ΣΕΛΕΥΚΕΙΑ - Η ΠΟΛΙΣ ΑΕΤΟΣ

Σελεύκεια η επί τον Τίγριν. Η πόλις-αετός!

Posted on Αυγούστου 2, 2010by ellas

Σέλευκος Α’ Νικάτωρ

Ο Σέλευκος, συνομήλικος του Μ. Αλεξάνδρου, γεννήθηκε, μεταξύ των ετών 354 – 358π. Χ., στη μακεδονική πόλη Εύροπο και ακολούθησε τον φίλο του στην Μ. Ασία ως Υπασπιστής ( επικεφαλής της βασιλικής φρουράς).Ήταν γυιός του Αντίοχου, στρατηγού του Φιλίππου Β’. Είχε διαπρέψει στις μάχες, ειδικά στον Υδάσπη ως ηγεμών των παίδων. Ήταν άνδρας τολμηρός,αλλά και καρτερικός, με εξαίσια ρώμη αλλά και συνετός. Στη μεγάλη πανήγυρη που τελέσθηκε στα Σούσα, ο Μέγας Αλέξανδρος του έδωσε ως σύζυγο την Απάμα Α’, κόρη του ηγεμόνος της Βακτρίας Σπιταμένους.

Μετά τον θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου και σε ηλικία τριάντα ετών του δόθηκε από τον Περδίκκα το αξίωμα του Χιλίαρχου. Το 321 π.χ.χ. έγινε Σατράπης της Βαβυλώνος και λόγω του χαρακτήρα του κατάφερε να γίνει αγαπητός στους βάρβαρους. Κατά τους πολέμους των Διαδόχων του, σ’ αυτή τη λυσσαλέα αδελφοκτόνο πάλη μέχρι εξοντώσεως (ίδιον των αδελφών φύλων του Ελληνικού Έθνους), πολεμώντας κατά καιρούς είτε τους μεν είτε τους δε, πέτυχε να επικρατήσει έναντι των υπολοίπων, και έγινε κύριος της πρώην Περσικής Αυτοκρατορίας. Ειδικά μετά την μάχη στην Ίψον της Φρυγίας το 301 π. χ.χ., ο Σέλευκος έλαβε την κεντρική Ασία ( από την Φρυγία μέχρι τον Ινδό ποταμό) και την Συρία  ( από τον κόλπο της Ισσού έως την Αίγυπτο).

Το 281 π.χ.χ. συγκρούστηκε με τον πρώην σύμμαχό του Λυσίμαχο, με τον οποίον είχαν μαζί νικήσει τον Αντίγονο και τον γυιό του Δημήτριο στην Ίψον κι αφού απέκτησε την επικυριαρχία και στο βασίλειο του Λυσιμάχου, δηλαδή ολόκληρη την εντεύθεν του Ταύρου Ασία και έφθασε έως τα παράλια της Δυτικής Μ. Ασίας, πέρασε τον Ελλήσποντο και αναγορεύθηκε βασιλεύς της Μακεδονίας. Δολοφονήθηκε όμως τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους στην πόλη Λυσιμάχεια, σε ηλικία 75 ετών από τον Πτολεμαίο Κεραυνό, επειδή δεν του παρεχώρησε την Αίγυπτο όπως του είχε υποσχεθεί. Τάφηκε από τον βασιλέα Φιλέταιρο της Περγάμου στην  Σελεύκεια επί του Ορόντου ποταμού στη Συρία.

Το κράτος του Σελεύκου απέβη το μεγαλύτερο των Διαδόχων και το αποτελούσαν διαφορετικά έθνη με όλα τα συνεπακόλουθα ( άλλη νοοτροπία, πνευματικό, οικονομικό, πολιτιστικό επίπεδο, άλλες θρησκείες, άλλες συνήθειες), με αποτέλεσμα την δυσκολία της διοίκησης. Η κατάσταση αυτή αντεμετωπίστηκε με την δημιουργία πολυάνθρωπων πόλεων.

Μία από τις πολλές πόλεις που ίδρυσε και οργάνωσε, ήταν και η Σελεύκεια η επί τον Τίγρην ποταμόν.

Συμβουλευόμενος τους Χαλδαίους περί της κατασκευής της, έκτισε την πιο επίσημη από όλες τις πόλεις που ίδρυσε, η οποία έγινε πρωτεύουσα του Αντίοχου Α¨. Η πόλις οικοδομήθηκε στη δυτική όχθη του ποταμού απέχουσα περίπου οκτώ ώρες από την αρχαία Βαβυλώνα, της οποίας οι κάτοικοι μεταφέρθηκαν στη Σελεύκεια και έτσι αυτή η ονομαστή πόλις εξαφανίζεται έκτοτε από την ιστορία. Οι Βαβυλώνιοι αυτοί, οι οποίοι αποτέλεσαν μαζί με άλλους εγχώριους τους πρώτους κατοίκους της Σελεύκειας, πολύ λίγο συγχωνεύθηκαν με τους Έλληνες που μετοίκησε ο Σέλευκος στη νέα πόλιν. Και σε αυτή τη νέα πόλιν διατήρησαν τα ίδια χαρακτηριστικά που είχαν και πριν. Από την αρχή δόθηκε στους πολίτες της το δικαίωμα της αυτοδιοικήσεως, αυτό δε το ελληνικόν πολίτευμα συνετέλεσε κατά πολύ στην ακμή της πόλεως, όπως και των άλλων ελληνίδων πόλεων της Ασίας. Διότι για να προαχθούν οι πόλεις, όπως και τα έθνη, πρέπει να έχουν ίδια στοιχεία ζωής και ενέργειας. Όταν λείπουν αυτά τα στοιχεία, μπορούν μεν οι πόλεις να ευδοκιμούν μέχρι ενός σημείου κάτω από την προστασία κάποιου μεγαλοφυούς κυριάρχου, αλλά επειδή τέτοιοι κυρίαρχοι είναι σπάνιοι, άμα λείπουν τέτοιοι, οι πόλεις που ευνοούνται αλλοτρίως σιγά σιγά μαραίνονται.

Η ιδέα της πολιτείας πάντα ταυτιζόταν από τους Έλληνες με την ιδέα της πόλεως, ώστε μέχρι σήμερα ο ελληνικός λαός πολιτείαν ονομάζει την πόλιν, ενώ απεναντίας στην Ανατολή ακόμα και αυτές οι μέγιστες πόλεις δεν ήσαν τίποτε άλλο από κωμοπόλεις αχανείς χωρίς να έχουν κανέναν ίδιον ρυθμόν και βίον. Έτσι οι αρχαιότερες πόλεις ακόμα και αυτές οι μέγιστες και λαμπρότατες, η Νίνος, η Βαβυλών, η Περσέπολις, εξαφανίσθηκαν σαν ιστός αράχνης, άμα έλειψαν οι βασιλείες που τις ίδρυσαν και τις προστάτευαν, ενώ τα ελληνικά κτίσματα όχι μόνο δεν έσβησαν μαζί με τους ιδρυτές τους, αλλά εξακολούθησαν να ακμάζουν και πολλές φορές επέβαλλαν τον χαρακτήρα τους στους νέους βάρβαρους κυρίαρχους. Τότε μόνο εξαφανίσθηκαν, όταν εγκατέλειψαν τον ελληνικό τρόπο ζωής και ενέργειας, ασπαζόμενες επί ποινή θανάτου, την ιουδαιοχριστιανική λαίλαπα.

Η Σελεύκεια, λοιπόν, δεν έπαυσε να προάγεται και μετά την έκπτωσιν του κράτους τωνΣελευκιδών, επί της κυριαρχίας των Πάρθων, διατελούσε εφάμιλλος της Ρώμης και της Αλεξανδρείας.

Ήταν δε οικοδομημένη σε σχήμα αετού έχοντος ανοιγμένες τις πτέρυγες!

Πιστή εικόνα της αετώδους φυλής η οποία εξόρμησε από την Ελλάδα, από τις αρχαίες της εστίες κι αφού διαπέρασε τον Ελλήσποντον και διέσχισε τον Ταύρον, ήρθε να καθήσει περί τον Τίγρην ποταμόν, απλώνοντας την μεγάλην της σκιά μέχρι του Ινδού και του Ιαξάρτη.
Και είχε η Σελεύκεια αυτή περί τους εξακόσιες χιλιάδες κατοίκους, αρχίζοντας να παρακμάζει και πάλι προς όφελος ελληνίδος πόλεως, της Κτησιφώντος, η οποία κτίσθηκε συγχρόνως με αυτήν στην Ανατολική πλευρά του ποταμού ακριβώς απέναντι. Και άρχισε να παρακμάζει όταν αργότερα η Κτησιφών έγινε η χειμερινή πρωτεύουσα των Πάρθων βασιλέων και κληρονόμησε έτσι το αξίωμα της γείτονος Σελεύκειας.

Η Σελεύκεια ήταν το σημαντικότατο κέντρο του εμπορίου. Εκεί έφερναν οι Αρμένιοι τα εμπορεύματά* τους, καταπλέοντας τον Ευφράτην και τον Τίγριν, μέχρι εκεί μπορούσαν να αναπλέουν τα πλοία τον πολύ δυνατό Τίγριν, από εκεί μετέφεραν ειδικά οι Αρμένιοι τα εμπορεύματα στην αγορά των Κομάνων, πάνω από τον Καύκασο, πέρα από τον οποίο οι Άορσοι, οι παροικούντες τον Τάναϊν ποταμόν {ενεπορεύοντο καμήλοις τον ινδικόν φόρτον και τον βαβυλώνιον, όπως γράφει ο Στράβων, παρά τε Αρμενίων και Μήδων διαδεχόμενοι, εχρυσοφόρουν δε δια την ευπορίαν}. Επίσης στη Σελεύκεια έρχονταν τα καραβάνια από την άνω Περσία και την Αραβία και είναι αναμφίβολον ότι τα ινδικά εμπορεύματα που καταναλώνονταν στις πολυάριθμες και πολυτελείς πόλεις της Συριακής παραλίας και της μεσημβρινής Μικράς Ασίας, από την Σελεύκεια προέρχονταν, όχι από την Αλεξάνδρεια.

* Οι Αρμένιοι ως οξυδερκείς και εμπορικότατοι, είχαν εφεύρει έναν διπλά ωφέλιμο τρόπο να μεταφέρουν τα εμπορεύματα από τα μέρη τους στη Σελεύκεια. Κατασκεύαζαν με ξύλα και δέρματα στρογγυλές κατασκευές, ας τις πούμε βάρκες, πάνω στις οποίες φόρτωναν τα εμπορεύματα, αλλά και τα ζώα τους (συνήθως γαϊδούρια), ανέβαιναν και οι ίδιοι και κατέβαιναν το ρεύμα του Ευφράτη και του Τίγρη! Όταν έφταναν στηΣελεύκεια, διέλυαν τις κατασκευές τους πουλώντας την ξυλεία και τα δέρματα, όπως και τα εμπορεύματα, φόρτωναν στα ζώα τη νέα πραμάτεια που είχαν αγοράσει και ξεκινούσαν πεζοί μέχρι πέρα από τον Καύκασο!!!

Πηγές: Εδώ και εδώ

ΩΓΥΓΙΑ..ΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ

ΩΓΥΓΙΑ: ΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ

Posted on Οκτωβρίου 3, 2014by ellas

Τα τελευταία χρόνια στις περισσότερες έδρες σπουδών του εξωτερικού, δυστυχώς όμως όχι και στις ελληνικές πανεπιστημιακές έδρες, υπάρχει μια αλλαγή στάσης απέναντι στα αρχαία ελληνικά συγγράμματα. Μετά την ανακάλυψη του αστρολάβου των Αντικυθήρων και των λειτουργιών που εκτελούσε, πολλοί ειδήμονες αντιλήφθηκαν ότι αυτά που γνώριζαν για την Αρχαία Ελλάδα είναι ελλιπέστατα. Ο υπολογιστής των Αντικυθήρων υπολογίζει τις κινήσεις των αστεριών και είναι για την αρχαιότητα υψηλής τεχνολογίας και από πλευράς ακρίβειας κατασκευής και από πλευράς μαθηματικής δομής (οι Αμερικανοί έχουν φέρει ειδικό τομογράφο για να «δούν» στο εσωτερικό του και ίσως πλέον ότι έχει μέσα «διαφορικά» γρανάζια).

Αντιλήφθηκαν, λοιπόν, ότι αυτό που ονομάζουμε μυθολογία είναι ουσιαστικά και σε μεγάλο βαθμό κωδικοποιημένη, κρυφή ιστορία η οποία αποκρύπτεται εσκεμμένα από αφανή κέντρα, που προωθούν την Παγκοσμιοποίηση.

Για να κατασκευαστει ένα τέτοιο μηχάνημα πρέπει να γνωρίζουν άψογα μεταλλουργία (φαντάζεστε τι χρειάζεται για να φτιαχτεί ένα γρανάζι, ενός εκατοστού; Πόσο καθαρό πρέπει να είναι το μέταλλο; Πώς φτιάχτηκε τόσο λεπτό έλλασμα; Πώς κόπηκαν όλα τα δόντια ίσα;). Φυσικά αυτός που έφτιαξε το μηχάνημα γνώριζε το ηλιοκεντρικό σύστημα γιατί αλλιώς δεν θα μπορεούσε το μηχάνημα τις κινήσεις των πλανητών. Το τραγικό για την Ελλάδα και κάποιες άλλες χώρες του εξωτερικού είναι ότι διδάσκει ακόμα στα σχολεία όλων των βαθμίδων ότι οι Έλληνες πίστευαν ότι η Γή είναι επίπεδη και επιπλέει στα νερά. Οι κατεστημένες λοιπόν αντιλήψεις περί μυθολογίας είναι μεσαιωνικές και πρέπει να αρχίσει μια νέα αντίληψη η οποία ήδη κατοχυρώνεται με καινούριες έρευνες και ανακαλύψεις (διαβάστε το περιοδικό Ελληνόραμα, Εκδόσεις Κάδμος).

Πώς φτάσαμε να διδασκόμαστε για την Ινδοευρωπαϊκή καταγωγή των Ελλήνων από το κέντρο της Ασίας και για την καταγωγή του ελληνικού αλφαβήτου από το φοινικικό όταν δεν έχουν βρεθεί πινακίδες ή άλλα αρχαιολογικά ευρήματα που να πιστοποιούν την ύπαρξη Ινδοευρωπαϊκού πολιτισμού όπως αναφέρεται στην κεντρική Ασία; Όλοι ξέρουμε ότι από το σύνολο της ελληνικής βιβλιογραφίας έχει σωθεί μόνο το 2% και αυτό το 2% είναι χιλιάδες βιβλία. Πώς γίνεται εμείς, πήραμε το αλφάβητο από τους Φοίνικες, φτιάξαμε τεράστιο πολιτισμό και αφήσαμε χιλιάδες συγγράματα, ενώ οι Φοίνικες, οι υποτιθέμενοι του αλφαβήτου δεν έχουν αφήσει ούτε βιβλία, ούτε μαρμάρινες πλάκες σε ελληνική αλφάβητο και φυσικά ούτε αστρονόμους ούτε φιλόσοφους. Ούτε έναν για δείγμα. Η απάντηση για αυτά τα παράδοξα βρίσκεται αν εξετάσει κανείς ποια κέντρα προωθούν την Ινδοευρωπαϊκή θεωρία και ποιοι τους χρηματοδοτούν. Τον τελευταίο χρόνο ένα επιπλέον στοιχείο και περίεργο γεγονός δημιουργεί περισσότερα ερωτηματικά:

Η ιστορία ξεκινάει όταν ο Μ. Ναπολέων κατέλαβε το Βατικανό και έστειλε ανθρώπους του να ερευνήσουν τις απέραντες στοές με τις βιβλιοθήκες του.

(Είναι γνωστό στους ερευνητές ότι υπάρχουν χιλιάδες παμπάλαια συγγράμματα στις στοές του Βατικανού, κυρίως στην αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα, τα οποία δεν είναι κάν αρχειοθετημένα. Τελευταία έχει αρχίσει η αρχειοθέτησή τους).

Κάποια από τα βιβλία τα κατάσχεσε, τα πήρε στο Παρίσι για να τα μελετήσουν οι Γάλλοι καθηγητές ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Ελληνας Αθανάσιος Σταγειρίτης (Τότε ο μόνος τρόπος μελέτης ήταν η ανάγνωση και η κράτηση σημειώσεων καθώς δεν ήταν εύκολη η αντιγραφή).

Μετά την ήττα του Ναπολέοντα το Βατικανό τα διεκδίκησε δικαστικά και τα ξαναέκλεισε στα υπόγειά του και δεν επιτρέπεται η μελέτη τους από τους ερευνητές(;)

Ο Σταγειρίτης με τις σημειώσεις του μετά από χρόνια εξέδωσε πέντε τόμους οι οποίοι εκδόθηκαν λίγο πριν το θάνατό του. Το περίεργο είναι ότι το Βατικανό ενοχλήθηκε και προφασιζόμενο πνευματικά δικαιώματα ζήτησε και πέτυχε την απόσυρση των βιβλίων από την αγορά εκείνης της εποχής.

Ξαφνικά ένας εκδότης παραλαμβάνει άγνωστο πώς, μικροφίλμ με τα βιβλία του Σταγειρίτη και επανεξέδωσε τα βιβλία. Κυκλοφόρησαν σε κάποια αντίτυπα και είναι δύσκολο να βρεθούν, εκτός από κάποια βιβλιοπωλεία της Αθήνας κυρίως, με τον τίτλοΩΓΥΓΙΑ.

Οταν οι αρχαίοι ήθελαν να μιλήσουν για την αρχαία ιστορία τους τότε έλεγαν: «Την εποχή του Ωγύγου, έγινε το τάδε γεγονός….». Ο Ωγυγος ήταν πανάρχαιος πρόγονος για τους αρχαίους μας προγόνους. Τότε έγινε ο κατακλεισμός του Ωγύγου (η αρχαία ελληνική Μυθιστορία αναφέρει τρείς κατακλεισμούς, σε αντίθεση με τη Παλαιά Διαθήκη που περιγράφει μόνο έναν). Ωγυγία λοιπόν είναι η Ιστορία των αρχαίων μας προγόνων, οι Τιτάνες, οι Θεοί, οι ήρωες, οι άθλοι τους, πρέπει να θεωρούνται πια πραγματικά γεγονότα και πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού πραγματοποιούν τις έρευνές τους με βάση αυτή τη παραδοχή (ψάξτε τις έρευνες στην Λατινική Αμερική, στην Ινδονησία, την αποστολή της Μυθωδίας με ραδιοτηλεσκόπιο στο Διάστημα-θα αναφερθούμε σε άλλο άρθρο). Το γεγονός ότι κι εμείς τους ονομάζουμε μύθους και όχι παραμύθια δείχνει ότι έχουν κάποιο μακρινό συμβολισμό; Γιατί δεν κυκλοφορούν αυτά τα βιβλία; Οποιος μπορέσει να βρει αντίτυπο και να το μελετήσει πραγματικά αξίζει…

Κατά τον ίδιο τρόπο έχει χαθεί τα τελευταία χρόνια η εγκυκλοπαίδεια του «Ηλίου» η οποία κυκλοφορούσε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 70. Ηταν η πιο γνωστή και εμπεριστατωμένη εγκυκλοπαίδεια στην Ελλάδα την οποία εξέδιδε ο Ιωάννης Πασάς.Μετά το θάνατό του μεγάλος εκδοτικός οίκος αγόρασε τα πνευματικά δικαιώματα από τη σύζυγό του αντί πολύ μεγάλης αμοιβής, για να την επανεκδόσει, έτσι ισχυρίστηκε. Αλλά παρόλο που πλήρωσε πολλά για τα δικαιώματα δεν την επανεξέδωσε ποτέ, απεναντίας εκδόθηκε μια άλλη μικρή από τον ίδιο εκδοτικό οίκο στην οποίαν είχαν σβηστεί οι σημαντικές έρευνες του Ιωάννη Πασά για την Αρχαία Ελλάδα, προωθούσε την Ινδοευρωπαϊκή καταγωγή και το Φοινικικό αλφάβητο. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Σήμερα, από την εγκυκλοπαίδια «Ηλιος» κυκλοφορούν μόνο κάποιοι τόμοι σε παλαιοπωλεία και ενώ έχει ζητηθεί από πολλούς εκδότες η εξαγορά των δικαιωμάτων για να επανεκδοθεί, ο «εκδοτικός αυτός» οίκος αρνείται να την εκδώσει αλλά και να πουλησεί τα πνευματικά δικαιώματα. Προφανώς κάποιοι δεν θέλουν να επανεκδοθεί και δεν ενδιαφέρονται για το οικονομικό όφελος της επανέκδοσής της. Το φαντάζεστε; Κάποιοι έδωσαν εκατομμύρια για να θάψουν την εγκυκλοπαίδεια. Είναι φανερό ότι ζούμε σε πολύ σκοτεινές εποχές. [exoorama.blogspot.gr, eleftheri-epistimi.blogspot.gr]

10 γευστικές προκαταλήψεις που κυριαρχούν στον κόσμο!

10 γευστικές προκαταλήψεις που κυριαρχούν στον κόσμο!

ΜΑΖΕΜΕΝΑ ΑΠΟ ΔΩ ΚΙ ΑΠΟ ΚΕΙ 

10 γευστικές προκαταλήψεις που κυριαρχούν στον κόσμο!

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://perierga.gr

clickatlife.gr

    Οι προκαταλήψεις και οι δεισιδαιμονίες φαίνεται ότι δεν αφορούν μόνο τις μαύρες γάτες και τις ανοιχτές ομπρέλες μέσα στο σπίτι, αλλά και τη γεύση και το φαγητό. Το να σπάμε ένα αβγό, να σερβίρουμε νουντλς ή να βάζουμε σε κάποιον λίγο ζεστό τσάι μοιάζουν πολύ αθώες κινήσεις. Και είναι. Οι προκαταλήψεις, όμως, τις κάνουν να χάνουν την αθωότητά τους και να κρύβουν μια βαθύτερη σημασία, ανάλογα με το μέρος στο οποίο συμβαίνουν, τις πολιτιστικές και θρησκευτικές αντιλήψεις που κυριαρχούν εκεί κ.ο.κ. Ας δούμε μερικές από τις πιο… ξακουστές από διάφορα μέρη του πλανήτη.

Το ψωμί και ο… διάβολος

    Λέγεται (κυρίως στην Ιρλανδία) ότι αν κάποιος που φτιάχνει ψωμί δεν σχηματίσει ένα σταυρό στην κορυφή της ζύμης πριν την ψήσει, ο διάβολος θα… κάτσει πάνω στο καρβέλι. Άλλες προκαταλήψεις σχετικά με το ψωμί λένε πως πρέπει να κόβουμε μόνο τη μία άκρη, αλλιώς θα απελευθερώσουμε το διάβολο, ενώ πρέπει να προσέχουμε και για τρύπες, οι οποίες συμβολίζουν φέρετρο και σημαίνουν ότι κάποιος θα… πεθάνει σύντομα.

Ο βασιλικός και οι αρχαίοι
    Οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν και πολύ σε εκτίμηση το βασιλικό. Ο λόγος; Πίστευαν ότι οι σκορπιοί προτιμούσαν να φωλιάζουν κάτω από τις γλάστρες του και ότι η έντονη μυρωδιά του ήταν κάποιου είδους κατάρα.

Τα αβγά και οι μάγισσες
    Οι Άγγλοι έχουν μια περίεργη προκατάληψη σχετικά με τα αβγά: όποτε ένα αβγό σπάσει πρέπει να θρυμματίσουν τα τσόφλια, αλλιώς μια… μάγισσα θα τα μαζέψει, θα φτιάξει ένα καράβι και θα σαλπάρει προκαλώντας καταιγίδες στη θάλασσα. Επίσης, μετά το βράσιμο ενός σφιχτού αβγού, σπάνε τη μία πλευρά με ένα κουτάλι για να απελευθερώσουν το διάβολο…

Το αλάτι και η κακή τύχη
    Δεν είναι λίγοι οι λαοί που πιστεύουν ότι αν χυθεί λίγο αλάτι, η κακή μας τύχη θα ξυπνήσει κι αυτό που μπορεί να διορθώσει τα πράγματα είναι να ρίξουμε λίγο αλάτι πίσω από τον αριστερό μας ώμο, για να τυφλώσουμε το διάβολο. Στην Ουγγαρία, μάλιστα, ρίχνουν αλάτι για τους ίδιους λόγους στην είσοδο ενός νέου σπιτιού.

Η χριστουγεννιάτικη πίτα και οι ανύπαντρες
    Προσοχή σε όλες τις ανύπαντρες εκεί έξω, οι οποίες κινδυνεύουν να μην γνωρίσουν το ταίρι τους για άλλον ένα χρόνο, αν χάσουν τη σειρά τους στο ανακάτεμα του χριστουγεννιάτικου κέικ, το οποίο πρέπει να ανακατεύει κάθε μέλος της οικογένειας με τη σειρά.

Τα σκόρδα και το κακό μάτι
    Πολύ γνωστή προκατάληψη και στη χώρα μας με τη φράση «φτου σκόρδα» να ακούγεται ουκ ολίγες φορές. Σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές, λαϊκές παραδόσεις, πρέπει πάντα να κουβαλάμε πάνω μας ένα κομματάκι σκόρδο για να αποφύγουμε το κακό μάτι και την κακή τύχη.

Τα νουντλς και η μακροζωία
    Στην κινέζικη κουλτούρα, ένα μακρύ νουντλ συμβολίζει μακροζωία και μακροημέρευση κι αν κάποιος κόψει τα νουντλς πριν τα σερβίρει, αφαιρεί χρόνια από αυτόν που θα τα φάει.

Τα κρεμμύδια και τα πνεύματα
    Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι θεωρείται ότι πάντα είχαν κάπου κοντά τους κρεμμύδια, προκειμένου να κρατούν τα κακά πνεύματα μακριά.

Το τσάι και η κακοτυχία
    Πρώτοι μοιάζουν να είναι οι Άγγλοι στις… παραξενιές, αφού πιστεύουν ότι φέρνει κακή τύχη το να σου βάλει κάποιος άλλος τσάι στο φλιτζάνι. Το καπάκι της τσαγιέρας πρέπει να είναι κλειστό και όταν βάζουν τσάι προσέχουν να μην το χύσουν, γιατί αλλιώς θα έχουν επίσκεψη από κάποιον ξένο.

Οι πιπεριές και οι φιλίες
    Πολλοί λαοί πιστεύουν ότι δεν πρέπει ποτέ να δώσεις καυτερή πιπεριά σε φίλο, αλλιώς η φιλία σας θα τελειώσει με μια μεγάλη διαφωνία. Αυτό που πρέπει να γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι να τοποθετείται η πιπεριά στο τραπέζι και να την πάρει από μόνος του ο εκάστοτε φίλος.

Αναρτήθηκε από Ανδρεας στις 3:00 π.μ. 

Ετικέτες ΜΑΖΕΜΕΝΑ ΑΠΟ ΔΩ ΚΙ ΑΠΟ ΚΕΙ

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Tο κάστρο των Ιωαννίνων

Posted on Ιουνίου 19, 2009by ellas

“Έχουσι σχήμα αετού. Το Κάστρο είναι κεφαλή, ουρά είναι η Λούτσα. Οι μαχαλάδες το κορμί ομού και Λιθαρίτσα. Σεράγι και Καλούτσανη οι άκρες των πτερύγων”. Ιερομόναχος ΠαΐσιοςTο Κάστρο των Ιωαννίνων ταυτίζεται με την ύπαρξη της ίδιας της πόλης. Αναφορά στα Ιωάννινα έχουμε για πρώτη φορά τον 9ο αιώνα μ.Χ., μέσα από το όνομα του επισκόπου Ιωαννίνων Ζαχαρία. Τα νέα αστικά κέντρα, που σχηματίζονται κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες, προστατεύονται συνήθως από μικρά φρούρια χωρίς ιδιαίτερη οχυρωματική αξία. Μια τέτοια μικρή πολίχνη θα ήταν τα Γιάννενα τον 9ο και το 10ο αιώνα.

Το 1082 ο Νορμανδός Βοημούνδος στρατοπεδεύει στα Γιάννενα και βρίσκει την πόλη με αξιόλογο κάστρο, σε σχέση με τη σημασία της. Τον 13ο αιώνα ο Κομνηνοδούκας Μιχαήλ Α΄ ιδρύει το Δεσποτάτο της Ηπείρου, με πρωτεύουσα την Άρτα κι οχυρώνει με νέο τείχος το Κάστρο. Το ισχυρό τείχος κι οι δύο οχυρές ακροπόλεις χαρίζουν ασφάλεια στην πόλη και τους κατοίκους της. Το 1367 ηγεμόνας είναι ο Θωμάς Κομνηνός ο Πρελίαμπος, επισκευάζει τα τείχη και κατασκευάζει τον οχυρό πύργο δεξιά της κυρίας εισόδου του Κάστρου. Ο 17ος αιώνας όμως αρχίζει δραματικά για την πόλη, με ορόσημο το 1611. Η αποτυχημένη εξέγερση με επικεφαλής τον επίσκοπο Τρίκκης Διονύσιο το Φιλόσοφο (Σκυλόσοφο) γίνεται αφορμή για συστηματικές διώξεις των Χριστιανών, οι οποίοι εκδιώκονται από το Κάστρο, όπου μένουν πια μόνο Τούρκοι κι Εβραίοι. Οι εκκλησίες μέσα κι έξω από το Κάστρο καταστρέφονται από πυρκαγιά λίγο μετά το 1611.

Το 1618 ιδρύεται το μεγαλοπρεπές συγκρότημα τζαμιού του Ασλάν–πασά στη βορειοανατολική ακρόπολη, στη θέση των ανακτόρων του Βυζαντινού διοικητή. Μπαίνοντας κανείς σήμερα από τη νεότερη πύλη, αντικρίζει απέναντί του την Εστία του συγκροτήματος. Στο χώρο αυτό κατά τη Βυζαντινή περίοδο βρισκόταν η κατοικία του ηγεμόνα. Από εδώ γκρεμίστηκε η αφεντοπούλα Μανταλένα κι η αρχόντισσα Καυσοκαββαδίνα, όπως μας λέει ο μύθος, ενώ παρακολουθούσαν τη γιορτή των Θεοφανείων. Από εδώ ξεκινούσαν οι άρχοντες για να πάνε να προσκυνήσουν στο ναό των Ταξιαρχών, στην άλλη ακρόπολη. Απέναντι από την Εστία, μια μικρή πόρτα οδηγεί στις υπόγειες φυλακές του Αλή και το συνεχόμενο με αυτές φυσικό σπήλαιο. Στα σκοτεινά τους κελιά βασανίστηκαν και βρήκαν μαρτυρικό θάνατο πολλοί αγωνιστές. Το σπήλαιο δεν έχει ακόμα αξιοποιηθεί. Ιδιαίτερα αξιόλογος είναι ο φυσικός του διάκοσμος από σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Κατεβαίνοντας από το τζαμί, δεξιά, λίθινη σκάλα στις παρειές του βράχου οδηγεί στη λεγόμενη «σπηλιά του Σκυλοσόφου». Πρόκειται για το σπήλαιο στο οποίο συνελήφθη ο επίσκοπος Τρίκκης Διονύσιος ο Φιλόσοφος, μετά την αποτυχημένη εξέγερση του 1611. Ο Αλή πασάς αμέσως μετά την εδραίωσή του στην εξουσία ανεγείρει σεράγια, τζαμιά και δημόσια οικοδομήματα. Κτίζεται καταρχήν το σεράι του στην νοτιοανατολική ακρόπολη (Ιτς- Καλέ) του Κάστρου, την οποία οχυρώνει με εσωτερικό τείχος. Επανακτίζει το Φετιχέ τζαμί που το μετατρέπει σε τέμενος του σεραγιού. Το 1807 κτίζει το κομψότατο σεράι στα Λιθαρίτσια, θερινό σεράι στα θέση Μάζια στο Δρίσκο και μια σειρά περίπτερα. Το 1815 επισκευάζει ριζικά τα τείχη του Κάστρου και τους δίνει τη μορφή που βλέπουμε και σήμερα. Η Σχολή Ιππικού, το Σουφαρί-σεράι, γίνεται το κέντρο εκπαίδευσης ακόμα και σημαντικών ελλήνων οπλαρχηγών.

Το επιβλητικό τείχος που αντικρίζει σήμερα ο επισκέπτης είναι, στο μεγαλύτερό του μέρος, κτίσμα του Αλή–πασά, του έτους 1815. Λείψανα του τείχους της υστεροβυζαντινής περιόδου (13ος-14ος αι.) διακρίνονται σε αρκετά σημεία του Κάστρου, ιδιαίτερα στο κάτω μέρος του τείχους. Εντυπωσιακοί σώζονται μέχρι σήμερα δύο Βυζαντινοί πύργοι. Ο ένας δεσπόζει στη βορειοανατολική ακρόπολη και είναι γνωστός με την παλαιότερη ονομασία του ως “πύργος του Βοημούνδου”. Ο δεύτερος Βυζαντινός πύργος που σώζεται είναι ο πύργος του Θωμά, νότια της σημερινής κεντρικής πύλης, στην περιοχή του Κουρμανιού.

Λίγα μέτρα έξω από την πύλη της βορειοανατολικής ακρόπολης βρίσκεται το κομψό κτίριο της βιβλιοθήκης. Νότια της βιβλιοθήκης διατηρείται, σε κακή κατάσταση σήμερα το μοναδικό στην Ήπειρο σωζόμενο δημόσιο λουτρό της Τουρκοκρατίας. Απέναντι από το λουτρό, ένα μεγάλο και επιβλητικό κτίριο, το Σουφαρί-σεράϊ, που στέγαζε τη Σχολή Ιππικού του Αλή, ένα ογκώδες, μακρόστενο, λιθόκτιστο κτίριο, το οποίο καλύπτεται από τέσσερις παράλληλες δίριχτες στέγες. Ένα μεγάλο Βυζαντινό λουτρό, που αποκαλύφθηκε στην αυλή του Σουφαρί. είναι το μοναδικό αστικό κτίσμα που αποκαλύφθηκε στο Κάστρο, κτισμένο πάνω σε τοίχους Ελληνιστικών χρόνων, στοιχείο που ανάγει την ιστορία αυτού του τόπου αρκετούς αιώνες στο παρελθόν.
Το ύψωμα του Ιτς-Καλέ αποτελεί κατά πάσα πιθανότητα τον αρχικό οικιστικό πυρήνα της πόλης, αφού ο σχετικά ευρύς χώρος στην κορυφή του μπορεί να φιλοξενήσει ένα μικρό οικισμό.
Δεξιά της πύλης αρχίζουν οι στοές, που εξυπηρετούσαν την επικοινωνία με το νότιο τμήμα του συγκροτήματος, συγχρόνως όμως φιλοξενούσαν χώρους στρατωνισμού και αποθήκευσης.
Το λεγόμενο “θησαυροφυλάκιο” είναι ένα από τα εντυπωσιακότερα κτίρια αυτής της πλευράς.
Δυτικά δεσπόζει διώροφο κτίριο, που σήμερα στεγάζει τα εργαστήρια συντήρησης της 8ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Στην απέναντι πλευρά, κοντά στα μαγειρεία, έχουν ήδη αποκαλυφθεί ίχνη μακρόστενου συγκροτήματος, άγνωστης προς το παρόν χρήσης. Το μικρό κτίριο που ακολουθεί προς Νότον ήταν μάλλον πυριτιδαποθήκη. Η σημερινή όψη του τάφου του Αλή-πασά απέχει πολύ από την αρχική του λαμπρότητα. Το Φετιχέ τζαμί, τελευταίο από τα κτίρια αυτής της πλευράς, κατασκευάστηκε γύρω στα 1795 από τον Αλή-πασά για να χρησιμοποιηθεί ως ναός του σεραγιού του.

Πηγές : 6ο Δημοτικό Σχολείο Ιωαννίνων και το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΤΙ ΧΡΗΣΙΜΕΥΕΙ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ ΣΤΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ--What Does a Black Box Do?

Σε κάθε αεροπορική τραγωδία οι αρμόδιοι, εκτός από το πρώτιστο καθήκον της διάσωσης και περίθαλψης των επιζώντων, την περισυλλογή των υπόλοιπων τραγικών θυμάτων, έχουν την ανεύρεση του μαύρου κουτιού....
Στην πραγματικότητα είναι διεθνώς καθιερωμένο το πορτοκαλί χρώμα, και είναι κατασκευασμένο από υλικό ανθεκτικό σε τρομερές θερμοκρασίες και σε συνεχόμενη φωτιά..
Αντέχει σε πίεση στα 20.000 πόδια στη θάλασσα....
Όλα αυτά η κατασκευαστικές εταιρίες τα δοκιμάζουν σε πραγματικές συνθήκες ώστε να εξασφαλίσουν ότι τα όργανα που περιέχει θα παραμείνουν άθικτα και αξιόπιστα...
Εκεί καταγράφονται τα πάντα, από συνομιλίες στο πιλοτήριο και όλα τα στοιχεία και οι μεταβολές της πτήσης...
Υψόμετρο, ταχύτητα, πίεση καμπίνας και κάθε παράμετρος της πτήσης....
Οι ειδικοί εξετάζουν αυτά τα στοιχεία και μαζί με τα συντρίμμια του αεροσκάφους, βγάζουν το συμπέρασμα για τα αίτια της τραγωδίας...
Μηχανική βλάβη ή κατασκευαστική αστοχία....
Ανθρώπινο λάθος  ή κακή συντήρηση...
Τα πορίσματα αυτά βοηθούν και τις εταιρίες κατασκευής για πιο ασφαλή αεροπλάνα αλλά και τους πιλότους για αποφυγή μοιραίων λαθών που έχουν τραγικά αποτελέσματα...
Μερικές φορές όμως, το κουτί είναι αδύνατο να βρεθεί, οπότε χάνονται πολύτιμα στοιχεία για τα αίτια του ατυχήματος...
Στις μέρες μας έχει αρχίσει από μερικές εταιρίες να χρησιμοποιείται η απ' ευθείας σύνδεση του μαύρου κουτιού με δορυφόρο, έτσι ώστε να είναι διαθέσιμα τα στοιχεία της πτήσης ανά πάσα στιγμή...
Πολλά περισσότερα στο σύντομο συνοδευτικό video, που με τη δυνατότητα της εμφάνισης ελληνικών υποτίτλων, θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε τη χρησιμότητα του μαύρου κουτιού...

                         ΔΙΚΟ   ΣΑΣ...!!!!!!!!!!

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΚΥλΙΑ ΤΩΝ ΛΙΒΑΔΙΩΝ--Prairie Dogs Recognize Each Other By Kissing

Τα σκυλιά των λιβαδιών, ανήκουν στην οικογένεια των σκίουρων...
Φτάνουν μέχρι 4 κιλά και ζουν στα λιβάδια της Βόρειας Αμερικής σχηματίζοντας μεγάλες ομάδες.Κρύβονται σε υπόγειες στοές, φτιαγμένες υποδειγματικά, με υπνοδωμάτιο, αποθήκη και τουαλέτα....
Αναγνωρίζονται μεταξύ τους με ένα φιλί που δεν έχει κανένα ρομαντικό χαρακτήρα, απλά ακουμπούν τα μπροστινά τους δόντια και αυτό είναι όλο...Κάτι σαν ταυτότητα...
Η επικοινωνία τους γίνεται με χαρακτηριστικούς ήχους, κυρίως για προειδοποίηση από κάποιο κίνδυνο που προέρχεται από τη παρουσία κάποιου αρπακτικού και το πιο σπουδαίο, ο ήχος αυτός διαφέρει ανάλογα με το είδος του αρπακτικού...
Ακόμα και για τη παρουσία του ανθρώπου έχουν ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ήχο....
Και όλα μαζί κρύβονται στο ασφαλές υπόγειο σπίτι τους...
Αυτά και άλλα πολλά στο σύντομο συνοδευτικό video, που περιγράφει τη ζωή τους...
Υπάρχει και η δυνατότητα εμφάνισης ελληνικών υποτίτλων, για την πιο άνετη παρακολούθηση....

                        ΔΙΚΟ   ΣΑΣ....!!!!!!!!!!

ΓΙΑΥΙ ΩΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΜΕ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

Γιατί οφείλουμε να διδάσκουμε τα Αρχαία Ελληνικά στα παιδιά μας

Posted on Απριλίου 5, 2014by ellas

Γιατί αλήθεια διδάσκουμε τα αρχαία ελληνικά στα παιδιά που θέλουμε να μορφώσουμε, σε τόσο πολλές ώρες μάλιστα;

Τρεις είναι οι κύριοι λόγοι που μας υποχρεώνουν να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να επικοινωνήσουν όσο γίνεται περισσότερο με τον αρχαίο κόσμο.

Πρώτα απ’ όλα, γιατί είμαστε κι εμείς Έλληνες. Από τον καιρό του Ομήρου ως σήμερα έχουν περάσει κάπου δυο χιλιάδες εφτακόσια χρόνια.

Στους αιώνες που κύλησαν οι Έλληνες βρεθήκαμε συχνά στο απόγειο της δόξας, άλλοτε πάλι στα χείλια μιας καταστροφής ανεπανόρθωτης νικήσαμε και νικηθήκαμε αμέτρητες φορές, δοκιμάσαμε επιδρομές και σκλαβιές αλλάξαμε θρησκεία στους τελευταίους αιώνες η τεχνική επιστήμη μετασχημάτισε βασικά τη μορφή της ζωής μας και όμως κρατηθήκαμε Έλληνες, με την ίδια γλώσσα -φυσικά εξελιγμένη-, με τα ίδια ιδανικά, τον ίδιο σε πολλά χαραχτήρα και με ένα πλήθος στοιχεία του πολιτισμού κληρονομημένα από τα προχριστιανικά χρόνια.

Στον πνευματικό τομέα κανένας λαός δεν μπορεί να προκόψει, αν αγνοεί την ιστορία του, γιατί άγνοια της ιστορίας θα πει άγνοια του ίδιου του ίδιου του εαυτού του. Είμαι Έλληνας, συνειδητός Έλληνας, αυτό θα πει, έχω αφομοιώσει μέσα μου την πνευματική ιστορία των Ελλήνων από τα μυκηναϊκά χρόνια ως σήμερα.

Ο δεύτερος λόγος που μας επιβάλλει να γνωρίσουμε την αρχαία πνευματική Ελλάδα είναι ότι είμαστε κι εμείς Ευρωπαίοι. Ολόκληρος ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός στηρίζεται στον αρχαίο Ελληνικό, με συνδετικό κρίκο τον ρωμαϊκό. Με τους άλλους Ευρωπαίους μας δένει βέβαια και ο Χριστιανισμός, όσο και να μας χωρίζουν ορισμένα δόγματα.

Μα και ο Χριστιανισμός έπρεπε να δουλευτεί πρώτα με την Ελληνική σκέψη, για να μπορέσει ν’ απλώσει έπειτα στον ευρωπαϊκό χώρο. Η ρίζα του πολιτισμού των Ευρωπαίων όλων είναι ο αρχαίος Ελληνικός στοχασμός και η τέχνη, γι’ αυτό δεν μπορεί να τα αγνοεί κανείς, αν θέλει να αισθάνεται πως πνευματικά ανήκει στην Ευρώπη.

Μα ο κυριότερος λόγος που δεν επιτρέπεται οι νέοι μας ν’ αγνοούν την αρχαία Ελλάδα είναι άλλος: στην Ελλάδα για πρώτη φορά στα χρονικά του κόσμου ανακαλύφτηκε ο άνθρωπος ως αξία αυτόνομη, ο άνθρωπος που θέλει να κρατιέται ελεύθερος από κάθε λογής σκλαβιά, και υλική και πνευματική.

Μέσα στους λαούς που περιβάλλουν τον ελληνικό χώρο στα παλιά εκείνα χρόνια υπάρχουν πολλοί με μεγάλο πολιτισμό, πάνω απ’ όλους οι Αιγύπτιοι και οι Πέρσες. Οι λαοί όμως αυτοί ούτε γνωρίζουν ούτε θέλουν τον ελεύθερο άνθρωπο. Το απολυταρχικό τους σύστημα επιβάλλει στα άτομα να σκύβουν αδιαμαρτύρητα το κεφάλι μπροστά στο βασιλέα και στους θρησκευτικούς αρχηγούς.

Η ελεύθερη πράξη και η ελεύθερη σκέψη είναι άγνωστα στον εξωελληνικό κόσμο. Και οι Έλληνες; Πρώτοι αυτοί, σπρωγμένοι από μια δύναμη που βγαίνει από μέσα τους και μόνο, την δεσποτεία θα την μεταλλάξουν σε δημοκρατία, και από την άβουλη, ανεύθυνη μάζα του λαού θα πλάσουν μια κοινωνία από πολίτες ελεύθερους, που καθένας τους να νιώθει τον εαυτό του υπεύθυνο και για τη δική του και για των άλλων την προκοπή. Ο στοχασμός είναι κι αυτός ελεύθερος για τα πιο τολμηρά πετάματα του νου και της φαντασίας.

Ο Έλληνας είναι ο πρώτος, που ενώ ξέρει πως δεν μπορεί ατιμώρητα να ξεπεράσει τα σύνορα του ανθρώπου και να γίνει θεός, όμως κατέχεται από μια βαθιά αισιοδοξία για τις ανθρώπινες ικανότητες και είναι γεμάτος αγάπη για τον άνθρωπο, που τον πιστεύει ικανό να περάσει τις ατέλειές του και να γίνει αυτό που πρέπει να είναι ο τέλειος άνθρωπος.

Αυτή η πίστη στον τέλειον άνθρωπο, συνδυασμένη με το βαθύ καλλιτεχνικό αίσθημα που χαρακτηρίζει την ελληνική φυλή, δίνει στον αρχαίον Έλληνα τον πόθο και την ικανότητα να πλάσει πλήθος ιδανικές μορφές σε ό,τι καταπιάνεται με το νου, με τη φαντασία και με το χέρι:

Στις απέριττες μορφές που σχεδιάζουν οι τεχνίτες στα αγγεία της καθημερινής χρήσης, στη μεγάλη ζωγραφική, στην πλαστική του χαλκού και του μαρμάρου, πάνω απ’ όλα στο λόγο τους, και τον πεζό και τον ποιητικό.

Αυτόν τον κόσμο θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας, για να μορφωθούν για να καλλιεργήσουν τη σκέψη τους αναλύοντας τη σκέψη των παλιών Ελλήνων για να καλλιεργήσουν το καλλιτεχνικό τους αίσθημα μελετώντας ότι ωραίο έπλασε το χέρι και η φαντασία των προγόνων τους για να μπορέσουν κι αυτοί να νιώσουν τον εαυτό τους αισιόδοξο, ελεύθερο και υπεύθυνο για τη μοίρα του ανθρώπου πάνω στη γη προπαντός για να φουντώσει μέσα τους ο πόθος για τον τέλειον άνθρωπο. [Ι. Θ. Κακριδής, arxaia-ellinika.blogspot.gr]