Το δέντρο αίματος του δράκου είναι ένα θεαματικό δέντρο που είναι ιθαγενές στο αρχιπέλαγος Socotra, μέρος της Υεμένης , που βρίσκεται στην Αραβική Θάλασσα.
Η διάσημη κόκκινη ρητίνη είναι αυτή που του δίνει το χαρακτηριστικό όνομά και αποβάλλεται από το φλοιό μετά από τραυματισμό.
Το δέντρο αίματος δράκων είναι ένα αειθαλές δέντρο που μπορεί να ζήσει μέχρι 650 χρόνια και φτάνει σε ύψη περίπου 10 έως 12 μέτρων (33 έως 39 πόδια).
Το δέντρο μεγαλώνει αργά , περίπου ένα μέτρο (3 πόδια) κάθε δέκα χρόνια.
Το δέντρο αίματος δράκου είναι ένα χυμώδες, πολύ ανθεκτικό και αντέχει στην ξηρασία. Του αρέσουν οι ζεστές θερμοκρασίες και οι υποτροπικές συνθήκες.
Βρίσκεται συνήθως σε υψόμετρο μεταξύ 300 και 1.500 μέτρων (980 και 4.920 πόδια).
Το δέντρο αίμα του δράκου έχει μια μοναδική και περίεργη εμφάνιση , με ένα "ανεστραμμένο, πυκνά γεμάτο στέμμα που έχει τη μορφή όρθιας ομπρέλας" .
Όπως και τα άλλα μονοκοτυλήδονα, για παράδειγμα, οι φοίνικες , το δέντρο αίματος δράκου μεγαλώνει από την άκρη του στελέχους, με τα μακρά, άκαμπτα φύλλα που φέρονται σε πυκνές ροζέτες στο τέλος.
Καταλήγει λοιπόν για να παραχθεί μια ομπρέλα σε σχήμα στέμματος, με φύλλα που μετρούν έως 60 εκατοστά (23,6 in) μήκους και 3 εκατοστά (1,2 in) πλάτους .
Τα φύλλα εμφανίζονται μόνο στα άκρα των νεότερων κλάδων και κρατούν για 3 ή 4 χρόνια, έπειτα πέφτουν και αντικαθίστανται από ένα νέο σετ.
Το λουλούδι των δέντρων αίματος του δράκου βγαίνει περίπου τον Φεβρουάριο.
Τα λουλούδια τείνουν να αναπτύσσονται στο τέλος των κλάδων. Τα λουλούδια έχουν ταξιανθίες και φέρουν μικρές συστάδες αρωματικών, λευκών ή πράσινων λουλουδιών.
Οι καρποί χρειάζονται πέντε μήνες για να ωριμάσουν τελείως. Τα φρούτα περιγράφονται ως ένα σαρκώδες μούρο, το οποίο αλλάζει από πράσινο σε μαύρο έως πορτοκαλί-κόκκινο όταν είναι ώριμο. Τα καρπιακά φρούτα περιέχουν 1 έως 3 σπόρους. Τα μούρα συνήθως τρώγονται και διασκορπίζονται από πτηνά και άλλα ζώα.
Η πρώτη περιγραφή του δέντρου του αίματος του δράκου έγινε κατά τη διάρκεια μιας έρευνας του Socotra υπό την ηγεσία του υπολοχαγού Wellsted της Εταιρείας Ανατολικής Ινδίας το 1835 .
Το δέντρο του αίματος του δράκου υπήρξε η κύρια εμπορική πηγή αυτής της ρητίνης καθώς πολλοί μύθοι περιβάλλουν τα ασυνήθιστα αυτά δέντρα.
Οι ντόπιοι κάτοικοι της πόλης στο νησί Socotra χρησιμοποιούν τη ρητίνη αίματος του δράκου ως θεραπεία . Οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι και οι Άραβες τη χρησιμοποιούν γενικά για την επούλωση των πληγών, ως πηκτικό, για τη διάρροια, για τις δυσεντερικές ασθένειες, για τη μείωση των πυρετών. Λαμβάνεται επίσης για έλκη στο στόμα, το λαιμό, τα έντερα και το στομάχι.
Το 1883, ο σκωτσέζος βοτανολόγος Isaac Bayley Balfour προσδιόρισε τρεις ποιότητες ρητίνης . τα πιο πολύτιμα ήταν σαν δακρυγόνα στην εμφάνιση, στη συνέχεια ένα μείγμα μικρών τσιπ και θραυσμάτων, με ένα μείγμα τεμαχίων και συντριμμιών να είναι το φθηνότερο.
Λόγω της πεποίθησης ότι είναι το αίμα του δράκου, χρησιμοποιείται επίσης σε τελετουργική μαγεία και αλχημεία .
Στη νεοπαγανιστική μαγεία , χρησιμοποιείται για να αυξήσει την ισχύ στα ξόρκια για προστασία, αγάπη, εξολόθρευση και σεξουαλικότητα. Στον σαμανισμό της Νέας Εποχής χρησιμοποιείται σε τελετές με παρόμοιο τρόπο όπως οι νεοπαγανιστές το χρησιμοποιούν.
Στην αμερικανική Hoodoo, αφρικανική-αμερικανική λαϊκή μαγεία, και το voodoo της Νέας Ορλεάνης,χρησιμοποιείται σε χέρια mojo για σχέδιο χρήματος ή σχέδιο αγάπης και χρησιμοποιείται ως θυμίαμα για να καθαρίσει ένα χώρο αρνητικών οντοτήτων ή επιρροών. Προστίθεται επίσης στο κόκκινο μελάνι για να κάνει το "Ink Blood του Δράκου", το οποίο χρησιμοποιείται για την εγγραφή μαγικών σφραγίδων και ταλαντεύσεων.
Η ρητίνη του αίματος του Δράκου χρησιμοποιήθηκε ως πηγή βερνικιού (διαφανής, σκληρή, προστατευτική φινίρισμα) για ιταλούς βιολιάνους του 18ου αιώνα. Χρησιμοποιείται ακόμα ως βερνίκι για βιολιά και για φωτοχαρακτική
Υπήρχε επίσης μια συνταγή του 18ου αιώνα για την οδοντόπαστα που περιείχε το αίμα του δράκου.
Το θυμίαμα του αίματος του Δράκου πωλείται επίσης περιστασιακά ως «κόκκινο οπιοκάρυδο» σε ανυποψίαστους αγοραστές ναρκωτικών . Στην πραγματικότητα δεν περιέχει οπιούχα και έχει μόνο ελαφρά ψυχοδραστικά αποτελέσματα, εάν υπάρχουν καθόλου.
Το αίμα του Δράκου συνεχίζει να χρησιμοποιείται στην ιατρική, τις βαφές, το βερνίκι και το θυμίαμα μέχρι σήμερα .
Ένας μύθος αναφέρει ότι το πρώτο δέντρο αίματος δράκου δημιουργήθηκε από το αίμα ενός δράκου που τραυματίστηκε όταν πολέμησε με έναν ελέφαντα.
Ένας άλλος μύθος αναφέρει ότι το δέντρο του δράκου σχετίζεται με τον αρχαίο δράκο Λάντον, ο οποίος είχε εκατό κεφάλια και μίλησε σε πολλές διαφορετικές φωνές. Όταν η Juno (Βασίλισσα των Θεών και η μητέρα του Άρη) παντρεύτηκε, η μητέρα της η Γαία της έδωσε τρία χρυσά μήλα και διέταξε τον Λάντον να τα φυλάξει στον Κήπο των Εσπερίδων. Ο Ηρακλής διατάχθηκε να κλέψει τα χρυσά μήλα και έτσι σκότωσε τον Λάντον, και από το αίμα του Λάντον ξεπήδησε το δέντρο του αίματος του δράκου.
http://justfunfacts.com/interesting-facts-about-dragon-blood-trees/
