ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2020
Εδώ και λίγες ώρες έχουμε μπει στο 2020, έχουμε αλλάξει χρόνο (για το αν έχουμε μπει και σε καινούργια δεκαετία, οι γνώμες διίστανται).
Αν ξενυχτήσατε χτες, ας πούμε σε παρέα με φίλους και μουσική ή πάνω από την πράσινη τσόχα, μάλλον το σημερινό άρθρο θα το διαβάσετε προς το μεσημέρι, ίσως και αργότερα, αλλά δεν θα περιμένετε βέβαια να σας πω «καλησπέρα»! Το άρθρο φυσικά θα έχει δημοσιευτεί απ’ το πρωί, την ίδια όπως κάθε μέρα ώρα, αλλά μη νομίσετε ότι έβαλα το ξυπνητήρι για να το γράψω και να το ανεβάσω -φροντίζει η τεχνολογία ώστε να φαινόμαστε συνεπείς.
Ο αριθμός 2020 είναι ο πιο στρογγυλός όλα αυτά τα χρόνια που έχουμε ιστολόγιο, αφού διαιρείται με το 10 και με το 20. Στο ρωμαϊκό σύστημα γράφεται οικονομικά: MMXX. Aπό την άλλη, θα είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί ρίμα στη λέξη «είκοσι» κι έτσι τραγουδιστικώς δεν εξυπηρετεί.
Φέτος είναι η ενδέκατη πρωτοχρονιά του ιστολογίου και επειδή είμαι άνθρωπος συντηρητικός θα τηρήσω και φέτος μια παράδοση που αρκετές φορές ακολουθώ αν και όχι ανελλιπώς. Έτσι, όπως και πέρυσι και προηγούμενες πρωτοχρονιές το θέμα του σημερινού πρωτοχρονιάτικου άρθρου είναι πέντε πρωτοχρονιάτικες γελοιογραφίες από περασμένες χρονιές, από την αντίστοιχη χρονιά προηγούμενων δεκαετιών, δηλαδή από χρονιές που πιάνουν τον ίδιο λήγοντα, σε 0 -και συγκεκριμένα από το 1960, το 1970, το 1980, το 1990 και το 2000.
Επειδή κάτι ανάλογο είχα κάνει και την
πρωτοχρονιά του 2010, προς στιγμή είχα την παρόρμηση να επαναλάβω το άρθρο εκείνο με τις ίδιες γελοιογραφίες -ποιος θα το θυμηθεί και ποιος θα το προσέξει, σκέφτηκα. Όμως, σε μια κρίση ευσυνειδησίας, αποφάσισα να διαλέξω καινουργιες γελοιογραφίες.
Και ξεκινάμε από το 1960.
Στην (αντιπολιτευόμενη) Αθηναϊκή, ο Βασίλης Χριστοδούλου παρουσιάζει έναν φουκαρά, αδύνατο όπως ήταν τότε οι περισσότεροι άνθρωποι, να διαβαίνει την πόρτα από το 1959 στο 1960 τρέχοντας ενώ τον κυνηγούν οι Εριννύες της εποχής: η πείνα, η ανεργία, η εφορία, ακόμα και ο τιμάριθμος αν προσέξουμε τα ακριδίσια ξυλοπόδαρα.
«Συνέχεια εκ του προηγουμένου… έτους» η λεζάντα, κατά μίμηση της στερεότυπης φράσης «Συνέχεια εκ του προηγουμένου» που την έβλεπε κανείς στα μυθιστορήματα που τότε δημοσιεύονταν σε συνέχειες στις εφημερίδες.
Και πάμε στο 1970. Κλασικό μοτίβο σε πρωτοχρονιάτικες γελοιογραφίες είναι να εμφανίζεται ο παλιός χρόνος, συχνά υπέργηρος, να παραδίδει την σκυτάλη στον καινούργιο, συχνά βρέφος. Αυτό το μοτίβο αξιοποιεί η δεύτερη γελοιογραφία μας, με ολυμπιακή φλόγα αντί για σκυτάλη. Δημοσιεύτηκε πρωτοσέλιδη στο Βήμα της 2-1-1970 και στοιχηματίζω πως είναι ξένη -λεζάντα δεν υπήρχε.
Περνάμε τώρα στο 1980. Διάλεξα μια γελοιογραφία του Αντώνη Καλαμάρα από την Ελευθεροτυπία, που θα μπορούσε να θεωρηθεί διαχρονική, αφού τόσες και τόσες φορές ακούμε τις προειδοποιήσεις ότι «μπαίνουμε σε δύσκολη περίοδο».
Άλλα δέκα χρόνια μπροστά, φτάνουμε στο 1990.
Το 1990 μάς βρήκε με οικουμενική κυβέρνηση υπό τον οικονομολόγο Ξενοφώντα Ζολώτα.
Από μια εφημερίδα που δεν εκδίδεται πια, την Πρώτη, ο Γιάννης Ιωάννου παρουσιάζει το τυπικό μικροαστικό ζευγάρι των ηρώων του να μπαίνει στην κρύπτη της νέας χρονιας όπου ανακαλύπτουν διάφορες μούμιες, φαντάσματα του παρελθόντος.
Πέρα από τον Ζολώτα, ομολογώ πως δεν θυμάμαι σε τι αναφέρονταν οι υπαινιγμοί για το βασιλικό διάγγελμα και τον φορολογικό νόμο του 1949. Προφανώς θα είχε κάνει κάποια εμφάνιση ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ, ο οποίος, όταν ασκούσε τα καθήκοντά του, εκφωνούσε κάθε χρόνο και ένα διάγγελμα για το νέο έτος.
Να σημειώσω πως η Πρώτη δεν έμελλε να βγάλει τη χρονιά. Ανέστειλε τη λειτουργία της τον Σεπτέμβριο του 1990.
Το «σε λάθος χρονιά μπαίνουμε», πάντως, ειπώθηκε στα σόσιαλ μίντια και φέτος, καθώς η συζήτηση που έγινε για το αποδεκτό ή όχι των εκτρώσεων (ελπίζω να βάλω άρθρο τις επόμενες μέρες) έκανε πολλούς να γράψουν «καλώς ήρθατε στο 1960».
Και η πεντάδα κλείνει με το 2000. Παρόλο που η συζήτηση τότε περιστρεφόταν γύρω από τη νέα χιλιετία, βρήκα μια γελοιογραφία διεθνοπολιτική, όπου ο Κ. Μητρόπουλος εφαρμόζει ίσες αποστάσεις.
Οι Ρώσοι ισοπεδώνουν την Τσετσενία και οι Αμερικανοί το Κόσοβο καταγγέλλοντας οι μεν την αγριότητα των δε. Βέβαια, ενώ το σύνθημα «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» είναι γνωστό και υπαρκτό, σύνθημα «Ρώσοι, γουρούνια δολοφόνοι» δεν υπήρξε ποτέ -μια άλλη δισύλλαβη λέξη ακουγόταν και ακούγεται αν και τώρα θέλουν να την απαγορέψουν.
Κλείνω με ένα μπόνους, επειδή μια φίλη έλεγε χτες ότι δεν θυμόταν αν πριν από 10 χρόνια, τις τελευταίες μέρες του 2009, γινόταν τόσο έντονη συζήτηση για το «τέλος της δεκαετίας» -αν και βέβαια σύμφωνα με την παλιότερη άποψη η δεκαετία τελειώνει στις 31.12.2020, ένα θέμα που το συζητήσαμε κι εδώ σε ατέλειωτα σχόλια.
Και τότε το συζητούσαμε, της είπα, αλλά τώρα περισσότερο αφενός επειδή το 2020 είναι πιο στρογγυλό και επίσης λόγω της διόγκωσης του μάρκετινγκ.
Τέλος δεκαετίας, γράφει φωταγωγημένη η Βουλή.
Όχι άλλα τέλη! ωρύονται απελπισμένοι οι πολίτες.
Θα μπορούσαμε και για το 2020 να ευχηθουμε «Όχι άλλα τέλη» αλλά μάλλον θα διαψευστούμε.
Αν πάλι θυμηθούμε ότι το 2020 θυμίζει το 20/20, δηλαδή την τέλεια όραση αμερικανιστί, μπορούμε να ευχηθούμε σε όλους τους αναγνώστες οξυδέρκεια και κοφτερό μάτι για τη χρονιά που έρχεται.
Πάντως να το χαρείτε το 2020 γιατί την επόμενη συμμετρική χρονολογία, που είναι το 2121, δεν σας εγγυώμαι ότι θα γράφω στο ιστολόγιο, μπορεί να έχω βαρεθεί.
Μπορούμε επίσης, πιο παραδοσιακά, να επαναλάβουμε την κατακλείδα του περσινού άρθρου.
Τι θα μας φέρει το 2020 δεν το ξέρουμε, αλλά ελπίζω και εύχομαι του χρόνου τέτοιον καιρό να είμαστε πάλι όλοι εδώ και να τα λέμε όπως σήμερα.
Κατά τα άλλα, το ιστολόγιο εύχεται σε όλες και σε όλους που μας διαβάζουν καλή χρονιά, με υγεία και προκοπή, με αγάπη και αντοχή, με αλληλεγγύη και κουράγιο!
https://sarantakos.wordpress.com/
