Το γυναικείο φύλο έχει ταυτιστεί σε μεγάλο βαθμό –ειδικά από άνδρες- ως προσκολλημένο σε υλικά αγαθά και σε χρήμα. Πολλοί άνδρες θεωρούν πως οι γυναίκες του σήμερα, αποζητάνε χρήματα και όχι αγάπη, ενώ θεωρούν πως το πρωταρχικό γνώρισμα που πρέπει να έχει κάποιος για να τις κατακτήσει, είναι η καλή οικονομική κατάσταση. Αξίζει να μελετήσουμε το συγκεκριμένο θέμα από πολλές και διαφορετικές μεριές, καθώς αυτό απορρέει τόσο από κοινωνικούς παράγοντες όσο και από οικογενειακές πεποιθήσεις.
Καταρχάς να πούμε, πως είναι άλλο η διάθεση και η προκοπή στη δουλειά και άλλο η αφθονία αγαθών. Κανένας δε θα ήθελε να έχει δίπλα του έναν άνθρωπο, ο οποίος αδιαφορεί για τις ανάγκες του σπιτιού και της οικογένειας και ηθελημένα δεν πηγαίνει για εργασία. Αναφερόμαστε στις περιπτώσεις όπου οι απαιτήσεις για έξοδα είναι υπερβολικές και συνήθως για πράγματα όχι και τόσο σημαντικά (συχνή διασκέδαση, ακριβά ρούχα, αυτοκίνητα), μόνο από τη μία πλευρά και το χρήμα γίνεται ο αυτοσκοπός στη σχέση.
Διαχρονικά, οι ρόλοι των δύο φύλων είχαν έναν συγκεκριμένο σκοπό σύμφωνα με την ευρεία κοινωνική πεποίθηση, ο άνδρας ήταν εκείνος που εργαζόταν και συντηρούσε οικονομικά την οικογένεια, ενώ η γυναίκα ήταν εκείνη που φρόντιζε τα του οίκου και την ανατροφή των παιδιών. Με την πάροδο των χρόνων και με τους διαρκείς αγώνες για την κάμψη των διακρίσεων ανάμεσα στα δύο φύλα, η γυναίκα βγήκε στην εργασία και διεκδίκησε την οικονομική ανεξαρτησία και τον απεγκλωβισμό από την εξάρτηση του οποιουδήποτε άνδρα υπήρχε στην οικογένεια. Αυτό όμως, δεν άλλαξε την ίδια στιγμή θεμελιωμένες, διαχρονικές και άκαμπτες πεποιθήσεις, οι οποίες υπάρχουν ακόμα και σήμερα διάχυτες στην κοινωνία μας.
Μεγάλο μέρος γυναικών γαλουχείται ακόμα και σήμερα, πως πρέπει να βρει τον πλούσιο γαμπρό για να περάσει μία άνετη ζωή, προεξοφλώντας την αξία της μόνο στο πόσο ικανή είναι να βρει κάποιον που θα την αναλάβει ολοκληρωτικά στον οικονομικό τομέα. Δεν είναι λοιπόν υπεύθυνες οι γυναίκες -γιατί δεν είναι ΟΛΕΣ αυτές που φέρουν αυτή τη νοοτροπία- αλλά κουβαλάνε βιώματα και είχαν γονείς που έδιναν μεγάλη σημασία στο χρήμα και δεν έβαζαν όρια στους τρόπους απόκτησής του. Υπάρχει όμως μία αντίφαση ως προς την προκατάληψη απέναντι στο γυναικείο φύλο και το πόσο εκείνο θέλει τα υλικά αγαθά
Αν ανατρέξουμε στις παλαιότερες δεκαετίες, θα δούμε πως χρόνια ολόκληρα, επικρατούσε ο θεσμός της προίκας από την πλευρά του άνδρα. Δηλαδή, ο άνδρας και η οικογένειά του, έκριναν το αν θα προχωρήσουν σε επίσημη σχέση με μία γυναίκα από τα χρήματα ή τα σπίτια που θα τους έγραφαν οι γονείς της. Και οι άνδρες λοιπόν, αποζητούσαν διαχρονικά τα χρήμα. Και σήμερα, μεγάλο μέρος των ανδρών δεν πλησιάζουν γυναίκες αν δε βεβαιωθούν πως εκείνες έχουν μία καλή οικονομική κατάσταση. Γιατί λοιπόν οι γυναίκες κατηγορούνται τόσο για την επιδίωξη υλικών αγαθών, αφού υπάρχει μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που εκμεταλλεύονται οικονομικά συντρόφους και από τα δύο φύλα;
Από την πλευρά των γυναικών, μπορούμε να δούμε το θέμα από πρακτική άποψη. Οι άνδρες δεν έχουν τις καλλωπιστικές ανάγκες των γυναικών και αν έχουν, όχι τουλάχιστον στον ίδιο βαθμό. Η γυναίκα συνηθίζει να ασχολείται περισσότερο με την εμφάνισή της, να αγοράζει ρούχα, να πηγαίνει κομμωτήριο και να αγοράζει προϊόντα ομορφιάς. Αυτά όμως, έχουν μεγάλες δαπάνες και σίγουρα κοστίζουν πάντοτε πολλά χρήματα. Αυτό εξηγεί το γεγονός πως πολλές γυναίκες αποζητούν την οικονομική άνεση περισσότερο από έναν άνδρα ορισμένες φορές
Τα σύγχρονα πρότυπα ομορφιάς, που θεωρούν όμορφο και θελκτικό μόνο έναν συγκεκριμένο τύπο γυναίκας, απορρίπτουν άλλες με βάση εξωτερική εμφάνιση και προβάλλουν τη νεότητα και την ιδανική εικόνα, ως εκείνο που πρέπει να έχει μία γυναίκα. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε και την έξαρση της χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία υπερτονίζουν την εξωτερική τελειότητα και περνάνε στις γυναίκες το μήνυμα πως μόνο αν έχουν την ιδανική εικόνα θα πετύχουν και θα είναι ποθητές.
Αυτή η επίπλαστη ανάγκη που δημιουργείται και πατάει επάνω στην ήδη υπάρχουσα ανάγκη της γυναίκας για ομορφιά, την οδηγεί στο να αφιερώνει άφθονο χρήμα και χρόνο με τεχνητές επεμβάσεις και ακριβά προϊόντα, προκειμένου να την κατακτήσει. Και έτσι οι γυναίκες πέφτουν στην παγίδα των εταιριών, που εσκεμμένα θέλει να τους δημιουργεί ανασφάλειες, προκειμένου να ωφελείται εκείνη οικονομικά και αμελούν άλλες πτυχές της προσωπικότητας που ίσως να είναι και σημαντικότερες.
Αν αλλάζαμε όχι μόνο τις γυναίκες που είναι προσκολλημένες στο χρήμα, αλλά τα ιδανικά και τις πεποιθήσεις πολλών οικογενειών και κοινωνιών, θα δημιουργούσαμε μία κοινωνία που θα έδινε στο χρήμα τη θέση που του αξίζει. Θα το αντιμετώπιζε ως ένα απλό μέσο για τη διευκόλυνση της ζωής και όχι ως ένα τρόπο για να παίζεις ή να κοστολογείς τους άλλους ανθρώπους.
Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη
https://gynaikaeimai.com