόσφατα το RTR –Planeta, ένα από τα κεντρικά τηλεοπτικά κανάλια της Ρωσίας, αναλυτές όπως ο πρώην αξιωματικός του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού και διάσημος ερευνητής UFO Vladimir Azhazha και ο αστρονόμος- ερευνητής Yevgeny Arsyukhin υποστηρίζουν ότι οι Αμερικανοί αστροναύτες ήρθαν σε επαφή με εξωγήινους πολιτισμούς οι οποίοι τους διέταξαν να μην επισκεφθούν ξανά άνθρωποι τη Σελήνη!

Μήπως, λοιπόν, όντως ο «Κένταυρος» και το LCROSS καταρρίφθηκαν επειδή οι γήινοι παράκουσαν την εντολή;

Ή μήπως ήταν πράγματι τα δυο σκάφη φορτωμένα με πυρηνικά για να καταστρέψουν μια εξωγήινη βάση στο δορυφόρο της Γης;

Κι αν ναι, πέτυχαν ή όχι το σκοπό τους;

Αυτό, είναι άλλο ένα μεγάλο μυστήριο που καλύπτει το κατά τα άλλα ρομαντικό φεγγάρι.

mustikoikosmoi
μέσω conspiracyfeeds

https://www.diadrastika.com/

DESPACITO-ΘΕΣ ΠΑΣΤΙΤΣΙΟ (GREEK PARODY)

Η Ελληνική παρωδία της επιτυχίας DEPACITO

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΓΑΥΓΑΜΗΛΩΝ

Η Μάχη των Γαυγαμήλων

Φλαμανδική ταπισερί, πρώτο μισό του 18ου αιώνα

Η πλέον αποφασιστική μάχη που έδωσε ο Μέγας Αλέξανδρος εναντίον των Περσών. Συνήφθη την 1η Οκτωβρίου 331 π.Χ. στα Γαυγάμηλα, μία πεδινή περιοχή, την οποία μπορούμε να την προσδιορίσουμε σήμερα μεταξύ Μοσούλης και Αρμπίλ στο Ιράκ.

Μετά τη νίκη του επί του Δαρείου στην Ισσό (333 μ.Χ.), ο Αλέξανδρος δεν επεδίωξε να καταδιώξει τον πέρση βασιλιά. Αντ' αυτού, πορεύθηκε προς το Νότο, κατά μήκος των παραλίων της Μεσογείου, και στη συνέχεια προς τη Συρία. Τότε έστειλε τον Παρμενίωνα να καταλάβει τη Δαμασκό, όπου εφυλάσσοντο οι θησαυροί της Αυτοκρατορίας. Οι θησαυροί αυτοί ήταν απολύτως αναγκαίοι στους Μακεδόνες, καθώς θα έλυναν τα οικονομικά προβλήματα της εκστρατείας.

Ο Δαρείος, από την πλευρά του, έστειλε απεσταλμένους στον Αλέξανδρο, με σκοπό να τον πείσουν να αφήσει ελεύθερη τη βασιλική οικογένεια, η οποία είχε συλληφθεί μετά τη Μάχη της Ισσού και να συναφθεί ειρήνη. Ο Αλέξανδρος τους υπενθύμισε ότι είχε έλθει στην Ασία για να τους τιμωρήσει για τα αδικήματα που είχαν διαπράξει οι πρόγονοί τους κατά των Ελλήνων και τους επισήμανε ότι αν ο Δαρείος ήθελε κάτι, καλά θα έκανε να έλθει αυτοπροσώπως και να το ζητήσει από τον «Βασιλιά της Ασίας», όπως αποκαλούσε τον εαυτό του.

Ο Δαρείος έστειλε νέα πρεσβεία, με σκοπό να του προσφέρει 10.000 τάλαντα για την απελευθέρωση της οικογένειάς του και να του παραχωρήσει την έκταση από τον Ευφράτη ως τα μεσογειακά παράλια. Ο Αλέξανδρος απέρριψε την πρόταση. Αναφέρεται, μάλιστα, ότι ο στρατηγός του, Παρμενίων, του είπε: «Εγώ θα δεχόμουν, αν ήμουν ο Αλέξανδρος». Και ο Αλέξανδρος του απάντησε: «Και εγώ θα δεχόμουν, αν ήμουν ο Παρμενίων». Στη συνέχεια, ο Αλέξανδρος βάδισε κατά της Αιγύπτου, την οποία κατέλαβε χωρίς μεγάλη αντίσταση και ίδρυσε την Αλεξάνδρεια το 331 π.Χ.

Αφού απέτυχε να εξευμενίσει τον Αλέξανδρο, ο Δαρείος κατάλαβε ότι μόνο με τα όπλα θα μπορούσε να υπερασπίσει τη θνήσκουσα αυτοκρατορία του. Συγκέντρωσε μια τεράστια στρατιωτική δύναμη, αποτελούμενη από 1.000.000 πεζούς και 40.000 ιππείς, αν και οι αριθμοί αυτοί είναι υπερβολικοί... Το σίγουρο είναι ότι ήσαν πολυπληθέστεροι των Μακεδόνων και των συμμάχων τους, που αριθμούσαν 40.000 οπλίτες και 7.000 ιππείς. Στο στρατό του Δαρείου συμμετείχαν 20.000 έλληνες μισθοφόροι, ενώ δρεπανηφόρα άρματα και 50 πολεμικοί ελέφαντες συμπλήρωναν τον βαρύ οπλισμό του.

Ο Δαρείος διάλεξε την ανοιχτή πεδιάδα των Γαυγαμήλων, προκειμένου να αντιπαρατεθεί για δεύτερη φορά με τον Αλέξανδρο. Εκεί, η τεράστια περσική στρατιά θα μπορούσε να ελιχθεί με άνεση και να εκμεταλλευτεί τον όγκο της. Ο Αλέξανδρος έφθασε στο πεδίο της μάχης στα τέλη Σεπτεμβρίου, αφού οι δυνάμεις του διάβηκαν τον Τίγρη και τον Ευφράτη, χωρίς να συναντήσουν την παραμικρή αντίσταση.

Στο πεδίο της μάχης, ο Δαρείος με τους επίλεκτους οπλίτες του κάλυπταν το κέντρο της παράταξης του περσικού στρατού. Στην αριστερή πτέρυγα είχαν τοποθετηθεί το ιππικό, με επικεφαλής τον σατράπη Βήσσο, και τα δρεπανηφόρα άρματα. Στα δεξιά, ο σατράπης Μαζαίος είχε υπό τας διαταγάς του δυνάμεις ιππικού και χιλιάδες μισθοφόρους, ανάμεσά τους και τους Έλληνες. Ο Αλέξανδρος ανέλαβε τη δεξιά πτέρυγα του στρατεύματός του και ο Παρμενίων την αριστερή.

Ο Αλέξανδρος εφάρμοσε ένα νέο στρατήγημα. Προκάλεσε το ιππικό των Περσών να επιτεθεί πρώτο προς την πλευρά του, με σκοπό να εκμεταλλευθεί το κενό που θα δημιουργηθεί μεταξύ των γραμμών του εχθρού και να επιτεθεί στο κέντρο της παράταξής τους, όπου ευρίσκετο ο Δαρείος με τους επίλεκτους οπλίτες του. Την υλοποίηση του σχεδίου θα αναλάμβαναν οι φάλαγγες και το ιππικό των Εταίρων, που θα σχημάτιζαν μία μεγάλη σφήνα, με τον ίδιο τον Αλέξανδρο στην κορυφή.

Το σχέδιο εκτελέσθηκε κατά γράμμα και ο Δαρείος βρέθηκε απομονωμένος, αφού ο Βήσσος, που κατείχε την αριστερή πτέρυγα, αποκόπηκε και ετράπη σε φυγή. Ακολούθησε ο Δαρείος, τον οποίον, όμως, δεν καταδίωξε ο Αλέξανδρος, καθώς επέλεξε να βοηθήσει τον Παρμενίωνα, που αντιμετώπιζε προβλήματα με τον Μαζαίο και τις δυνάμεις του. Όμως, ο πέρσης σατράπης γρήγορα αντελήφθη το μάταιο της προσπάθειάς του και υποχώρησε με τις δυνάμεις του.

Οι Πέρσες άφησαν ανυπολόγιστο αριθμό νεκρών επί του πεδίου της μάχης, ενώ οι Μακεδόνες από 100 έως 3.000, σύμφωνα με τις διάφορες πηγές. Οι άνδρες του Αλέξανδρου πήραν ως λάφυρα 4.000 τάλαντα από τη σκηνή του Δαρείου, το άρμα του και το προσωπικό του τόξο, καθώς και τους πολεμικούς ελέφαντες, που δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στη μάχη.

Ο Αλέξανδρος μπήκε θριαμβευτικά στη Βαβυλώνα και ανακηρύχθηκε «Μεγάλος Βασιλεύς». Ο Δαρείος κατέφυγε στα βουνά της Μηδίας, με σκοπό να ανασυγκροτήσει τον στρατό του και να επιτεθεί εκ νέου στον Αλέξανδρο. Δεν πρόλαβε, καθώς ο Βήσσος, που εποφθαλμιούσε το θρόνο, τον έπιασε αιχμάλωτο και τον σκότωσε το 330 μ.Χ. Ήταν, όμως, αργά γι' αυτόν .Ο Αλέξανδρος ήταν ο κυρίαρχος της Ασίας και της Μεγάλης Περσικής Αυτοκρατορίας.

το είδα ΕΔΩ  : ΓΗΣ ΠΑΙΣ ΕΙΜΙ

https://www.sansimera.gr/