Το σημερινό μας κείμενο θα είναι για το παπουτσόσυκο, ένα φρούτο που μου αρέσει ιδιαίτερα και περιμένω πως και πως το καλοκαίρι για να το φάω!.
Το παπουτσόσυκο, αν και ευδοκιμεί ιδιαίτερα στις περιοχές μας (μεσογειακό κλίμα), μας έρχεται από πολύ μακριά. Συγκεκριμένα από το Μεξικό. Είναι το εθνικό φρούτο της χώρας τους και απεικονίζεται στην σημαία τους. Ο λόγος που βρίσκεται στην σημαία τους το φρούτο, έχει να κάνει με την μυθολογία τους. Σύμφωνα μ’ αυτήν, οι Θεοί διέταξαν τους Αζτέκους, να χτίσουν την πόλη τους εκεί που θα δουν ένα αετό, να σκοτώνει ένα φίδι, που θα βρίσκεται σε μια παπουτσοσυκιά! Εκτός του Μεξικού, το εθνόσημο της Μάλτας από το 1975 μέχρι το 1988 είχε μια παπουτσοσυκιά.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η ονομασία του φρούτου που διαφέρει πολύ από περιοχή σε περιοχή. Εμείς στην Κύπρο το ονομάζουμε παπουτσόσυκο λόγω των πλατιών του φύλλων που μοιάζουν σαν σόλες παπουτσιών. Στην Ελλάδα, όπως αναφέρει ο κ. Σαραντάκος, συνηθίζεται να λέγεται φραγκόσυκο εννοώντας πως είναι ένα ξενόφερτο σύκο. Πέραν όμως αυτής της ονομασίας, στην Κέρκυρα τα λένε παυλόσυκα, στις Κυκλάδες φαραόσυκα, αλλού αραπόσυκα ενώ στην Κεφαλονιά τα λένε μπαρμπαρόσυκα. Φεύγοντας από τα σύνορα της Κύπρου και της Ελλάδας, οι Γάλλοι το λένε figue de Barbarie (σύκο από την Μπαρμπαριά*), οι Ιταλοί fico d’India (σύκο από την Ινδία) ενώ οι Αλβανοί το λένε fik deti (σύκο της θάλασσας). Πάντως κανείς δεν αναφέρετε στο Μεξικό.
Μένοντας εκτός συνόρων, να αναφέρω πως στο εξωτερικό, ειδικότερα στην λατινική Αμερική, δεν τρώνε μόνο το καρπό της παπουτσοσυκιάς όπως εμείς αλλά τρώνε και τα φύλλα. Αφού καθαρίσουν τα αγκάθια, τα φύλλα τα κάνουν στα κάρβουνα ή τα κόβουνε μικρά-μικρά και τα σερβίρουν σε σαλάτες.
Οι παπουτσοσυκιές, χρησιμεύουν και σαν φράχτες. Τις φυτεύουν γύρω από δασώδεις περιοχές ή άλλες τοποθεσίες, με σκοπό να αποτρέψουν την φωτιά να επεκταθεί σε περίπτωση πυρκαγιάς. Ο σαρκώδης κορμός της περιέχει μεγάλη ποσότητα νερού, έτσι καίγεται δύσκολα. Στην Αμερική, τις χρησιμοποιούν και σαν περίφραξη για τα βοοειδή τους. Τα ζώα αποφεύγουν τα αιχμηρά αγκάθια του κάκτου έτσι περιπλανώνται μονάχα εντός ορίων των παπουτσοσυκιών!
Για επίλογο να πω πως από το παπουτσόσυκο γίνονται γλυκά, χυμοί αλλά και αλκοολούχα ποτά!
* Περιοχή που καλύπτει το σημερινό Μαρόκο, Αλγερία, Τυνησία και Λιβύη
Το παραδοσιακό τραγούδι “πορτοκαλιά του Καραβά”, που λίγο–πολύ όλοι μας το γνωρίζουμε, κρύβει μια όμορφη ιστορία που μας ταξιδεύει πολλά χρόνια πίσω. Προσωπικά την βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα.
Το τραγούδι δεν είναι ακριβώς κυπριακό παραδοσιακό αφού έχουμε δανειστεί την μουσική από το ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι “Στον ποταμό τα ρούχα μου”, που προέρχεται από τον Καραβά Κυθήρων.
Πριν μπερδέψω τον αναγνώστη θα πρέπει να αναφέρω πως υπάρχουν 2 κοινότητες με το όνομα Καραβάς, ο Καραβάς της Κερύνειας στην Κύπρο και ο Καραβάς των Κυθήρων στην Ελλάδα.
Αυτές οι 2 κοινότητες έχουν αρκετά κοινά αφού σύμφωνα με την παράδοση, μετά τις σφαγές του 1821 στην Κύπρο, μια οικογένεια με το όνομα Φραγκούδης, έφυγε από τον Καραβά της Κερύνειας και πήγε στα Κύθηρα όπου πρωτοστάτησε για την ίδρυση της κοινότητας του Καραβά Κυθήρων.
Πέραν της πιο πάνω παράδοσης που δεν διασταυρώνεται επαρκώς, στα Κύθηρα υπάρχει ένα ορεινό χωριό που λέγεται Κυπριωτιάνικα κάτι που πιθανόν να αποδεικνύει πως το νησί είχε σχέση με την Κύπρο. Όσον αφορά την πορτοκαλιά για την οποία μιλάει το τραγούδι, βρίσκεται στα Κύθηρα και σύμφωνα με τα “Τα χρονικά της Λαπήθου” οι κάτοικοι περηφανεύονταν γι’ αυτήν λόγω του όγκου πορτοκαλιών που παρήγαγε.
Συνοψίζοντας να αναφέρω πως το 1997 οι 2 κοινότητες αδελφοποιήθηκαν.
Απ’ τη στιγμή που το πόδι μου πατήσει νέο έδαφος, το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι η ταξιδιωτική προθήκη του σπιτιού μου. Ποιό θα ’ναι αυτό το μικροσκοπικό, αλλά άκρως αντιπροσωπευτικό, αντικείμενο που θα λάβει εκεί θέση και θα ξυπνά μυαλό και ψυχή μ’ ένα κοίταγμα;
Στην Ύδρα δεν άργησα να το βρω! Μπροστά σ’ ένα μηχάνημα με αναμνηστικά νομίσματα δόθηκε η απάντηση…
Στη μια όψη απεικονίζεται η Πολεμική Ναυτική Σημαία του νησιού:
Ένα ανάλαφρο νόμισμα με βαριά ιστορική μνήμη. Μια άγκυρα με το ελπιδοφόρο περιστέρι αριστερά … το σύμβολο της χριστιανοσύνης στη μέση … μια σημαία με τον Θεμιστοκλή δεξιά - όλα καρφωμένα σ’ ένα κοινό μήνυμα: Ή Ταν ή επί Τας …
Αυτός είναι ο αντίλαλος του νησιού. Μια ηχώ που με ‘βαραίνει’ με το βάρος της αποτίμησης φόρου τιμής σ’ εκείνους που με προίκισαν με το να σεργιανίζω ανενόχλητη, απολαμβάνοντας νερό και ήλιο.
Η Ύδρα δε θρονιάζεται στο υποσυνείδητο τόσο για τη γεωφυσική της ομορφιά, αλλά για το ιστορικό της κάλλος. Με κατοίκους ζάμπλουτους από εμπορικές συναλλαγές, αποφασίζει να μπει στον τότε απελευθερωτικό Αγώνα, έχοντας κατά νου ότι σε τοπικό επίπεδο κυρίως χαμένη θα βγει. Αυτή η υπέρβαση της λογικής με ξεπερνά και πάντα θα με ξεπερνά!
Η προκοπή που ’χαν κάνει ήταν τόσο μεγάλη που ακόμη στις μέρες μας βλέπεις διάχυτα τριώροφα αρχοντικά με “άπειρες” κάμαρες. Έτσι … αυτά τα υπερμεγέθη αρχοντόσπιτα από γκρι πέτρα δεσπόζουν σ’ όλο το αμφιθεατρικό πλάτωμα του λιμανιού, μαρτυρώντας τα μεγαλεία της εποχής. Διατηρώντας, όμως, μια εξωτερική ‘περιβολή’ άκρως λιτή και απέριττη με τα βραχώδη γκρι υψώματα στα πέριξ … το τοπίο γίνεται ΕΝΑ και μοναδικό!
Παραμένει, λοιπόν, “μυστήριο” - καθότι εξαιρετικά δύσκολο φυσικά! - το τί σκέφτηκαν Μιαούλης, Τομπάζης, Οικονόμου, Σαχτούρης, Τσαμαδός και Σαχίνης πριν αποδεχτούν ότι η συμβολή τους στον Αγώνα κατά 90% θα αποδειχτεί μοιραία. Να ένα “μυστήριο” που ελπίζω να μην χρειαστεί να διαπιστώσουμε κατά πόσο το κληρονομήσαμε!
Αυτό το ιστορικό βάρος, βέβαια, ελαφραίνει με μια μόνο βόλτα στο λιμάνι. Μια ελαφράδα τόση όση για να με φέρει στα ίσια μου, να ξεχαστώ απ’ το παρελθόν και να απολαύσω το κοσμοπολίτικο παρόν.
Εδώ είναι που ’ρχεται η άλλη όψη του νομίσματος με απεικόνιση τον σύγχρονο χάρτη της Ελλάδας:
Ο αέρας μυρίζει παλιά Αθήνα του chic οφθαλμόλουτρου, με μεγάλη δόση εικαστικού γίγνεσθαι. Φινετσάτος τουρισμός με δυνατότητα ανά τακτά χρονικά διαστήματα να παρίσταται σε διάφορα πολιτιστικά δρώμενα. Ανέκαθεν, άλλωστε, προσέλκυε ανθρώπους του πνεύματος. Ένας κοινός τόπος συγκέντρωσης για ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα.
Το λιμάνι σφύζει από ζωή σε ξηρά και θάλασσα. Κόσμος και κότερα δημιουργούν μια ατμόσφαιρα συγκρατημένης πολυτέλειας. Μια παρατεταμένη οινοποσία στα κατάμεστα μαγαζιά της Χώρας, με μόνη ενασχόληση το άσκοπο ‘αγνάντεμα’ των περαστικών, είναι ίσως η υπέρτατη βραδινή χαλάρωση.
Υψηλής αισθητικής εμπορικά και υψηλής γαστρονομίας εστιατόρια σε σημεία του νησιού που το ηλιοβασίλεμα απλόχερα χαρίζεται για ένα ρομαντικό ταξίδι στο υποσυνείδητο. Όλα τόσο αρμονικά βαλμένα που η ψυχική ξεκούραση έρχεται φυσικά και αβίαστα.
Ωραίοι άνθρωποι … σε καλόγουστα μέρη … σ’ ένα όμορφα δομημένο τοπίο!
Με το πρώτο φως της μέρας … μαγιό και αθλητικό παπούτσι … για ελαφριά πεζοπορία σε τελείως φιλικά προς τον ‘χρήστη’ μονοπάτια μέχρι την όαση του υγρού γαλάζιου. Μηχανοκίνητα ξηράς απαγορεύονται, άρα το τερπνόν μετά του ωφελίμου! Το παραθαλάσσιο προς εξερεύνηση κατάφυτο και ταυτοχρόνως βραχώδες τοπίο αποδεικνύεται αξία ανεκτίμητη.
Υπάρχει, βεβαίως, και η επιλογή της «Υδρονέττας» στην άκρη του λιμανιού. Μια φυσική μεγάλου βάθους “πισίνα” από πελαγίσιο - πεντακάθαρο νερό, στην οποία η κατάβαση γίνεται από ‘φτιαχτά’ μικρά πλατώματα πάνω στα βράχια. Πρώτη φορά βλέπω κάτι τέτοιο! Πρώτη φορά βουτώ δίπλα από οικισμό και δεν το μετανιώνω!
Είναι όντως μια ιδιαίτερη περίπτωση η Ύδρα. Ενώ είναι ζωντανή και νευρώδης, την ίδια στιγμή σε χαλαρώνει και σε γαληνεύει. Ενώ είναι βραχώδης και απότομη, την ίδια στιγμή ξεπροβάλλει ένα θαλάσσιο άνοιγμα για δροσιά και ξεκούραση. Ενώ είναι κοσμοπολίτικη και πόλος έλξης διασήμων, την ίδια στιγμή διατηρεί και αναδεικνύει τη βεβαρημένη κληρονομιά της.
Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που μια χαρά ‘συμβιώνουν’. Μάλλον θα ’λεγα ότι αυτό είναι και το μυστικό που την κατατάσσει σ’ έναν κορυφαίο προορισμό με διαχρονική θελκτικότητα.
-Στην αρχαία Ελληνική παράδοση γίνεται συνεχής αναφορά σε ανθρώπους από τα άστρα και αυτό ήταν μια πρόκληση ν’ ασχοληθώ και με την άλλη όψη των Αργοναυτικών,για το ταξίδι της Αργούς στον ουρανό.
-Ο Ορφέας που ήταν Αργοναύτης, μιλάει για τους «θεϊκούς κατοίκους της Σελήνης», η οποία σύμφωνα με παλαιότερο μήνυμα των Ολύμπιων, είναι συμπαντικός επισκέπτης που έφθασε στην περιοχή μας το 26.174π.Χ., ενώ η Λίλιθ το 11.000π.Χ. με 11.500π.Χ.
-Ο Πυθαγόρας μας μιλά για τους «κατοίκους της Σελήνης που είναι πιο ψηλοί, από τους κατοίκους της γης, ξανθοί και πολύ όμορφοι».-Τα Ινδικά χειρόγραφα αναφέρουν ότι «Οι Έλληνες θεοί πολέμησαν εναντίον των κατοίκων της σελήνης και των συμμάχων τους» ένα κείμενο που επιβεβαιώνεται και από μήνυμα των Ολύμπιων.
-Για να μην μακρηγορώ σε ότι αφορά την σελήνη αναφέρω την Σουδανική παράδοση της φυλής Σιλλούκ που λέει: «Το παλιό καιρό οι άνθρωποι ανέβαιναν στο φεγγάρι από κάποιο αναφορικό δρόμο, αλλά μετά κουράστηκαν και δεν μπορούσαν να ανέβουν»,μια γνώση που χάθηκε μετά τον μεγάλο κατακλυσμό.!!!
-Τόσο στα πανάρχαια Ελληνικά κείμενα όσο και τα Ινδικά και στην Αίγυπτο ο Ζωδιακός κύκλος ήταν γνωστός. -Αποτελούσε το χαρακτηριστικό σημείο αναφοράς της ουράνιας σφαίρας, για τον προσδιορισμό με ακρίβεια των διαφόρων αστρικών συστημάτων.
-Πως απόκτησαν αυτή τη γνώση; θεα και ελληνικος πολιτισμος -Οι Έλληνες φιλόσοφοι και οι πανάρχαιοι πρόγονοι τους, αναφερόμενοι στα άστρα και τους πλανήτες, μας είπαν ότι είναι σαν τον ήλιο και τη γη αντίστοιχα.
-Φαίνεται ότι κάποιοι τους έδωσαν τις πληροφορίες. -Οι επιστήμονες της γης οραματίζονται την κατασκευή μιας αστροπολιτείας ή και πολλών, μέσα στην οποία θα υπάρχουν πόλεις, με άλση, βουνά, πηγές, λίμνες, θάλασσες,ζώα, πτηνά, ψάρια και όλα τα πολιτισμικά στοιχείατης ανθρωπότητας.
-Τέτοιες αστροπολιτείες σύμφωνα με τους Ουράνιους κυκλοφορούν πολλές, στο εγγύς με τη γη διάστημα. -Στη Μαχαμπαράτα διαβάζουμε : «Ο Γίμα πέταξε με το Βιμάνα (σιδερένιο πουλί) πάνω σε μια θεόρατη ακτίνα που έλαμπε σαν τον ήλιο και έκανε θόρυβο σαν τις βροντές της καταιγίδας».
-Και σε άλλο σημείο αναφέρει τη χρήση πυρηνικών όπλων. -Το όπλο σκότωνε όσους είχαν μεταλλικά όπλα ή αντικείμενα…όσοι ζούσαν τους έπεφταν τα νύχια, τα μαλλιά και γινόταν ωχροί.-Και στο κεφάλαιο Μουσάλα Πάρβα περιγράφεται η χρήση βόμβας Υδρογόνου : «Λαμπερή σαν αστραπή η έκρηξη.
-Καταστροφικός άγγελος θανάτου. -Έκανε στάχτη ανθρώπους και ζώα. -Τα πουλιά άσπρισαν, τα δένδρα ξεριζώθηκαν,τα τρόφιμα έγιναν δηλητήριο. -Η αστραπή κάθισε στη γη σε λεπτή σκόνη» (λάμψη-ωστικό κύμα- ραδιενεργός σκόνη,οι τρεις χαρακτηριστικές ιδιότητες της βόμβας).!!!-Το ερέθισμα για την έρευνα των Αργοναυτικών και Τρωικών δόθηκε χωρίς να το περιμένουμε, όταν σε κάποια ερώτηση, οι Ολυμπιοι Διος μας έδωσαν απάντηση που δημιούργησε νέες απορίες και άνοιξε νέο πεδίο έρευνας.
-Η ερώτηση που έγινε αφορούσε την «Αληθινή ιστορία» του Λουκιανού από την Σαμοσάτα και αν περιέγραφε κάποιο αληθινό γεγονός. -Η απάντηση έλεγε : «Περιγράφει την Αργοναυτική εκστρατεία και τις ουράνιεςσυγκρούσεις των Αργοναυτών. Περιήλθαν σε γνώση του Λουκιανού αρχαιότατα κείμενα, που φυλασσόταν στον ναό της Αρτέμιδος στην Γόριτσα Βόλου.
-Τα κείμενα αυτά σήμερα βρίσκονται κρυμμένα σε σπήλαιο του Πηλίου». -«Το 11.665 πριν αρχίσετε ν’ αριθμολογείτε, Κραταιός Άρχοντας του Σειρίου ήταν ο Κυρίαρχος «Απόλλων Φαέθων Φοίβος». -Το ηλιακό σύστημα Ήλιος-Απόλλων και η αστρική περιοχή της Αργούς, με δική σας ονομασία, δέχθηκαν αιφνιδιαστική επίθεση από δυνάμεις των αποστατών του Δράκοντα και του Όφεως, που αποσκοπούσε στην κυριαρχία στις πλούσιες περιοχές σε Αργό όπως ο πλανήτης Αφροδίτη και ο αστερισμός της Αργούς και Τριτώνω,όπως είναι οι δορυφόροι του Κρόνου.
-Σε βοήθεια του Απόλλωνα έσπευσαν οι δυνάμεις 7ης ΑποστοΑποστολής Ανδρομέδας με την πολέμαρχο 81 στρατιών, Αθηνά. -Στη σύγκρουση που διασώθηκε σαν Αργοναυτική εκστρατεία πήραν μέρος και γήινες δυνάμεις ενσαρκωμένων «Ε», γνωστοί σ’ εσάς σαν γιοι θεών ημίθεοι και ήρωες.!!!
Η Αργοναυτική εκστρατεία περιγράφει τα στάδια προετοιμασίας, διεξαγωγής του αγώνα μετάβασης και επιστροφής των γήινων δυνάμεων.-Στην Ιλιάδα περιγράφονται συγκρούσεις γήινων δυνάμεων στα διάφορα πεδία των μαχών της γης. -Στην αφήγηση που διασώθηκε σ’ εσάς περιγράφεται και η συμμετοχή των Ολύμπιων. -Ποτέ δεν υπήρξε διχασμός των ουράνιων δυνάμεων γιατί δεν το επέτρεπεο Ζευς, όπως το αναφέρει ο Όμηρος. -Μερικοί από τους Ολύμπιους ενσαρκωνόταν και κατέβαιναν στην Γαία για την παροχή βοήθειας στην προετοιμασία των γήινων δυνάμεων.
-Η περιγραφή των Αργοναυτικών του Ορφέα, διέσωσε τη σύγκρουση που έγινε, λόγω εξάντλησης των αποθεμάτων Αργού των Αποστατών, στην περιοχή του ηλιακού συστήματος «Απόλλων» (το δικό μας ηλιακό σύστημα), τον Σείριου και του αστερισμού της Αργούς με συγκαλυμμένη αφήγηση.!!!………..Ο Λουκιανός αναφέρει με δική του ερμηνεία, αληθινά γεγονότα ιπτάμενων μέσων, που δεν τα γνώριζε ούτε μπορούσε να φανταστεί.
Οι περιοχές συγκρούσεων στη Γαία ήταν η Β. Αφρική,Αίγυπτος και η Ατλαντίδα, ενώ στους ουρανούς ήταν η Σελήνη, ο πλανήτης Αφροδίτη (μεγάλες ποσότητες σε αρχέγονο Αργό), άστρα του αστερισμού της Αργούς (μεγάλες ποσότητες Αργού). -Δεύτερος στόχος των αποστατών ήταν η απόκτηση του «Χρυσόμαλλου Δέρατος», του εξελιγμένου σκάφους, νοητικού όπλου της Γαλαξιακής Συνομοσπονδίας (που αναλύεται παρακάτω). -Οι κύριες δυνάμεις των αποστατών προερχόταν από τα αστρικά συστήματα του Δράκοντα και του Όφεως. -Ενισχύθηκαν από τους αποστάτες της Λίλιθ που είχαν καταλάβει και τη Σελήνη και τη χρησιμοποιούσαν σαν βάση εξόρμησης.
-Ήταν Δυνάμεις από ε Βοώτη υπό την αρχηγία του Ενδυμίωνα του Δράκοντα,οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την ανεκτικότητα και μεγαλοθυμία του Ιερού Αρχοντα Φωτός, Δία, προσπάθησαν να κυριαρχήσουν στη Γαία. -Οι υπέρτερες δυνάμεις του Κραταιού Αρχοντα Απόλλωνα αιφνιδιάστηκαν αρχικά και είχαν απώλειες, στη συνέχεια όμως πήραν την πρωτοβουλία των κινήσεων και συνέτριψαν τους αντιπάλους τους».!!! …………….»Οι Ελλάνιες δυνάμεις όταν έφθασαν στη Σελήνη, εξαπατήθηκαν από τους αποστάτες, συμμάχησαν μαζί τους για να πολεμήσουν κατά των δυνάμεων της γαλαξιακής Συνομοσπονδίας των «Ε».
-Όταν αντιλήφθηκαν την παγίδα τους εγκατέλειψαν και επέστρεψαν στον φυσικό τους χώρο».-«Οι Αποστάτες είχαν απαγάγει τον Ενδυμίωνα (γιος του Δία και της Καλύκης, κόρης του Αιόλου) και στο σώμα του ενσαρκώθηκε ο αρχηγός τους. -Αρχικά κατέλαβαν με τα πληρώματα της Λίλιθ τη Σελήνη, την Αίγυπτο, την Ατλαντίδα, την Αφροδίτη, παρά την προειδοποίηση του Κυριάρχου Αρχοντα Απόλλωνα μην το επιχειρήσουν γιατί θα υπήρχε άμεση τιμωρία τους.
–Όμως αυτοί αψήφησαν την προειδοποίηση του, και σε πρώτη φάση επικράτησαν». -Η Αφροδίτη δεν είναι κατάλληλη για την επιβίωση γήινων ανθρώπων ή οντοτήτων του Σειρίου. -Οι αποστάτες ήθελαν να την εποικήσουν με όντα πυριτίου από τον Δράκοντα για την παρακολούθηση του ηλιακού συστήματος «Απόλλων» και για το λόγο αυτό: «Στο διάστημα μεταξύ Σελήνης και Αφροδίτης, είχε δημιουργηθεί ισχυρότατο αόρατο ηλεκτρομαγνητικό πλέγμα,για την εξουδετέρωση των Ανδρομέδειων δυνάμεων». Αυτό αχρηστεύτηκε από τον Μέγα Τεχνολόγο της Συνομοσπονδίας Ήφαιστο, ο οποίος δημιούργησε σύστημα μονίμων ηλεκτρομαγνητικών νεφών γύρω από την Αφροδίτη για την απαγόρευση οπτικής παρακολούθησης από τα μέσα των αποστατών.
-Τεχνολογία που ονειρεύεται η γήινη επιστήμη. Η Αργοναυτική Εκστρατεία Έγινε στα Άστρα… …………….»Στη Σελήνη υπήρχε σύστημα τηλεσκοπίων που ενισχυόταν από δορυφόρους γύρω από τη γη».Χρησιμοποιούσαν οπτικές διόπτρες, κυάλια,με τις οποίες έβλεπαν σε απόσταση, και διόπτρες υπερύθρων και επειδή δεν υπήρχαν ανάλογες παραστάσεις περιγραφής τους, αναφέρει ότι «…έβαζαν και έβγαζαν τα μάτια τους και έβλεπαν μακριά νύχτα και μέρα», γράφει ο Λουκιανός στο βιβλίο του «Αληθινή Ιστορία».
«Τα όπλα των μαχητών τον φωτός ήταν τέτοια, που αποσυμπύκνωναν το σώμα του αντιπάλου που χτυπούσαν». -Με την αρχική επίθεση οι αποστάτες απέκτησαν το Χρυσόμαλλο Δέρας και υπολόγιζαν ότι θα κυριαρχήσουν,στις δυνάμεις του Απόλλωνα με τη χρήση του.-Άγνωστο γιατί δεν μπόρεσαν να το χρησιμοποιήσουν, και τους ήταν άχρηστο, όπως είχε συμβεί και κατά την μεγάλη σύγκρουση, όπου ο Προμηθέας, είχε κλέψει τον κεραυνό του Δία και τον έδωσε στον Κρόνο.
-Επειδή αυτός δεν μπόρεσε να το χρησιμοποιήσει ο Προμηθέας το επέ-στρεψε με τις γνωστές συνέπειες. -Εκτιμώ ότι και στις δυο περιπτώσεις δεν μπόρεσαν να σπάσουν τον κώδικα ασφαλείας. -Στη συμπλοκή που έγινε μεταξύ Ανδρομέδειων δυνάμεων και αποστατών, οιαποστάτες απέκτησαν τοπικά πλεονεκτήματα στο πεδίο της μάχης.
-Η αντεπίθεση των δυνάμεων του Απόλλωνα ήταν σφοδρότατη. -Ο Ενδυμίωνας σκοτώθηκε, οι αποστάτες ηττήθηκαν κατά κράτος και παραδόθηκαν άνευ όρων. -Οι δυνάμεις της Συνομοσπονδίας Έ» ήταν ανίκητες και καμιά ουράνια δύναμη δεν μπορούσε να τις αντιμετωπίσει.!!! Τι ήταν το Χρυσόμαλλο Δέρας ……………»Ο Κυρίαρχος Άρχοντας Απόλλων Φαέθων Φοίβος, κατέστρεψε όλα τα ουράνια εμπόδια που είχαν τοποθετήσει οι αποστάτες βοηθούμενος και πάλι από τον Ήφαιστο.
-Οι δυνάμεις των αποστατών αιχμαλωτίστηκαν. -Και εκδιώχθηκαν τα τελευταία υπολείμματα τους από τη Σελήνη. -Τους ενέκλεισε σε ηλεκτρομαγνητικούς κλωβούς διπλής πολικότητας και με χωροχρονική στρέβλωση τους μετέφερε στον Σείριο. -Τους αρχηγούς των αποστατών τους έστειλε στον αστερισμό του Κάνωπος σε χώρους υψίστης ασφαλείας. -Για να μην υπάρξει πιθανότητα απόδρασης ή εξέγερσης,οι κλωβοί τοποθετήθηκαν σε πυκνή ηλεκτρομαγνητική νέφωση, που προκαλούσε ελαφρά παράλυση και απώλεια πνευματικών δυνάμεων.
-Η Αυτοκράτειρα Ήρα και ο Κυρίαρχος Άρχοντας Απόλλωνας, επειδή δεν είχαν καμιά εμπιστοσύνη στους αποστάτες και τις υποσχέσειςμετανοίας τους,αποφάσισαν για την εξόντωση τους μέχρι ενός». -Η απόφαση αυτή δεν βρήκε σύμφωνο τον Ιερό ‘Αρχοντα Φωτός τον Δία, ο οποίος έδωσε εντολή στους αποστάτες,να αποχωρήσουν μέχρις ενός από την Σελήνη και την Αίγυπτο και το κοσμοσκάφος «Λίλιθ» (βλ. Γερ. Καλογεράκη «Η επιστροφή των Θεών» σελ.180-184) να παραμείνει στην αθέατη πλευρά της Σελήνης, και να εκκενωθεί τελείως όλη η βόρειος Αφρική.!!!
…………..Το γεγονός αυτό της διαφωνίας διασώθηκε στην ελληνική μυθολογία σαν διαμάχη του Δία με Ήρα και Απόλλωνα,οι οποίοι δεν πειθάρχησαν και συνωμότησαν για την ανατροπή του. -Ο Ζευς εξάλειψε κάθε αντίθετη άποψη και επέτρεψε σε μέρος των αποστατών να ζήσουν στην περιοχή της Ατλαντίδος,αφού υποσχέθηκαν ότι δεν πρόκειται να δημιουργήσουν προβλήματα στο μέλλον. -Οι Αποστάτες της Ατλαντίδος γοητευμένοι από την ανωτερότητα του Δία και το υπέροχο πνεύμα καλοσύνης που έδειξε προς αυτούς, τον λάτρεψαν σαν Θεό.
-Η πράξη αυτή των αποστατών ήταν φυσικό να προκαλέσει την οργή του Γιαχβέ, αρχηγού των αποστατών,που επιτέθηκε με δυνάμεις από τη Λίλιθ και κατέλαβε και πάλι την Αίγυπτο και την Ατλαντίδα, πράξεις που τον έφεραν αντιμέτωπο με τον Ηρακλή (το 9.560π.Χ.).
-Στη σύγκρουση που επακολούθησε ,ο Γιαχβέ ηττήθηκε στην Αίγυπτο και υποχώρησε στην Ατλαντίδα. -Τότε ο Ηρακλής χρησιμοποίησε καταστροφικά όπλα, που την καταβύθισαν. -Υπολείμματα των αποστατών που είχαν αποικήσει τα παράλια της Αμερικανικής Ηπείρου, Ευρώπης και Αφρικής, διασώθηκαν και δεν εξοντώθηκαν από τον Ηρακλή. -Αυτοί είναι οι υπεύθυνοι για την σημερινή κακή κατάσταση του πλανήτη.!!!
Ο μύθος των έξι κορακιών που πρέπει να παραμένουν στον Πύργο του Λονδίνου
Αν κάποια στιγμή βρεθείτε στον Πύργο του Λονδίνου, μετρήστε τα κοράκια. Αν τα βρείτε λιγότερα από έξι, βάλτε το στα πόδια!
Σύμφωνα με το μύθο, έξι κοράκια πρέπει να μένουν πάντα στον Πύργο του Λονδίνου. Χωρίς αυτά, τόσο ο Πύργος, όσο και η μοναρχία θα πέσουν.
Σύμφωνα με το Historic UK, ο μύθος ξεκίνησε κάπως έτσι: ο πρώτος "βασιλικός αστρονόμος", ο John Flamsteed, παραπονέθηκε στον βασιλιά Κάρολο Β' ότι τα κοράκια "παρεμβαίνουν στις παρατηρήσεις του". Έτσι, ο βασιλιάς διέταξε την απομάκρυνσή τους. Αλλά κάποιος του είπε -ποιος άραγε;- ότι "ο Πύργος θα πέσει και μια μεγάλη καταστροφή θα πλήξει το βασίλειο".
Έτσι, αντί ο βασιλιάς να διώξει όλα τα πουλιά, αποφάσισε ότι έξι κοράκια πρέπει να ζουν μέσα στα τείχη του Πύργου ανά πάσα στιγμή.
Γιατί όμως διατηρείται μέχρι σήμερα ο μύθος και υπάρχουν κοράκια σε κλουβιά; Ίσως προφανώς γιατί καλύτερα να είναι κανείς ασφαλής παρά λυπημένος... Και, επειδή, στην τελική, είναι μια διασκεδαστική παράδοση. Ο Ravenmaster Christopher Skaife, όπως είναι ο επίσημος τίτλος του, είναι ένας από τους 37 Yeoman Warders (γνωστοί και ως Beefeaters) στον Πύργο του Λονδίνου. Όπως υποδηλώνει ο τίτλος του, ο Skaife είναι υπεύθυνος για τη διατήρηση των "Unkindness of Ravens".
Πώς γίνεται όμως κάποιος Ravenmaster; Όπως και οι άλλοι Yeoman Warder, ο Skaife έχει εκπληρώσει τουλάχιστον 22 χρόνια στρατιωτικής θητείας (24, για να είμαστε πιο ακριβής). Αντίθετα από τους άλλους, όμως, είναι ειδικευμένος στα γεράκια. Παραδοσιακά, ο προηγούμενος Ravenmaster "είδε κάτι στον νέο" και του έμαθε τα κοράκια. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Ο νέος Ravenmaster πρέπει να ολοκληρώσει μια πενταετή μαθητεία με τον προηγούμενο Ravemaster και να μετακινηθεί στον Πύργο με τους υπόλοιπους Yeoman Warders και τις οικογένειές τους -όπως ορίζει η παράδοση. Σήμερα όμως ο Ravemaster δεν κατοικεί στην ίδια πρώτη κατοικία που είχε δοθεί τότε. Ο Μύθος λέει ότι μια νύχτα, ο Skaife μίλησε σε ένα μικρό κορίτσι που καθόταν κοντά στα κλουβιά των κορακιών. Όταν εκείνος γύρισε, το μικρό κορίτσι είχε εξαφανιστεί. Έτσι σκέφτηκαν ότι εκείνη η πρώτη κατοικία ήταν στοιχειωμένη και ο Skaife μετακόμισε σε άλλο διαμέρισμα.
Όσο για τα κοράκια, ο Skaife τα ταΐζει ξηρούς καρπούς, μούρα, φρούτα, ποντίκια, αρουραίους, κοτόπουλο και μπισκότα που έχει μουλιάσει στο αίμα. Ο ίδιος, σφυρίζει στα κοράκια μια μελωδία ώστε να χαλαρώσουν στα κλουβιά τους την ώρα του ύπνου. Ανάμεσα στα κοράκια, υπάρχει και ένα συγκεκριμένο, η Merlina, που δεν τα έχει βρει με τα άλλα πουλιά και έτσι έχει το δικό της κλουβί. Επίσης, αν και τα κοράκια συνήθως ζευγαρώνουν για όλη τους τη ζωή, η Munin έχει καταφέρει τα δύο πρώτα της ταίρια να σκοτωθούν. Κάποια στιγμή τράβηξε και τα δύο αρσενικά πολύ ψηλά στην κορυφή του Πύργου, ψηλότερα απ' ό,τι ήταν ικανά να πετάξουν μιας και τα φτερά τους είναι κομμένα. Το πρώτο αρσενικό σκοτώθηκε και το δεύτερο, αν και άνοιξε τα φτερά του, έπεσε στον Τάμεση και πνίγηκε. Η Munin σήμερα έχει ένα πολύ νεώτερο αρσενικό.
Παρόλο που ο Skaife είναι κοντά στα θρυλικά πουλιά -και είναι γεμάτος με ουλές από τα τσιμπήματά τους- ισχυρίζεται ότι "δεν τους αρέσουν καθόλου οι άνθρωποι, εκτός και αν πεθαίνουν ή είναι νεκροί. Αν και λατρεύουν τα μάτια"...
Το μαντήλι μιας κοπέλας, το παίρνει ο άνεμος. Εκείνη ξαφνιάζεται. Μετά το βλέπει να πετάει και γελάει. Εκείνος κοιτάει το γέλιο της, όχι το μαντήλι.
Τα βλέμματα των εραστών, λίγο πριν κοιμηθούν. Εκείνη τον κοιτάει νωχελικά, ράθυμα. Εκείνος σηκώνεται, στέκεται για λίγο και της λέει μόνο: “Ευτυχία”.
~~
Να είναι τέσσερις το πρωι, τέσσερις και τέταρτο ίσως, και να μην μπορείς να κοιμηθείς. Όχι από άγχος ή ανησυχία, αλλά από πληρότητα. Να νιώθεις ότι θα χάσεις τόση πολλή ευτυχία αν κλείσεις τα μάτια.
Ν’ ακούς το clair de lune του Ντεμπισί κι η νύχτα να ‘ναι ολόγιομη, χωρίς ίχνος από ντροπή.
Ν’ αδειάζουν οι δρόμοι, να γεμίζουν τα σπίτια, κι όταν όλοι πέφτουν να κοιμηθούν εσείς να κοιτιέστε στα μάτια και να φιλιέστε.
Κι αν όλος ο κόσμος γκρεμιζόταν, κι αν όλος ο κόσμος άδειαζε, θα μένατε εσείς οι δύο. Μοναχικοί και απαραίτητοι, όπως οι νότες απ’ το πιάνο του Ντεμπισί, όπως το φως μες στη θάλασσα.
Ο χτύπος του ρολογιού μες στη σιγή και μια γάτα που τριγυρνάει. Τίποτα απ’ αυτά δεν έχει σημασία για κανέναν άλλο, ούτε για τον κόσμο ούτε για το σύμπαν. Μόνο για σας.
Γιατί εκείνη τη στιγμή, γύρω στις τέσσερις το πρωί, ο Ντεμπισί παίζει πιάνο για να χορεύει η Λάνα ντελ Ρέι.
Κι οι νύμφες με τ’ άσπρα μαγιό κρατάνε την ανάσα τους. Η σελήνη ακούγεται να παίζει μουσική όποτε κάνουν έρωτα δυο άνθρωποι.
Κι ίσως την επομένη όλα να ‘ναι αλλιώς, όλα να ‘ναι ποτισμένα από ήλιο και πραγματικότητα. Όμως οι νύχτες ανήκουν σ’ εκείνους που ερωτεύονται, σ’ εκείνους που κολυμπούν γυμνοί, σ’ εκείνους που καταλαβαίνουν ότι το τέλος είναι ένας οργασμός και μια αγκαλιά.
Έτσι ο κόσμος τελειώνει, όχι με έκρηξη, αλλά μ’ έναν στεναγμό.
~~
Κάποιος μύθος λέει ότι ο θεός έφτιαξε πρώτα τη γυναίκα.
Την άφησε να τριγυρνάει στον κήπο του και ξεχάστηκε στις παράξενες σκέψεις του. Έπειτα, κάποια στιγμή που χρονικά δεν μπορεί να προσδιοριστεί, θυμήθηκε το δημιούργημα του και στράφηκε να δει τι έκανε.
Τη βρήκε να κολυμπάει στον Φίσωνα ποταμό. Είδε τις ανθισμένες ρώγες της, το δέρμα της τσιτωμένο απ’ το κρύο νερό. Είδε τα χέρια της, τα δάκτυλα της, είδε το στόμα της και τη γλώσσα της, είδε τα πόδια της και τους γλουτούς της, είδε και το αιδοίο της μέσα στο νερό.
Και την πόθησε.
Δεν ήταν άντρας ο θεός ούτε και γυναίκα ήταν, δεν είχε φύλο, γιατί δεν είχε σώμα, ήταν καθαρή βούληση, μόνο βούληση. Αλλά σαν είδε την πρώτη γυναίκα θέλησε να συνευρεθεί μαζί της, ν’ αποκτήσει σώμα για να την αγγίξει.
Όπως το θέλησε έτσι κι έγινε. Απέκτησε φύλο, απέκτησε σώμα, απέκτησε θνητότητα. Μα καθόλου δεν τον πείραξε που θα πέθαινε, αρκεί να ένιωθε.
Όμως η γυναίκα δεν ήταν πια εκεί. Ο άντρας κολυμπούσε μόνος του στον Φίσωνα ποταμό.
~~
Τότε ο θεός είδε τον άντρα και τον πόθησε. Δεν ήταν γυναίκα ο θεός ούτε και άντρας ήταν, δεν είχε φύλο, γιατί δεν είχε σώμα, ήταν καθαρή βούληση, μόνο βούληση. Αλλά σαν είδε τον πρώτο άντρα θέλησε να συνευρεθεί μαζί του, ν’ αποκτήσει σώμα για να τον αγγίξει.
Όπως το θέλησε έτσι κι έγινε. Απέκτησε φύλο, απέκτησε σώμα, απέκτησε θνητότητα. Μα καθόλου δεν τον πείραξε που θα πέθαινε, αρκεί να ένιωθε.
Όμως ο άντρας δεν ήταν πια εκεί. Η γυναίκα κολυμπούσε μόνη της στον Φίσωνα ποταμό.
~~
Ο θεός έγινε γυναίκα για ν’ αγγίξει τη γυναίκα. Έγινε άντρας για ν’ αγγίξει τον άντρα. Όμως πάντα έμενε μόνος, ο θεός κι ο άνθρωπος, ο άντρας κι η γυναίκα, να κολυμπάει στον Φίσωνα ποταμό.
Ώσπου η Σελήνη τον λυπήθηκε, έτσι λέει ο μύθος. Κι έφτιαξε τη νύχτα, έφτιαξε τη θάλασσα, έφτιαξε τη μουσική, έφτιαξε το κρασί, έφτιαξε το σεληνόφωτο, έφτιαξε το γέλιο κι ένα μαντήλι που το ‘παιρνε ο αέρας.
Γιατί η βούληση του θεού κι η ομορφιά του ανθρώπου δεν αρκούσε, χρειαζόταν κάτι ακόμα για να σμίξουν.
Κι έχει χιλιάδες μορφές, δέκα χιλιάδες τρόπους, εκατοντάδες χιλιάδες δρόμους για να εμφανιστεί. Αλλά μόνο ένα όνομα: Έρωτας.
Ακούγεται σαν μουσική, έχει την έξαψη του κρασιού, φωτίζει απαλά σαν το κερί, ανατριχιάζει σαν δέρμα που το χαϊδεύουν, γελάει σαν να μην έχει τίποτα να χάσει.
Ο θεός κι ο άνθρωπος έτσι γίναν ταίρι, έτσι μόνο έφτασαν κοντά. Με τον έρωτα.
Έτσι λέει ο μύθος, κι είναι πολλοί που πιστεύουν ότι κάθε μύθος είναι ένας απλός τρόπος να μιλήσεις για όσα οι άνθρωποι δεν μπορούν να πουν.
-Στην αρχαία Ελληνική παράδοση γίνεται συνεχής αναφορά σε ανθρώπους από τα άστρα και αυτό ήταν μια πρόκληση ν’ ασχοληθώ και με την άλλη όψη των Αργοναυτικών,για το ταξίδι της Αργούς στον ουρανό.
