ΤΑΝΤΡΙΚΟ ΣΕΞ: ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ

Ταντρικό σεξ: το μονοπάτι προς την απόλυτη ευτυχία

H ταντρική παράδοση έχει τις ρίζες τις σε πανάρχαιες πρακτικές που εφαρμόζονταν στην Ινδία, το Νεπάλ και την Κίνα. 

Τάντρα στην ουσία σημαίνει «δρόμος» και «μεταμόρφωση».

 Θεωρείται ένα πνευματικό μονοπάτι, που αξιοποιεί την αναπνοή, ήχους, κινήσεις και συμβολισμούς για να ηρεμήσει το νου και να ενεργοποιήσει τη σεξουαλική ενέργεια, κατευθύνοντάς την σε ολόκληρο το σώμα προκειμένου να επιτευχθεί μια κατάσταση απόλυτης ευδαιμονίας.

Το ταντρικό σεξ μπορεί να φέρει ιδιαίτερη ζωντάνια και οικειότητα σε μια σχέση. 

Το κεντρικό του νόημα είναι η πεποίθηση ότι το σώμα πρέπει να τιμάται όχι μόνο ως πηγής ευχαρίστησης και ηδονής, αλλά και ως μέσο για θεϊκή φώτιση, που μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την τέλεια ένωση των αντιθέτων, του αρσενικού με το θηλυκό.

Οι βασικοί κανόνες

Πρώτον και κύριο, η τεχνική τάντρα μας ενθαρρύνει να απολαμβάνουμε το σεξ στο έπακρο, να αγαπάμε το σώμα μας και να αξιοποιούμε κάθε στιγμή που περνάμε με το σύντροφό μας. 

Όταν φτάνουμε σε έναν ηδονικό οργασμό, το τάντρα μας ενθαρρύνει να επικεντρωθούμε σε αυτόν διατηρώντας την αίσθηση όσο το δυνατό περισσότερο.

 Σε αυτό το στάδιο εξάλλου βρισκόμαστε σε μια εκστατική κατάσταση, απελευθερωμένοι από την επιθυμία, αλλά έχοντας πλήρη συναίσθηση για ό,τι μας συμβαίνει. 

Αυτή η κατάσταση του νου είναι η φώτιση.

Ο χώρος παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ερωτική και πνευματική μας ευημερία.

 Στο τάντρα μαθαίνουμε να δημιουργούμε έναν ιερό χώρο για διαλογισμό. 

Εκεί αφήνουμε πίσω μας το στρες και τις ανησυχίες αφιερώνοντας χρόνο στον εαυτό μας, στο σύντροφό μας και στον ταντρικό διαλογισμό. 

Ο διαλογισμός είναι ένα τρόπος να παρατηρούμε το νου και να επικεντρωνόμαστε στη στιγμή. 

Ο ταντρικός διαλογισμός ωστόσο μπορεί να εμπεριέχει πολύ δραστηριότητα καταλήγοντας σε μια ευδαιμονική κατάσταση, αφού τα σώματα έχουν εξαντληθεί. 

Επίσης μας διδάσκει να αποδεχόμαστε και να απολαμβάνουμε το σώμα μας όπως είναι, να το φροντίζουμε και να το περιποιούμαστε όσο καλύτερα γίνεται.

Η καλή τροφή είναι πολύ σημαντικό στοιχείο. 

Κάντε υγιεινές επιλογές, χαλαρώστε τους ρυθμούς, απολαύστε την τροφή σας: έτσι θα ξυπνήσετε τις αισθήσεις σας. 

Πολύ αποτελεσματική μπορεί επίσης να αποδειχθεί η άσκηση, όπως πιλάτες, γιόγκα ή τάι τσι. 

Το νόημα είναι να ασχοληθείτε με κάτι που θα κάνει την καρδιά σας να χτυπάει γρηγορότερα, που θα σας κάνει να νιώθετε ζωντανοί, ολοκληρωμένοι. 

Ο χορός είναι πολύ ωφέλιμος καθώς αποτελεί μια ελευθερία έκφρασης, μια γιορτή για το σώμα και τη ζωή. 

Όταν αρχίζετε να κινείστε η διάθεσή σας βελτιώνεται, νιώθετε σέξι, γεμάτοι ενέργεια και ζωντάνια. 

Αυτά ακριβώς είναι τα συναισθήματα που θα σας χαρίσει το τάντρα αν το βάλετε στη ζωή σας.

Το τάντρα σήμερα

Η τεχνική είναι πολύ χρήσιμη για τα σύγχρονα ζευγάρια. Είναι ένας τρόπος να περνούν χρόνο μαζί, να αποκτούν μεγαλύτερη οικειότητα αφήνοντας στην άκρη τις ευθύνες του έξω κόσμου. Στην ουσία είναι μια ευκαιρία να αγκαλιάσει ο ένας τον άλλο, να αποθεωθούν. Στο τάντρα τιμάμε τη θεϊκή μας φύση και ανακαλύπτουμε την ομορφιά εκεί που δεν προσδοκούσαμε. Ξαφνικά θα αρχίσετε να βιώνετε εντονότερα τα πιο απλά πράγματα, μια αναπνοή, μια αγκαλιά, ένα χάδι. Οι αισθήσεις θα ξυπνήσουν, γι’ αυτό πρέπει να αφιερώσετε χρόνο στην ικανοποίησή τους.

Είδη τάντρα

Στη διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας του, το τάντρα έχε αναπτύξει πολλά παρακλάδια. Τα κυριότερα είναι:

-         Σίβα τάντρα (Shiva tantra): Είναι μια πρακτική που λέει «ναι» στην αγάπη, τη ζωή, το σεξ. Κάθε πτυχή της ανθρώπινης ύπαρξης και της ζωής γίνεται αποδεκτή.

-         Τάντρα γιόγκα: Λέει «ναι» στο σεξ, αλλά «όχι» στην αγάπη. Η σεξουαλική ενέργεια αξιοποιείται για να μυήσει τον ενδιαφερόμενο σε μια πνευματική συνειδησιακή κατάσταση, χωρίς τις συναισθηματικές επιπλοκές που προκύπτουν στις σχέσεις.

-         Ταντρικός Βουδισμός: Στο Θιβέτ, η συνάντηση του βουδισμού με τις αρχαίες σαμανιστικές θρησκείες οδήγησε σε μια μοναδική ένωση. Το σεξ επιτρέπεται μέσα σε συγκεκριμένο πλαίσιο, στόχος του οποίου είναι η υπέρβαση του σώματος.

-         Ταοϊστικό τάντρα: Στην Κίνα έχουν αναπτυχθεί ταοϊστικές μέθοδοι, οι οποίες αξιοποιούν τη ζωτική ενέργεια που παράγεται μέσω του σεξ για την αναζωογόνηση του σώματος. Ένα κομμάτι αυτής της μεθόδου είναι η συγκράτηση της ανδρικής εκσπερμάτωσης κατά τη διάρκεια του οργασμού με στόχο τη διατήρηση της νεότητας. Για την επίτευξή της υπάρχει συγκεκριμένη και ακριβέστατη μεθοδολογία.

-         Νεοτάντρα: Μια σύγχρονη προσέγγιση που βασίζεται στη συνέργεια διαλογισμού κα αγάπης. Αυτό το ρεύμα, με πρωτοπόρο τον Osho, έχει αναζωογονήσει το ενδιαφέρον της Δύσης για το ταντρικό σεξ κατά τα τελευταία σαράντα χρόνια.

Τελικά τι είναι το ταντρικό σεξ;

Θα μπορούσαμε να το συνοψίσουμε στα εξής:

-Επίτευξη ισορροπίας μεταξύ των αρσενικών και θηλυκών ενεργειών μέσα μας, αλλά και με το σύντροφό μας.

-Σεξουαλικότητα που καταργεί εσωτερικά και διαπροσωπικά εμπόδια που την αναστέλλουν.

-Ευθυγράμμιση και συντονισμός με ένα άλλο πρόσωπο αλλά και με το σύμπαν μέσα από μια θεϊκή σεξουαλική εμπειρία.

- Η αποθέωση της σεξουαλική ένωσης προς τιμήν όλων των πλασμάτων και της δημιουργίας.

- Πρακτικές που απελευθερώνουν την ψυχή οδηγώντας την σε ανώτερα επίπεδα ευδαιμονίας.

Το ταντρικό σεξ ελευθερώνει το σώμα, το μυαλό και την ψυχή. 

Ηρεμεί το νου και στρέφει την προσοχή στην ανταλλαγή ενέργειας μεταξύ των εραστών, που τιμούν και λατρεύουν ο ένας τον άλλο σαν θεό. 

Μέσα από ασκήσεις, πρακτικές και τελετουργίες, το ταντρικό σεξ θεραπεύει τραύματα από προηγούμενες σχέσεις, απελευθερώνει το σώμα και το πνεύμα και μας επιτρέπει να ανοιχτούμε στην αγάπη χωρίς φόβο, ενοχές, αμηχανία ή ντροπή, αγγίζοντας τα όρια της απόλυτης ευτυχίας.

Ματούλα Καρτάλου, σύμβουλος σχέσεων

ΠΗΓΗ

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

ΟΡΓΟΥΕΛ Ή ΧΑΞΛΕΫ, ΕΛΕΓΧΟΣ ΜΕΣΩ ΦΟΒΟΥ Ή ΜΕΣΩ ΑΔΙΑΚΟΠΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗΣ;

Πώς μας ελέγχουν τελικά; Μέσω του φόβου (Όργουελ) ή μήπως μέσω της αδιάκοπης αναζήτησης ευχαρίστησης (Χάξλεϋ);

Isaac Street, Krakow, 1938. Roman Vishniac

Δημήτρης Τσιριγώτης, Φυσικός

Σάββατο, 19 Νοέμβριος, 2016

“Τι είναι χειρότερο άραγε; Να βλέπει κάποιος θεωρίες συνωμοσίας ή να κάνει ότι δεν βλέπει τις πράξεις των συνωμοτών;“

Ο Τζώρτζ Όργουελ στο βιβλίο του «1984», που εκδόθηκε το 1949, προέβλεψε ότι κάποια στιγμή στο μέλλον – συγκεκριμένα το έτος 1984 – ο κόσμος θα φτάσει σε ένα σημείο όπου θα υπάρχει ένα και μοναδικό ολοκληρωτικό καθεστώς που θα ασκεί τον απόλυτο έλεγχο στις συνειδήσεις και ως εκ τούτου και στις συμπεριφορές των ανθρώπων. Ότι το Κόμμα θα ασκούσε την εξουσία μέσω της προσωποποίησης του, αυτής του Μεγάλου Αδελφού. Ο στόχος του Μεγάλου Αδελφού θα ήταν ο απόλυτος έλεγχος της σκέψης και της ελευθερίας της έκφρασης που θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω των απαγορεύσεων και του φόβου, δηλαδή με την τρομοκράτηση και την καταστολή.

 

Αντιθέτως ο  Άλντους Χάξλεϋ στο βιβλίο του «Brave New World» (Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος) που εκδόθηκε το 1932 προέβλεπε ότι στο μέλλον, εν έτει 2495, θα έχει επικρατήσει το Παγκόσμιο Κράτος με τη βοήθεια των Δέκα Μεγάλων Διαχειριστών, δηλαδή δέκα ισχυρότατων αφεντικών που θα έχουν σαν σκοπό να μετατρέψουν τους ανθρώπους σε ευτυχισμένους δούλους, χωρίς τη χρήση βίας ,τρομοκρατίας και καταστολής. Για αυτούς το θέμα θα ήταν ξεκάθαρο. Αν μπορούσαν να εξαλείψουν την Παιδεία, την Ιστορία, την Παράδοση, την Τέχνη, την Πολιτική, τη Θρησκεία, την Πάλη των Τάξεων, τον θεσμό της Οικογένειας, την Αγάπη τότε οι άνθρωποι θα ήταν ευτυχισμένοι. Για να το πετύχουν αυτό αρχικά θα πρέπει να ελέγχουν τις γεννήσεις και την βιολογική ταυτότητα των ανθρώπων μέσω μεθόδων Γενετικής. Έπειτα θα πρέπει να ελέγχουν την ψυχοσύνθεση των παιδιών ωθώντας τα προς τη διαρκή κατανάλωση τεχνητών προϊόντων μη αφήνοντας πολλά περιθώρια για απόκτηση γνώσης και συγκροτημένης σκέψης. Είναι χαρακτηριστική η ερώτηση ενός εκ των Διαχειριστών : «Τι να καταναλώσεις διαβάζοντας ένα βιβλίο καθισμένος σε μια πολυθρόνα;».

Η αναζήτηση της ευτυχίας κατά τους Διαχειριστές θα πρέπει να συντελείται μπροστά σε οθόνες όπου οι άνθρωποι θα νιώθουν ότι συμμετέχουν σε όσα διαδραματίζονται σε αισθησιακά θεάματα που προβάλλονται, ένα είδος δηλαδή εικονικής πραγματικότητας. Μάλιστα θα υποβοηθούνται και χημικά με τη χρήση του «σόμα» (είδος ναρκωτικού) ώστε να μην πέφτουν ψυχικά ή σωματικά. Είναι χαρακτηριστικό να πούμε ότι σε έναν τέτοιο κόσμο οι έννοιες του Έρωτα και της Αγάπης θεωρούνται πρωτόγονες. Για τους προηγμένους ανθρώπους υπάρχει μόνο το σεξ και απεριόριστη σεξουαλική ελευθερία. Επικρατεί η άποψη ότι «όλοι ανήκουν σε όλους». Αντίθετα λοιπόν από τον Όργουελ, που πίστευε ότι οι άνθρωποι στο μέλλον θα ελέγχονται μέσω του φόβου, ο Χάξλεϋ πίστευε ότι αυτό θα γινόταν μέσω της πρόκλησης ευχαρίστησης, μέσω της αναζήτησης της τεχνητής ευτυχίας. Μετατρέποντας δηλαδή τους ανθρώπους σε καταναλωτικά όντα χωρίς καμία διάθεση αμφισβήτησης ή δημιουργικότητας αφού όλα θα είναι λυμένα από τους Διαχειριστές.

Τι είναι πιο επικίνδυνο; Η στέρηση της πληροφορίας ή η υπερπληροφόρηση; Η απόκρυψη της γνώσης ή ο ευτελισμός της;

Τα σκεπτικά των δύο συγγραφέων είναι σχεδόν σε αντίθεση. Και οι δύο βέβαια θεωρούν ότι  η άρχουσα τάξη στο μέλλον αυτό που θα προσπαθεί να ελέγξει είναι η ελευθερία της σκέψης και της βούλησης. Όμως κατά τον Όργουελ ο τρόπος για να συμβεί κάτι τέτοιο θα ήταν  η απαγόρευση όλων των πηγών πραγματικής γνώσης μέσω της απαγόρευσης της πληροφόρησης ενώ κατά τον  Χάξλεϋ θα αρκούσε ο ευτελισμός και η υποτίμηση της ίδιας της γνώσης μέσω της υπερπληροφόρησης (info overdose). Ο Όργουελ προειδοποιούσε ότι κάποια στιγμή θα επιβληθεί ένας έξωθεν αυταρχισμός. Αντιθέτως για τον Χάξλεϋ, δεν χρειάζεται Μεγάλος Αδερφός για να στερηθεί ο άνθρωπος την αυτονομία, την ωριμότητα και την ιστορική του μνήμη. Εκείνος πίστευε ότι σιγά σιγά οι άνθρωποι θα καταλήξουν να αγαπούν την καταπίεσή τους, να λατρεύουν την τεχνολογία και να αποδομούν οι ίδιοι την ικανότητά τους για σκέψη.

Ο καθηγητής του Τμήματος Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης Νιλ Πόστμαν στο περίφημο βιβλίο του «Διασκεδάζοντας τους εαυτούς μας μέχρι θανάτου» («Amusing ourselves to death») περιγράφει παρακάτω με πολύ σαφή και αιχμηρό τρόπο τις διαφορές των προβλέψεων των δύο σπουδαίων μελλοντολόγων συγγραφέων (του Όργουελ με το «1984» και του Χάξλεϋ με το «Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος») :

1) Τον Όργουελ τον φόβιζαν οι άνθρωποι που θα απαγόρευαν τα βιβλία. Τον Χάξλεϋ τον φόβιζε το γεγονός ότι δεν θα υπήρχε λόγος να απαγορευτεί ένα βιβλίο, γιατί δεν θα βρισκόταν άνθρωπος πρόθυμος να διαβάσει.

2) Ο Όργουελ φοβόταν εκείνους που θα μας στερούσαν την πληροφόρηση. Ο Χάξλεϋ φοβόταν εκείνους που θα μας υπερπληροφορούσαν τόσο ώστε να καταντήσουμε πλάσματα παθητικά και εγωιστικά.

3) Ο Όργουελ φοβόταν ότι η αλήθεια θα φυλασσόταν μυστική ενώ ο Χάξλεϋ φοβόταν ότι η αλήθεια θα πνιγόταν σε έναν ωκεανό σύγχυσης και άσχετων πληροφοριών.

4) Ο Όργουελ φοβόταν ότι θα αναπτύσσαμε πολιτισμό υποτέλειας ενώ ο Χάξλεϋ φοβόταν ότι θα αναπτύσσαμε πολιτισμό ασημαντότητας και αφασίας.

5) Ο Όργουελ φοβόταν ότι οι άνθρωποι θα ελέγχονται μέσω της πρόκλησης πόνου ενώ ο Χάξλεϋ φοβόταν ότι θα ελέγχονται μέσω της πρόκλησης ευχαρίστησης.

6) Ο Όργουελ φοβόταν ότι θα μας καταστρέψουν αυτά που μισούμε. Ο Χάξλεϋ φοβόταν ότι θα μας καταστρέψουν αυτά που αγαπάμε.

7) Ο Όργουελ φοβόταν ότι ο πολιτισμός μας θα εξελιχθεί σε φυλακή ενώ ό Χάξλεϋ φοβόταν ότι ο πολιτισμός μας θα εξελιχθεί σε παρωδία.

Διαφορές ευδαιμονικής αποβλάκωσης και ευτυχίας

Να πούμε εδώ ότι ενώ η δημοσίευση του βιβλίου «Brave New World»  έγινε το 1932 , το 1958 ο Χάξλεϋ εξέδωσε μια μελέτη πάνω στο βιβλίο αυτό, εξετάζοντας κατά πόσο οι προβλέψεις του είχαν πέσει μέσα μετά από 26 ολόκληρα χρόνια , με τίτλο «Brave New World Revisited» ( Επανεξετάζοντας τον Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο). Από την μελέτη αυτή η πιο χαρακτηριστική φράση είναι η εξής : «Οι υπέρμαχοι της ελευθερίας και ορθολογιστές που θεωρούν ως εχθρό τους την τυραννία απέτυχαν γιατί δεν έλαβαν υπ’ όψιν τους την σχεδόν άπειρη όρεξη του ανθρώπου για περισπασμούς ( ψυχαγωγία-διασκέδαση)».

Κατά τη γνώμη μου με αυτή τη φράση του ο Χάξλεϋ θέλει να τονίσει ότι οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να ανεχτούν πολλά( ακόμα και την τυραννία) προκειμένου να μην διασαλευτεί η βολή τους και ο υλικός τους παράδεισος. Κυρίως όμως ξεκαθαρίζει τη διαφορά της πραγματικής πληρότητας με την ευδαιμονική νιρβάνα, της ευτυχίας με την αποβλάκωση :

Ευτυχία δεν είναι να αποφεύγεις την πραγματικότητα χώνοντας το κεφάλι στην άμμο. Δεν είναι ευτυχία να αποφεύγεις να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες της ζωής υποκρινόμενος ότι δεν υπάρχουν, δεν είναι το κυνήγι των άκοπων απολαύσεων. Επίσης δεν είναι ευτυχία η ατομιστική στάση απέναντι στη ζωή και η αδιαφορία για το κοινωνικό σύνολο. Τέλος ευτυχία δεν είναι να επιδιώκεις με το ζόρι την ανεμελιά και την μόνιμα ανεβασμένη διάθεση καθώς και η αδιάκοπη αναζήτηση ευχαρίστησης μέσω της εικονικής πραγματικότητας που υποκαθιστά τη ζωντανή κοινότητα και τις διαπροσωπικές σχέσεις.  Ευτυχία είναι εκείνο το συναίσθημα που αφορά την πίστη σε ιδανικά που δίνουν ουσιαστικό νόημα στη ζωή και που εμπνέουν το πάθος για αγώνες. Είναι η χαρά της δημιουργίας, είναι να νοιάζεσαι για τους άλλους, το μοίρασμα. Ευτυχία είναι η βαθιά πεποίθηση ότι όλα μπορούν να αλλάξουν που έρχεται σε σύγκρουση με την κυνική στάση που επικρατεί, την τόσο βολική, ότι όλα είναι μάταια. Ευτυχία είναι η αποδοχή των αδυναμιών μας, της ανθρώπινης μας διάστασης που γεννιέται, μάχεται, φθείρεται και ξαναγεννιέται.

Οι «Προηγμένοι» του υλικού πολιτισμού και οι «Πρωτόγονοι» του πνευματικού

Θα κλείσω το κείμενο αυτό με μια ακόμα αναφορά στο βιβλίο του Χάξλεϋ. Στον «θαυμαστό καινούργιο κόσμο» λοιπόν  παράλληλα με τον «Παράδεισο» των Προηγμένων υπάρχει και ο «Καταυλισμός» των Πρωτόγονων. Αυτή που δεν ενδίδουν στον τεχνολογικό παράδεισο λέγονται πρωτόγονοι. Ένας από αυτούς είναι και ο Άγριος Τζον που γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα στους πρωτόγονους. Τον Άγριο Τζον η μητέρα του τον έμαθε να διαβάζει και να γνωρίζει απέξω τον Σαίξπηρ. Έχουμε λοιπόν τον Άγριο Τζον που επιλέγει να ζει μια ζωή με δυσκολίες αλλά γεμάτη με ιδανικά εμπνευσμένα από τα σαιξπηρικά έργα ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να μετακομίσει στον τεχνολογικό παράδεισο των Προηγμένων κάνοντας την ζωή του πολύ πιο εύκολη. Ουσιαστικά πρόκειται για μια κατά μέτωπο αντιπαράθεση, μεταξύ του πνευματικού πολιτισμού και του υλικού πολιτισμού.

Έχει πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ο διάλογος μεταξύ του Διαχειριστή που προσπαθεί να δελεάσει τον Άγριο Τζον ώστε εκείνος να εγκαταλείψει τον Καταυλισμό των Αγρίων και να περάσει στον παράδεισο των Προηγμένων. Σε κάποιο σημείο του διαλόγου ο Άγριος Τζον λέει:  «Εγώ θέλω το θεό, την ποίηση, το θανάσιμο κίνδυνο, την ελευθερία, την καλοσύνη, την αμαρτία, δεν θέλω την ευκολία» και τότε τον ρωτάει ο Διαχειριστής : «Δηλαδή θέλετε να είστε δυστυχισμένος; Με γηρατειά, με αγιάτρευτες ασθένειες, με ασχήμια, με ανέχεια, με πείνα, με αβεβαιότητα για το αύριο, με πόνο;». Τότε ο Άγριος Τζον χωρίς κανέναν ενδοιασμό του απαντά: «ναι».

Όχι ότι ο Άγριος Τζον επιδιώκει να υποφέρει βέβαια. Απλά αποδέχεται την ανθρώπινη φύση του και αρνείται να πληρώσει οποιοδήποτε τίμημα για να απαλλαγεί από αυτήν.

Rembrandt, Jupiter and Antiope, 1631

https://anthologio.wordpress.com/

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ από selana019 · by 2467kollontai · Ή για όσους έμαθαν να ονειρεύονται συλλογικά Σημείο που εξωτερικεύει την παθογένεια μιας κοινωνίας που φαινομενικά δεν σπαράζεται από μαζικές τραγωδίες όπως αυτή του πολέμου και άρα δεν της δικαιολογείται η ψυχοθεραπεία του συλλογικού θρήνου, είναι η βιομηχανικού επιπέδου μαζική παραγωγή τυποποιημένων συμβουλών ευτυχίας. Η μαζική καταναλωτική νεύρωση της δεκαετίας του ’90 που φετιχοποιούσε την αγορά ακινήτου, αυτοκινήτου, συζύγου, γκόμενας και παιδιών, έφτιαξε σε μεγάλο βαθμό έναν ανθρωπότυπο τόσο κενό περιεχομένου, σε σημείο που γέμισαν οι βιβλιοθήκες από αυτά τα ανεκδιήγητα βιβλία αυτοβελτίωσης – συνήθως σε μέγεθος τσέπης και μαλακό εξώφυλλο ή από κάτι παρεμφερείς γελοιότητες τύπου Χόρχε Μπουκάι. Σήμερα το κυνήγι της ευτυχίας δεν συνδυάζεται τόσο με το κυνήγι της επιτυχίας όπως το γνωρίσαμε, τουλάχιστον για την μεγάλη πλειοψηφία, αλλά με πιο μετριοπαθείς και συνετούς στόχους: Δουλειά και αξιοπρεπής αυτοσυντήρηση. Το πρώτο λάθος είναι να θεωρείται αυτό κάτι διαφορετικό: σε κάθε περίπτωση οι στόχοι είναι «ατομικοί» και «πραγματοποιήσιμοι», ανάλογα με το πώς μεταφράζει κανείς την ιστορική στιγμή. Άρα, εφόσον στατικοί οι ατομικοί στόχοι δεν καλούν να καταφέρεις κάτι διαφορετικό, αλλά απλώς να ενσωματωθείς σε αυτό που ήδη υπάρχει. Με πιο απλά λόγια, να μπορούμε να τα καταφέρνουμε μόνοι μας και ευτυχισμένοι με ο, τι έχουμε, γιατί αυτά μπορούμε. Όποιος μπορεί να πετυχαίνει τους ατομικούς τους στόχους και να ανταπεξέρχεται μόνος είναι δυνατός. Αυτός θεωρητικά θα γλιτώσει από την κατάθλιψη. Όμως, το ατομικό και το συλλογικό σαν σκέψη και σαν στόχος δεν είναι μια φυσική διαίρεση, αλλά μία τεχνιτή και κοινωνικά προσδιορισμένη, αφού το ένα δεν υφίσταται χωρίς το άλλο. Κι εδώ έρχεται μια μεγάλη παρεξήγηση. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό δεν είναι ότι η συλλογικότητα είναι άθροισμα ατομικοτήτων, αλλά ότι χωρίς την αίσθηση της συλλογικότητα δεν υπάρχει πρακτική διάκριση του Εγώ, συνεπώς δεν υπάρχει ελεύθερη ενεργή προσωπικότητα αλλά προβολή στο άτομο μιας έξω από αυτόν κοινωνικής διαδικασίας που τον γεννα. Και για αυτό η η ιστορική κυριάρχηση του ατομικού γέννησε όπως είπαμε μαζικά τον κενό άνθρωπο. Ο κενός άνθρωπος δεν είναι κενός για λόγους ηθικούς (ηθικους με την έννοια της αυθυπαρκτης αξίας), αλλά για λόγους που άπτονται στην ιδια τη διαδικασία του πώς αυτός διαμορφώνεται. Ο άνθρωπος που δεν είναι κενός δρα πέρα από αυτά που «μπορεί». Στην καθημερινότητα δεν υπάρχει μόνο η μιζέρια, η αλλοτρίωση και η μοναξιά, υπάρχει και το αντίθετό τους. Αυτό που δεν υπάρχει ακόμα. Η λειτουργία του καθημερινού χάνει το μοτίβο της επανάληψης. Η κάθε μέρα γίνεται άξια να βιωθεί. Ο Λεφέβρ λέει ότι η κάθε νέα μέρα μορφοποιείται καθώς το υποκείμενο αντιστέκεται σε κάθε είδους έξωθεν εξουσία μέσα σε μια συλλογικότητα. Μέσα από τη δράση, η κοινωνική οδύνη μπορεί να διακριθεί από την κλινική κατάθλιψη, αλλά και από κάθε πτυχή της ιατρικοποίησης της ανθρώπινης συμπεριφοράς που θέλει να βιολογικοποιεί κάθε κοινωνική αντίδραση: αφού η αίσθηση της απώλειας βιώνεται συλλογικά, θα απομαγευτεί και συλλογικά. Επειδή αυτή η διαδικασία αναστροφής της αίσθησης του κενού είναι υλική και δεν πρόκειται για μια μάχη που μπορεί να δίνεται σε επίπεδο ιδεών, θα έλεγε κανείς πως δεν υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να διαμορφωθεί εκτός της κοινωνικά κυριαρχούσας πρόσληψης της ιστορικής διαδικασίας σε κάθε στιγμή της. Όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Γιατί η μαζική παραγωγή ανθρωποτύπων δεν είναι ανίκητη, ακριβώς γιατί δεν είναι ανίκητη και η συνθήκη που την γεννά. Όταν ανακατασκευάζονται οι έννοιες της εκπλήρωσης της επιθυμίας σε ποσοτικοποιημένες σχέσεις και μετρήσιμους στόχους, η ευτυχία που κυνηγάς δεν είναι τίποτα άλλο από το ανάλογο της εμπορικής συναλλαγής. Όταν όμως η υπόσχεση της ευτυχίας έρχεται από διαδικασίες στέρησής της τότε η αντίφαση αυτή θα βιωθεί και δύσκολα θα μπορεί κανείς να την αγνοήσει. Αυτή η αντίφαση, για να μην μεταμφιεσθεί ή για να μη βιωθεί ως τρέλα, μάλλον πρέπει να έρθει μαζί με μια παραδοχή. Ότι η ευτυχία είναι κάτι που δεν θα έρθει ποτέ. Η ευτυχία δεν θα έρθει ποτέ γιατί είναι ήδη εδώ όταν ο μύθος της διαλύεται και απομακρύνεται όσο την κυνηγάς. Η ευτυχία δεν θα κυριαρχήσει ποτέ γιατί δεν υφίσταται με όρους κυριαρχίας. Δεν θα είναι ποτέ καθεστώς γιατι σε αντίθεση με τα καθεστώτα είναι ακανόνιστη, παρορμητική, τεμπέλα, αδέξια και απρεπής. Η ευτυχία δεν θα είναι ποτέ κανονικότητα γιατί θρέφεται από το αντίθετό της: για να είσαι ευτυχισμένος πρέπει να μπορείς να είσαι δυστυχισμένος που δεν είναι όλοι. Πρέπει για να διαλύσεις τον μύθο της να μπορείς να κρατάς ενός λεπτού σιγή για τους απεγνωσμένους. πηγή; https://2467kollontai.wordpress.com/2017/03/28/%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B9%CF%88%CE%B7/ Δημοσιεύτηκε από τον χρήστη selana

ΥΓΙΝΟΥ, ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ: Ι.3 ΟΦΙΣ

ΥΓΙΝΟΥ, ΠΟΙΗΤΙΚΗ  ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ: 

Ι.3  ΟΦΙΣ

Χείλων

Το τεράστιο ερπετό σημαδεύει το κενό ανάμεσα στις δυό Αρκούδες. Λέγεται ότι περιφρουρούσε τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων και αφού ο Ηρακλής το σκότωσε, η Ήρα του χάρισε μια θέση στ᾽ άστρα γιατί με την προτροπή της ο ήρωας είχε κινηθεί εναντίον του. Θεωρείται συνήθως φύλακας των κήπων της Ήρας. Ο Φερεκύδης λέει ότι όταν στο γάμο του Δία με την Ήρα, κατέφθασε η Γαία κρατώντας κλαδιά φορτωμένα με χρυσά μήλα κι από τον θαυμασμό της η νύφη της ζήτησε να τα φυτέψει στους κήπους της, πλησίον του μακρινού όρους Άτλας. Οι κόρες του Άτλαντα συνήθιζαν ν᾽αρπάζουν μήλα από τα δέντρα κι έτσι η Ήρα ανέθεσε τη φύλαξή του σ᾽ έναν τέτοιο φρουρό. Απόδειξη αυτού θ᾽ αποτελούσε η μορφή του Ηρακλή πάνω από τον δράκοντα, όπως την εμφανίζει ο Ερατοσθένης, ώστε να γνωρίζει ο καθένας τον συγκεκριμένο λόγο που τον αποκαλούσαν έτσι.

Κάποιοι λένε ότι ο δράκος αυτός ρίχτηκε στην θεά Αθηνά από τους Γίγαντες, όταν αυτή πολεμούσε εναντίον τους. Εκείνη ωστόσο άρπαξε το φιδίσιο σώμα του και το πέταξε στ᾽ αστέρια ακριβώς στον πόλο τ᾽ ουρανού. Έτσι, ακόμη και σήμερα, το κυματιστό κορμί του φαίνεται να μεταφέρθηκε πρόσφατα στη γειτονιά των άστρων.

Ο Όφις στα χέρια του Οφιούχου. Πάνω από από την ουρά του ερπετού βρίσκεται ο παρωχημένος στις μέρες μας αστερισμός του Ταύρου Πονιατόφσκι (Stanislaus Poniatowski, βασιλέα της Πολωνίας)
wikipedia URL
[https://en.wikipedia.org/wiki/Serpens]

Ο Ηρακλής σκοτώνει τον Δράκο-φύλακα των κήπων της Ήρας
wikipedia URL
[https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Apples_of_the_Hesperides]

Ο Κήπος των Εσπερίδων
wikipedia URL
[https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Apples_of_the_Hesperides#/media/File:The_Garden_of_the_Hesperides.jpg]

 ∴

• μετάφραση από το πρωτότυπο: Πυθεύς
• πηγή αναφοράς: LOEB Classical Library Harvard University Press
• εικόνα εξωφύλλου: Serpens wikipedia URL [https://en.wikipedia.org/wiki/Serpens]

ΧΡΟΝΟΣ.......

Χρόνος

 apenanti oxthi  

Χιλιάδες σκέψεις και ούτε μια λέξη για να τις πεις…

Σκέψεις που δεν έχουν λογική, παράλογες σκέψεις παράλογοι φόβοι, παράξενοι φόβοι…

Πόσα κείμενα έχουν γραφτεί για να βοηθηθούμε οι άνθρωποι με τους φόβους μας, με τα άγχη μας… Πόσες θεωρίες… Τι συμβαίνει και δεν το πετυχαίνουμε; Είμαστε αδύναμοι, είμαστε απροετοίμαστοι, ή μήπως είμαστε μαζοχιστές και μας αρέσει να ζούμε μια ζωή ταλαίπωρη γεμάτη φοβίες και άγχη; Η μήπως απλά συμβαίνει και δεν μπορούμε να σταματήσουμε τη βασανισμένη φύση μας ό,τι και να κάνουμε..

Ίσως αν επικεντρωθούμε στο χρόνο που περνάμε με τον εαυτό μας, στο χρόνο που δεν αφιερώνουμε ποτέ στον εαυτό μας, στον χρόνο που θεωρούμε αυτονόητο ότι συμβαίνει χωρίς να το επιδιώκουμε αφού πάντα κουβαλάμε τον εαυτό μας.

Χρόνος, πολύτιμος χρόνος για να βάλουμε σε τάξη τον ανήσυχο τόνο της φωνής και της σκέψης μας. Χρόνος από την πραγματική ζωή για να μπορέσουμε να ζήσουμε στα όριά της, στους κανόνες της… Χρόνος για τα θέλω μας ενάντια σε κάθε φόβο, χρόνος για να εξουδετερώσουμε τα άγχη μας… Χρόνος για να ζήσουμε…

Μ.Γ.

 apenanti oxthi 

ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΟΥΡΑΝΟΞΥΣΤΕΣ ΣΤΟ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ ΕΧΟΥΝ ΤΡΥΠΕΣ;

Γιατί κάποιοι ουρανοξύστες στο Χονγκ Κονγκ έχουν

 τρύπες;

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://perierga.gr/

    Σε κάποια ψηλά κτήρια στην Κίνα, ιδιαίτερα στο Χονγκ Κονγκ υπάρχουν τρύπες και όποιος τα βλέπει

θα αναρωτηθεί ποιος είναι ο λόγος της ύπαρξής τους εκεί. Η απάντηση δεν είναι άλλη από το feng shui.    

 Σύμφωνα με την κινεζική παράδοση η θετική ενέργεια, η καλή αύρα και η αρμονία που πρέπει να αποπνέει

 ένα σπίτι στους κατοίκους του είναι σημαντική.

    Οι εν λόγω τρύπες ονομάζονται “πύλες των δράκων” και δημιουργούνται στους ουρανοξύστες για 

συγκεκριμένο λόγο. Οι δράκοι είναι τυχερά πλάσματα στη φιλοσοφία του feng shui και όποιος μπλοκάρει

 τον δρόμο τους θα έχει κακοτυχία στη ζωή του. Τα ανοίγματα αυτά επιτρέπουν την ανεμπόδιστη κίνηση 

των δράκων και ο δρόμος τους από το βουνό προς την θάλασσα παραμένει ανοιχτός.

Σε αντίθετη περίπτωση η κατοικία δεν θα έχει ευημερία και οι ένοικοι θα δυστυχούν.

ΓΕΛΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ...Ninja Fails: Sweep The Leg! (March 2017) || FailArmy

Αυτό το video είναι ότι πρέπει για να ξεσκάσει όποιος έχει σκοτούρες...