Πεταλούδες και Σκώροι
‘’Πεταλούδα γυμνή από χέρια σφιχτά/ βγήκε τσαλακωμένη να πετάξει ψηλά/μα στους τοίχους χτυπά ζαλισμένη χαρά./ Τι μικρός που `ναι ο κόσμος, πόσο ψέμα χωρά!/ Στα λουλούδια σιωπή είναι ο φόβος βουβός, / σ’ αγκαλιάζω και με φέρνεις στο φως/σε αγάπη ψυχρή πεταλούδα μικρή/που αγγίζει το στόχο και κοιμάται γυμνή……..Στίχοι: Synny Μπαλτζή, Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος, Τραγούδι: Φίλιππος Πλιάτσικας, 2002, Τσαλακωμένη Πεταλούδα (Πεταλούδα Γυμνή)‘’.
Οι κοινές Πεταλούδες (αγγλ., Butterflies) και οι Σκώροι (αγγλ., Moths) ανήκουν στα λεπιδόπτερα έντομα, που συνηθίζεται να τα ονομάζουμε γενικά πεταλούδες. Έχουν καταγραφεί πάνω από 200000 είδη τους παγκοσμίως. Συμβολίζουν τη χαρά, αλλά και τη θλίψη σε άλλες περιοχές ή και την αιώνια ζωή, αλλά είναι συνδεδεμένα με την ελευθερία, την ευτυχία. Η μεταμόρφωση της προνύμφης (κάμπια) σε νύμφη (χρυσαλλίδα), και κατόπιν σε τέλειο ακμαίο άτομο, συμβολίζει την υπερβατικότητα της ζωής. Η μεταμόρφωσή τους από την αχόρταγη κάμπια στη σχεδόν ακίνητη χρυσαλίδα μέσα στο κουκούλι της και τελικά προς το τέλειο άτομο που πετά και πετά ασταμάτητα, είναι μια από τις εντυπωσιακότερες μεταβολές που παρατηρούνται στη Φύση. Πέρα από τη βιολογική και την περιβαλλοντική άποψη, υπάρχει πληθώρα από αναφορές για το μυθολογικό συμβολισμό τους, τον αντίκτυπο που είχαν στην ανθρώπινη ζωή τα έντομα αυτά από τα πανάρχαια χρόνια. Πολλοί, ερευνητές και μη αναζητούν τις αρχετυπικές τους αποτυπώσεις στο μύθο, την τέχνη, τη λαϊκή παράδοση, τον ανθρωπογενή πολιτισμό γενικότερα. Με έναν τρόπο περίεργο και συνάμα καταλυτικό η επιστήμη περνά στο χώρο της μυθολογίας, της αναλυτικής ψυχολογίας, του αρχετυπικού συμβολισμού. Και διερευνά τους δεσμούς της αλληλεξάρτησης ανάμεσα στην ανθρώπινη ύπαρξη και το περιβάλλον της. Oι πεταλούδες εκτός των άλλων χρησιμοποιήθηκαν ως διακοσμητικό μέσο στην τέχνη, αλλά ενέπνευσαν και ποιητές και άλλους συγγραφείς. Τη πεταλούδα όμως τη γνωρίσαμε και μέσα από ‘’Το Φαινόμενο της Πεταλούδας’’ στη θεωρία του χάους (π.χ. Hilborn, R.C., 1994, Chaos and Nonlinear Dynamics, Oxford University Press, Oxford ).…(για τη συνέχεια)
Στην αρχαία Ελλάδα, η πεταλούδα σχετιζόταν με το θεό Ερμή, ως ψυχοπομπό. Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να τοποθετούν πεταλούδες φτιαγμένες από χρυσάφι στους τάφους, συμβολίζοντας τον Ερμή που θα οδηγήσει τη ψυχή του νεκρού στην άλλη ζωή. Πασίγνωστος είναι ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής, που απεικονιζόταν με φτερά πεταλούδας. Ο αρχαίος ελληνικός μύθος του Έρωτα και της Ψυχής, δεν άφησε αδιάφορους τους πρώτους Χριστιανούς, που συνέδεσαν τον Έρωτα με το Χριστό και τους πιστούς με τη Ψυχή. Η ερμηνεία που δόθηκε ήταν ότι ο Χριστός πετά μακριά όταν ο πιστός δείχνει απιστία, αλλά επιστρέφει όταν θα τον αναζητήσει πραγματικά. Το σύμβολο της πεταλούδας πέρασε μέσα στη νέα θρησκεία, με την ίδια σπουδαιότητα και σεβασμό που είχε ήδη αποκτήσει από τις παλαιότερες θρησκείες. Η πεταλούδα παρέμεινε σύμβολο της ψυχής και η χρυσαλίδα σύμβολο θανάτου, που όμως, με τη μεταμόρφωσή της, ανασταίνεται-ξαναζωντανεύει και γίνεται σύμβολο της ελπίδας για νέα ζωή.
Οι πεταλούδες έχουν μακριές κεραίες, δύο ζεύγη φτερών καλυμμένα με πολύχρωμα λέπια, διαθέτουν στοματικά μόρια μυζητικού τύπου και οι κεραίες τους ποικίλλουν ανάλογα με το είδος. Οι πεταλούδες συνήθως έχουν έντονα χρώματα και κεραίες ροπαλοειδείς με κεφάλι στο άκρο τους. Όταν ξεκουράζονται, έχουν διπλωμένα τα φτερά τους, κάθετα πάνω από την πλάτη τους. Η μεταμόρφωσή τους από την στιγμή της γέννησης, σε μορφή κάμπιας (προνύμφες), είναι τεράστια. Έχουν σκωληκόμορφο σώμα και μασητικό στοματικό τύπο, ενώ συχνά διαθέτουν μεταξοειδείς αδένες και με τα λεπτά στρώματα μεταξιού που παράγουν, δημιουργούν ένα κουκούλι, με το οποίο περιβάλλονται και μετατρέπονται σε χρυσαλίδες. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, όταν βγαίνουν από το κουκούλι τους, έχουν πλέον τη μορφή ενήλικης πεταλούδας. Οι πεταλούδες είναι φυτοφάγες και συχνά το μεγαλύτερο τμήμα τους παρουσιάζει περιπτώσεις σεξουαλικού διμορφισμού.
Ο σκώρος ή η νυχτοπεταλούδα ανήκει στην ίδια τάξη (Λεπιδόπτερα) με την κοινή πεταλούδα, ωστόσο παρουσιάζει σημαντικές διαφορές από αυτήν. Τα περισσότερα είδη των σκόρων είναι νυκτόβια, αλλά υπάρχουν και ορισμένα ημερόβια. Συνήθως, είναι μικρότερα από τις πεταλούδες, δεν έχουν έντονα χρώματα, ενώ η κύρια μορφολογική διαφορά τους με τις πεταλούδες βρίσκεται στις κεραίες και τα φτερά τους. Οι κεραίες στους σκώρους είναι τριχωτές και δεν απολήγουν σε κεφάλι όπως συμβαίνει στις κοινές πεταλούδες, ενώ όταν κάθονται, συνήθως απλώνουν τα φτερά τους καλύπτοντας το σώμα τους. Και εδώ οι προνύμφες τους λέγονται κάμπιες, η χρυσαλλίδα τους καλύπτεται με κουκούλι, και είναι το ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ προνύμφης και ενήλικου ατόμου. Τα περισσότερα ενήλικα άτομα (ακμαία) τρέφονται από νέκταρ, ανάλογα με το είδος, όμως απορροφούν και άλλους φυτικούς χυμούς (π.χ. υπερώριμα φρούτα, εκκρίσεις του ξύλου), ή τα υγρά από ψοφίμια και περιττώματα. Σε μερικά είδη τρέφονται με τα υγρά των δακρυγόνων αδένων ή και αίμα. Λίγα πρωτόγονα είδη καταναλώνουν και γύρη. Τα περισσότερα είδη τρέφονται μόνο από ένα ή λίγα είδη φυτών.
Οι κάμπιες των σκώρων τρέφονται κατά κανόνα από τα φύλλα των αγγειόσπερμων φυτών, ενώ υπάρχουν μικρότερα είδη που σε αυτό το στάδιο ζουν μέσα στα φύλλα ανοίγοντας στοές. Το ευρωπαϊκό είδος Nymphula nitidulata αναπτύσσεται στο νερό, καταναλώνοντας υδρόβια φυτά. Η προνύμφη του Cossus cossus, που συναντούμε και στην Ελλάδα, ζει μέσα στο ξύλο της ιτιάς. Και οι προνύμφες κατά κανόνα τρέφονται μόνο από ένα ή λίγα είδη φυτών, και μόνο από συγκεκριμένο μέρος των ξενιστών τους (π.χ. φύλλα ή άνθη ή γύρη). Ορισμένες προνύμφες τρέφονται από λειχήνες, άλλες από μύκητες, φύκια, φτέρες κ.ά. Μερικές ομάδες ειδών είναι σαρκοφάγα και τρέφονται από άλλα έντομα. Λίγα είδη συμβιώνουν με μυρμήγκια και τρέφονται από τα αυγά, τις προνύμφες και της νύμφες αυτών. Μερικά είδη συνηθίζουν να παίρνουν τη λεία τους από τους ιστούς της αράχνης, ενώ άλλα είδη τρέφονται από μάλλινα ή δερμάτινα ρούχα, φτερά, χαρτί, περιττώματα πουλιών και θηλαστικών.
Για την πτήση τα λεπιδόπτερα χρειάζονται θερμοκρασία τουλάχιστον 25 βαθμούς Κελσίου. Στις Εύκρατες Ζώνες πολλές φορές παίρνουν συγκεκριμένη στάση για να αυξάνουν τη θερμοκρασία τους. Απλώνουν τις πτέρυγες κάθετα στις ακτίνες του ηλίου. Στα νυχτερινά είδη η θερμοκρασία αυξάνεται με τη δόνηση των μυών για την πτήση. Σε πολλά είδη υπάρχει μηχανισμό να ζεσταίνεται μόνο ο θώρακας με τους μύες, όχι η κοιλιά. Αντίθετα στις ζεστές ημέρες τα λεπιδόπτερα πετούν το πρωί, και το βράδυ, ενώ κρύβονται στη σκιά τις ζεστές ώρες της ημέρας.
Όλους τους τρόπους συμπεριφοράς για άμυνα, αναπαραγωγή (παρθενογένεση, ζωοτοκία), απόθεση αυγών (τρόπος, αριθμός αυγών), διαχείμαση, βιολογικό κύκλο και άλλα, που παρατηρούμε σε άλλα έντομα, συναντούμε και στα λεπιδόπτερα. Τα λεπιδόπτερα συνήθως ζουν μόνα τους. Συγκεντρώνονται κατά ομάδες, μόνο για διανυκτέρευση, διαχείμαση, σε απομονωμένες πηγές τροφής – βρεγμένο σημείο σε ξηρό έδαφος ή το φυτό Liquidambar orientalis στην κοιλάδα των ‘’Πεταλούδων στη Ρόδο’’. Πολλές φορές τα ενήλικα άτομα παρουσιάζουν διαφορετική μορφή (πολυμορφισμός) σε διάφορες εποχές ή γεωγραφικές περιοχές, σε μερικές περιπτώσεις και ανάλογα με την πυκνότητα του πληθυσμού τους. Είναι γνωστό ότι μερικά είδη πετώντας καλύπτουν τεράστιες αποστάσεις. Τέτοιος ταξιδιώτης είναι το είδος Danaus plexippus, που σε μια γενιά φτάνει από τα νότια του Καναδά μέχρι την Παραγουάη.
Πολλά είδη των λεπιδόπτερων είναι βλαβερά, μειώνοντας την ποιότητα ή καταστρέφοντας μαλλί και βαμβάκι, δέρματα, σπόρους, σιτάρια, φρούτα και καρπούς. Ροκανίζουν τις ρίζες, καταναλώνουν τη χλωροφύλλη και αποφυλλώνουν φυτείες ή ολόκληρα δάση. Σε αντίθεση με την ενήλικη νυχτοπεταλούδα, η προνύμφη (γνωστή και ως κοινός σκώρος) κάποιων ειδών (π.χ. Tineola bisselliella, Tinea pellionella, Trichophaga tapetzella), τρέφεται με ίνες από ρούχα, ειδικά όταν αυτά έχουν σκόνη, τρίχες, ή λεκέδες από ποτά ή ούρα. Οι νυχτοπεταλούδες και ιδιαίτερα οι κάμπιες τους είναι ιδιαίτερα επιβλαβείς στη γεωργία σε πολλά μέρη του κόσμου. Η νυχτοπεταλούδα Lymantria dispar προκαλεί αρκετές καταστροφές στα δάση όπου θεωρείται επιδημικό είδος. Σε μεσογειακά κλίματα το είδος Cydia pomonella προκαλεί εκτεταμένες ζημιές ειδικά σε οπωροφόρα δένδρα. Σε τροπικά και υποτροπικά κλίματα η Plutella xylostella είναι πιθανώς ο σοβαρότερος κίνδυνος για καλλιέργειες κάρδαμου. Αρκετοί σκώροι της οικογένειας Tineidae προκαλούν ζημιά σε υφάσματα και κουβέρτες κατασκευασμένες από φυσικό μαλλί ή μετάξι. Έχει αναφερθεί ότι απωθούνται από το άρωμα δέντρων όπως ο κέδρος ή το έλαιο της λεβάντας ή άλλων φυσικών ελαίων. Η ναφθαλίνη θεωρείται το αποτελεσματικότερο απωθητικό για τον σκώρο. Οι περισσότερες κάμπιες σκοτώνονται όταν εκτεθούν επί αρκετές ημέρες σε θερμοκρασία κάτω από τους −8 C.
Ορισμένοι σκώροι (μεταξοσκώληκες) καλλιεργούνται. Ο σημαντικότερος από όλους είναι ο γνωστός μεταξοσκώληκας, η κάμπια του είδους Bombyx mori. Καλλιεργείται για το μετάξι που παράγει στο κουκούλι του. Ωστόσο, μετάξι παράγουν και άλλα είδη. Υπάρχουν αρκετά είδη του γένους Saturniidae τα οποία επίσης καλλιεργούνται για το μετάξι τους, όπως η Samia cynthia και το κινεζικό είδος Antheraea pernyi, το είδος Antheraea assamensis) και ο ιαπωνικός μεταξοσκώληκας Antheraea yamamai.
Τα λεπιδόπτερα παίζουν σημαντικό ρόλο στην επικονίαση και ως εκ τούτου στην αναπαραγωγή των αγγειόσπερμων φυτών. Οι σαρκοφάγες προνύμφες μερικών ειδών χρησιμοποιούνται άμεσα στον έλεγχο των παρασίτων. Άλλα χρησιμοποιούνται εμπορικά, έμμεσα ως ξενιστές, για την καλλιέργεια του Trichogramma, (υμενόπτερα) που μετά ως παράσιτο καταστρέφει άλλα βλαβερά λεπιδόπτερα. Στην Αυστραλία φυτοφάγες προνύμφες χρησιμοποιούνται στην καταπολέμηση του φυτού Φραγκοσυκιά (Opuntia cacti) που έχει εισβάλλει εκεί από το εξωτερικό.
Οι μεγαλύτερες γνωστές πεταλούδες στον κόσμο είναι οι ‘’Birdwings’’. Η ‘’Βασίλισσα Αλεξάνδρα Birdwing’’ (Ornithoptera alexandrae) από τα τροπικά δάση της Παπούα Νέα Γουινέα έχει άνοιγμα φτερών περίπου 28 εκατοστόμετρα. Οι μεγαλύτεροι γνωστοί σκώροι, οι Atlas σκώροι (Saturniidae), έχουν άνοιγμα φτερών περίπου τα 29 εκατοστόμετρα. Ενώ, η μικρότερη γνωστή πεταλούδα είναι η ‘’Μπλουζ’’ (Lycaenidae), που βρίσκεται στη Βόρεια Αμερική και την Αφρική, και έχει άνοιγμα φτερών περίπου από 0,6 μέχρι 1,2 εκατοστόμετρα. Ως προς το μικρότερο γνωστό σκώρο είναι ο ‘’Πυγμαίος’’ (Nepticulidae), με άνοιγμα φτερών περίπου 0,23 εκατοστόμετρα. Η πιο κοινή είναι η πεταλούδα του λάχανο και του κουνουπιδιού που βρίσκονται στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική, την Αφρική, την Ασία, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, τις Βερμούδες, και τη Χαβάη. Από τα συνολικά 747 έντομα που καταγράφονται στην ‘’Κόκκινη Λίστα της IUCN’’, τα 284 ανήκουν στα λεπιδόπτερα. Από τα προστατευτικά μέτρα ωφελούνται και τα άλλα, όχι τόσο επιβλητικά έντομα και λοιπά ζώα, που όμως είναι το ίδιο σημαντικά για το οικοσύστημα. Παρά τα προστατευτικά μέτρα εξαφανίστηκαν μερικά είδη μέσα στα τελευταία χρόνια. Πολλά είδη είναι γνωστά μόνο από παλιές συλλογές γιατί εξαφανίστηκαν τελείως. Σπουδαίος παράγοντας στα μέτρα προστασίας είναι η καλλιέργεια του φυτού ξενιστή.
Είναι πολυάριθμα τα παραδείγματα των λεπιδόπτερων γενικότερα στις μυθολογίες γηγενών λαών σε όλο τον κόσμο. Για παράδειγμα αναφέρεται ότι στη Μαδαγασκάρη ορισμένες φυλές διεκδικούν την καταγωγή τους από την πεταλούδα. Σύμφωνα με τους αρχαίους Πίμα της Βόρειας Αμερικής κατά τη στιγμή της έναρξης της δημιουργίας ο δημιουργός Τσιοβοτμάκι πήρε τη μορφή πεταλούδας και πέταξε τριγύρω στον κόσμο, έως ότου βρήκε τόπο κατάλληλο για το ανθρώπινο γένος. Όπως στους αρχαίους κατοίκους Γκοατζίρο της Κολομβίας, έτσι και στον ιαπωνικό μύθο της λευκής πεταλούδας είναι εμφανής η άποψη πως η λευκή πεταλούδα είναι η ψυχή της γυναίκας του γέροντα, που πέθανε νέα και έφυγε νωρίς από τη ζωή του. Η ψυχή επιστρέφει να οδηγήσει τον αγαπημένο της στο πέρα κόσμο, όταν εκείνος δεν μπορεί πια να περιποιηθεί τον τάφο της και να της τραγουδήσει, όπως είχε ορκιστεί. Η πεταλούδα εδώ δε συμβολίζει απλά την ψυχή αλλά και τη δυνατότητα επικοινωνίας της με τον αισθητό κόσμο. Πρόκειται λοιπόν για ένα σύμβολο που με την αλλεπάλληλη παρουσία του στο παγκόσμιο πλέγμα των μύθων υποδηλώνει μια σχέση ανάμεσα σε αυτή τη ζωή και την άλλη και τα στάδια μιας εξελικτικής μεταμόρφωσης. Οι Ινδιάνοι πίστευαν ότι οι πεταλούδες ήταν οδηγοί στην ευτυχία. Μέχρι σήμερα είναι γνωστός ο τελετουργικός ‘χορός της πεταλούδας’ με τον οποίο επικαλούνται τις πεταλούδες να τους ευλογήσουν με καλοτυχία και ευημερία. Αξιοσημείωτο είναι ότι το σχηματικό σύμβολο της πεταλούδας στην παράδοση των Ινδιάνων είναι ο σταυρός. Όντας η πεταλούδα για τους Ινδιάνους και σύμβολο του ύπνου, οι γυναίκες συνήθιζαν να κεντούν το σταυρό σε δέρμα ελαφιού το οποίο κατόπιν φορούσαν στο κεφάλι του μωρού τους, για να του φέρουν καλό και ασφαλή ύπνο. Στη Σερβία πίστευαν ότι η πεταλούδα είναι η ψυχή μάγισσας που κοιμάται και ότι εάν την έβρισκαν που κοιμόταν και την γύριζαν μπρούμυτα, τότε η πεταλούδα-ψυχή της δεν θα μπορούσε να επιστρέψει στο σώμα κι έτσι θα πέθαινε. Στην Σκωτία πίστευαν ότι μεγάλο κακό θα σε βρει εάν σκοτώσεις πεταλούδα, ενώ στην Αγγλία το κακό θα είναι ακόμα μεγαλύτερο εάν σκοτώσεις την πρώτη πεταλούδα της εποχής. Σε άλλες πάλι περιοχές αναφέρεται ότι εάν φυλακίσεις πεταλούδα, η τιμωρία σου θα είναι ο θάνατος και αλλού πίστευαν ότι εάν τραβήξεις και κόψεις τα φτερά μιας πεταλούδας θα σε βρει μεγάλη κακοτυχία. Οι Μαορί της Νέα Ζηλανδία πιστεύουν ότι η ψυχή επιστρέφει στη γη μετά το θάνατο με τη μορφή της πεταλούδας. Στα νησιά του Σολομώντα εκείνος που φεύγει απ’ τη ζωή, μπορεί να διαλέξει τι θα γίνει μετά το θάνατο και επιλέγει συχνά μια πεταλούδα. Στον Ισλαμικό Σουφισμό η νυχτοπεταλούδα που αναλώνεται στο φως της φλόγας του κεριού είναι η ψυχή που αναλώνεται στη θεία φλόγα. Η εξέχουσα λιθουανή αρχαιολόγος Μαρίγια Γκιμπούτας (1921-1994) αναγνωρίζει με τη σειρά της στο σύμβολο της πεταλούδας ένα από τα ιδεογράμματα της πρώιμης νεολιθικής γλώσσας των πρωτο-ευρωπαϊκών φύλων και συνδέει το σύμβολο με τις ιδιότητες της μητέρας θεάς. Οι πρωτο-ευρωπαϊκοί λαοί γενικά πίστευαν ότι η ανθρώπινη ψυχή έπαιρνε τη μορφή της πεταλούδας και έτσι την αντιμετώπιζαν με μεγάλο σεβασμό, συχνά με φόβο. Οι Βορειοευρωπαϊκοί λαοί είναι γεμάτοι παραδόσεις για το γεγονός ότι τα όνειρα δεν είναι τίποτε άλλο από περιπλανήσεις της ψυχής-πεταλούδας σε άλλους κόσμους. Στη νότια Γερμανία οι παραδόσεις αναφέρουν ότι οι νεκροί ξαναγεννιούνται σαν παιδιά που πετούν τριγύρω με τη μορφή της πεταλούδας. Τούτο συνδέει τις πεταλούδες με την ιδέα της γονιμότητας. Οι Ιρλανδοί με τη σειρά τους θεωρούν ότι οι πεταλούδες είναι οι ψυχές των νεκρών που περιμένουν να περάσουν από το Καθαρτήριο.
Οι Ινδιάνοι πίστευαν ότι εάν η πρώτη πεταλούδα του καλοκαιριού είναι λευκή, τότε έρχονται πολλές βροχές. Οι λαοί των Ουραλίων θεωρούσαν τις λευκές πεταλούδες πνεύματα τις γονιμότητας και τις επικαλούνταν όταν υπήρχε ανάγκη για τα σπαρτά τους. Στη Ιρλανδία κατά το μεσαίωνα πίστευαν ότι οι λευκές πεταλούδες είναι ψυχές μικρών παιδιών και απαγορεύονταν να τις πειράξεις. Το ίδιο πίστευαν και στην Ινδία. Στην Λουιζιάνα των ΗΠΑ πιστεύουν ότι όταν μια λευκή πεταλούδα πετά γύρω σου, είναι πολύ καλός οιωνός, αλλά αντίθετα, σε άλλες περιοχές το να μπει στο σπίτι και πετά γύρω-γύρω από κάποιον μια λευκή πεταλούδα, είναι οιωνός θανάτου. Αλλού, εάν η πρώτη πεταλούδα της εποχής είναι λευκή, σημαίνει θάνατο και στις Σλάβικες χώρες σημαίνει αρρώστια. Στην Κολομβία πιστεύουν ότι εάν κάποια μεγάλη λευκή πεταλούδα βρεθεί στο σπίτι, δεν πρέπει κανείς να την κακομεταχειριστεί ή να τη διώξει γιατί είναι η ψυχή ενός προγόνου που έρχεται να ευλογήσει την κατοικία. Την ίδια παράδοση συναντάμε και στην Ιαπωνία. Οι κίτρινες, οι κόκκινες και οι ποικιλόχρωμες πεταλούδες Στην Ινδιάνικη παράδοση αναφέρεται ότι εάν η πρώτη πεταλούδα της εποχής είναι κίτρινη, έρχεται καλοκαιρία και ηλιοφάνεια. Στην Γερμανία όμως, εάν η πρώτη πεταλούδα της εποχής είναι κίτρινη, είναι οιωνός γέννας. Στις Σλάβικες χώρες πίστευαν ότι εάν η πρώτη πεταλούδα της εποχής είναι κόκκινη, είναι οιωνός καλής υγείας και στην Βρετανία πιστεύανε ότι εάν η πρώτη πεταλούδα της εποχής είναι ποικιλόχρωμη, έρχεται γάμος. Αντίθετα, στην Ιαπωνία η ποικιλόχρωμη πεταλούδα πιστεύεται ότι προειδοποιεί για θάνατο στην οικογένεια.
Οι Αζτέκοι πίστευαν ότι οι μακάριοι νεκροί μπορούσαν να επισκεφτούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, με μορφή πεταλούδας, για να τους βεβαιώσουν ότι είναι καλά. Το μήνυμα έρχονταν όταν μια πεταλούδα πετούσε χαρμόσυνα γύρω από τις ανθοδέσμες του σπιτιού, που είχε πρόσφατα χάσει κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. Γι’αυτό, ήταν ασέβεια να μυρίζουν τα λουλούδια από πάνω, διότι η κορυφή τους ήταν αφιερωμένη στις ψυχές. Ομοίως, οι Μάγια πιστεύανε ότι οι πεταλούδες ήταν οι ψυχές των νεκρών πολεμιστών.Η θεά Ιτζπαπαλότλ ήταν δυνατή και άγρια θεά με φτερά πεταλούδας και μεγάλα νύχια σε ετοιμότητα στα χέρια και τα πόδια της. Η θεά απεικονιζόταν επίσης με το βασιλικό όρνεο, ένα είδος πολύ κοινό στο βόρειο Μεξικό κατά τη διάρκεια του πολιτισμού των Τσιτσιμέκ. Πολλοί άνθρωποι στο Μεξικό θεωρούν ότι κάποιος θα πεθάνει όταν σταματήσει μαύρη πεταλούδα στην πόρτα του. Και μια μικρή ιστορία από μια περιοχή της αρχαίας νότιας Κίνας. ‘’Μια φορά ο Τσουάνγκ Τσου ονειρεύτηκε πως ήταν πεταλούδα και χαιρότανε πετώντας δώθε-κείθε. Δεν ήξερε πως ήταν ο Τσουάνγκ Τσου. Ξαφνικά ξύπνησε και αισθάνθηκε πως ήταν ο Τσουάνγκ Τσου. Μετά δεν ήξερε αν ήταν ο Τσουάνγκ Τσου που είχε ονειρευτεί πως ήταν πεταλούδα ή αν ήταν πεταλούδα και ονειρευόταν πως είναι ο Τσουάνγκ Τσου«.
(πηγή: σταχυολόγηση από http://www.magicoflife.org/symbol.html, http://www.dream-interpretation.org.uk, http://www.aworldforbutterflies.com,http://www.loc.gov/rr/scitech/mysteries/butterflymoth.html, http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B1, http://www.religionfacts.com/christianity/symbols/butterfly.htm).
https://georgepelagia.wordpress.com/
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 5, 2018
